tag:blogger.com,1999:blog-50390571209738612702024-03-05T19:11:02.989+02:00ΠαραμιλητάΠαραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-3427659164992472842015-03-31T20:53:00.002+03:002015-03-31T20:53:46.669+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-86179604707775565062015-03-31T20:45:00.001+03:002015-03-31T20:45:10.068+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center">
<strong>Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ </strong></div>
<div align="center">
<strong>ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ </strong></div>
<div align="center">
<strong>ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟ</strong></div>
<div align="center">
<em><span style="color: red;"><strong>ΑΣΥΝΤΑΧΤΑ ΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ </strong></span></em></div>
<div align="center">
</div>
<div align="center">
<a href="https://youtu.be/xvJklxQhSeI" target="_blank">https://youtu.be/xvJklxQhSeI</a></div>
</div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-20967077962308715412015-03-31T20:38:00.001+03:002015-03-31T20:38:34.683+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center">
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ </div>
<div align="center">
ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ <span style="color: blue;"><strong>"ΤΟ ΜΠΑΛΣΑΜΩΜΕΝΟ ΠΟΥΛΙ"</strong></span> </div>
<div align="center">
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ <em><strong><span style="color: red;">Η ΚΟΥΝΙΣΤΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ</span></strong> </em></div>
<div align="center">
(Εκδόσεις Νεφέλη 1996)</div>
<div align="center">
</div>
<div align="center">
<a href="https://youtu.be/FDAyLprJNrM" target="_blank">https://youtu.be/FDAyLprJNrM</a></div>
</div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-19966811661811022522015-03-31T19:46:00.003+03:002015-03-31T19:48:54.012+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ </div>
<div style="text-align: center;">
ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ <span style="color: blue;"><strong>"Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ" </strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ <em><span style="color: red;"><strong>Η ΚΟΥΝΙΣΤΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ</strong></span></em></div>
<div style="text-align: center;">
(Εκδόσεις Νεφέλη 1996)</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://youtu.be/wLfSGYPZn0U" target="_blank">https://youtu.be/wLfSGYPZn0U</a></div>
</div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-13558655684312129502013-10-15T17:30:00.000+03:002015-03-31T19:31:32.682+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ</span> </span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ "ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ <i>ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ </i></span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><i>(ΜΥΘ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΑ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ)</i>, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΔΙΚΤΟΣ 2011</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;">Επιμέλεια: Αντώνης Θεοχάρη Κιούκας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;">Κάμερα: Δημήτρης Καλφάκης</span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Παρακαλώ, μπείτε σ' αυτόν τον σύνδεσμο: </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><a href="https://youtu.be/PHS2NlBbAMc">https://youtu.be/PHS2NlBbAMc</a> </span></span><br />
<div dir="ltr">
<div style="color: black; font-family: "Calibri"; font-size: 12pt;">
<blockquote type="cite">
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; margin: 0px 0px 0px 0.8ex; padding-left: 1ex;">
<div>
<blockquote type="cite">
<div>
<div dir="ltr">
<div>
<div dir="ltr">
<div style="color: black; font-family: "Calibri"; font-size: 12pt;">
<blockquote type="cite">
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; margin: 0px 0px 0px 0.8ex; padding-left: 1ex;">
<div>
<blockquote type="cite">
<div>
<div dir="ltr">
<div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<blockquote type="cite">
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; margin: 0px 0px 0px 0.8ex; padding-left: 1ex;">
<div>
<blockquote type="cite">
<div>
<div dir="ltr">
<div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-53414613606417721032013-09-13T01:05:00.001+03:002015-03-29T22:34:06.348+03:00Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ένα μικρό απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του "Ασύνταχτα μένουν τα δύσκολα (Μυθ-ιστορία μετεωρολογικών, αισθηματικών και λοιπών συμβάντων)", Εκδόσεις Ίνδικτος [Παρακαλώ αναζητήστε τον παρακάτω σύνδεσμο]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">
<br />
</span><br />
<div style="display: inline;">
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span style="display: inline;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=xvJklxQhSeI&feature=youtu.be" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=xvJklxQhSeI&feature=youtu.be</a></span></span></div>
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">
<br />
<br />
</span><br />
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br />
<br />
<br />
</span><br />
<div style="display: inline;">
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span style="display: inline;"><br />
<br /><br />
<br />
</span></span></div>
<span style="color: #37404e; font-family: "lucida grande",tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">
</span></div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-19224582863808544472012-01-27T11:57:00.002+02:002015-03-29T21:10:04.762+03:00Ο Γιώργος Βέης έγραψε για τις "Αξιοσημείωτες συναντήσεις" του Π. Κ. ("Book Press Newsletter", Ιανουάριος 2012)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: red;">Παναγιώτης Κουσαθανάς<br />
</span><span style="color: red;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις<br />
</i>Μυθ-ιστορίες για σημαδιακά συναπαντήματα<br />
Εκδόσεις Ίνδικτος 2011, σελ. 120</span> <br />
<br />
<span style="color: blue;">«Η ζωή είναι υπόθεση ανθρώπων κι όχι τόπων. Ωστόσο για μένα η ζωή είναι υπόθεση τόπων και εκεί έγκειται το πρόβλημα».</span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: right;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: blue;">Ουάλας Στήβενς<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> <span style="color: purple;">Μια πολύ ισχυρή δόση ντοπιολαλιάς, αλλά και προσωποπαγείς, φιλολογικά ψαγμένοι τύποι, όπως π.χ.: ά΄θρωποι, σϊωπή, βαρβάκια, ξανά-μανά, πάρωρα, γαίμα, κάναλοι, σκαντάγιο, σαυράδα, συστηματική προβολή ασήμων αλλά καταλυτικών πτυχών του γενέθλιου μυκονιάτικου τοπίου, οιονεί ανθρωπολογικές μελέτες εν συνόψει, μαρτυρίες ζωής στοχαστικής και ιδιαίτερα ανοικτής φιλοσοφικά, αποσπάσματα συναντήσεων με διακεκριμένους δημιουργούς, π.χ. Μέλπω Αξιώτη, Γιώργος Σεφέρης, Βασίλης Βασιλειάδης, και βεβαίως άμεσες αυτοβιογραφικές καταθέσεις συνιστούν, μεταξύ άλλων, τα εμφανέστατα στοιχεία του υλικού εκείνου από το οποίο έχει σπονδυλωτά σχηματιστεί το παρόν βιβλίο. Συγκρατώ ότι ο Παναγιώτης Κουσαθανάς δεν χάνει ποτέ τον έλεγχο της γραφής του, δεν εκφυλίζει το κείμενο σε ανούσιο παραλήρημα «εκστατικού μύστη» ούτε ευτελίζει το αντικείμενο των περιγραφών του συνθηκολογώντας με άνομες αποδομήσεις. Γράφει δηλαδή χωρίς ανούσια τερτίπια. Όπως συνιστούν άλλωστε οι ημεδαποί και αλλοδαποί ειδήμονες του είδους. Και η μεγίστη προσοχή, την οποία αποδίδει στην κατάλληλη λέξη, την περιώνυμη, φλωμπερική mot juste, βεβαίως τον αποζημιώνει: η φράση λειτουργεί τόσο ως καλώς συγκερασμένη σύμπτυξη της καθημερινότητας, όσο και ως ικανό κάτοπτρο των ενδογενών τριβών. Το δε διηγητικό υποκείμενο επιβάλλει με τη σειρά του όσο πιο διακριτικά μπορεί τους όρους του λεκτικού παιχνιδιού. Το σήμερα είναι συνήθως ολισθηρό: παραπέμπει συχνά στον απολεσθέντα παράδεισο της παιδικής ηλικίας. Τότε δηλαδή που ο μικρός Παναγιώτης Κουσαθανάς αποστήθιζε εξ απαλών ονύχων τα ονόματα και τα επίθετα των προσώπων και των πραγμάτων. Αλλά το έργο αυτό συνιστά και κάτι ακόμα: ήτοι ένα πεδίο παρατεταμένης σπουδής του εαυτού, όπως δρα πάντα σε συνάρτηση με τα δεδομένα τόσο της ατομικής, όσο και της συλλογικής μνήμης. Όπως προέκυψε δηλαδή και από τις οξυδερκείς αναλύσεις του Μπόρις Αϊχενμπάουμ «η ιστορία» εξακολουθεί να αποτελεί «μια ιδιαίτερη μέθοδο μελέτης του παρόντος με τη βοήθεια γεγονότων που ανήκουν στο παρελθόν». Παρόν και παρελθόν είναι κοντολογίς, για τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις</i>, μια συνεχής μαντική εικόνα, ή άλλως μια αδιάπτωτη λεξιμαγεία.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: purple;">Έχει διατυπωθεί δημοσίως η άποψη της κριτικού Κατερίνας Σχινά, ότι ο εν λόγω πολυβραβευμένος συγγραφέας «αντλεί με πάθος από το κεφάλαιο του πραγματικού για να στοχαστεί πάνω στον τόπο και τους ανθρώπους, να διεισδύσει στα πάθη τους, να κατανοήσει την λοξότητά τους, να οικειωθεί και να οικειώσει τον αναγνώστη με το παράλογο της ύπαρξης. Όμως, παρ’ ότι αγκιστρωμένος στο πραγματικό, ο Παναγιώτης Κουσαθανάς το ανασκηνοθετεί για να φανεί αυτό που πραγματικά είναι: μια διαδοχή υπαινιγμός, ένας παράξενος, όχι όμως και ανεξιχνίαστος, χορός των σημασιών. Κι έτσι, βλέποντας και γράφοντας <em>υπό γωνίαν</em>, αποδίδει στα πράγματα τις αδιάγνωστες διαστάσεις τους». Κι εδώ ακριβώς εντοπίζεται ένα άλλο στοιχείο της δομικής συγκρότησης, την οποία προτείνει εν προκειμένω ο συγγραφέας. Εννοώ τη διεύρυνση δηλαδή των δεδομένων των αισθήσεων και την υπαγωγή τους σε ένα μεγαπρότυπο Βίου. Εξ ου και η πηγαία αίσθηση της συνειδητής στίλβωσης, της οριακής μεταποίησης, της κραταιάς διάσωσης εν τέλει των πολλαχώς σημαδιακών φαινομένων. Ασφαλώς η εμπειρία του πνεύματος είναι η μόνη μορφή ζωής, την οποία εμμέσως πλην σαφώς αποδέχεται πλήρως ο συγγραφέας ως αναγκαία και ικανή όψη της απώτατης Αλήθειας. Το σώμα, αυτή η ακραία αντικειμενικοποίηση της βούλησης, όπως δίδαξε ο Αρθούρος Σοπενχάουερ, συμπαρίσταται σ΄ αυτή τη βαθμιαία προαγωγή των ποσοτήτων και των ποιοτήτων, επιδιώκοντας κι αυτό την ενδελεχή, απρόσκοπτη αναβάθμισή του σε Αγαθό. Η ενδεχόμενη αποτυχία του, σχετική ή παταγώδης, συνιστά την απαρχή μιας τραγωδίας. Αυτήν ακριβώς την οποία υπαινίσσεται από τη μια σελίδα στην άλλη η συλλογή των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτων συναντήσεων</i>.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="color: purple;"><span style="color: purple;"><span style="color: purple;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: purple;">Η δε εντονότατη εντοπιότητα των εκφάνσεων προκαθορίζει εκ του ασφαλούς μέγα μέρος του ειδικότερου αναπτύγματος των θεματικών αφετηριών. Κι εδώ ισχύει κατά συνέπεια άλλη μια φορά ο κανόνας του Μαρσέλ</span> <span style="color: purple;">Προυστ, σύμφωνα με τον οποίο το μόνο πραγματικό ταξίδι δεν είναι η περιφορά στον κόσμο, αλλά η θέαση του κόσμου, ο οποίος ήδη μας περιβάλλει, με τα μάτια ενός άλλου, ήτοι ενός αναβαθμισμένου εγώ. Κατά</span></span></span><span style="color: purple;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></span><span style="color: purple; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">λέξη</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: purple;"><span style="color: purple;">:</span> «Le seule véritable voyage, le seul bain de jouvence, ce ne serait pas d’ aller vers de nouveaux paysages, mais d’ avoir d’ autres yeux, de voir l’univers avec les yeux d’un autre».</span> </span></span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: purple;">Ειδικότερα: αγάπη για τη μητέρα - τον πατέρα γη, και οργή για την τρέχουσα κατάντια, έλξη και άπωση ταυτοχρόνως, λόγω των θλιβερών τεκταινομένων, από καθαρά οικολογική άποψη, στη γενέθλια νήσο του νυν, προκαθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εμβέλεια των εκφάνσεων. Άλλωστε, «τις γενέθλιες πόλεις τις αγαπάει κανείς με τους εφιάλτες τους. Δηλαδή είναι πόλεις που δρουν επάνω σου και εφιαλτικά, όπως συμβαίνει με μένα...» μας θυμίζει και ο Δ. Ν. Μαρωνίτης, μιλώντας για τη δική του γενέθλια Θεσσαλονίκη, σε συνέντευξη στην Έλενα Χουζούρη, στο περιοδικό <em>Ένα</em>, το καλοκαίρι 1989.</span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: purple;"> Παραλλάσσοντας μάλιστα τα όσα καίρια διετύπωσε η Ελένη Λαδιά για την ποίηση του Δ. Π. Παπαδίτσα στο δοκίμιό της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο αγαπημένος του Όντος</i>, που κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις «Λογείον», σε δεύτερη, συμπληρωμένη έκδοση, θα διατύπωνα την άποψη ότι ο «τόπος έχει μια παράξενη, ελκτική δύναμη ως ποιητικό ερέθισμα» και για τον Παναγιώτη Κουσαθανά: «Η πορεία είναι κάπως αντεστραμμένη. Δεν υπάρχει εκλογή του τόπου […] Ο τόπος τον καλεί, όπως εκείνα τα παράξενα πουλιά, που πάνε να πεθάνουν ή να γεννήσουν. Και όπως ο πιστός ή ο ερημίτης παίρνει τον δρόμο που τον οδηγεί στον θεό, καλεσμένος από φωνές μυστικές, έτσι και ο ποιητής αιφνίδια και εν πολλοίς ασύνειδα, πιεσμένος από το βάρος οραμάτων και εικόνων, οδηγείται στον τόπο, που τον καλεί να ενσαρκώσει ποιητικά ό, τι έχει διαισθανθεί και σκεφθεί». Ο ισχυρός δεσμός με τη Μύκονο είναι συνεπώς άλλος ένας κρίσιμος, ένας καθόλα πεπρωμένος δεσμός. Συνιστά εν ολίγοις για τον συγγραφέα το πρόχειρο, ειλικρινέστατο ταυτοχρόνως, απείκασμα του σύμπαντος κόσμου. Μάλιστα, στην κυριολεξία του όρου. Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς, για να το εκφράσω διαφορετικά, δεν χρειάζεται για να στοχαστεί δημιουργικά την εκκωφαντική περιπέτεια του «εξωτισμού» ή τις φενάκες του επιπόλαιου, ισοπεδωτικού τουριστικώς οράν. Του φτάνει και του περισσεύει το μεγαθέαμα του – πολυσήμαντου - ολίγου. Εξ ου και η καθηλωτική αναγνωστική εμπειρία.</span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: right;">
<span style="color: red;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: red;"><span style="font-size: large;">Γ</span>ΙΩΡΓΟΣ <span style="font-size: large;">Β</span>ΕΗΣ</span></span></span></div>
<span style="color: black;"> </span></div>
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-76037934107921719712012-01-25T18:33:00.001+02:002015-03-29T21:12:04.315+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ (</span></u></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">BOOKPRESS</span></u></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, Ηλεκτρονική ανάρτηση,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ιαν. 2012)<o:p></o:p></span></u></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Παναγιώτης Κουσαθανάς<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις<o:p></o:p></span></i></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μυθ-ιστορίες για σημαδιακά συναπαντήματα<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εκδόσεις Ίνδικτος. Σελ. 120.<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η ζωή είναι υπόθεση ανθρώπων κι όχι τόπων. Ωστόσο για μένα η ζωή είναι υπόθεση τόπων και εκεί έγκειται το πρόβλημα</i>».<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ουάλας Στήβενς<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μια πολύ ισχυρή δόση ντοπιολαλιάς, αλλά και προσωποπαγείς, φιλολογικά ψαγμένοι τύποι, όπως π. χ.: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ά’θρωποι</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σϊωπή</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βαρβάκια</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ξανά-μανά</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πάρωρα</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γαίμα,</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κάναλοι</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σκαντάγιο</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σ</i></span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">a</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">υράδα</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, συστηματική προβολή ασήμων αλλά καταλυτικών πτυχών του γενέθλιου μυκονιάτικου τοπίου, οιονεί ανθρωπολογικές μελέτες εν συνόψει, μαρτυρίες ζωής στοχαστικής και ιδιαίτερα ανοικτής φιλοσοφικά, αποσπάσματα συναντήσεων με διακεκριμένους δημιουργούς, π. χ. Μέλπω Αξιώτη, Γιώργος Σεφέρης, Βασίλης Βασιλειάδης, και βεβαίως άμεσες αυτοβιογραφικές καταθέσεις συνιστούν, μεταξύ άλλων, τα εμφανέστατα στοιχεία του υλικού εκείνου, από το οποίο έχει σπονδυλωτά σχηματιστεί το παρόν βιβλίο. Συγκρατώ ότι ο Παναγιώτης Κουσαθανάς δεν χάνει ποτέ τον έλεγχο της γραφής του, δεν εκφυλίζει το κείμενο σε ανούσιο παραλήρημα «εκστατικού μύστη», ούτε ευτελίζει το αντικείμενο των περιγραφών του, συνθηκολογώντας με άνομες αποδομήσεις. Γράφει δηλαδή χωρίς ανούσια τερτίπια. Όπως συνιστούν άλλωστε οι ημεδαποί και αλλοδαποί ειδήμονες του είδους. Και η μεγίστη προσοχή, την οποία αποδίδει στην κατάλληλη λέξη, την περιώνυμη, φλωμπερική <i style="mso-bidi-font-style: normal;">mot juste</i>, βεβαίως τον αποζημιώνει: η φράση λειτουργεί τόσο ως καλώς συγκερασμένη σύμπτυξη της καθημερινότητας, όσο και ως ικανό κάτοπτρο των ενδογενών τριβών. Το δε διηγητικό υποκείμενο επιβάλλει με τη σειρά του όσο πιο διακριτικά μπορεί τους όρους του λεκτικού παιχνιδιού. Το σήμερα είναι συνήθως ολισθηρό: παραπέμπει συνήθως στον απολεσθέντα παράδεισο της παιδικής ηλικίας. Τότε δηλαδή που ο μικρός Παναγιώτης Κουσαθανάς αποστήθιζε εξ απαλών ονύχων τα ονόματα και τα επίθετα των προσώπων και των πραγμάτων. Αλλά το έργο αυτό συνιστά και κάτι ακόμα: ήτοι ένα πεδίο παρατεταμένης σπουδής του εαυτού, όπως δρα πάντα σε συνάρτηση με τα δεδομένα τόσο της ατομικής, όσο και της συλλογικής μνήμης. Όπως προέκυψε δηλαδή και από τις οξυδερκείς αναλύσεις του Μπόρις Αϊχενμπάουμ «η ιστορία» εξακολουθεί να αποτελεί «μια ιδιαίτερη μέθοδο μελέτης του παρόντος με τη βοήθεια γεγονότων που ανήκουν στο παρελθόν». Παρόν και παρελθόν είναι κοντολογίς, για τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις,</i> μια συνεχής μαντική εικόνα, ή άλλως μια αδιάπτωτη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λεξιμαγεία</i>. <o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Έχει διατυπωθεί δημοσίως η άποψη της κριτικού Αθηνάς Σχινά, ότι ο εν λόγω πολυβραβευμένος συγγραφέας «αντλεί με πάθος από το κεφάλαιο του πραγματικού για να στοχαστεί πάνω στον τόπο και τους ανθρώπους, να διεισδύσει στα πάθη τους, να κατανοήσει την λοξότητά τους, να οικειωθεί και να οικειώσει τον αναγνώστη με το παράλογο της ύπαρξης. Όμως, παρ’ ότι αγκιστρωμένος στο πραγματικό, ο Παναγιώτης Κουσαθανάς το ανασκηνοθετεί για να φανεί αυτό που πραγματικά είναι: μια διαδοχή υπαινιγμός, ένας παράξενος, όχι όμως και ανεξιχνίαστος, χορός των σημασιών. Κι έτσι, βλέποντας και γράφοντας υπό γωνίαν, αποδίδει στα πράγματα τις αδιάγνωστες διαστάσεις τους». Κι εδώ ακριβώς εντοπίζεται ένα άλλο στοιχείο της δομικής συγκρότησης, την οποία προτείνει εν προκειμένω ο συγγραφέας. Εννοώ τη διεύρυνση δηλαδή των δεδομένων των αισθήσεων και την υπαγωγή τους σε ένα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μεγαπρότυπο</i> Βίου. Εξ ου και η πηγαία αίσθηση της συνειδητής στίλβωσης, της οριακής μεταποίησης, της κραταιάς διάσωσης εν τέλει των πολλαχώς σημαδιακών φαινομένων. Ασφαλώς η εμπειρία του πνεύματος είναι η μόνη μορφή ζωής, την οποία εμμέσως πλην σαφώς αποδέχεται πλήρως ο συγγραφέας ως αναγκαία και ικανή όψη της απώτατης Αλήθειας. Το σώμα, αυτή η ακραία αντικειμενικοποίηση της βούλησης, όπως δίδαξε ο Αρθούρος Σοπενχάουερ, συμπαρίσταται σ΄ αυτή τη βαθμιαία προαγωγή των ποσοτήτων και των ποιοτήτων, επιδιώκοντας κι αυτό την ενδελεχή, απρόσκοπτη αναβάθμισή του σε Αγαθό. Η ενδεχόμενη αποτυχία του, σχετική ή παταγώδης, συνιστά την απαρχή μιας τραγωδίας. Αυτήν ακριβώς την οποία υπαινίσσεται από τη μια σελίδα στην άλλη η συλλογή των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτων Συναντήσεων</i>. <o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η δε εντονότατη εντοπιότητα των εκφάνσεων προκαθορίζει εκ του ασφαλούς μέγα μέρος του ειδικότερου αναπτύγματος των θεματικών αφετηριών. Κι εδώ ισχύει κατά συνέπεια άλλη μια φορά ο κανόνας του Μαρσέλ Προυστ, σύμφωνα με τον οποίο το μόνο πραγματικό ταξίδι δεν είναι η περιφορά στον κόσμο, αλλά η θέαση του κόσμου, ο οποίος ήδη μας περιβάλλει, με τα μάτια ενός άλλου, ήτοι ενός αναβαθμισμένου εγώ. Κατά</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">λέξη</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">: «Le seule véritable voyage, le seul bain de jouvence, ce ne serait pas d’ aller vers de nouveaux paysages, mais d’ avoir d’ autres yeux, de voir l’univers avec les yeux d’un autre». </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ειδικότερα: αγάπη για τη μητέρα - τον πατέρα γη και οργή για την τρέχουσα κατάντια, έλξη και άπωση ταυτοχρόνως, λόγω των θλιβερών τεκταινομένων, από καθαρά οικολογική άποψη, στη γενέθλια νήσο του νυν, προκαθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εμβέλεια των εκφάνσεων. Άλλωστε «τις γενέθλιες πόλεις τις αγαπάει κανείς με τους εφιάλτες τους. Δηλαδή είναι πόλεις που δρουν επάνω σου και εφιαλτικά, όπως συμβαίνει με μένα...» μας θυμίζει και ο Δ. Ν. Μαρωνίτης, μιλώντας για τη δική του γενέθλια Θεσσαλονίκη, σε συνέντευξη στην Έλενα Χουζούρη, στο περιοδικό «Ένα», το καλοκαίρι 1989. <o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Παραλλάσσοντας μάλιστα τα όσα καίρια διετύπωσε η Ελένη Λαδιά για την ποίηση του Δ. Π. Παπαδίτσα στο δοκίμιό της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο αγαπημένος του Όντος</i>, που κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις «Λογείον», σε δεύτερη, συμπληρωμένη έκδοση, θα διατύπωνα την άποψη ότι ο «τόπος έχει μια παράξενη, ελκτική δύναμη ως ποιητικό ερέθισμα» και για τον Παναγιώτη Κουσαθανά. «Η πορεία είναι κάπως αντεστραμμένη. Δεν υπάρχει εκλογή του τόπου […] Ο τόπος τον καλεί, όπως εκείνα τα παράξενα πουλιά, που πάνε να πεθάνουν ή να γεννήσουν. Και όπως ο πιστός ή ο ερημίτης παίρνει τον δρόμο που τον οδηγεί στον θεό, καλεσμένος από φωνές μυστικές, έτσι και ο ποιητής αιφνίδια και εν πολλοίς ασύνειδα, πιεσμένος από το βάρος οραμάτων και εικόνων, οδηγείται στον τόπο, που τον καλεί να ενσαρκώσει ποιητικά, ό, τι έχει διαισθανθεί και σκεφθεί». Ο ισχυρός δεσμός με τη Μύκονο είναι συνεπώς άλλος ένας κρίσιμος, ένας καθόλα πεπρωμένος δεσμός. Συνιστά εν ολίγοις για τον συγγραφέα το πρόχειρο, ειλικρινέστατο ταυτοχρόνως, απείκασμα του σύμπαντος κόσμου. Μάλιστα, στην κυριολεξία του όρου. Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς, για να το εκφράσω διαφορετικά, δεν χρειάζεται για να στοχαστεί δημιουργικά την εκκωφαντική περιπέτεια του «εξωτισμού» ή τις φενάκες του επιπόλαιου, ισοπεδωτικού τουριστικώς οράν. Του φτάνει και του περισσεύει το μεγαθέαμα του – πολυσήμαντου - <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ολίγου. </i>Εξ ου και η καθηλωτική αναγνωστική εμπειρία.<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Γιώργος Βέης<o:p></o:p></span></b></div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-69067183216598979472011-09-25T23:26:00.001+03:002011-09-25T23:28:06.495+03:00ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ, "ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ" (Μυθ-ιστορίες για σημαδιακά συναπαντήματα), Ίνδικτος, Αθήνα 2011, σσ. 120, Τιμή: 12,00 ευρώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjceOxb_OA9c9Nx0TBi0Lv5Ir_AHv89hyqBYgwZ79AFWrJSxhcwy2aB5_9xCH_BGdIke0S4JjdINOws8b8MuA5cdt17t_FG38pwp_9HeRd4Kc0VXrhmVnu-vt2F4StAygi9ceu2S3cs4OE/s1600/front+cover.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjceOxb_OA9c9Nx0TBi0Lv5Ir_AHv89hyqBYgwZ79AFWrJSxhcwy2aB5_9xCH_BGdIke0S4JjdINOws8b8MuA5cdt17t_FG38pwp_9HeRd4Kc0VXrhmVnu-vt2F4StAygi9ceu2S3cs4OE/s320/front+cover.jpg" width="181" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σημαδιακ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συναπαντ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ματα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ζω</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἱ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πανταχο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παρο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σες σκι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> θαν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">του, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ἔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρως </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κινητ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρια δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναμη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντων, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Χρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νος</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρος πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γεμονε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ει στο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νθρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πους, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λογα </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νειρα το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πνου κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ξ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πνου μας, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">παντημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντητα </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωτηματικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τελε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ωτα «π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θια κι ο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἱ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> καημο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σμου», </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πηλη </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μπορευματοπο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ηση κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τελισμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς «τρυπωμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νης ψυχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς» τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πων κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τοπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ων (</span></span><span class="A1"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";">genius loci</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">), καθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὼ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συνακ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λουθη </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νο τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τσακίσματα, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σκ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρτσα κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> β</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λσαμο τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς Μν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μης κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς Νοσταλγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν καταπραΰνουν, ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναι μερικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> θ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ματα το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> καινο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ργιου βιβλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ου το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Παναγι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τη Κουσαθαν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ᾶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">.</span></span><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";"><o:p></o:p></span></div><br />
<div class="Pa1" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Προφαν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς, γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σει τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναι φτιαγμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κα διηγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ματα το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> βιβλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ου, γραμμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A2"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">2005 </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ως τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A2"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">2010</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συγγραφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> χαρακτηρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς «μυθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ιστορ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ες», γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς μουσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς «παραλλαγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς» (</span></span><span class="A1"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";">variations</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">), πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρχουν σ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> α</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, σημει</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νει </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> καλοπροα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρετος </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στης καλε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ται ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συμμεριστε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δυνες </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μφιβολ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ες τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν πειραματισμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φοντος». Μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σχεδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν γυμν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σμιλεμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χρι κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν τελευτα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α λεπτομ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρει</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> της </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γηση, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> διεισδυτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">παινικτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λαφρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωνικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ματι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A2"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Π.Κ. </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">διαπορ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντας κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> θαυμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζοντας διαπερν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ᾶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξωτερικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συμβ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντα κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς συμπεριφορ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν «μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σα» </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νθρωπο προσεγγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζοντας μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> καταν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ηση, καλοσ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νατρεπτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θεση τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τοπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ματ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">» του. </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> λιτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σσα, πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κατ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν προσφιλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κφραση το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συγγραφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λφα (</span></span><span class="A1"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";">homo faber</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">) «ματσακον</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζεται» γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">παλλαγε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξιδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σεις κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μψει, διατηρε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ραιο τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> χυμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δη πηγαι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">β</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">αστης φυσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς λαλι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ᾶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γοητε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ει μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μεσ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα, το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ρυθμικο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ριδισμο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> διαυγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ηχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">προσδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κητες δια</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φων</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ες της. Κερδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στη </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλοτε μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σοβαρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> της, πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">προκατ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ληπτα </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντλε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πλο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σια, γλωσσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κοιτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σματα», κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλοτε μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παιζογλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντισμα, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στει</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητες δηλαδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωτοτροπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ες της μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> νησι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τικη θυμοσοφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν κοιν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γο. Τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λεσμα ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναι μι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντυπωσιακ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λο ζωντ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νια νοηματικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συμπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κνωση, πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πιτε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νεται χ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρη στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> χρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ση </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φομοιωμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νων </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">διωματικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξεων </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν γεν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θλιο τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πο, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χι μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν πρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θεση ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> προστεθε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωμα </span></span><span style="color: black; font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Delos Isle"; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";"><o:p></o:p></span></div><br />
<div class="Pa1" style="margin: 0cm 0cm 0pt; page-break-before: always; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξωτισμο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> βιβλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ο, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναδοθε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ωδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς λησμονημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νης, πλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μως </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγνωρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σιμης κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντοτε ζωοποιο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, Παρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δοσης πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποκαθα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρει, μπολι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νανε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νει τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς σκουριασμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νες </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> φλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">αρη πολυχρησ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἢ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λαλη </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χρησ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α δυν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μεις το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γου.</span></span><span style="color: black; font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Delos Isle"; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";"><o:p></o:p></span></div><br />
<div class="Pa1" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πιπλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ον, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μετρημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη χρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ση τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν σημε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ων στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξης, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νορθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δοξος </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποκλεισμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποιων </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> α</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μακροπερ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">οδη σ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νταξη, κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ριο χαρακτηριστικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σκ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νταφτου </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σωτερικο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, γεωμετρημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νου παραμιλητο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δυσκολε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ουν τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς βιαστικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς μας, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν προκαλο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σκ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ψει προσεκτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τερος κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σεβαστικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς σελ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δες, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δες κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξεις, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πως </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κριβ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς θ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κανε γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ημα, κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντομα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν πε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θουν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ζυμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νει κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θει κανε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς καθημεριν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξεις στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> σκ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς γραφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σκ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντας </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">αυτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μαστοροσ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη της, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποτελε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλων κι «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δος </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἱ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">εροτελεστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας, κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι σχεδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν καθαγιασμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νο, πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μπερι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χει μπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λικο μυστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ριο κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἄ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ση μαγε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α», </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πως διατε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νεται γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Μουσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">–</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δελφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χνη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς Λογο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Τεχν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας– </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Γ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλος συνθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">της </span></span><span class="A1"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";">Henri Dutilleux</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">. </span></span><span style="color: black; font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Delos Isle"; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";"><o:p></o:p></span></div><br />
<div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σια κοσμοπολ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">της συγγραφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας </span></span><span class="A2"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Π.Κ.</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, «μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στορας τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς γλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σσας κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παρατηρητ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νθρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πινης ψυχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς», </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πως ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στοχα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν χαρακτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρισε </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἡ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κριτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς Κατερ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να Σχιν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ᾶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, «βλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποντας κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">φοντας </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> γων</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">αν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δει στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γματα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γνωστες διαστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σεις τους». </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ἔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τσι, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νεπαισθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τως κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> διακριτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρωγ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ᾶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κριτης </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἠ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χητικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς μοναδικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητας, πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> θ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λγει κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συγκινε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πως </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να ξεχωριστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μουσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κομμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στης συμπαρασ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρεται σχεδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὑ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πνωτιστικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τελικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ξεναγε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ται </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">π</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">διο τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν συγγραφ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μαγικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ργαστ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρι τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς γλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σσας, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δηλαδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">που «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νασκηνοθετε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ται τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> πραγματικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">», ματσακον</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζονται, σφυρηλατο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νται κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναπλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θονται σιωπηλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μυστικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἱ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χοι γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">σουν στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξη τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν ποι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς μουσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τας, στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν πρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ταση τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> βαθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μεσ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> στοχασμο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, δηλαδ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν χαμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νο σκοπ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> της, κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> «στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τοπικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὖ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρος το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κουμενικο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">». </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">Ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A2"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Π.Κ.</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πως ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πε </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἕ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νας </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στης του, «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κμοντερν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει» τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς δοκιμασμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νες, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">λλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παραμελημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νες, παρ’ </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μη </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νεξ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντλητες, τεχνικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ξ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ες τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς Τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">χνης το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> Λ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γου προτε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νοντας μ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> διακριτικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τητα δι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ργου του τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">παναπροσδιορισμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ρου Λογο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "CF Colosseum";">-</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">Τεχν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">α κ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντρα στ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> ρε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μα τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῆ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς ρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θυμης ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">κολ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ας, </span></span><span class="A1"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Delos Isle";">alias </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">«ξεπετ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">γματος», πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> χαρακτηρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζει τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ή</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> μας. Τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὸ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> παρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ά</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">δοξο ε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ναι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι παρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς α</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὐ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">στηρο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς καν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νες κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς περιορισμο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ς πο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὺ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> διαφα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νεται </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὅ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τι θ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τει </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὁ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> συγγραφέας γι</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὴ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν πειθαρχημ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νη σ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νθεση το</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ῦ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> βιβλ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ου του, τ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κε</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">μενα δ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὲ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ν φυλακ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζονται ο</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὔ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τε </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ποστεγν</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ώ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νονται, </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ντιθ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τως μετεωρ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">ζονται φυσικ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> κι </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">β</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ί</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">αστα, πανταχ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ό</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">θεν «</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">νοικτ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὰ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">» κα</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ὶ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"> </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πολ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ύ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">τως </span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">ἀ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">πελευθερωμ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 18pt;">έ</span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;">να.</span></span></div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><br />
</div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: center; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 18pt;"></span></span><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif";">ΠΩΛΕΙΤΑΙ: </span></span></div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif";">ΜΥΚΟΝΟΣ: α. Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης, Οδός Μέλπως Αξιώτη 56, 846 00 Μύκονος, Τηλ. 22890-22646, 22890-28798, και β. Ηλίας Αθυμαρίτης (Παντοπωλείον), Δρόμος Αεροδρόμιου, 846 00 Μύκονος, 22890-22078.</span></span></div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif";">ΑΘΗΝΑ: α. Εκδόσεις Ίνδικτος, Καλλιδρομίου 64, 114 73 Αθήνα, Τηλ. 210-8251889 / 210-8838007, και β. Κεντρικά Βιβλιοπωλεία Αθηνών.</span></span></div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: center; text-indent: 14pt;"><span class="A0"><span style="font-family: "Garamond","serif";"><span style="font-size: x-large;">***</span></span></span></div><div class="Default" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 12.05pt; text-align: justify; text-indent: 14pt;"><br />
</div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-3971309152642621912011-09-22T14:14:00.010+03:002011-10-16T11:40:44.093+03:00ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ (1903-1973) - ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΓΡΥΠΑΡΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (Μύκονος, 17 & 18 Σεπτεμβρίου 2011))<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="center"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUVD1INKRjfkzNRtimiYNhRg4OTfPJW31zSQ-xkAv-P13Lu192J5xVN-aEChS8q01x_TqAlzOgV5hJFNmfCrYCwUzZ4gy6OHQoZhFnHjnC3uB_OILlp89KfV-FLNLySJrmBPvmqh30A2I/s1600/MELPW-POSTER-FINAL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUVD1INKRjfkzNRtimiYNhRg4OTfPJW31zSQ-xkAv-P13Lu192J5xVN-aEChS8q01x_TqAlzOgV5hJFNmfCrYCwUzZ4gy6OHQoZhFnHjnC3uB_OILlp89KfV-FLNLySJrmBPvmqh30A2I/s640/MELPW-POSTER-FINAL.jpg" width="440" /></a></div><span style="color: red;"><strong></strong></span> </div><div align="center"><span style="color: blue;"></span> <span style="color: red;"><strong>Διοργάνωση:</strong></span></div><div align="center"><span style="color: red;"><strong>Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης</strong></span></div><div align="center"><br />
</div><div align="center"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="color: blue; font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="font-size: large;">Εισήγηση του Παναγιώτη Κουσαθανά<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><strong><span style="color: white;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><o:p> </o:p></span></span><span style="color: black;"><span style="color: purple; font-family: "Arial","sans-serif";">Η ΜΕΛΠΩ ΜΟΥ, Η ΜΕΛΠΩ ΜΑΣ<o:p></o:p></span></span></strong></span></div><div align="justify"><span style="color: #8e7cc3;"> </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple; font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: #8e7cc3; font-size: large;"><strong>(Επίσκεψη στη «μουσική ποιητική» των λέξεων</strong></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple; font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="font-size: large;"><span style="color: #8e7cc3;"><strong>και των μεταφράσεων της Μέλπως Αξιώτη)</strong></span></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple; font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="color: blue;">[Το παρακάτω κείμενο συμπεριλαμβάνεται στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά ΣΤ΄</i> που ετοιμάζονται]</span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><br />
</div><div align="justify"></div><div align="justify"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">α΄<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"><span style="color: red;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.7pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">Ευχαριστίες<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σας καλησπερίζω και σας καλωσορίζω σ’ αυτή την ιδιαίτερα τιμητική για τον τόπο μας εκδήλωση, που διοργάνωσε η Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Απόψε, έστω και αργοπορημένα, με αυτό το διήμερο αφιέρωμα προσπαθούμε να ελαφρύνομε κάπως το χρέος προς μια ξεχωριστή προσωπικότητα των Ελληνικών Γραμμάτων, που τυχαίνει να είναι και συμπατριώτισσά μας, τη Μέλπω Αξιώτη (1903-1973), κόρη του γνωστού Μυκονιάτη μουσουργού Γεώργιου Αξιώτη, (1875-1924), του οποίου το όνομα τιμά τη Δημοτική Μουσική Σχολή του νησιού μας.<o:p></o:p></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η Μέλπω Αξιώτη από το πρώτο δημοσίευμά της στην εμβληματική εφημερίδα του Γιαννούλη Μπόνη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυκονιάτικα </i>Χρονικά (1933-1935) ώς το τελευταίο της, τη σπαρακτική <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i>, Μούσα και οδηγό στην έμπνευσή της είχε τη Μύκονο, τον γενέθλιο τόπο της και τόπο μας με τους ανθρώπους του. Ένα μεγάλο μέρος του δημιουργικού της έργου –και μάλιστα το καλύτερο– περιστρέφεται και διατρέχει την υπαρκτή Μύκονο ή την άλλη, την ιδεατή, που είχε «πλάσει η νοσταλγία» της. Με αυτήν, λοιπόν, τη διημερίδα-αφιέρωμα στη Μέλπω Αξιώτη, εκτός από την οφειλόμενη, ουσιαστική τιμή που προσπαθούμε να αποδώσομε στη σπουδαία μορφή των Γραμμάτων μας, έχομε παράλληλο στόχο να σας εξοικειώσομε κατά κάποιο τρόπο με το ασυγχώρητα άγνωστο στη Μύκονο έργο της, που είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας, είναι μέρος της συμβολής του στη λογοτεχνία της χώρας μας. Τη Μέλπω, το εκτυφλωτικά αστραφτερό συγγραφικό τζοβαέρι του τόπου μας πρέπει συχνά να το θυμόμαστε προς όφελός μας, να το προβάλλομε και να το τιμάμε. Ήδη ο πάγος πρωτοέσπασε πριν από εικοσι ένα χρόνια –πότε πέρασαν!– , όταν τον Δεκέμβρη του 1990 στήθηκε η προτομή της στους Κάτω Μύλους. Έκτοτε, η αρχοντική μορφή της, αγναντεύει από εκεί, δίπλα στο σπίτι της, το θυμωμένο ή καλοσυνάτο Αιγαίο, που τόσο της έλειψε στα δεκαοκτώ δίσεκτα χρόνια της «αναγκαστικής υπερορίας» της, όπως κομψά αποκαλεί η ίδια τη σκληρή της εξορία.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Αλλού και υπό άλλες συνθήκες, ο τόπος που θα είχε δικιά του τη Μέλπω είναι βέβαιο ότι θα είχε ιδρύσει στο όνομά της ερευνητικά σπουδαστήρια για το έργο της και πολιτιστικά κέντρα για την τέχνη της, γιατί με τον Πολιτισμό, το μόνο αμετάβλητης αξίας αγαθό, που δεν δαπανάται ούτε κλέβεται, αλλά μόνο μεταλαμπαδεύεται κι αβγαταίνει, είναι πάντοτε κερδισμένος όποιος ευλογημένος τόπος το διαθέτει, το προκρίνει και το τιμά.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σαν όλα τα πολύτιμα πράγματα, το συγγραφικό έργο της Μέλπως Αξιώτη λάμπει περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια δίνοντάς μας το κέντρισμα να το προσεγγίζομε και να το μελετάμε ουσιαστικότερα. Ας μη μας διαφεύγει, ότι τιμώντας το υπενθυμίζομε σ’ όσους δεν το γνωρίζουν ή αδιαφορούν, πως αυτό το «αιγιαλίτικο βραχόνησο», όπως αποκαλεί η Μέλπω τη Μύκονο, διαθέτει αξιοσημείωτο πολιτισμό. Ακριβώς τις εκφάνσεις αυτού του Πολιτισμού, παλαιού και νεότερου, έχομε χρέος να τις κάνομε ολοένα και πιο ισχυρές, όλο και περισσότερο γνωστές, περίβλεπτες, ως αντίδοτο στη σημερινή χυδαιότητα και βαρβαρότητα που μας πολιορκεί.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ευχαριστώ από καρδιάς το Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο για την θερμή φιλοξενία του, τον Πρόεδρο της Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α. Μυκόνου κ. Μίλτο Ατζαμόγλου για τη συμπαράστασή του, και τη Διευθύντριά της κ. Κατερίνα Ζουγανέλη-Νάζου, που με την πείρα και την προθυμία της βοήθησε πολύ στη διοργάνωση τούτου του αφιερώματος. Ευχαριστώ τους χορηγούς μας, που χάρη στη γενναιοδωρία τους έγινε πραγματικότητα τούτη η διημερίδα για τη Μέλπω και τη Μύκονο:</span></div><ol style="text-align: left;"><li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"></span> <span style="font-family: Arial;">Τις αερογραμμές <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Aegean</span></i></span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τη ναυτιλιακή εταιρεία </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Blue</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Star</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Ferries</span></i></div></li>
<li><div align="justify"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;"></span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το πρακτορείο ταξιδίων </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Sea</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> & </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Sky</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Travel</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> του Τάκη Μάνεση.<o:p></o:p></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Την επιχείρηση <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΑΒ </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Food</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Market</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> της Μαριγούλας Αποστόλου</span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τον πρώην Δήμαρχο Μυκόνου Μαθιό Αποστόλου<o:p></o:p></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Την επιχείρηση <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κουτσούκος Α.Ε.</i></span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το μπαρ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όρτσ’ αλά μπάντα!</i> του Αντρέα Μονογυιού.<o:p></o:p></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τις γραφικές τέχνες </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">H</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">2</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">concept</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της Βούλας και Φρατζέσκας Χανιώτη.</span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εστιατόριο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Familia</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> του Μάνου Πενταράκη<o:p></o:p></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το εστιατόριο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πύλη</i> του Χρήστου Χρήστου </span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Piccolo</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Ιωσήφ Σαλάχα<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το Ξενοδοχείο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Απολλωνία</i> του Παναγιώτη Μιχαήλ Κουσαθανά.</span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το εστιατόριο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άνοιξη</i> του δημοτικού συμβούλου Αντώνη Κουσαθανά<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Quattro</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">του Νίκου Ξυδάκη</span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Το κατάστημα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Fashion</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">for</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">everyone</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"> του Ιωσήφ και Νίκου Σαλάχα<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span> </div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τον Πολιτιστικό-Λαογραφικό Σύλλογο Γυναικών Μυκόνου</span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τον Σύλλογο Γυναικών Ανωμεράς <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ανωμερίτισσες</i>,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>και </span></div></li>
<li><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Τον Μίλτο Ατζαμόγλου, Πρόεδρο της Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α. Μυκόνου.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span> </div></li>
<div style="text-align: justify;"></div></ol><div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ευχαριστώ τις φιλοξενούμενες ομιλήτριές μας κ. Μαίρη Μικέ, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που θα μας μιλήσει για την «Ποιητική και πολιτική μοναξιά», και την κ. Μαρία Κακαβούλια, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Υφολογίας και Αφηγηματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που θα μας μιλήσει για την «<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Κάδμω</i>: λόγος και μνήμη σε δεύτερο πρόσωπο». Και οι δυο διακεκριμένες καθηγήτριες, εκτός των άλλων ενδιαφερόντων τους, έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους τη μελέτη, διδασκαλία και γνωστοποίηση του έργου της μεγάλης συμπατριώτισσάς μας στο οποίο έχουν εντρυφήσει με αξιοσημείωτη επιμονή και άριστο αποτέλεσμα. Το θέμα της δικής μου ομιλίας είναι: «Επίσκεψη στη “μουσική ποιητική” των λέξεων και των μεταφράσεων της Μέλπως Αξιώτη».<o:p></o:p></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τελειώνοντας, το προλόγισμά μου σας ενημερώνω ότι στην είσοδο υπάρχουν μερικά από τα βιβλία της Μέλπως, όσα κυκλοφορούνται αυτή τη στιγμή, και κάποιες από τις μελέτες που γράφτηκαν για το έργο της, όπως κι άλλες εκδόσεις δημοτικές ή μη.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θέλω να σας παρακαλέσω να απενεργοποιήσετε τα κινητά σας τηλέφωνα και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να καλέσω την κ. Κατερίνα Ζουγανέλη ν’ ανέβει και να μας διαβάσει για κατατοπισμό των ακροατών μας και ως μικρή εισαγωγή στις εισηγήσεις που θα ακολουθήσουν ένα πρόσφατο, συνοπτικό, αλλά περιεκτικό βιογραφικό και εργογραφικό σημείωμα για τη Μέλπω γραμμένο από τη γνωστή κριτικό της λογοτεχνίας Κατερίνα Σχινά, και δημοσιευμένο στο φετινό περιοδικό του Φεστιβάλ Αθηνών με αφορμή την παράσταση που θα έχομε την ευκαιρία να παρακολουθήσομε αύριο στις 8.30΄ πάλι [βλ. Κ. Σχινά, «Μέλπω Αξιώτη - Δυο τρία πράγματα που ξέρουμε γι’ αυτή…», περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΕΦ (Ελληνικό Φεστιβάλ)</i>, τχ. 25, 3.2011, σ. 9].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[Ακολούθησε η ανάγνωση του κειμένου της Κατερίνας Σχινά]<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Παρακαλώ τώρα την κ. Μαίρη Μικέ να κάνει την έναρξη στο κύριο μέρος του σημερινού αφιερώματος στη Μέλπω Αξιώτη με την ομιλία της «Ποιητική και πολιτική μοναξιά».<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[Ακολούθησε η εισήγηση της κ. Μαίρης Μικέ]<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Παρακαλώ την κ. Μαρία Κακαβούλια να αναπτύξει το θέμα της: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Κάδμω</i>: λόγος και μνήμη σε δεύτερο πρόσωπο».<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[Ακολούθησε η εισήγηση της κ. Μαρίας Κακαβούλια]<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; tab-stops: 378.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Και τώρα είναι η σειρά της αφεντιάς μου να σας μιλήσω για τη συμπατριώτισσά μας με θέμα: «Επίσκεψη στη “μουσική ποιητική” των λέξεων και των μεταφράσεων της Μέλπως Αξιώτη».<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">β΄<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"><span style="color: red;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.7pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">Εκ προοιμίου<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Εκ προοιμίου, θα ήθελα να μου επιτρέψετε απόψε να πελαγοδρομήσω καταπού φυσά ο άνεμος, ή και να αλε’οπουλαρίσω<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>και να παιζογλαντίσω,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>κατά τα δυο εξόχως παραστατικά ρήματά μας, δηλαδή να περιπλανηθώ αχαλίνωτα σαν πουλάρι αλόγου, έρωτοτροπώντας με όσα θα πω – δηλαδή, τηρουμένων των αναλογιών να κάνω αυτό που συχνά έκανε κι η Μέλπω στα γραφτά της.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Έως τώρα δεν έχει διεξοδικά μελετηθεί το γεγονός ότι η Μέλπω Αξιώτη εκτός από δημιουργός πρωτότυπου δικού της έργου πρώτου μεγέθους, που συνέβαλε να έλθουν τ’ απάνω-κάτω στα λογοτεχνικά πράγματα του τόπου μας ήδη από τη σημαδιακή δεκαετία του 1930, ήταν και εξαιρετικά δημιουργική μεταφράστρια λογοτεχνικών έργων από τη γαλλική γλώσσα, την οποία γνώριζε σε βάθος και πλάτος έχοντάς την μάθει εξ απαλών ονύχων λόγω της κοινωνικής τάξης, της ανάλογης ανατροφής και της γαλλικά προσανατολισμένης κουλτούρας της αστικής τάξης εκείνη την εποχή.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Για το θέμα των πιθανών επιδράσεων που δέχτηκε η Μέλπω από τα διαβάσματά της, όπως κάθε συγγραφέας, άλλωστε, έχω κι άλλοτε μιλήσει. Στο διασωθέν μέρος της αξιώτικης βιβλιοθήκης στο σπίτι της Ανωμεράς, εκτός των άλλων σημαδιακών βιβλίων, ελληνικών και ξένων, κλασικών ή μοντέρνων, στα γαλλικά ή ελληνικά, είχα εντοπίσει μαρτυρίες από διαβάσματά της – αρκετοί από τους τόμους έχουν μάλιστα ιδιοχείρως την υπογραφή της: Σολωμός, Καβάφης, Σεφέρης, Εγγονόπουλος, πρώτες εκδόσεις σύγχρονων με την εποχή αριστουργημάτων της γαλλικής λογοτεχνίας (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Proust</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Gide</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> κ.ά.), αλλά και γαλλικές ή ελληνικές μεταφράσεις σημαντικών νεότερων λογοτεχνικών έργων από άλλες γλώσσες (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Hamsun</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Konrad</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Strindberg</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ibsen</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Istrati</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Gorki</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> κ.ά.). Η Μέλπω με τη σειρά της μετάφρασε αρκετά σπουδαία έργα, κυρίως της γαλλικής λογοτεχνίας, αλλά και της ρώσικης από τις γαλλικές μεταφορές τους βεβαίως, διότι, παρά τις ρούσικες καταβολές της οικογένειας, δεν νομίζω ότι τα ρωσικά της Μέλπως ήταν τέτοια που να της επιτρέπουν να κάνει μεταφράσεις κατ’ ευθείαν από το πρωτότυπο.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Είχε γράψει και στα γαλλικά ένα μυθιστόρημα, που σύντομα θα εκδοθεί στη γλώσσα μας. Γι’ αυτό θα μας μιλούσε η τρίτη προσκεκλημένη μας, η κ. Τιτίκα Δημητρούλια, Επίκουρη Καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που το μετάφρασε στα ελληνικά. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε να μας έλθει εξαιτίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οικογενειακών συγκυριών, ευχάριστων συγκυριών πάντως. (Παρεμπιπτόντως σας πληροφορώ, ότι τα δυο-τρία τελευταία χρόνια βρίσκεται εν προόδω ένας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλος άθλος: η μετάφραση, στα γαλλικά αυτή τη φορά, του πρώτου βιβλίου της Μέλπως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες νύχτες</i> [1938] από μιαν γαλλίδα ελληνίστρια, τη </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Mireille</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Brugeas</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">. Σ’ αυτή την προσπάθεια έχω την τιμή να δίνω κι εγώ με τις δυνάμεις μου όποια βοήθεια μου έχει ζητηθεί κυρίως σε γλωσσικές επεξηγήσεις και νοηματικές διευκρινίσεις.)<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Εδώ πρέπει να αναφέρω και το όνομα ενός άλλου άξιου πανεπιστημιακού μελετητή του έργου της Μέλπως, του Γάλλου καθηγητή Γκυ Σωνιέ, που όμως τελευταία σαν να μας τα έχει λίγο θαλασσώσει γεμίζοντάς μας εύλογες απορίες απ’ αφορμή κάποιες προκρούστεια τραβηγμένες, παρακεκινδυνευμένα υπερβολικές κι όχι πολύ πειστικές, φροϋδικές ερμηνευτικές απόψεις του σχετικά με τον προσωπικό ερωτικό κόσμο της Μέλπως. Αναφέρομαι σ’ αυτό που διαβάζοντας το βιβλίο του ονόμασα κάπως σκωπτικά, αλλά άκακα, «θεωρία της κλειδαρότρυπας» [βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Guy</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Michel</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">) </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Saunier</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">«Όψεις του φαντασιακού της Μέλπως Αξιώτη», κεφάλ. 8. του βιβλίου του<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Οι μεταμορφώσεις της Κάδμως – Έρευνα στο έργο της Μέλπως Αξιώτη</i>, Άγρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>2005, κυρ. σσ. 168-172].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Συμπερασματικά, σήμερα, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά τον θάνατό της Μέλπως, η ενασχόληση σπουδαίων πανεπιστημιακών δασκάλων, που μεταφράζουν, μελετούν και διδάσκουν το κατά γενική ομολογία μοναδικό έργο της στα ελληνικά και ξένα πανεπιστήμιά τους είναι πηγή χαράς για εμένα, είναι άλλη μια απόδειξη για την αξία του έργου της, αλλά συγχρόνως και το εχέγγυο για συνέχιση. Επιπλέον, είναι ό,τι πιο ευτυχές σύντυχε στο έργο της, έστω κι αν η ίδια δεν το είδε να συμβαίνει όσο ζούσε.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div align="justify"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">γ΄<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"><span style="color: red;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">Σπάνιος και πολύτιμος ο Λόγος της Μέλπως και στις μεταφράσεις της<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ο σπάνιος και πολύτιμος Λόγος της Μέλπως έχει αναντίρρητα και στις μεταφράσεις της μιαν απρόσκοπτη, αβίαστη, υπνωτιστική και θαυματουργή ροή, που τη γεννά και τη βάζει και πάλι σε κίνηση αφ’ ενός η βαθύτατα κατακτημένη γνώση του γλωσσικού εργαλείου και αφ’ ετέρου η ευαισθησία, η μαστοροσύνη και η τόλμη της ως δημιουργού. Η Μέλπω ουδέ στιγμή ορρωδεί στο να χρησιμοποιεί όχι μόνο στο πρωτότυπο έργο της, αλλά συχνά και στο μεταφραστικό, ιδιωματικές λέξεις με μιαν αφοπλιστική, αλλά πανούργα «αθωότητα», μια σοφά ελεγχόμενη παιδική αφέλεια, ως εάν να είναι απολύτως σίγουρη ότι αυτές οι άγνωστες, οι παράξενες, αλλά εύχυμες και εύηχες λέξεις, που τις καπετανεύει ασφάλτως με επιδέξιους χειρισμούς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πρέπει</i> απαραιτήτως να χρησιμοποιηθούν για να μοιραστεί με τους αναγνώστες της τη χαρά της χρήσης τους. Είναι λέξεις εντυπωσιακές, λαμπερές, πολύτιμες, βγαίνουν από το βαθύτερο είναι της, αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτό που το εσώψυχό της φλεγόταν να εκφράσει, άρα για τη Μέλπω ήταν νομοτελειακά μονόδρομος η πίστη, πως ό,τι έγραφε δεν γινόταν παρά να είναι κατανοητό από <i style="mso-bidi-font-style: normal;">όλους</i>. Σε πείσμα των δεδομένων που συνηγορούσαν υπέρ του αντιθέτου, αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο. Κατάφερε μ’ έναν διαβολικό τρόπο και με όπλο αυτήν ακριβώς την ευμορφιά, τη μουσική ευηχία και το βάρος αιώνων παράφορης ιστορίας που κουβαλούσαν οι λέξεις της, οι λέξεις μας, να κρατά σε εγρήγορση τον αποδέκτη τους και συγχρόνως να τον μαγνητίζει, να τον γητεύει σαν τον Παγκανίνι όταν έπαιζε το βιολί του ή σαν το φλάουτο εκείνου του παραμυθιού, που μάγευε ζώα και παιδιά αδιακρίτως. Η Μέλπω στέκεται με θαυμασμό και τρυφερότη’ μπροστά σ’ αυτές τις Λέξεις, τις θεωρεί όντα ζωντανά με σφυγμό, νεύρο και γαίμα, και με παρηγορητικές ή και θεραπευτικές ιδιότητες:<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυριάδες </i>[λέξεις] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">έχει μέσα το χοντρό λεξικό, αλλά πόσες τάχα ξέρεις εσύ, ένα μικρούτσικο πλάσμα. Όταν όμως θα βάλεις το χαρτί μπροστά σου, έρχονται και σε βρίσκουν από τα βάθη του κόσμου, φυτρώνουν κι εκεί που δεν έχει χώμα, στραγγίζουν σαν από κόσκινο –και ζυγιάζεται η λέξη, να μην πέσει βαρειά, ή μην έρθει στενή, ή μήπως περισσεύει– σου βγαίνουν στη μέση και οι στυφές. Και θέλει πολλή προσοχή, ανάλογα με τον καιρό, καμώνονται σαν το κυδώνι που είναι καρπός δύσκολος, και ταξιδεύουν οι λέξεις, λείπουν κάποτε για πολύ διάστημα, και τότε κουβαλούν στη ράχη τη μνήμη τους. Γιατί πρέπει η λέξη να έχει μια απέραντη μνήμη. Κι ο άνθρωπος με το χαρτί, πρέπει κάθε φορά και να την λησμονεί, για να την ξαναβρίσκει…<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τη μαγεία της λέξης την αισθάνεται εκείνος που διαβάζει, χωρίς να ξέρει πώς έγινε αυτό. Σαν να τον πλάνεψε νεράιδα… Έμαθες τώρα αναγκαστικά ότι με λίγες λέξεις ζεις· και πεθαίνεις. Και γράφεις…<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τα βιβλία σου είναι όμοια μ’ εσένα: απομονωμένα· ζούνε στη μοναξιά. Και κάτι λέξεις περίεργες: το καντενάσο, το μάσκουλο, το γλυστήρι, η μπετούγια, η λιάστρα του σύκου, η άφτρα του λύχνου, το σαμιαμίθι, το σερπετό, το χαμόπυρο…» </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Κάδμω</i>, Κέδρος 1972, σσ. 12-13 & 63-64].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ενώ, λοιπόν, αυτές οι παράξενες λέξεις, σχεδόν απομονωμένες τώρα πια μέσα στα «χοντρά» λεξικά λόγω της ολοένα αυξανόμενης αχρησίας τους, δεν θα έπρεπε να είναι παρά κενά και ακατανόητα σημεία, η Μέλπω τις κάνει με τη μαστοριά και την υψηλή Τέχνη της όχι μόνο κατανοητές, αλλά μικρούς εν δυνάμει δυναμίτες αισθήματος και συγκίνησης έτοιμους ανά πάσα στιγμή να εκραγούν για να λάμψει το σκότος του νυκτερινού στερεώματος, όπως λάμπει ο κόσμος κάθε φορά που κάποιος από εμάς τις χρησιμοποιεί αβίαστα κι απροσχημάτιστα. Μια εξήγηση, η σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου, σ’ αυτό το με την πρώτη ματιά ανεξήγητο φαινόμενο, είναι ότι οι λέξεις της, η φυσική «προφορικότητα» της ιδιωματικής γλώσσας της, συχνά της ίδιας ποιότητας με τα μακρυγιαννικά κείμενα ή το δημοτικό τραγούδι, χωρίς ίχνος προσπάθειας για στείρα μίμηση της «προφορικής» λογοτεχνίας, ήταν ζυμωμένη με το μυαλό και το γαίμα από τα γεννοφάσκια της, για να μην πω από τότε κιόλας που ήταν μες στην κοιλιά της μάννας της. Τα «μυκονιάτικα» μαζί με τα γαλλικά ήταν οι δυο γλώσσες που ακούγονταν αδιακρίτως από αφέντες και παρακατιανούς, υπηρέτες, μισθωμένες νταντάδες, γκουβερνάντες, αλλά και επισκέπτες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέσα στα αρχοντικά των Αξιώτηδων – πλην της μητέρας Καλλιόπης Βάβαρη, αργότερα Ποσειδώνος, που δεν ήταν Μυκονιάτισσα, άρα δεν μιλούσε το ιδίωμα του νησιού, και που η μορφή της έσβησε ξαφνικά τόσο ενωρίς και τόσο τραυματικά από τη ζωή της Μέλπως: <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Κάτι σκάλες θεόρατες για να φτάσεις από το δρόμο ίσαμ’ απάνω. Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν όλες τις ώρες της μέρας, απάνω κάτω, απάνω κάτω, και το βράδυ…<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Μια γριούλα κυρία, ταχτικά, στις τρεισήμιση καθ’ απόγεμα, τικ τικ </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[προσέξτε: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">τικ τικ»</i> όχι «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">τικ τακ»</i>, όλα έχουν σημασία στη Μέλπω] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">το τακουνάκι της, κι ερχότανε και γύρω γύρω στο μεγάλο τραπέζι μοιράζανε κάτι χρωματιστά κόκκαλα κι επαίζανε μάους… </i>[βλ. Μ. Αξιώτη, α. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες νύχτες</i>, α΄ έκδ., Τυπογραφείο Γ. Ρόδη, Αθήνα 1938, σσ. 1-2, και β. στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άπαντα</i>, τ. Α΄, φιλολ. επιμ. Μ. Δούκα - Β. Λαμπρόπουλος, γ΄ έκδ., Κέδρος 1999, σσ<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i> 25-26].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Όταν η Μέλπω<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>ποδάρωσε, τα «μυκονιάτικα» ήταν και πάλι η γλώσσα που άκουγε καθημερνά στη γειτονιά της, όση βέβαια συνάφεια της επέτρεπαν να έχει με τη γειτονιά η καλιτά της οικογένειας και οι ταξικοί περιορισμοί της εποχής. Αργότερα, ώς το 1918 που έφυγε από τη Μύκονο στην Τήνο για τη Σχολή των καθολικών Ουρσουλινών καλογραιών, στην ακόμη τρυφερή ηλικία των δεκαπέντε χρονών, κι ώς το 1929, οπότε έφυγε από τη Μύκονο ύστερα από τη συναινετική διάλυση του ατυχούς γάμου της, όποτε επέστρεφε στο νησί, ήταν τα «μυκονιάτικα» και πάλι στις γειτονιές του που της τα ενστάλαζαν στην ψυχή οι «θαλασσινές γερόντισσες». Διά του λόγου το αληθές μάλιστα η ίδια θα επικαλεστεί ως μάρτυρα τον Θεό: <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Μάρτυς μου ο Θεός, τις θαλασσινές γερόντισσες τις ξέρω, μαζί τους πέρασα τη ζωή μου, εκείνες να μιλώ με μάθανε, μ’ αυτές και τώρα ακόμα ζω<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[βλ. Μ. Αξιώτη, «Η ποίηση και οι περιπέτειές της» στον Στ΄ τόμο των <i>Απάντων </i>της, Κέδρος 1983, σελ. 248].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">(Με την ευκαιρία, ανοίγω εδώ και πάλι μια μικρή παρένθεση για προσπάθεια αποκατάστασης της πιθανότερης χρονολογίας γέννησης της Μέλπως: Κατά πληροφορία της ίδιας γεννήθηκε στα 1905, κατά πληροφορία της ετεροθαλούς αδελφής της Φρόσως Αξιώτη-Βασιλικιώτη το 1902, τέλος κατά ρητή διαβεβαίωση της μακαρίτισσας Ελένης Γρυπάρη, που ήταν πρώτη εξαδέλφη της θετής μητέρας της Μέλπως Μαρουλίνας Γρυπάρη-Αξιώτη και την αποκαλούσαν «κινητό ληξιαρχείο» στο οποίο οι πάντες προσέτρεχαν για τη λύση τέτοιων αποριών, όπως είχα πράξει κι εγώ πριν από τριάντα χρόνια, γεννήθηκε στα 1903 – αυτή, η τελευταία νομίζω ότι είναι η πιθανότερη χρονολογία γέννησής της. Πάντως, διαβήματα για οριστική λύση του προβλήματος με πρόσβαση στα ληξιαρχεία του Δήμου Αθηναίων, όπου πρέπει η Μέλπω να είναι εγγεγραμμένη ως γεννηθείσα στην Αθήνα, δεν τελεσφόρησαν έως τώρα. Είναι ανθρώπινο και συγγνωστό το ότι η Μέλπω, σπρωγμένη πιθανόν από φιλαρέσκεια, ήθελε να κρύψει αυτά τα δυο χρονάκια από την πραγματική ηλικία της – τι ψυχή έχουν δυο χρονάκια μπροστά σε άλλες τερατώδεις και γελοίες παραποιήσεις ηλικιών ή βάναυσες χειρουργικές παραμορφώσεις προσώπων και σωμάτων από άντρες και γυναίκες στις μέρες μας;).<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τα «μυκονιάτικα ήταν η γλώσσα που μιλούσε η Μέλπω και με τις φιλαινάδες της, αυτή που της μιλούσαν οι Μυκονιάτες δάσκαλοι στο σχολειό της, η γλώσσα που θα χρησιμοποιήσει αργότερα με θαυμαστό τρόπο ως εργαλείο στα βιβλία της. Οι ιδιωματικές λέξεις της, όπως ήδη ανάφερα, συναντιούνται αρκετά συχνά και στις μεταφράσεις της, πάλι χωρίς εκζήτηση, φυσικά κι αθώα – η απροσποίητη, αυθεντική «αθωότητα» στη λογοτεχνική γλώσσα δεν βλάπτει, είναι ενίοτε σπουδαίο, αν και σπανιότατο, προσόν – φτάνει βεβαίως να συντρέχουν κι άλλες προϋποθέσεις. Να σημειώσω μόνο για την ιστορία ότι μετά από το ανώνυμο κριτικό σημείωμα του Γιώργου Σεφέρη το 1939 στο περιοδικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Νέα Γράμματα </i>[Ε΄/ 7-12, Ιούλ.-Δεκ. 1939, σ. 334] για την πρώτη ποιητική συλλογή της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σύμπτωση</i> [Πυρσός, Αθήνα 1939], όπου στην καταληκτική σ’ αυτό παρατήρησή του σημειώνει ότι στο ποίημα της Μέλπως «πρέπει κανείς ν’ αντικαταστήσει τις ιδιωματικές ονομαστικές του πληθυντικού με αιτιατικές», δηλαδή ο τύπος «τ(ι)ς ανθρώποι» πρέπει να γίνει «τους ανθρώπους», το «τ(ι)ς γιατροί» να γίνει «τους γιατρούς» κ.ο.κ., η ίδια έκτοτε, χωρίς πάντως να βάλει πολύ νερό στο κρασί της, είναι ομολογουμένως κάπως πιο συγκρατημένη και προσεκτική με κάτι τέτοια που ξενίζουν το μη ασκημένο μάτι και αφτί. Η Μέλπω βεβαίως ούτε πιστός αντιγραφέας ποτέ υπήρξε ούτε αχθοφόρος των όσων άκουγε, ήταν πρωτίστως δημιουργικός συγγραφέας, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">έγραφε</i>, δηλαδή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άρμοζε </i>εύηχα και μουσικά τις λέξεις της μετουσιώνοντάς τες σε υψηλή Τέχνη.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Είναι άξιο υπενθύμισης το ειρωνικό παιχνίδι της μοίρας και της φοράς απρόβλεπτων κι αναπάντεχων στη ζωή μας πραγμάτων, που έκανε με τη σειρά του «ιδιωματικό» και τον ίδιο τον Γιώργο Σεφέρη στην προτελευταία ποιητική συλλογή του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">…Κύπρον, ού μ’ εθέσπισεν</i>, γνωστότερη ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄ </i>[Ίκαρος 1955], μιαν από τις ουσιαστικότερες και πιο ιδιόρρυθμες ποιητικές δουλειές του, που ακριβώς γι’ αυτό προκάλεσε την κριτική αδιαφορία κι εχθρότητα, αλλά και αντιδράσεις κι επιθέσεις ακόμη κι από «φίλους», όταν πρωτοεκδόθηκε. Έχοντας πλέον ο ποιητής γνωρίσει κι αγαπήσει τον κόσμο της Κύπρος ως δεύτερη πατρίδα του, που αντικατάστησε την απωλεσθείσα, δηλαδή τα Βουρλά της Μικρασίας, τολμά με την τόλμη που δίνει η ωριμότητα, η γνώση, η βαθειά αγάπη και η πίστη στην ορθότητα και στην αξία αυτού στο οποίο με αφοσίωση έχομε αφιερωθεί, να χρησιμοποιήσει λέξεις και φράσεις από το κυπριακό ιδίωμα και τα παλιά κυπριακά λογοτεχνικά και ιστορικά κιτάπια, καθώς και από την πολυτάραχη διαχρονική ιστορία και μυθολογία του νησιού. Εξομολογείται μάλιστα στη σημείωση που συνόδευε την πρώτη έκδοση της συλλογής ότι έχει γίνει «περισσότερο οικείος, περισσότερο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιδιωματικός</i>» [η υπογράμμιση δική μου], διαπορώντας ίσως και λίγο (;) γι’ αυτό που του συμβαίνει [γι’ αυτήν την ποιητική συλλογή βλ. α. Ε. Λ. Λουίζος, «Ένα απόγευμα στην Έγκωμη», στον τόμο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Για τον Σεφέρη τιμητικό αφιέρωμα στα τριάντα χρόνια της «Στροφής»</i>, Αθήνα 1961, σσ. 22-23· β. Γ. Π. Σαββίδης, «Μια περιδιάβαση. Σχόλια στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">…Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…</i>», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Για τον Σεφέρη…</i>, ό.π., σσ. 304-408, και γ. τη σχετικά πρόσφατη, εξαιρετική μελέτη της Κ. Κρίκου-</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Davis</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κολόκες, </i>Μελέτη για τη συλλογή του Γιώργου Σεφέρη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ΄</i>(1953-1955), μετάφρ. Τ. Μόζερ, Ιδεόγραμμα, Αθήνα 2002].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τα ιδιώματα, ως γνωστόν, έχουν την τάση να στοχεύουν προς την απλοποίηση –κάποτε υπεραπλούστευση– και την κατάργηση κάθε περιττού ή περιπεπλεγμένου στη γλώσσα, οδηγούμενα, λες, σ’ αυτό ενδιαθέτως και ενστικτωδώς από το συλλογικό γλωσσικό υποσυνείδητο. Αυτό το παρατηρούμε βεβαίως και στο μυκονιάτικο ιδίωμα. Έχω επανειλημμένως τονίσει ότι τα γλωσσικά ιδιώματα των γλωσσών είναι παραπόταμα του ίδιου μεγάλου ποταμού της Γλώσσας, συμβάλλονται μ’ αυτήν, τη λιπαίνουν, την πλουτίζουν και τη δυναμώνουν με ήχους, χρώματα και νοήματα. Όσες φορές ο εργάτης του Λόγου δεν έχει κλείσει τα μάτια σ’ αυτή την αλήθεια, κερδίζει, και μαζί του κερδίζει η ίδια η γλώσσα του. Η Μέλπω νιώθοντας στοργή και γνωρίζοντας σε βάθος το ιδίωμα του τόπου της, του τόπου μας, μπορεί να μην το έλεγε, αλλά συχνά θα σκεφτόταν κι αυτή, όπως συχνά κι εγώ σκέφτομαι, ότι η μόνη γλώσσα που <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μάθαμε</i> στη ζωή μας είναι τα μυκονιάτικα. Στη ζωή, γλώσσα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δικιά μας</i> είναι μόνο αυτή που κυλά μέσα στο γαίμα μας, αυτή δηλαδή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην οποία είπαμε τις πρώτες λέξεις. Τώρα πια, κατανοώ κι απόλυτα δικαιολογώ την άρνησή της να μάθει τα γερμανικά, για να μην αλλοιώσει, να μη νοθεύσει την αχάλαστη αίσθηση της γλώσσας που τόσο καλά κάτεχε. Ήξερε καλά πόσο ντελικάτο, πόσο λεπτεπίλεπτο άνθος είναι αυτή. Μαθαίνοντας μια νέα γλώσσα αποκτούμε μια νέα σκέψη, αυτό ακριβώς ήταν που φοβόταν η Μέλπω. Ενδομύχως δεν ήθελε άλλη σκέψη να σκοτίσει και να νοθεύσει αυτήν που της ήταν απαραίτητη για να γράφει τα βιβλία της, έτσι που τα έγραφε, όπως δεν ήθελε επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια στο εξωτερικό «μόνιμη» κατοικία σε σπίτι, προτιμώντας να μένει σε ξενοδοχεία. Άλλο ήταν το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σπίτι</i> που είχε στο δικό της μυαλό κι έλπιζε να το ξαναβρεί κάποια στιγμή …<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η Μέλπω πηγαίνει πιο πέρα από τον Σεφέρη, είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αλλιώς </i>ιδιωματική, δημιουργικά, ενεργά, σταθερά – δεν θέλω μ’ αυτό να πω ότι η «ιδιωματικότητα» του Σεφέρη είναι διακοσμητική ή εξεζητημένη –κάθε άλλο–, απλώς είναι πιο –πώς να το πω;–, πιο «σκηνοθετημένη», πιο ιστορική και, όπως αποδείχτηκε, περιστασιακή. Αν εξαιρέσει κανείς τα παιγνιώδη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εντεψίζικα</i>, συντεθειμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, δεν υπήρξε συνέπεια ή συνέχεια σ’ αυτήν την «ιδιωματικότητά» του ούτε στα έξοχα και σχεδόν ανεξερεύνητα ακόμη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τρία κρυφά ποιήματα</i> [1966], αυτή την ποιητική διαθήκη του, ένα μνημείο λιτότητας και πυκνότητας, αλλά ούτε και στα τελευταία μεμονωμένα ποιήματά του. Η Μέλπω όχι μόνο θα χρησιμοποιήσει σταθερά στη λογοτεχνία της στοιχεία από το μυκονιάτικο, γλωσσικό ιδίωμα, αλλά κουβαλώντας το μέσα στον βαθύτερο εαυτό της, ανήσυχη κι ερευνητική μαστόρισσα καθώς ήταν, δεν διστάζει να το τιμονεύει με σιγουριά προς τον φυσικό προσανατολισμό του, δηλαδή την περαιτέρω απλοποίηση και το ψαλίδισμα με τολμηρές και κάποτε ριψοκίνδυνες δικές της παρεμβάσεις, ζυμώματα ή ακόμη και δυσδιάκριτες, λογοτεχνικές «παραμορφώσεις» και «ακρωτηριασμούς» στις λέξεις και τη σύνταξη. Ας απαλύνω τους τελευταίους ατυχείς, έστω και σε εισαγωγικά χαρακτηρισμούς, ονομάζοντάς τους σωστότερα «λογοτεχνικές μεταπλάσεις ή μεταποιήσεις», ναι, αυτό είναι. Σε πείσμα ή καλύτερα εξαιτίας αυτών των μεταπλάσεων στις λέξεις και στη σύνταξη, στις οποίες ανενδοίαστα προχωρεί η Μέλπω, διατηρεί πάντοτε την αρμονία και το αλμυρό άρωμα των λέξεων και των φράσεων του μυκονιάτικου ιδιώματος με ακέραιο το νόημα και τη μουσικότητά τους, φυσικά, αβίαστα, άκοπα –φαινομενικά τουλάχιστον–, χωρίς ίχνος «ηθογραφικής» χροιάς ή πρόθεσης, κατά μαγικό, δαιμονικό και σχεδόν ανεξήγητο τρόπο, που μόνο η υψηλή, κλασική Τέχνη, η παντρεμένη με έναν ρηξικέλευθο και επαναστατικό «μοντερνισμό» γνωρίζει πώς να το κάνει. Κι όλα αυτά διανθισμένα από την ιδιάζουσα λαϊκή θυμοσοφία, το αιφνίδιο νησιώτικο χιούμορ και την ανελέητη κυκλαδίτικη ειρωνεία, που διατηρούν ωστόσο πάντοτε αναγνωρίσιμη την αξιώτικη στάμπα και προκαλούν έκπληξη ή κι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ασυγκράτητες εκρήξεις γέλιου. Η Μέλπω θα τελειώσει τη συγγραφική ζωή της έτσι ακριβώς που την άρχισε: με τη γλώσσα που της έμαθαν οι «θαλασσινές γερόντισσες» περιμένοντας ακόμη ένα «σουβριάλι. Ασημένιο», που τώρα πια γνωρίζει πως δεν πρόκειται να της το φέρει κανείς – αυτό ίσως να τα εξηγεί όλα…<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ας μη μας διαφεύγει και το κεφάλαιο της μουσικής του πατέρα της Γεώργιου Αξιώτη. Η Μέλπω παιδιόθεν είχε μέσα στο ίδιο το σπίτι της μουσικά ακούσματα από το πιάνο του συνθέτη πατέρα της, πράγμα που δεν μπορεί παρά να τη βοήθησε, υποσυνείδητα έστω, να διακρίνει τουλάχιστον τι ήταν κακόηχο, τι εύηχο κι αρμονικό. Αν και δεν έχει διευκρινιστεί η σχέση της με τη μουσική, το πιθανότερο είναι ότι αυτή η περίεργη σιωπή της γύρω από αυτή την τόσο δυνατή και άμεση τέχνη, που την είχε ολημέρα μέσα στ’ αφτιά της, δείχνει ότι η μουσική ατμόσφαιρα του σπιτιού πρέπει μάλλον να την οδήγησε είτε στη θεώρηση ότι η ύπαρξή της ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό είτε σε μπούκωμα και απέχθεια, κορεσμό καλύτερα, για όσον καιρό τουλάχιστον συνέθετε οργανωμένα ο πατέρας της, αφού σύντομα ο Γεώργιος Αξιώτης αηδιασμένος από τους κακεντρεχείς μουσικούς κύκλους και τα σινάφια του κέντρου με τον τυχοδιωκτισμό και τις μικροψυχίες τους, ξέκοψε οριστικά κι αφοσιώθηκε περισσότερο στα ερασιτεχνικά γεωργικά του κτήματος της Ανωμεράς και λιγότερο στη μουσική. Η οικονομική του κατάσταση του επέτρεπε βεβαίως αυτή την πολυτέλεια. Στο περίφημο σπίτι της Ανωμεράς, όπως και στο αρχοντικό της Χώρας, φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς γνωστοί άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων. Συχνά στοιχειώνει μπροστά μου γλυκύπικρα ειρωνικό ή και απέραντα σαρκαστικό το βλέμμα και το μειδίαμα της Μέλπως, που το αγαπημένο σπίτι του πατέρα της με την επιγραφή «Μέλπω» πάνω από την είσοδο, βρίσκεται, βρισκόταν; –δεν ξέρω– στα χέρια μιας βαρώνης! <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σακί σακί το χώμα το κουβάλησα… Κι ο τόπος… εγιόμισεν ζωές, και με κρυφομιλήματα… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σακί σακί το χώμα, την αγάπη μου και τη θέληση… Τι θ’ απογίνει σα θ’ αποθάνω ετούτος ο τόπος…</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες </i>νύχτες, α΄ έκδ., ό.π., α. σελ. 148, και β. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άπαντα Α΄</i>, σελ. 172]. Οποία επίκαιρη ερώτηση που σπάζει κόκκαλα! Οποία ειρωνεία! Ευτυχώς που δεν βλέπουν οι φευγάτοι…<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Για ουσιαστικότερη σχέση της Μέλπως με τη μουσική, αν ήταν δηλαδή λάτρις της, δεν έχομε σημαντικές μαρτυρίες από την ίδια ή άλλους. Οι αναφορές της, άμεσες ή έμμεσες στη μουσική είναι σύντομες και μάλλον αδιάφορες [πβ. π.χ. στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i>: «Κάποιοι δίσκοι που έπαιζε το γραμμόφωνο…» (σελ. 65), «θα δεις κοπέλες μέσα στις κάμαρες…, με ταλέντο ή και χωρίς, να γρατζουνίζουν χορδές οργάνων» (σελ. 74), κάπου αλλού αναφορές στις Ουρσουλίνες που δίδασκαν και μουσική στις μαθήτριές τους, «ένα τραγούδι δικό σου. Καθώς το λένε, ένα ποίημα. “Κοντραμπάντο”» (σελ. 66) – «τραγούδι» ονομάζει η ίδια το ποίημά της, έχει ξεχωριστή σημασία αυτό… Όλα πάντως συντείνουν στο ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερα στενή σχέση από τη μεριά της μ’ αυτήν την τέχνη. Ίσως πάλι –σκέφτομαι– είναι τόση η μουσική στα γραφτά της, που πιθανόν να μην είχε άλλο χώρο για περισσότερη. Όσο για το αν η ίδια σπούδασε πιο συστηματικά τη μουσική, το πράγμα φαίνεται απίθανο αφού, κατά μαρτυρία της, ο μουσικός πατέρας της «ελεεινολογούσε» τη συνήθεια των γονιών στις αστικές οικογένειες να ζορίζουν τις θυγατέρες τους για να μάθουν πιάνο, ενώ δεν διέθεταν καμμία έφεση ή τάλαντο.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η σχέση της Μουσικής με την Ποίηση, γενικά με τον Λόγο που σέβεται τον εαυτό του, δεν είναι μόνο αρχαιόθεν κοινά αποδεκτή, αλλά είναι και αυταπόδεικτη. Στην εμβληματική διάλεξη-δοκίμιο του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">S</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Eliot</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Music</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Poetry</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">» υπάρχουν εξαιρετικά οξυδερκείς επισημάνσεις γι’ αυτή τη σχέση [βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">S</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Eliot</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Music</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Poetry</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">» στο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">On</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Poetry</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Poets</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Faber</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> & </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Faber</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, </span><st1:place w:st="on"><st1:city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span></st1:city></st1:place><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> 1957, και πρόχειρα για τη μετάφραση του αποσπάσματος βλ. την μόλις εκδοθείσα εξαιρετική μελέτη της Πολίνας Ταμπακάκη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η «μουσική ποιητική» του Γιώργου Σεφέρη – Μια μελέτη της σχέσης της μοντερνιστικής ποίησης με τη μουσική</i>, Δόμος, Αθήνα 2011, σελ. 87]. Γράφει ο ποιητής των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τεσσάρων Κουαρτέτων</i>:</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η χρήση επαναλαμβανόμενων θεμάτων είναι τόσο φυσική στην ποίηση όσο και </span></i></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">στη μουσική. Υπάρχουν δυνατότητες για στίχους που παρουσιάζουν αναλογίες με την </span></i></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ανάπτυξη ενός θέματος από διαφορετικές ομάδες οργάνων· υπάρχουν δυνατότητες για </span></i></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">περάσματα σ’ ένα ποίημα που μπορούν να παραβληθούν με τα διαφορετικά μέρη μιας </span></i></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">συμφωνίας ή ενός κουαρτέτου· υπάρχουν δυνατότητες αντιστικτικής διάταξης του</span></i></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> θεματικού υλικού…</span></i></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Και για να γυρίσομε στα ημέτερα: Οι γενάρχες της δικής μας νέας ποίησης Διονύσιος Σολωμός και Ανδρέας Κάλβος, αλλά προπαντός το αθάνατο δημοτικό μας τραγούδι, που όχι μόνο συνοδευόταν από μουσική, αλλά ήταν και το ίδιο με τις λέξεις του μουσική, είναι αψευδείς μάρτυρες αυτής της εξ αίματος συγγένειας. Τέλος, ας θυμηθούμε και την εξαίσια «παρατονισμένη» μουσική του Αλεξανδρινού που τόσοπροδρομικά και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θαυματουργά μας έβαλε μέσα στην μοντέρνα ποίηση των καιρών μας…</span></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><br />
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"> </span></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Εν αντιθέσει πάντως με τη Μέλπω, στην οποία υπάρχει απόλυτη σιωπή για τη σχέση της με τη μουσική, για τον Σεφέρη –για να ξαναγυρίσω σ’ αυτόν μιας και τους συνέδεε φιλία– γνωρίζομε πρώτα πρώτα τη ρητά εκφρασμένη επιθυμία στα παλαιότερα ημερολόγιά του για αλλαγή δημιουργικής πλεύσης: «…Επηρεάζομαι», γράφει, «από τους μουσικούς, γιατί βαρέθηκα τους λογοτέχνες… Σκέφτομαι τους κριτικούς που δεν θα μπορούν να εντοπίσουν ποιους έκλεψα. Αν μπορούσα θα πήγαινα στο Παρίσι να σπουδάσω τη μουσική…» [βλ. Γ. Σεφέρης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μέρες Β΄</i>, επιμ. Δ. Ν. Μαρωνίτης, Ίκαρος 1975, σελ. 24]. Καθώς έχομε και πάμπολλες καταγραφές και μαρτυρίες για τη σχέση του με τη μουσική και τα μουσικά ακούσματα, σε σημείο μάλιστα να ξέρομε τόσα για τους μουσικούς <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τρόπους</i> του, όσα και για τους λογοτεχνικούς – είναι, άλλωστε, αλληλένδετα αυτά τα δύο, Ποίηση και Μουσική, σε κάποιους λογοτέχνες [βλ. α. μουσικές «αναφορές» του Γ. Σεφέρη στους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκδοθέντες τόμους των ημερολογίων του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μέρες</i>, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">passim</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">· β. «Ο Σεφέρης για τη Μουσική – Ανέκδοτα κείμενα», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δελτίο κριτικής </i>δισκογραφίας, τχ. 14-17, Αύγ. 1974 - Ιούν. 1975, σσ. 281-294, Λέσχη του Δίσκου, και γ. Π. Ταμπακάκη, <em>Η «μουσική ποιητική» του Γιώργου Σεφέρη</em>..., ό.π.]. </span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> Στη μουσική μύηση του Σεφέρη καθοριστική χωρίς άλλο ήταν και η συμβολή της όμορφης, βραχύβιας Μούσας του, που τον συντάραξε, όπως συντάραξε και τον Νίκο Εγγονόπουλο, της μουσικοκριτκού Λουκίας Φωτοπούλου, εξαδέλφης της Μέλπως από τη μεριά της μητέρας της – τι παράξενες συμπτώσεις συμβαίνουν καμμιά φορά στη ζωή! [βλ. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γράμματα στη Μέλπω από τον αδελφό της Πανάγο </i>Αξιώτη, Η Μυκονιάτικη 1997, σσ. 66 & 74-75, και β. Π. Ταμπακάκη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η «μουσική ποιητική» του Γιώργου </i>Σεφέρη, ό.π., σσ. 59-64 και </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">passim</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">, βλ. ευρετήριο του βιβλίου]. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σύμπτωση</i> πάντως δεν είναι ότι η γραφή αμφοτέρων, Σεφέρη και Αξιώτη, είναι μια γραφή μουσική, μια «μουσική ποιητική» όχι μόνο στα ποιήματά τους, αλλά και στα πεζά, ακόμη και στα περιστασιακά γραφτά της Μέλπως. Θέλει βεβαίως πολύ χρόνο και ψάξιμο το θέμα για να διερευνηθεί εξαντλητικά. Μακάρι να ’χα άλλη μια ζωή!<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Για όλα τα παραπάνω ερωτήματα της σχέσης της Μέλπως με τη μουσική, τώρα πια μόνο εικασίες μπορούμε να κάνομε, έφυγαν όλοι όσοι θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν με γεγονότα και έγκυρες πληροφορίες. Όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά; Άλλο είναι εκείνο που βαρύνει: Το ντόπιο γλωσσικό ιδίωμα, γέννημα της συμπαιγνίας του αγέρα, του ήλιου, της αρμύρας της θάλασσας, κυρίως όμως των περιπετειών της αναμπούμπουλης ιστορίας του νησιού, λες και γεννήθηκε για δυο λόγους: Για να πορευτεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με αυτάρκεια μαζί του στη ζωή ο ντόπιος λαός του «αιγιαλίτικου βραχόνησου» της Μύκονος και για να το κεντήσει, καλύτερα να το τραγουδήσει, στα βιβλία της η θυγατέρα ενός μουσικού. Συμπέρασμα: Η Μέλπω κατάφερε να γράψει με τις λέξεις τη μουσική που δεν μπόρεσε για πολλούς λόγους να συνθέσει με τις νότες ο πατέρας της!<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ως μοδίστρα υψηλής ραπτικής που ήταν –για να μην ξεχνάμε κι αυτή την ιδιότητά της με την οποία προσπάθησε για έναν χρόνο το 1934 να βγάλει τον επιούσιο– έκοβε κι έρραβε –χωρίς πατρόν!– τις λέξεις της καταφέρνοντας όχι μόνο να διατηρήσει αλώβητη, αλλά και να ενδυναμώσει τη μουσική και νοηματική μαγεία του ιδιώματός μας, «να ταιριάξει» αρμονικά όσα σε πρώτη ματιά φαίνονταν αταίριαστα, να κάνει κατανοητά τα δύσκολα για όσους δεν ήταν εξοικειωμένοι μ’ αυτό το γλωσσικό εργαλείο, τη μόνη περιουσία της, ό,τι πιο πολύτιμο είχε. Συχνά σκέφτομαι ότι εάν δεν είχε επισυμβεί τόσο βίαια στον τόπο μας το γεγονός με τους αγγέλους –και τους «δαιμόνους», όπως τους λέει η Μέλπω– του τουρισμού, όπου απάνω τους μαζί με τα υπόλοιπα σκάρωσε, προσάραξε, και η φυσιολογική εξέλιξη του γλωσσικού ιδιώματός μας, σήμερα ή εν πάση περιπτώσει σε μερικά χρόνια, δεν θα εκπλαγόμαστε αν εξακριβώναμε διαβάζοντας τη Μέλπω ότι, εκτός των άλλων που με οξύνοια και ενστικτώδη ή προφητική ικανότητα πρόβλεψε, είχε διαβλέψει ακόμη και την εξελικτική πορεία των γλωσσικών τύπων του ιδιώματός μας – τόσο πολύ είχε ζυμωθεί μαζί τους!<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">δ΄<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"><span style="color: red;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="color: red;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">«Ό,τι δεν είχα, εκείνο πάντα ήθελα, κι αφού ό,τι ήθελα δεν είχα...»<span style="font-family: Times New Roman;"> </span></span></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Το μυαλό του καθενός, που γνωρίζει την πνευματική ιστορία της οικογένειας των Αξιώτηδων θα πάει, συνειρμικά κι αναπόφευκτα, στο δεύτερο σκέλος της δημιουργικότητας της Μέλπως, στο μεταφραστικό της έργο, και δικαίως θα σκεφτεί ότι κατά κάποιο τρόπο συνέχισε επάξια και ξεπέρασε τη μεταφραστική δεινότητα και παράδοση του παππού της Πανάγου Αλεξ. Αξιώτη (1840-1918), ο οποίος εκτός από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συγγραφέας ηθογραφικών διηγημάτων ήταν στην εποχή του και αξιόλογος μεταφραστής της ρωσικής λογοτεχνίας από το πρωτότυπο· μετάφρασε Κριλόφ, Πούσκιν, Τολστόι, Σούχοβο-Κομπιλίν και άλλους [βλ. α. Π. Κουσαθανάς, <span style="letter-spacing: -0.15pt; mso-bidi-font-weight: bold;">«Πανάγος Αλ. Αξιώτης (1840-1918), ο πνευματικός πρόγονος των Αξιώτηδων» στα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Δ</i>΄, ό.π., ., και β. Σ. Ιλίνσκαγια, «Οι αισώπειοι μύθοι του Κριλώφ στα ελληνικά. Λογοτεχνικά συμφραζόμενα του 19ου αιώνα. Μετάφραση και αποδοχή»</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">στα</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Ελληνορωσικά συναπαντήματα, Λογοτεχνία / Το δοκίμιο</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt; mso-bidi-font-weight: bold;">, Ελληνικά Γράμματα, </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="letter-spacing: -0.15pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Αθήνα 2004].</span> Υπάρχουν πάντως μια μεγάλη διαφορά συναμεταξύ τους ως μεταφραστών: Η Μέλπω δεν ευτύχησε να φιλοτεχνεί τις μεταφράσεις της μόνο και μόνο για δική της ευχαρίστηση και ικανοποίηση σαν τον προύχοντα παππού της, στο όνομα της συζύγου του οποίου «ακούει»: Μέλπω, Μελπομένη, η Μούσα της τραγικής ποίησης! Ωστόσο, πρέπει για λόγους ακρίβειας και δικαιοσύνης να ειπωθεί ότι έχοντας αληθινή και μοναδική οικογένειά της τις Εκδόσεις Κέδρος και φύλακα-αγγελο τη Νανά Καλλιανέση, είχε συχνά την πολυτέλεια να επιλέγει η ίδια τους τίτλους που θα μετάφραζε. Αυτή που ως παιδάκι και κοπέλα, μέχρι τον πρόωρο και ξαφνικό θάνατο του πατέρα της στα 1924, που άλλαξε ολότελα τη ζωή της, μπορούσε να έχει ό,τι λιμπιζόταν η καρδιά της, και του πουλιού το γάλα!, δούλευε, προφανώς σε βάρος της δικής της πρωτότυπης δουλειάς, μεταφράζοντας για να βιοποριστεί στοιχειωδώς [βλ. παρακάτω απόσπασμα επιστολής της προς τη Νανά Καλλιανέση με ημερομηνία 26 Ιουνίου 1971<span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">]</span>.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σ’ εκείνη βέβαια, όταν ήταν παιδάκι, αν κι είχε εν αφθονία τα πάντα, έλειπε, χωρίς κανείς να το καταλαβαίνει, ακριβώς αυτό «του πουλιού το γάλα», ό,τι φτωχό, ό,τι καταφρονεμένο είχαν τ’ άλλα παιδιά τριγύρα της αλλά ήταν απαγορευμένο στην ίδια να το δοκιμάσει: ο ευωδιαστός, θροφαντός κόρφος της μάννας, η ξυπολυσιά του καλοκαιριού για να νιώθουν οι πατούσες καυτό το χώμα, τα ξεφτυσμένα, τσίτινα, πολύχρωμα φουστανάκια των άλλων κοριτσιών φτειαγμένα από χιλιοφορεμένα ρετάλια για να μπει χρώμα στην αποστειρωμένη λευκότητα της ζωής της, το γαργάλισμα της μύξας στη μύτη, η ελευθερία της τσίμπλας στο μάτι, το βρεγμένο ξερογώνιδο με δυο σταγόνες λάδι και λίγο ντοματοζούμι ή λίγη ζάχαρη, η ακηδεμόνευτη, ανέμελη περιδιάβαση του μεσημεριού στις ρουβέρες για τσαλαβούτημα ή καβουρολό’ημα τις ώρες του μαρτύριου της υποχρεωτικής, οικογενειακής σιέστας: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ό,τι δεν είχα, εκείνο πάντα ήθελα, κι αφού ό,τι ήθελα δεν είχα…Την εδικιά μου γνώμη ωστόσο δε φάνηκε ποτέ κανένας να την παίρνει στα σοβαρά…» </i>[βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες νύχτες</i>, ό.π., β., σσ. 27 & 29].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η μετάφραση ήταν για τη Μέλπω μια «δουλειά» για να στηριχτεί οικονομικά, να προσποριστεί τα προς το ζην, όμως ό,τι μετάφρασε από τον Γκόρκι, τον Αζάγιεφ, τον Άντερσεν, τον Τσέχοφ, τον Ραντιγκέ, τον Ρουμαίν, τον Ιονέσκο κι άλλους λειτουργεί στα ελληνικά, λες και το μεταφραζόμενο έργο γράφτηκε κατ’ ευθείαν στη δική μας γλώσσα. Σ’ αυτό, εκτός των άλλων, βοηθούσε και το γεγονός ότι έχοντας τις Εκδόσεις Κέδρος αληθινή και μόνη οικογένειά της, είχε συχνά την πολυτέλεια να διαλέγει η ίδια τους τίτλους που θα μετάφραζε. Επί του προκειμένου, χαρακτηριστικά είναι όσα έγραψε κατά τις ημέρες του θανάτου της, εκεί στα ξεψυχίσματα της χούντας τον Μάη του 1973, και δημοσίευσε στο γενναίο περιοδικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Συνέχεια </i>ένας άλλος συγγραφέας, εραστής του Λόγου της Μέλπως κι εξαιρετικός μεταφραστής ο ίδιος, ο Μένης Κουμανταρέας:<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Φθινόπωρο του 1969: …Τα ελληνικά της είναι όχι μόνο άψογα, από τα καλύτερα ελληνικά που έχω διαβάσει, αλλά έχουν το βαθύ εκείνο ένστικτο και τη σοφία της λαϊκής γλώσσας στη μακρυγιαννική παράδοση, και στην καλύτερη σημασία του όρου…</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Καλοκαίρι του 1972: …Είναι πιο αδυνατισμένη… Τα μάτια της πιο μπασμένα στις κόχες τους, με εξετάζουν λιγότερο προσεχτικά, λιγότερο περίεργα… Κάθε φορά τη βρίσκω πιο αδύνατη, μ’ ένα παλτό μακρύ, γκρίζο μολυβί, μια χλαίνη θα ’λεγε κανείς εκστρατείας. Στο μεταξύ, σαν ένα τελευταίο θαύμα που κάνει η ζωή, η Αξιώτη έχει γράψει ένα καινούργιο βιβλίο. Την </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Κάδμω<i style="mso-bidi-font-style: normal;">… Από ’δώ κι εμπρός βάζει το μολύβι οριστικά κάτω… Κυκλοφορεί στο διάδρομο του βιβλιοπωλείου –λες, δεν έχει βάρος πια, άυλη έγινε– ψηλαφίζοντας παλιά βιβλία της…<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>… Θέλω πολύ να της πω για την παλιά εκείνη μετάφρασή της στη </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Μάννα<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> του Γκόρκι που μόλις τέλειωσα. Της λέω για την καταπληκτική δουλειά που έχει κάνει, το πώς το κείμενο λειτουργεί σαν να είναι γραμμένο απ’ ευθείας στα ελληνικά, κι η Αξιώτη με διακόπτει: «Αλήθεια; Αν δεν σου κάνει κόπο, φέρε μου αυτό το βιβλίο να το δω κι εγώ.» Γυρνώ, την κοιτάζω· μου ’ρχεται στο μυαλό μια φράση δική της: «Έχασες τα βιβλία σου, τα λησμόνησες κι αυτά. Έγινες ένα αρχαίο πιθάρι»… </i>[βλ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Κάδμω</i>, ό.π., σελ. 63].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Από ένα τηλεφώνημα στις 22 Μαΐου </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[του 1973]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, ένα ζεστό θερινό απόγευμα, μαθαίνω τον θάνατό της…» </i>[βλ. περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Συνέχεια</i>, τχ. 4, Ιούν. 1973, σσ. 166-167, αναδημοσ. Μ. Κουμανταρέας, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο πλανόδιος σαλπιγκτής</i>, Κέδρος 1989, σσ. 29-36].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο θάνατος δεν έχει πατρίδα πουθενά, ούτε και φάρμακο…</i>», η ρήση είναι της Μέλπως, από το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κοντραμπάντο </i>[βλ. Μ. Αξιώτη,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>α. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κοντραμπάντο</i>, Δίφρος, Αθήνα 1959, ανάτυπο από το, περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καινούρια Εποχή</i>, Άνοιξη 1960, σελ. 7· β. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σύμπτωση – Κοντραμπάντο – Θαλασσινά</i>, Κέδρος 1966, σελ. 19, και γ. «Κοντραμπάντο» στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιήματα</i>, φιλολ. επιμ. Μ. Μικέ, Κέδρος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>2001, σελ. 25, στ. 84]. Με την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προσθήκη του «μάτια μου» θα ορκιζόμουν πως την άκουσε πάλι από καποια «θαλασσινή γερόντισσα»: «Ο θάνατος, μάτια μ’, πουθενά δεν έχει πατρίδα, ούτε και ρεμέντιο!…». Ο θάνατος ήλθε αναπότρεπτα και για τη Μέλπω, όπως έρχεται για όλους, αλλά στη δική της περίπτωση δεν έβαλε τελεία στη ζωή του έργου της, που ζωντανό και απαστράπτον συνεχίζει ν’ απασχολεί και να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον κάθε γρηγορούντος αναγνώστη και μελετητή της λογοτεχνίας μας ώς τα σήμερα. Μένουν κι άλλα ακόμη να ειπωθούν κι άλλα τόσα να γραφτούν για τον στιλβαδάμαντα που «χάραξε» και ταγιάρισε η πένα της, η μόνη της ζωής της καταφυγή, στέγη και Πατρίδα, περισσότερο και από το πολιτικό όραμά της με τις τρικλοποδιές, τους περιορισμούς και τις «νουθεσίες» του κόμματος και των «συντρόφων», προπαντός των «συντροφισσών» [βλ. Α. Ματθαίου & Π. Πολέμη, α. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Διαδρομές της Μέλπως Αξιώτη 1947-1955, Μαρτυρίες και κείμενα από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας</i>, Θεμέλιο, Αθήνα 1999, και β. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από το βουνό στην υπερορία, Η εκδοτική περιπέτεια των Ελλήνων Κομμουνιστών 1947-1968</i>, Βιβλιόραμα – Α.Σ.Κ.Ι., Αθήνα 2003]…<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Στις τραγικές επιστολές, που έστελνε από τη Μύκονο προς τη φίλη και προστάτισσά της Νανά Καλλιανέση, την ψυχή του Κέδρου, τα τρία τελευταία καλοκαίρια της ζωής της (1970-1972) υπάρχουν αναφορές της Μέλπως στο μεταφραστικό έργο της, αλλά και την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i> που το γράψιμό της την παιδεύει. Κάποιες από τις επιστολές είναι αχρονολόγητες, αυτό δυσκολεύει την ταύτιση των μεταφράσεων για τις οποίες μιλεί, όμως από διάφορα στοιχεία και συσχετισμούς εικάζομε τελικά τη χρονολόγησή τους και μαντεύομε ότι αναφέρεται στις μεταφράσεις από τον Ιονέσκο και τον Τσέχοφ<i style="mso-bidi-font-style: normal;">:</i><o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">1970<o:p></o:p></span></b></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">5 Ιουνίου [1970;]<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εδώ πρόλαβα μια Μύκονο απίστευτα γοητευτική, γιατί είναι ακόμα άδεια απ’ τους δαιμόνους του τουρισμού, δροσιά όση πρέπει. Βέβαια, δε θα αργήσει να πλακώσει η κοσμοπλημύρα, μα και πάλι καλή κι αυτή η ανάπαυλα.<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Στρώθηκα κιόλα στη δουλειά, πρωί κι απόγευμα μερικές ώρες, το τραπεζάκι στο παράθυρό μου είναι ψηλά, αντίκρυ στη θάλασσα, πετούνε οι γλάροι τριγύρω και γυρίζουν οι αντένες των μύλων αντίκρυ μου – φέτος οι μύλοι διορθώθηκαν, κι από δύο γίνανε πέντε, όπως τον παλιό καιρό…»<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">27 Ιουνίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα πρωινά κάνω τη γραφική μου δουλειά, τη μεταφραστική βέβαια (γιατί για τίποτ’ άλλο δεν έχω περιθώρια)…, όλα τ’ άλλα τα ’χω φορτώσει στον πετεινό. Τέλειωσα τον Ιονέσκο (σχεδόν τον τελείωσα) –ίσως αρχίσω εκείνο το ιταλικό που είχα αγοράσει απ’ του Κάουφμαν– αν και είναι αρκετά μεγάλο…».<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">11 Ιουλίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εδώ ο καιρός φέτος είναι άσχημος, τρομερός αέρας τις περισσότερες μέρες. Παρ’ όλα αυτά οι ξένοι γυρίζουν σχεδόν γυμνοί, εγώ κουκουλώνομαι όσο μπορώ!<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Τέλειωσα τον Ιονέσκο, νομίζω πως έγινε καλός. Τώρα θα κάμω τον πρόλογο για την “Αλληλογραφία”, γιατί είναι το πρώτο κείμενο που θα τυπωθεί…».<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">1971<o:p></o:p></span></b></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">11 Ιουνίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παίρνω συνεχώς καταπραϋντικά (</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">valium</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> προπάντων), αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Προσπαθώ να γράφω τα πρωινά, για να τελειώσω εκείνο που είχα αρχίσει </span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[μάλλον εννοεί την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, αλλά κι αυτό δεν έχω την αναγκαία ηρεμία για να το κάμω –. Όλα τα βάσανα και οι ανωμαλίες της ζωής μου νομίζεις πως συγκεντρώθηκαν και ξαναζωντάνεψαν, για να μη μου αφήνουν στιγμή ηρεμίας. Αλλά ας τ’ αφήσομε αυτά, που δεν έχουν τέλος…»</i>.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">26 Ιουνίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όταν σκεφθεί κανείς πώς έζησα τα παιδικά και νεανικά χρόνια μου, μέσα σε τι συνθήκες αφθονίας και αγάπης οικογενειακής, τότε μόνο θα μπορέσει να έχει μια κάποια ιδέα της τωρινής κατάστασής μου. Να διακονεύω! Είχα τόσα σπίτια, στη Μύκωνο </i>[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">και στην Αθήνα, μα με τον πρόωρο θάνατο του πατέρα μου, μου τα πήραν όλα, και τώρα ήρθα εδώ, και παιδεύτηκα να βρω ένα καμαράκι για να κουρνιάσω </i>[προσέξτε: να «κουρνιάσει», σαν το κυνηγημένο, λιτοδίαιτο πουλί]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Αν ήμουν ακόμα νέα, θα ήταν διαφορετικά, αλλά τώρα γερνώ, και συλλογίζομαι τι θα γίνω. Αν είχα το κουράγιο να βάλω τέρμα στη ζωή μου, θα ήταν μοναδική λύση. πάντως την έχω στο νου μου και με τριγυρίζει αδιάκοπα…<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σε παρακαλώ να κρατήσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το γράμμα μου αυτό, για ενθύμιον, και δικαιολογητικό, γιατί δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να γίνει…</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">30 Ιουνίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θα ήθελα να μου έστελνες κανένα βιβλίο για μετάφραση…»</i>.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Και σχεδόν αμέσως μετά, στην επόμενη επιστολή μετανιώνοντας και νιώθοντας τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν:<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">5 Ιουλίου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάντως </i>να μη μου στείλεις<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> βιβλίο για μετάφραση που σου ζητούσα, γιατί δε θα μπορέσω να το κάμω…<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[βλ. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γράμματα στη Μέλπω…</i>, ό.π., σσ. 122 κ.ε.].<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 36pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Οι αντίδρομες περιστάσεις έκαναν το έργο της Μέλπως μάλλον να ατυχήσει εκδοτικά: τα λεγόμενα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Απαντά</i> της, μια μάλλον βιαστική και πρόχειρη έκδοση, ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, το κύκνειο άσμα της, η τραγική <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i>, εξαντλημένη κι αυτή σαράντα χρόνια τώρα, περιμένει ακόμη να επανεκδοθεί, ανατυπώσεις των άλλων πεζογραφικών βιβλίων της δεν έχουν γίνει εδώ και πάνω από μια δεκαετία! Τα υπάρχοντα βρίθουν από τυπογραφικές αβλεψίες, αφού κάποια επανεκδόθηκαν όταν η ίδια είχε ήδη πεθάνει ή εκδόθηκαν όταν εξέτιε στις παγωμένες χώρες του Βορρά τη δεκαοχτάχρονη «αναγκαστική υπερορία» της. Χώρια που οι διορθωτές, οι επιμελητές των εκδόσεων και ο φίλος της Γιάννης Ρίτσος, που είχε πάρει «εργολαβία» τις εκδόσεις της όσο εκείνη έλειπε, αλλά και μετά, όλοι από άγνοια του γλωσσικού ιδιώματος της Μυκόνου έπαιρναν αυθαίρετα πρωτοβουλίες για παρανοημένες και παρερμηνευμένες «διορθώσεις». Αναμφισβήτητα, η πρόθεσή τους ήταν καλή, αλλά ήταν αδύνατο να γνωρίζουν σε βάθος τη σημασία, την ορθογραφία και τα κρυφά μυστικά των ιδιωματικών λέξεων, την εκφορά τους, το μη μου άπτου της φύσης τους, τη στοργή και το χάδι που απαιτούν αυτές για να ζήσουν, έστω κι αν τώρα ολοένα λιγοστεύουν τα χείλια που τις τραγουδούν, ώσπου κάποια στιγμή θα κείτονται αδειανά, άψυχα κελύφη τζιτζικιών μες στα δυο «χοντρά» μυκονιάτικα λεξικά μας. Ευτυχώς, δεν θα ζω να το δω κι αυτό… Τα λεξικά δεν βοηθούν άμα η λέξη δεν είναι ζωντανή, αν δεν έχει ζυμωθεί με το είναι σου, αν δεν είσαι ο ίδιος κάλφας δεν γίνεται να δουλέψεις σωστά τη βελόνα, να «χαράξεις» με την πένα σου. Ευτυχώς, η εντελώς προσωπική, η αενάως μοντέρνα και ιδιόρρυθμα γοητευτική ποίηση της Μέλπως, ξένη τότε, ξένη ακόμη και σήμερα στα ποιητικά δρώμενα της εποχής της και της εποχής μας, επανεκδόθηκε από τον Κέδρο σε μιαν κομψή συγκεντρωτική έκδοση το 2001 με φιλολογική επιμέλεια της Μαίρης Μικέ και με μια μικρή, μικρότατη, αλλά τιμητική για την αφεντιά μου, συμβολή σε ορισμένα από τα λήμματα στο Γλωσσάρι [βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιήματα</i>, ό.π.]. <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ατυχώς για εμένα, με τα συγγραφικά μέτωπα που «ανεπαισθήτως», όπως θα ’λεγε κι ο Καβάφης, έχω ανοίξει και με τους εισέτι ανεξόφλητους συγγραφικούς λογαριασμούς μου προς τη Μύκονο, που πάλι δεν έχω καλοκαταλάβει πώς τους χρεώθηκα, αμφιβάλλω αν ποτέ μου δοθεί ο χρόνος και η χάρη ν’ ασχοληθώ, όπως θα ήθελα, με το μεταφραστικό έργο της Μέλπως σκαρώνοντας μιαν εμπεριστατωμένη συλλογή παρατηρήσεων και επισημάνσεων γι’ αυτό. Μένει να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα βρεθούν νεότεροι και πιο ειδικοί από εμένα, που θα μπορέσουν να αναδείξουν, όπως της αξίζει αυτή την εξίσου σημαντική πτυχή της δημιουργίας της, τις μεταφράσεις της, που αποτελούν επιτεύγματα πραγματικής δημιουργίας ή αναδημιουργίας. <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Για να εξακριβώσετε με τα ίδια σας τ’ αφτιά αυτά που υποστηρίζω, είχα προγραμματίσει, προτού αρχίσω να μακρηγορώ, να σας διάβαζα ένα σύντομο δείγμα της μεταφραστικής δουλειάς της Μέλπως, αλλά, βλέπετε, εύκολα παρασύρεται κανείς, είναι δέλεαρ να μιλάς για τη Μέλπω, γιατί είναι παρηγοριά, δροσιά κι ελπίδα για την αποστεγνωμένη ψυχή μας και για τον τόπο μας, τον μικρό και τον μεγάλο, να μιλάς γι’ αυτό το σπουδαίο, πνευματικό κεφάλαιο. Επρόκειτο για το διήγημα του Τσέχοφ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Βάνκα</i> από τον εξαντλημένο εδώ και δεκαετίες τόμο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Κυρία με το σκυλάκι και άλλα </i>διηγήματα – ιδού το αντίτυπο με την ιδιόχειρη αφιέρωση της Μέλπως προς τη Δημοτική Βιβλιοθήκη μας [Κέδρος 1963, σσ. 213-217]! Ακόμη, είχα κατά νουν να σας διαβάσω ένα από τα πιο πρόσφατα κείμενά μου γι’ αυτήν, που επιγράφεται «Το λίκνο της χρυσαλλίδας», εξομολόγηση αγάπης κι απολογισμός οφειλών, όχι μόνο δικών μου, που περιλαμβάνεται στο μόλις εκδοθέν βιβλιαράκι μου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις </i>[Ίνδικτος 2011, σσ. 15-27·</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">πρώτη δημοσίευση στο αφιέρωμα στη Μέλπω Αξιώτη του περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κ</i>, τχ. 16, Ιούν. 2008]. Ο λόγος βέβαια για τη Μέλπω δεν τελειώνει ποτέ. Υπόσχομαι ότι θα ξαναμιλήσομε κι άλλες φορές γι’ αυτήν στις χειμωνιάτικές αποσπερίδες πολιτισμού στη στέγη μας, στη «Στέγη Μελέτης». <o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">ε΄<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"><span style="color: red;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><span style="color: red;">«Στο σπίτι μου ήρθα τώρα ταξιδιώτης ξένος στο καράβι μου…»<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Η Μέλπω, μετά από συνεχή αγώνα και προσπάθειες από την ίδια κι ορισμένους φίλους και συγγενείς, ξαναγύρισε στην Ελλάδα και στη Μύκονο τον Δεκέμβρη του 1964. Οι τόποι, οι άνθρωποι που συνάντησε δεν ήταν πια οι ίδιοι, «ο συρμός έκλινε στην αμνησία», όπως έγραφε το 1959 στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κοντραμπάντο</i>, αυτό το πρελούδιο του πικρού νόστου, οσμιζόμενη την κατάσταση από μακριά [βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ό.π.</i>, α. σσ. 5-6 & 14· β. σσ. 17-18 & 27, και γ. σσ. 22-24 & 39-40, στ. 20-26, 52-55 & 341-353]:<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">[…] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Και τώρα ξέρετε βιάζομαι.<o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Είναι πολλή η δουλειά, λέτε να προλάβω;<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">έχω να συναντήσω κάποιονε που με γέννησε απάνω<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">σ’ έναν κάβο με τ’ όνομα η Ελλάς·<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ω, δεν είναι της μόδας το παρελθόν – έτσι μου λένε,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">στα ρούχα μεταποιήθηκαν τα πέτα και οι κονκάρδες,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ο συρμός μάλλον φέτος κλίνει στην αμνησία…<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Σου φέρνω τον εαυτό μου<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">τώρα <o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ξένον ταξιδιώτη<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">μέσα στο καράβι μου…<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Εδώ στάθηκα τώρα<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">με το παλιό ραβδί μου,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">συχνά ένας γέρος άνθρωπος<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ξεχνά τις ημερομηνίες<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; tab-stops: 298.2pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">για να θυμάται πιο καλά τα πράγματα,<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">στο σπίτι μου ήρθα τώρα<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">ταξιδιώτης ξένος στο καράβι μου,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">δεν έβγαλα φορτωτική,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">δεν έχω εντάξει τα χαρτιά,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">άνοιξε νύχτα το φεγγίτη,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">εσύ κυρά μου που είσαι γενναία,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">πατρίδα σ’ ονομάζουνε, για να μου το κρύψεις<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 72pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">το κοντραμπάντο μου.<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Είναι γητειά, συνταραγμός εκ θεμελίων κάθε φορά που διαβάζεις τα αξετίμητα λόγια της Μέλπως ή ρουφάς τη μυρωδιά της στα βιβλία που άγγιξαν τα χέρια της χαράζοντας πάνω τους το όνομά της με τη χαρακτηριστική μονοκοντυλιά της γραφής της – με μονοκοντυλιά έγραφε, με μονοκοντυλιά υπέγραφε…<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τελειώνοντας, θέλω να ζητήσω από τις ευγενικές προσκεκλημένες μας, αλλά κι από όλους εσάς, να με συμπαθάτε για τη συναισθηματικά φορτισμένη αποψινή προσέγγισή μου και για το αλε’οπουλάρισμά μου, και να σας εμπιστευτώ ότι από τότε που «συνάντησα» τη Μέλπω μες στα βιβλία της, κοντά μισόν αιώνα τώρα, παλεύω να ξορκίσω το άγος του τόπου μας, που ’ναι και δικό μου άγος, να την κάνω να γυρίσει το πικρό, το άγριο μινόρε της προδοσίας και της μοναξιάς σε χαρμόσυνο τραγούδι Αγκάλης. Θέλω να πω, παλεύω να την πείσω ν’ αλλάξει εκείνο το πικρό λειανοτράγουδο του ξενιτεμού και της ορφάνιας, που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το Σπίτι μου</i>, το οποίο γράφτηκε τον καιρό της κορύφωσης της αλληλογραφίας της με τον αδελφό της Πανάγο [1959-1964, βλ. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γράμματα στη Μέλπω…</i>, ό.π.]. Είναι ένα βιβλίο που το κυοφόρησε η αβάσταχτη νοσταλγία, βιβλίο που ξεπερνά την ίδια την Ιστορία αποτελώντας την περιεκτικότερη «Ιστορία» του νησιού μας [βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το Σπίτι μου</i>, α΄ έκδ., Θεμέλιο 1965, σελ. 164]:</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div align="justify"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"></span></i></div><div align="justify"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> Αλί, καημένη Μύκονο, τα τέκνα σου ’ξορίζεις,</span></i></div><div align="justify"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> τον ξένο κάνεις εδικό κι εμέ δε με γνωρίζεις. </span></i></div><div align="justify"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Από τον Πατριωτισμό –μια λέξη που πολύ την αγαπούσε η Μέλπω–, τη Δικαιοσύνη –μια λέξη που πολύ την αγαπούσε ο Σεφέρης–, την εξυπνάδα, την ευαισθησία και το πατροπαράδοτο αίσθημα της φιλοξενίας εμάς των συμπατριωτών της, που αγκαλιάσαμε κι αγκαλιάζομε όλες τις φυλές της γης πάνω στο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«αιγιαλίτικο βραχόνησό» μας, εξαρτιέται να μη λησμονηθεί, να τιμηθεί ακόμη περισσότερο στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το σπουδαίο αυτό κεφάλαιο του Ελληνικού Πολιτισμού, που λέγεται Μέλπω Αξιώτη. Η ίδια δεν ζήτησε από το νησί τίποτε περισσότερο παρά μια γωνιά να «κουρνιάσει», και ποτέ, μα ποτέ, ούτε στα δίσεχτα για εκείνη χρόνια, μας απαρνήθηκε, αντιθέτως μας τίμησε μ’ ένα όσο λίγα λαμπρό συγγραφικό έργο, όπου ο τόπος της, ο τόπος μου, ο τόπος μας και οι άνθρωποί του πρωταγωνιστούν και πάλλονται ολοζώντανοι. Μνημονεύετε και διαβάζετε, λοιπόν, Μέλπω Αξιώτη, διότι πέραν της ευφρόσυνης λογοτεχνικής αγαλλίασης, θα ξαναγευτείτε ό,τι λαμπρό, σπουδαίο και ευωδιαστό είναι καταχωνιασμένο εκεί όπου έχει κατά τη Μέλπω τώρα πια «τρυπώσει η ψυχή» του τόπου, αυτή που ένας άλλος ποιητής τη λέει «φωνή πατρίδας» [βλ. Γ. Σεφέρης, «Λεπτομέρειες στην Κύπρο», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ</i>΄, στ. 21-23, στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιήματα</i>, Όγδοη έκδοση, Ίκαρος, Αθήνα 1972, σελ. 236]…<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.7pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Είναι ελπιδοφόρο, που επιτέλους τα τελευταία χρόνια, θαρρώ πως αρχίζω να θολοξεκρίνω τη φωνή της Μέλπως, επιφυλακτική ακόμη –είναι αλήθεια–, κομπιάζοντας κομμάτι σαν παιδάκι που ντρέπεται και κοκκινίζει, να σιγοτραγουδεί πασχίζοντας να στρέψει τον παραπονεμένο σκοπό εκείνου του πικρού λειανοτράγουδου. Μακάρι το διήμερο τούτο αφιέρωμα να γίνει ένα ακόμη βήμα γνωριμίας και συμφιλίωσης ώστε ο θλιμμένος σκοπός να ξορκιστεί και να γυρίσει σε ξέφρενο μπαλλαριστό του πανηγυριού:<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γειά σου, χαρά σου, Μύκονο, τα τέκνα σου απαγκειάζεις,<o:p></o:p></span></i></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στον ξένο δίνεις μια σκεπή κι εμέ σφιχταγκαλιάζεις…</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br />
</div><div align="justify"> <span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"> </span>[ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Χαίρου, λεβέντρα Μύκονο…</i>, κ.λπ. κ.λπ.]<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.7pt 0pt 0cm; text-align: right;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(19 Ιουνίου - 17 Ιουλίου 2011)<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;"><span style="color: red;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">Το παραπάνω κείμενο αναγνώστηκε στη διημερίδα-αφιέρωμα για τη Μέλπω Αξιώτη (17-18 Σεπτ. 2011), που διοργάνωσε η ιδιαίτερη πατρίδα της Μύκονος διά της Βιβλιοθήκης Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτικής Στέγης Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης, για να τιμήσει τη μνήμη και το έργο της σπουδαίας δημιουργού, αλλά και για να τιμηθεί έτσι αμοιβαία και ο πολύπαθος τόπος. Οι εκδηλώσεις της διημερίδας έγιναν υπό τη σκέπη της ζεστής φιλοξενίας του Γρυπάρειου Πολιτιστικού Κέντρου του νησιού. Την πρώτη ημέρα συμμετείχαν με ενδιαφέρουσες εισηγήσεις και διαλέξεις οι πανεπιστημιακές καθηγήτριες κ. Μαρία Κακαβούλια («<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κάδμω</i>: λόγος και μνήμη σε δεύτερο πρόσωπο») και κ. Μαίρη Μικέ («Ποιητική και πολιτική μοναξιά»), καθώς και η αφεντιά μου με το παραπάνω κείμενο. Δυστυχώς, οικογενειακές συγκυρίες δεν επέτρεψαν στην έτερη εκ των τριών πανεπιστημιακών, την κ. Τιτίκα Δημητρούλια («Μια γλώσσα-πατρίδα: το γαλλικό μυθιστόρημα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">R</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">é</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">publique</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bastille</span></i><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">της Μέλπως Αξιώτη») να παρευρεθεί και να μιλήσει, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί. Προβλήθηκε επίσης το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Τάσου Ψαρρά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μέλπω Αξιώτη</i> από τη σειρά της ΕΡΤ «Εποχές και Συγγραφείς» (2003). Τη δεύτερη ημέρα της διημερίδας οι συμπατριώτες της Μέλπως είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσομε την εξαιρετική θεατρική παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μέλπω Αξιώτη - Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας</i> σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου και ερμηνεία της Σοφίας Σεϊρλή από τη σειρά «Θέατρο σε Α΄ Ενικό», που είχε παρουσιαστεί προηγουμένως στην Αθήνα από τις 3-5 Ιουλίου 2011 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά και αλλού. Καθοριστική και άξια συγχαρητηρίων στη διοργάνωση και πετυχημένη πραγματοποίηση αυτής της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας διημερίδας, τόσο χρήσιμης στους σκοτεινούς καιρούς που περνά ο ταπεινωμένος τόπος, τόσο αναγκαίας στην ιδιαίτερη πατρίδα της Μέλπως, για να εξοικειωθούν οι συμπατριώτες της με το έργο της, ήταν η οικονομική στήριξη των χορηγών που αναφέρονται στο προλόγισμα, αλλά και η συμβολή παλιών αγαπητών μαθητών και μαθητριών μου, που τύχη αγαθή τους έχει τοποθετήσει σε νευραλγικά πολιτισμικά πόστα: του Προέδρου της Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α. Μυκόνου κ. Μίλτου Ατζαμόγλου και της Διευθύντριάς της κ. Κατερίνας Ζουγανέλη-Νάζου. Είναι παρήγορο κι ελπιδοφόρο για έναν τόπο να μη λησμονεί τα άξια τέκνα του, όσα με τη ζωή και το έργο τους τον έχουν τιμήσει. Τιμώντας τα, τιμά τον ίδιο του τον εαυτό – δεν θα βαρεθώ να το λέω.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;"><span style="color: red;">ΓΛΩΣΣΑΡΙ<o:p></o:p></span></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">αλε’οπουλαρίζω</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> 1. τρέχω αχαλίνωτος σαν πουλάρι αλόγου εδώ κι εκεί, τρέχω ελεύθερα όπου <o:p></o:p></span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">θέλω ή όπου τύχει· 2. βγαίνω έξω και περιπλανιέμαι ασκόπως ή με απώτερο σκοπό την ανεύρεση ερωτικής συντροφιάς· (ουσ.) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αλε’οπουλάρισμα</i>, το.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">άφτρα</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">, η, φιτίλι, μαυρισμένη από τη φωτιά άκρη φιτιλιού.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">γλυστήρι</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το κλύσμα.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">εδικός, -ιά, -ό</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">, δικός, -ή, -ό.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">’ζοβαέρι</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, τζοβαέρι, πολύτιμο κόσμημα.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">καβουρολό’ημα</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, ψάρεμα καβουριών.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">καλιτά</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> η, τάξη, κοινωνική σειρά και ιεραρχία.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">καμώνομαι</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> ωριμάζω.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">καντενάσο(ς)</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το (ο), σύρτης πόρτας.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">λιάστρα</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> η, «στρώμα» από ξερό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ξερονόμι </i>( = ξερό χόρτο), όπου τοποθετούνται τα σύκα στον <o:p></o:p></span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ήλιο για να ξεραθούν.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">λύχνος</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> ο, φωτιστικό από πηλό, μέταλλο ή μέταλλο που χρησιμοποιεί ως καύσιμο το λάδι.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">μάσκουλο</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, στρόφιγγα πόρτας ή παράθυρου.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">μπαλαριστός</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> ο, είδος γρήγορου και χαρούμενου χορού που μοιάζει με τον κρητικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πεντοζάλη</i> <o:p></o:p></span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">και τον ναξιώτικο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πηδηχτό</i>· κατά μια θεωρία αποτελεί την εξέλιξη του αρχαίου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γέρανου</i>, που χόρεψε ο Θησέας και οι σύντροφοί του γύρω από τον βωμό του Απόλλωνα στη Δήλο κατά τη νικηφόρα επιστροφή του από την Κρήτη.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">μπετούγια</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> η, κλείθρο πόρτας.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ντοματοζούμι</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, πελτές τομάτας.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ξερογώνιδο</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, ξερή γωνιά ψωμιού.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">παιζογλαντίζω</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> 1. χωρατεύομαι, αστειεύομαι, «παίζω» μισοαστεία-μισοσοβαρά· 2. <o:p></o:p></span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ερωτοτροπώ.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ποδαρώνω</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> μεγαλώνω κάπως ηλικιακά, στήνομαι στα πόδια μου.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ρεμέντιο</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, φάρμακο γαι θεραπεία.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">ρουβέρα</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> η, παράκτιος, συν. επίπεδος βράχος κατάλληλος για ξεμπαρκάρισμα ή ψάρεμα από τη στεριά.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">σαμιαμίθι</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, σαμιαμίδι, μικρό, νυχτόβιο και ακίνδυνο ερπετό, που τρέφται με έντομα.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">σερπετό</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, ερπετό.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">σκαρώνω</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> 1. (μτβ. & αμτβ., για πλοία) προσαράζω· (πβ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ήτανε θεοσκότεινε και το καΐκι πή’ε και <o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">(το) σκάρωσε πάνω σε μια ξέρα</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">)· 2. μηχανεύομαι, κατασκευάζω γρήγορα, φτειάχνω συν. κάτι αναπάντεχο ή πονηρό· (πβ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δε φτάνει ό,τι έχεις σκαρωμένο ώς τώρα; τι πας να σκαρώσεις πάλι;</i>).<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">στρέφω</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> (μτβ. & αμτβ.) γυρίζω, αλλάζω, αλλάζω κατεύθυνση.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 37.6pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">χαμόπυρο</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"><span style="color: red;">,</span> το, καύσωνας που αναδύεται από τη φλογισμένη εξαιτίας του καλοκαιρινού ήλιου<o:p></o:p></span></div><div align="justify"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;">γη.<o:p></o:p></span></div><div align="justify"></div><div align="center"><br />
</div><div align="center"><br />
</div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-26609135010898446712011-05-12T01:21:00.000+03:002011-05-13T23:27:29.546+03:00ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΣΤΙΣ "ΛΟΞΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ" ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Α.</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Λίγα λόγια για το βιβλίο</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">από το πρόγραμμα της εκδήλωσης της απονομής του βραβείου</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">στις 9 Μαϊου 2011 (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης)</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Ο Χρόνος-Μόρος που ηγεμονεύει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στους ανθρώπους, ο Έρως ως κινητήρια δύναμη των πάντων, τα ατελείωτα «πάθια κι οι καημοί του κόσμου», τα απαντημένα και τα αναπάντητα ερωτηματικά μας, τα όνειρα του ύπνου και του ξύπνου μας, η κάπηλη εμπορευματοποίηση και ο ευτελισμός της «τρυπωμένης ψυχής» (<span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">genius</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">loci</span>) τόπων και τοπίων, καθώς και η συνακόλουθη οδύνη που μόνο το βάλσαμο της μνήμης και της νοσταλγίας την καταπραΰνει, είναι μερικά από τα θέματα του βιβλίου του Παναγιώτη Κουσαθανά.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>«Μυθ-ιστορίες» αποκαλεί ο συγγραφέας τα είκοσι ένα διηγήματα, προφανώς για να ορίσει το υλικό από το οποίο είναι φτειαγμενα. Με μια σχεδόν γυμνή, αλλά προσεγμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά της αφήγηση, η διεισδυτική και ελαφρώς ειρωνική ματιά του Π.Κ. διαπερνά τα εξωτερικά συμβάντα και τις συμπεριφορές και εστιάζει στον «μέσα» άνθρωπο προσεγγίζοντας με κατανόηση, καλοσύνη, αλλά και ανατρεπτική διάθεση τα «ατοπήματά» του. Η λιτή γλώσσα, που κατά την προσφιλή έκφραση του συγγραφέα-κάλφα (<span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">homo</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">faber</span>) «ματσακονίζεται» για να απαλλαγεί από τις οξιδώσεις και να λάμψει, θέλγει με την αμεσότητα, τη διαυγή ευ-ηχία της, αλλά και τις απροσδόκητες δια-φωνίες της. Κερδίζει τον αναγνώστη άλλοτε με τη σοβαρότητά της, άλλοτε «παιζογλαντίζοντας» ( = αστεϊζόμενη και ερωτοτροπώντας) με τη νησιώτικη θυμοσοφία και τον κοινό λόγο. Το αποτέλεσμα είναι μια εντυπωσιακή νοηματική συμπύκνωση, που επιτείνεται χάρη στη χρήση αφομοιωμένων ιδιωματικών λέξεων από τον γενέθλιο τόπο, όχι με την πρόθεση να προστεθεί άρωμα εξωτισμού στο βιβλίο, αλλά για να αναδοθεί η ευωδία της λησμονημένης, πλην όμως αναγνωρίσιμης και πάντοτε ζωοποιού, Παράδοσης που αποκαθαίρει, μπολιάζει και ανανεώνει τις λησμονημένες από την αχρησία δυνάμεις του Λόγου. Επιπλέον, η μετρημένη χρήση των σημείων στίξης, ο ανορθόδοξος αποκλεισμός κάποιων από αυτά και η μακροπερίοδη σύνταξη στις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λοξές ιστορίες</i> αντί να δυσκολεύουν τον αναγνώστη της βιαστικής εποχής μας, τον καλούν να σκύψει προσεκτικότερος στις σελίδες, τις αράδες και τις λέξεις, όπως θα έκανε για ένα ποίημα, και σύντομα τον πείθουν ότι η εκ βαθέων ευχή του μουσουργού <span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">T</span>ō<span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">ru</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Takemitsu</span>, που χρησιμοποιείται ως επιγραφή στις πρώτες σελίδες, ισχύει στο ακέραιο και για τον συγγραφέα: «Αυτό που θέλω να κάνω δεν είναι να κατευθύνω τους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ήχους</i> προς ένα στόχο. Θα προτιμούσα καλύτερα, εάν είναι δυνατόν, να τους λευτερώσω κι όχι να τους διαφεντέψω…, να τους μαζέψω τριγύρω μου κι ύστερα απαλά απαλά να τους βάλω σε κίνηση».</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">Ο «γνήσια κοσμοπολίτης», όπως τον χαρακτήρισε η κριτική, συγγραφέας των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λοξών ιστοριών</i> βάζει απαλά απαλά τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λέξεις</i> του σε κίνηση, διότι τις αγγίζει «όπως ξεκουκκίζουν οι ιερωμένοι το κομποσκοίνι της προσευχής οι λαϊκοί τις χάντρες στο κομπολόι και οι εραστές τούς αποχαιρετισμούς στο σκοτάδι της νύχτας στα σκοτάδια της ψυχής όπου όλα φωτίζονται και σιγουρεύουν».</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 18pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 18pt; margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Β.</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Εισηγητική έκθεση</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">από την Κατερίνα Σχινά, Μέλος της Κριτικής Επιτροπής</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">απονομής των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας</span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Οι<b> <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red;">Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό</span></i> </b>του Παναγιώτη Κουσαθανά, «μυθιστορίες για τα ολέθρια επακόλουθα του Χρόνου» όπως τις ονομάζει ο συγγραφέας είναι ιστορίες ανοιχτές, μετέωρες ανάμεσα σ’ ένα παρελθόν που επανέρχεται ως υπόμνηση αυθεντικότητας και ένα παρόν που δοξολογεί την υπερφίαλη κουφότητα. Είναι ιστορίες έκκεντρες, που ισορροπούν στο μεταίχμιο ειρωνείας και μελαγχολίας, ιστορίες που παρακολουθούν τις ολέθριες επιπτώσεις του δρεπανηφόρου χρόνου σχολιάζοντάς τες με τρυφερή συγκατάβαση, ιστορίες που μιλούν για την κινητήρια δύναμη του έρωτα αλλά και για την αλλοτρίωση, τη φθορά, την αποξένωση και τη νεοελληνική βαρβαρότητα, σκώπτοντας τη ρηχότητα του λάιφ στάιλ ή τη γελοιότητα του νεοπλουτισμού και «χολομανώντας» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την κακοποίηση της ομορφιάς και τον ευτελισμό των ψυχών και των σωμάτων. Μυκονιάτης, χαλκέντερος ερευνητής της τοπικής παράδοσης, ήδη βραβευμένος το 2002 με κρατικό βραβείο Μαρτυρίας-Χρονικού για το βιβλίο του<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Παραμιλητά Α΄ και Β΄, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</i>, μάστορας της γλώσσας και παρατηρητής της ανθρώπινης ψυχής, ο συγγραφέας αντλεί με πάθος από το κεφάλαιο του πραγματικού για να στοχαστεί πάνω στον τόπο και τους ανθρώπους, να διεισδύσει στα πάθη τους, να κατανοήσει την λοξότητά τους, να οικειωθεί και να οικειώσει τον αναγνώστη με το παράλογο της ύπαρξης. Όμως, παρ’ ότι αγκιστρωμένος στο πραγματικό, ο Παναγιώτης Κουσαθανάς το ανασκηνοθετεί για να φανεί αυτό που πραγματικά είναι: μια διαδοχή υπαινιγμός, ένας παράξενος, όχι όμως και ανεξιχνίαστος, χορός των σημασιών. Κι έτσι, βλέποντας και γράφοντας υπό γωνίαν, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποδίδει στα πράγματα τις αδιάγνωστες διαστάσεις τους.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Φυσικά ένα τέτοιο λοξό συγγραφικό βλέμμα δεν θα μπορούσε να βολευτεί σ’ ένα ιδίωμα συμβατικό, κι έτσι ο Παναγιώτης Κουσαθανάς σμιλεύει ένα ολότελα προσωπικό και ιδιότυπο ύφος: επιστρατεύει μια γλώσσα λιτή, άμεση, εύηχη, διαυγή, νοηματικά πυκνή∙ παίζει τολμηρά με τη στίξη, επιφυλάσσοντας ιδιαίτερη μεταχείριση στο ερωτηματικό ή αρνούμενος την συνεπικουρία των κομμάτων, όταν η γραφή αναλαμβάνει να αποτυπώσει πλήρως το ψυχικό ανάπτυγμα· αντλεί απροκατάληπτα από το πλούσιο κοίτασμα της γλώσσας, όχι μόνο επιστρατεύοντας ιδιωματικά στοιχεία της μυκονιάτικης ντοπιολαλιάς, αλλά ανακαλώντας τους λατίνους, τη βενετσιάνικη παράδοση, την εγχώρια λογιοσύνη· ταυτόχρονα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αναγνωρίζοντας τις οφειλές του σε Έλληνες συγγραφείς όπως η πατριώτισσά του Μέλπω Αξιώτη, ο Σεφέρης, ο Γονατάς, ο Εγγονόπουλος, αλλά και σε ξένους όπως ο Άντον Τσέχωφ, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Φερνάντο Πεσόα, ο Ιμρε Κέρτες, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, συνομιλεί γόνιμα μαζί τους. Με τις «Λοξές Ιστορίες» του, ο Παναγιώτης Κουσαθανάς δίνει στο τοπικό το εύρος του οικουμενικού και εντάσσεται αβίαστα στη μεγάλη παράδοση των συγγραφέων που επανεπενδύουν ψυχικά τα μνημονικά ίχνη και τα μετουσιώνουν σε σημαντική λογοτεχνική δημιουργία. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 18pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-tab-count: 2;"></span></span><span style="color: #0070c0; mso-bidi-font-weight: bold;"></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="color: #0070c0; mso-bidi-font-weight: bold;">Γ.</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Λογύδριο του συγγραφέα</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: #0070c0;">Παναγιώτη Κουσαθανά κατά την απονομή του βραβείου </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;">Ευχαριστώ την Κριτική Επιτροπή και τη Διεύθυνση Γραμμάτων για τη βράβευση του βιβλίου μου, τον εκδότη μου φίλο κ. Μανώλη Βελιτζανίδη της «Ινδίκτου», τη φιλόξενη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, κι όλους εσάς.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="color: black;">Μια γλυκύπικρη διαπίστωση με αφορμή το βραβείο: Σε βιαστικούς καιρούς προχειρότητας, η κοπιώδης χειρωναξία, το ματσακόνισμα του εργάτη της γραφής δεν μετρούν, γι’ αυτό η διάκριση αυτή ήταν για μένα αναπάντεχη πηγή ενδυνάμωσης και χαράς, ωστόσο το έργο καθαυτό δεν παύει να είναι απροστάτευτο ενώπιον των βραβείων· οι άνθρωποι, θαμπωμένοι από τα τέτοια, εύκολα χάνομε την ουσία του πράγματος και το μέτρο στον έπαινο και στον ψόγο.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="color: black;">Το χρηματικό έπαθλο του βραβείου θα διατεθεί για τις ανάγκες της Κοινωφελούς «Στέγης Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης», που λειτουργεί εδώ και μια τετραετία στο νησί. Αφιερώνω το βραβείο στον γενέθλιο τόπο, που μου χάρισε «του Απόλλωνος τα χρυσά δώρα» κι ό,τι εύμορφο στη ζωή, τον ίδιο τόπο όπου η α-κοσμία της υπερβολής και ο ψευδεπίγραφος «κοσμοπολιτισμός» του καλοκαιρινού πλήθους μοιράζουν τον αγριότερο απομονωτισμό. Τα εφευρήματα, με τα οποία παλεύονται τα τελευταία, επινοούνται από μιαν αμοιβαία αγάπη χάρη στα ψιχία μιας ψυχομαχούσας αρχαίας ευμένειας. Είχε δίκιο ο ποιητής: «Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό…». Ωστόσο, επειδή το ολίγιστο δεν είναι, ευτυχώς, το ίδιο με το τίποτα, τα ρετάλια αυτής ακριβώς της ευμένειας ενσταλάζουν ακόμη δρόσο ψυχής.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="color: black;">Η Μύκονος ευτυχεί απόψε, όπως ταιριάζει σε μιαν από φυσικού της παλαιόθεν αρχόντισσα, να ακουστεί για κάτι άλλο πέραν του τιποτένιου, του απελπιστικά εφήμερου, όπου μονόμπαντα έχομε εθιστεί. Μακάρι, η ευτυχής συγκυρία αυτής της απονομής να κάνει την «τρυπωμένη ψυχή του νησιού», όπως λέει η σπουδαία πατριώτισσά μου Μέλπω Αξιώτη, να ξεμυτίσει θαρραλέα και να συναντήσει περισσότερη στοργή και προστασία, τιμιότητα και σεβασμό, ευθύνη και ποιότητα. Να κάνει όσους νοιαζόμαστε γι’ αυτόν τον τόπο, τώρα που είναι πιο ανοχύρωτος από τότε που έκαναν τα ρεσάλτα τους οι πειρατές, να νιώσομε, έστω κι επ’ ολίγον, ότι τέτοιες και αξιότερες είναι οι διακρίσεις κι ανάλογες οι αρετές που του αρμόζουν – και μας αρμόζουν. Τέλος, ιδιαίτερες ευχαριστίες στην κ. Κατερίνα Σχινά, που διάβασε απόψε την εισηγητική έκθεση της κριτικής επιτροπής για το βιβλίο μου. Ένιωσα ξεχωριστή ικανοποίηση ακούγοντας επιτέλους για τη δουλειά μου όσα επί χρόνια περίμενα να επισημάνουν οι κριτικοί των βιβλίων μου. Και πάλι σας ευχαριστώ.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-349914933237931712011-03-13T12:44:00.020+02:002011-09-26T11:59:07.809+03:00Παναγιώτη Κουσαθανά, "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ και τέσσερεις αναπλάσεις", Ίνδικτος, Αθήνα 2011, σσ. 312<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><img border="0" height="320" q6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1QVcesJujqfmi3sfDyrCXLZOM7zCbrzjfHht7a4KCT2xTcXp5RCIlN1uR4qOpz_AMgnlejRFksZrLcSoSaeamBFmcS6UiSf-f-mZz6giPOJuqWknNjopH9EoGRG0pklbmj_xe_HLSMt4/s320/%25CE%25A6.6.jpg" width="228" /></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red;">ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ<o:p></o:p></span></b></div><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #8e7cc3;">ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ<o:p></o:p></span></i></b></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #8e7cc3;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #8e7cc3;">και τέσσερεις αναπλάσεις<o:p></o:p></span></i></b></div><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">With an English translation<o:p></o:p></span></b></div><div style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">of the poem <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The-Will-o’-the-wisp<o:p></o:p></i></span></b></div><div style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">by</span><span lang="EN-GB"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">David</span><span lang="EN-GB" style="letter-spacing: 1pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Connolly</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2011<o:p></o:p></b></div><div style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">σσ. 312, € 33,00<o:p></o:p></b></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 14pt;">ΜΟΛΙΣ ΕΚΔΟΘΗΚΕ η αναμενόμενη συγκεντρωτική έκδοση όλων των ποιητικών συλλογών του Παναγιώτη Κουσαθανά από τις Εκδόσεις Ίνδικτος. Ένας κομψότατος τόμος 312 σελίδων με μιαν αδημοσίευτη εξαιρετική προμετωπίδα φιλοτεχνημένη με πένα από τη γνωστή ζωγράφο </span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Genevi</span><span style="font-size: 14pt;">è</span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-GB;">ve</span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Couteau</span><span style="font-size: 14pt;"> (1986) και με σχέδια της ίδιας ζωγράφου, καθώς και του Βασίλη Βασιλειάδη, που κοσμούσαν τις πρώτες εκδόσεις.<o:p></o:p></span></div> <span style="font-size: 14pt;">Πενήντα αντίτυπα αριθμημένα από το 1 έως το 50 και υπογεγραμμένα από τον ποιητή και τον εκδότη αποτελούν ειδική έκδοση εκτός εμπορίου, που συνοδεύεται από μια πρωτότυπη χαλκογραφία της ίδιας ζωγράφου (1987) τυπωμένη σε χειροποίητο χαρτί σε εργαστήριο της Ελβετίας (1991).<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ο τόμος εκτός από την πρωτότυπη ποίηση των πέντε συλλογών του Παναγιώτη Κουσαθανά, την οποία επιμελείται φιλολογικά ο ίδιος, εμπεριέχει τέσσερεις «αναπλάσεις» σημαντικών ποιημάτων αγγλόφωνων ποιητών («αναπλάσεις» ονομάζει ο ποιητής τις μεταφράσεις για λόγους που εξηγεί στις σημειώσεις του βιβλίου), ευρετήριο τίτλων και ευρετήριο πρώτων στίχων. Τέλος, η τελευταία συλλογή του ποιητή τυπώνεται στη δίγλωσση εκδοχή της (Ελληνικά & Αγγλικά) μεταφρασμένη από τον σπουδαίο μεταφραστή και καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης </span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-GB;">David</span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Connolly</span><span style="font-size: 14pt;">, γνωστό και από άλλες έξοχες μεταφράσεις του της ελληνικής λογοτεχνίας (Καρκαβίτσας, Βρεττάκος, Ελύτης, Δημουλά, Εγγονόπουλος κ.ά.). <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ο τόμος κοστίζει 33,00 € και πωλείται στα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας, στις Εκδόσεις Ίνδικτος (Καλλιδρομίου 64, τηλ. 210-8838007), και στη Μύκονο στα εξής σημεία: 1. Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης (Δευτέρα/Τετάρτη/Παρασκευή 5.30΄ έως 9.30΄ μ.μ. & Τρίτη/Πέμπτη 10.00΄ π.μ. έως 2.00΄ μ.μ., Τηλ. 22890-22646), και 2. Παντοπωλείο Βιολογικών Προϊόντων Ηλία Αθυμαρίτη, Δρόμος προς Αεροδρόμιο (22890-22078).</span><br />
<br />
<span style="font-size: 14pt;"></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"></span><br />
<span style="font-size: 14pt;"><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Καλό ταξίδι στο βιβλίο και σ' όσους ταξιδέψουν μ' αυτό!</span></div><div style="text-align: center;"></div></span><br />
<div style="text-align: center;"><o:p> *</o:p></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 14pt; letter-spacing: 1pt;">Για την ποίηση του Παναγιώτη Κουσαθανά έγραψαν:<o:p></o:p></span></i></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span><span style="font-size: 10pt;">Ο <span style="color: red;">ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ</span></span> για την ποιητική συλλογή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Συρραφή ονείρων </i>(περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Εστία</i>, τχ. 1277/1980):<o:p></o:p></div>«…Λόγος που πηγάζει από φλέβα και από καλλιέργεια… Ικανότητα της επιγραμματικής συντομίας, που αφήνει κυρίαρχη την εικόνα να εκτινάξει ακαριαία την ποιητική ενέργεια… Η συλλογή έχει πλούσιο και γόνιμο ποιητικό υλικό, έχει γλωσσική πληρότητα… Μας εμπνέει εμπιστοσύνη αυτός ο νέος Μυκονιάτης…»<o:p></o:p><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">Η <span style="color: red;">ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ</span></span> για τη συλλογή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Συρραφή ονείρων</i> (περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ευθύνη</i>, τχ. 112/1981):<o:p></o:p></div>«Έντονη αίσθηση και αγάπη του φυσικού κόσμου και της εμορφιάς των μύθων δίνει στον Παναγιώτη Κουσαθανά την ικανότητα να δημιουργήσει ωραίες συνδέσεις και ανταποκρίσεις. Τα ποιήματά του δεν αφήνουν γωνιά που να μην υμνήσουν το καθετί ερωτικά και πρόσχαρα, ακόμα κι όταν μιλεί λυπημένα. Γοητευτική και πλούσια η ποίησή του, <span style="letter-spacing: 3pt;">πραγματικά</span>–θα μπορούσε να μεταχειριστεί κανείς αυτή τη λέξη– μας οδηγεί σ’ έναν κόσμο ονείρου.»<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 10pt;">Ο <span style="color: red;">ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ</span></span> για τις συλλογές <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ακαριαία </i>και<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Ο Άρχοντας του Μεγάλου Δόκανου </i>(περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δώμα</i>, τχ. 10/1987):<o:p></o:p></div>«…Το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">απόσταγμα</i>, αυτό που δεν μπορεί να γίνει ούτε λιγότερο ούτε καλύτερο… Μια ποίηση που ενώ δείχνει πως ξεκινάει από ερεθίσματα εξωτερικά, φανερά στον καθένα, καταλήγει να είναι ποίηση βαθιά εσωτερική… Υπάρχει σ’ αυτήν την ποίηση μια μόνιμη επίφαση καθολικότητας, δύσκολα ο ποιητής μάς επιτρέπει ν’ αντιληφθούμε ότι καταπιάνεται με κάτι εντελώς δικό του. Το προσωπικό καταφέρνει να δείχνει γενικό, ενώ παραμένει προσωπικό…»<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">Ο <span style="color: red;">ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΖΙΩΤΗΣ</span></span> για τη συλλογή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το μενεξεδί της Ποιήσεως</i> (περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αιγαιοπελαγίτικα Θέματα</i>, τχ. 26/1992):<o:p></o:p></div>«…Επιγραμματική μορφική λιτότητα…»<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 10pt;">Ο <span style="color: red;">ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ</span></span> για τη συλλογή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Αντιχνούμενος </i>(εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το Βήμα</i>, 6-10-1996):<o:p></o:p></div>«…Γεμάτη χαμηλών τόνων εκπλήξεις… Κάνει επίκαιρες μερικές παλαιές και άτρωτες αξίες, δοκιμάζοντας πάνω τους, ως γυμνός οδοιπόρος, τον έρωτα, τον χωρισμό, τη μοίρα, τον χρόνο και τη λεηλασία του σύγχρονου ανθρώπου από τεχνητούς μύθους… Με ποιήματα-σπαράγματα ανθρώπινης τρυφερότητας μάς ψιθυρίζει αρχέγονες κραυγές της ποίησης, μιας ποίησης που ανθοβολεί στα νησιά του Αιγαίου από τη Σαπφώ ώς τις μέρες μας.»<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 10pt;">Η <span style="color: red;">ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ</span> </span>για τη συγκεντρωτική έκδοση <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα ποιήματα και τέσσερεις αναπλάσεις</i>, Ίνδικτος 2011 (περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εντευκτήριο</i>, τχ. 93/2011):<o:p></o:p></div>«…Μετατρέπει τον τόπο σε σώμα του πάθους, με τη διπλή σημασία του όρου, και μαζί σε αντηχείο της λέξης που δημιουργεί στη μουσική της τον χρόνο, σκάβει την εικόνα και την αναδιπλασιάζει… Ο λυρισμός του… ισκιώνει. Εσωστρέφεται, γυρίζοντας τις εικόνες τα μέσα έξω, παίζοντας με το φυσικό και τις διαφυγές του, επιστρέφει στις απαρχές του λόγου…»<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt;"><o:p> *</o:p></span></div><br />
<div style="text-align: center;"><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLvNlR5pPNXFprsCZvYOGTevrc1G-NhvpvA-6cBS5TMnom5pPPJB4sb6OXekvNOeB4TZXblloFhCKwh54c3b6EdV4tNuAeG4DJpPgGDK2-PX1iavIDIxbwDhx1GipV2RItanPcAWFT-NM/s1600/%2521cid_8AE0C990-DDCB-496A-B309-64ABB1434695%2540lan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLvNlR5pPNXFprsCZvYOGTevrc1G-NhvpvA-6cBS5TMnom5pPPJB4sb6OXekvNOeB4TZXblloFhCKwh54c3b6EdV4tNuAeG4DJpPgGDK2-PX1iavIDIxbwDhx1GipV2RItanPcAWFT-NM/s320/%2521cid_8AE0C990-DDCB-496A-B309-64ABB1434695%2540lan.jpg" width="226" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-size: 14pt;">ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΟ ΓΡΥΠΑΡΕΙΟ<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: 14pt;">(Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2011)<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: 14pt; letter-spacing: 2pt;"><o:p> </o:p></span><u><span style="font-size: 10pt;">ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ<o:p></o:p></span></u></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14pt;">–Ωρα 8.30΄–<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><ol style="margin-top: 0cm;" type="1"><span style="font-size: small;"> </span>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ κ. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΙΤΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ </i>ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ</i> <o:p></o:p></span></li>
<span style="font-size: small;"> </span>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΥΚΟΝΟΥ κ. ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ-ΜΕΓΑ ΚΑΙ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΜΕΤΑΛΛΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΥΚΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ<o:p></o:p></span></li>
<span style="font-size: small;"> </span>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΑΓ. ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ<o:p></o:p></span></li>
<span style="font-size: small;"> </span>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt;">ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο ΑΝΤΙΧΝΟΥΜΕΝΟΣ</i> ΜΕ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΣ ΕΞΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ (6) ΜΟΥΣΙΚΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΝ ΟΙ κ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΜΑΡΙΑ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, ΠΙΑΝΟ, ΚΑΙ ΒΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΒΙΟΛΟΝΤΣΈΛΟ</span></li>
</ol><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: left;"> Παναγιώτης Κουσαθανάς</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: left;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; letter-spacing: 8pt;"> </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: left;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; letter-spacing: 8pt;"> ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt -16.7pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Καλησπέρα και καλώς ορίσατε στην αποψινή μουσικοποιητική αποσπερίδα, προάγγελο των γνωστών πια αποσπερίδων μας, που σύντομα θα ακολουθήσουν στις 6 Νοεμβρίου για πέμπτη συνεχή περίοδο στη Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης. Ήδη το πρόγραμμά τους έχει αναρτηθεί στον πίνακα ανακοινώσεων της Βιβλιοθήκης Παναγιώτη Κουσαθανά και τον Οκτώβρη θα αποσταλεί προς ενημέρωση και υπενθύμιση σε όσους μας έχουν δώσει ηλεκτρονική διεύθυνση.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Απόψε, οι δυο αδελφές τέχνες, Μουσική και Ποίηση, χέρι χέρι, συμπληρώνοντας η μια την άλλη, θα προσπαθήσουν να σας κάνουν να ζήσετε μια γεμάτη, ελπίζω, βραδιά. Προτίμησα αντί να κατακερματίσω τα ποιήματα διαβάζοντάς σας επιλεκτικά αποσπάσματά τους, να σας αναγνώσω μια ποιητική ενότητα, τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιχνούμενο </i>(1990-1994) κάνοντας σε καθένα από τα τρία μέρη του ποιήματος από δύο μικρά διαλείμματα για μουσική, ερμηνευμένη από δυο διακεκριμένες ερμηνεύτριες: στο πιάνο την κ. Μαρία Ειρηναίου, που διδάσκει μουσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Πειραϊκό Σύνδεσμο, και στο βιολοντσέλο την κ. Βάνια Παπαδημητρίου, μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Είμαι βέβαιος ότι η εμπνευσμένη συμμετοχή τους θα συντελέσει τα μέγιστα στην επιτυχία της αποσπερίδας μας.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Μια αναγκαία διευκρίνηση για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το γλωσσικό ιδίωμα του νησιού μας: ο «αντιχνούμενος» είναι μια πανέμορφη ιδιωματική λέξη, που χρησιμοποιείται και σήμερα. Είναι φτειαγμένη από δυο αρχαίες λέξεις, που χρησιμοποιούνται με την ίδια σημασία και τώρα: «αντί» και «ίχνος». Χαρακτηρίζει κάποιον που νυχοπατεί αθόρυβα κι έρχεται αλαφροπάτητος χωρίς να γίνεται αντιληπτός, χωρίς ν’ αφήνει ίχνη. Στον τόπο μας είναι συχνή η φράση: «’Πας πρόλαβα, καλέ, να τόνε διω! Ήρθενε κι ήφυένε σαν αντιχνούμενος!» Τώρα, ποιος είναι αυτός ο πανταχού παρών, αλλά σπάνια αντιληπτός <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιχνούμενος</i> για τον οποίο μιλώ στο ομώνυμο ποίημα, εξαρτάται από σας να το νιώσετε… Όμως για να μην αναρωτιέστε ποιο μουσικό κομμάτι ακούτε στα μουσικά διαλείμματα, σας ενημερώνω ότι οι συνθέσεις για βιολοντσέλο και πιάνο που θα παιχτούν είναι κατά σειράν οι εξής:<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">1. Το πασίγνωστο, αλλά ποτέ βαρετό, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Adagio</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> του Ιταλού συνθέτη </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Tomaso</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Albinoni</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> (1671-1750), που δεν το έγραψε ο συνθέτης έτσι που εμείς το ξέρομε να εκτελείται σήμερα – αυτό όμως είναι μια άλλη, μακριά ιστορία, όχι του παρόντος…<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">2. Το παραδοσιακό ισπανικό «Τραγούδι των πουλιών» σε μεταγραφή του μυθικού βιολοντσελίστα </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Pablo</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Casals</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> (1876-1973) και δυο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Valses</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Poeticos</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> του επίσης Ισπανού </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Enrique</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Granados</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> (1867-1916) σε μεταγραφή της Μαρίας Ειρηναίου.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">3. Τρεις σύντομες, όλο ευγένεια συνθέσεις δύο Ελλήνων μουσουργών: Οι δύο πρώτες είναι του Ελευθέριου Παπασταύρου (1920-2008): το «Νανούρισμα» και η «Φλογέρα του Πάνα» από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ελληνική Σουίτα</i> του – αξίζει να προσέξετε στο τελευταίο πώς ο συνθέτης και η ερμηνεύτρια κ. Βάνια Παπαδημητρίου καταφέρνουν να κάνουν το βιολοντσέλο να ηχήσει σαν φλαουτίνο ή –κατά τα δικά μας– σαν «σουβριάλι»! Η τρίτη σύνθεση αυτού του διαλείμματος είναι το τραγούδι «Νοσταλγία» του Γεώργιου Αξιώτη (1875-1924), πατέρα της Μέλπως, που το όνομά του τιμά τη Δημοτική Μουσική Σχολή μας. Η μεταγραφή του έργου του Αξιώτη για πιάνο και βιολοντσέλο έχει γίνει από τον Ελευθέριο Παπασταύρου. Ο τελευταίος το είχε ερμηνεύσει μαζί με άλλα έργα του Αξιώτη, και με τη συνοδεία της συζύγου του στο πιάνο, σε μια συναυλία στον πρώην κινηματογράφο «Άρτεμις» πριν από πολλά χρόνια, όταν η Μύκονο δεν είχε ακόμη το όμορφο Γρυπάρειο, που μας φιλοξενεί απόψε, ούτε τα υπόλοιπα πολιτιστικά κέντρα που διαθέτει σήμερα. Ας ευχηθούμε μόνο αυτοί οι χώροι να μη μένουν παγερά και αδιάφορα αδειανοί κατά τις εκδηλώσεις, που με κόπο και έξοδα κάποιοι αφιερωμένοι άνθρωποι διοργανώνουν για όλους μας. Διότι μόνον έτσι θα δικαιωθεί ο σκοπός της ύπαρξής τους.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">4. Την περίφημη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ελεγεία</i> (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Molto</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Adagio</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">), </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Opus</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> 24, του Γάλλου </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Gabriel</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Faur</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">é (1845-1924).<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">5. Στο πέμπτο μουσικό διάλειμμα ξαναγυρίζομε και πάλι στον σεμνό Έλληνα μουσουργό Ελευθέριο Παπασταύρου, για να ακούσομε ακόμα δύο μέρη από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ελληνική </i>Σουίτα του: Το πρώτο είναι ο συντομότατος, αλλά δαιμονικά διονυσιακός «Βακχικός Χορός», και το δεύτερο το «Χωριάτικο πανηγύρι».<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">6. Το μουσικό «φινάλε» μας είναι το δεύτερο μέρος (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Andante</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">molto</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">tranquillo</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">) της μιας και μοναδικής σονάτας (1883) για βιολοντσέλο και πιάνο, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">opus</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> 36, που συνέθεσε ο Νορβηγός συνθέτης </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Edvard</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Grieg</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;"> (1843-1907).<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Θέλω να σας ενημερώσω ότι σ’ αυτόν εδώ, τον ίδιο φιλόξενο χώρο του Γρυπάρειου, το επόμενο Σαββατοκύριακο, 17 και 18 Σεπτεμβρίου, ώρα 8.30΄ το βραδάκι και πάλι, διοργανώνεται από το δημοτικό ίδρυμα Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης μια πολύ σημαντικότερη από τη σημερινή για τον πολιτισμό και την ιστορία του νησιού μας εκδήλωση, μια διημερίδα αφιερωμένη στη μορφή της σπουδαίας Μυκονιάτισσας Μέλπως Αξιώτη. Το μεν Σάββατο, στις 8.30΄ μ.μ. ακριβώς, θα γίνουν ομιλίες-εισηγήσεις για το παγκόσμια αναγνωρισμένο έργο της από τις καταξιωμένες πανεπιστημιακές καθηγήτριες και συγγραφείς κυρίες Μαίρη Μικέ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και Μαρία Κακαβούλια (Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών), καθώς κι από την αφεντιά μου. Πριν από τις ομιλίες, από τις 7.00΄ μέχρι τις 8.00΄, θα προβληθεί για όποιον έχει τον χρόνο και δεν την έχει δει, η ταινία του Τάσου Ψαρρά «Μέλπω Αξιώτη» (2003) από τη σειρά εκπομπών της ΕΡΤ «Εποχές και συγγραφείς». Την Κυριακή, πάλι στις 8.30΄ το βραδάκι, θα έχομε την ευκαιρία να παρακολουθήσομε τη θεατρική παράσταση του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών «Μέλπω Αξιώτη – Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας» σε σκηνοθεσία του Νίκου Χατζόπουλου με τη γνωστή ηθοποιό Σοφία Σεϊρλή στον ρόλο της Μέλπως.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Το διήμερο αυτό αφιέρωμα στη Μέλπω Αξιώτη προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για να εξοικειωθούμε με το λαμπρό έργο και τη βασανισμένη ζωή της σπουδαίας αυτής μορφής των ελληνικών γραμμάτων. Σας παρακαλώ από καρδιάς –αν μου επιτρέπετε, σας συμβουλεύω– να μη χάσετε αυτό το αφιέρωμα. Είναι ντροπή να μη γνωρίζομε το έργο της συμπατριώτισσάς μας, που έφερε τ’ απάνω κάτω στο λογοτεχνικό κατεστημένο της εποχής της. Ευχαριστώ από καρδιάς τους γαλαντόμους χορηγούς, που με τη γενναιοδωρία τους κάνουν πραγματικότητα αυτή τη διημερίδα για τη Μέλπω μας. Τα ονόματά τους θα τα ακούσετε την επόμενη εβδομάδα.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Παρακαλώ, η αποψινή «Βραδιά Ποίησης και Μουσικής», όπως και οι δυο της επόμενης εβδομάδας, να εκληφθούν έτσι ακριβώς που είναι: αντίσταση και αντίδοτο στην καταδυνάστευση μιας ορατής πλέον και από τους αόμματους, προϊούσης εκβαρβάρωσης και μιας ολοένα θρασύτερης χυδαιότητας τριγύρω και δίπλα μας – και δυστυχώς και μέσα μας. Όπως αποδείχνει η Ιστορία του ανθρώπου, ο Πολιτισμός, εννοώ ο Πολιτισμός με Π κεφαλαίο, ποτέ δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ζωτική αναγκαιότητα και επένδυση διότι άνευ αυτού ουδέν.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Ευχαριστώ τον Δήμαρχο του τόπου μου για την τιμή. Δεν πιστεύω, κ. Δήμαρχε, ότι στη ζωή μου έκανα τίποτε περισσότερο από αυτό που οφείλει ο καθείς να πράττει για τον τόπο και τους συμπολίτες του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εγώ, ως συγγραφέας και εκπαιδευτικός, οι άλλοι από το δικό τους πόστο και μετερίζι ο καθένας – και ο νοών νοείτω. Επαναλαμβάνω αυτό που ανυπόκριτα πιστεύω: έχω πάρει από τον τόπο μου πολύ περισσότερα απ’ όσα έδωσα, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα μου μείνουν ανεξόφλητοι λογαριασμοί. Ευχαριστώ τη δραστήρια Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α. Μυκόνου, τους παλιούς μαθητές και τωρινούς φίλους κ. Μίλτο Ατζαμόγλου, Πρόεδρό της, για την ολόψυχη προθυμία του, καθώς και την ακάματη και έμπειρη Διευθύντριά της κ. Κατερίνα Ζουγανέλη, τόσο για τη διοργάνωση της αποψινής εκδήλωσης όσο για και για το προλόγισμά της· ευχαριστώ το Γρυπάρειο και τον πάντοτε πρόθυμο κύριο Γιώργο Θεοδωρόπουλο για τη φιλοξενία τους. Επίσης, ευχαριστώ τις δυο χορηγούς της αποψινής εκδήλωσης, κυρίες Ελένη Μιχαήλ Κουσαθανά (Ξενοδοχείο «Μαρία-Έλενα» στη Ρόχαρη) και Ειρήνη Γιγίνη (Εστιατόριο «Ναυτίλος» στους «Α’οι-Σαράντες»). Η ευγενική και άμεση συμμετοχική αρωγή τους σε δύσκολους καιρούς σαν τους τωρινούς απαιτεί, βεβαίως, μιαν ξεχωριστή γενναιοδωρία. Εύχομαι σε όλους τους εμπλεκόμενους καλή δύναμη για πολλές εκδηλώσεις Πολιτισμού, που τις έχει ανάγκη ο τόπος περισσότερο από ποτέ. <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Τέλος, ευχόμενος από καρδιάς να απολαύσετε τη μουσικοποιητική αποσπερίδα μας, ευχαριστώ όλους εσάς που τιμάτε με την παρουσία σας την αποψινή βραδιά και σας παρακαλώ θερμά: για τυχόν φωτογραφίες να μη χρησιμοποιήσομε το φλας· τα μικρά παιδιά να τα κρατήσομε υπό φύλαξη κοντά μας για να αποφύγομε τους θορύβους· να ρυθμίσομε τα κινητά τηλέφωνα στην επιλογή «αθόρυβο» ή καλύτερα να τα απενεργοποιήσομε, σεβόμενοι τη Μουσική και την Ποίηση –απαιτητικές και οξύθυμες Τέχνες και τις δυο– που θα τις υπηρετήσομε απόψε, ώστε με τη σειρά τους να μας το ανταποδώσουν. Με τη λαλέουσα Σϊωπή, γεννήτρα και σύμβουλο κάθε ευλογίας, τον Σεβασμό, την Αφοσίωση και το Δέος προς τις δυο αυτές σπουδαίες Τέχνες, θα κερδίσομε τη δίκαιη ανταμοιβή, δηλαδή την ψυχική πλήρωση από τη μαγεία τους. Μόνο η Τέχνη, η ανθρώπινη Μεγαθυμία-Καλοσύνη και η Φύση χαρίζουν αυτό το δώρο: Σήμερα το πρωί, καθώς πότιζα στη Λαγκάδα τις μελιτζάνες μου, ένα ζευγάρι λιμουδάκια ήρθαν να κάνουν το μπάνιο τους και να πιουν από το αυλάκι. Έτσι καθώς πλατσούριζαν χαριτωμένα και χαριεντίζονταν ευτυχισμένα μες στο νερό, μου φάνηκε πως δεν είχα ξαναντικρίσει πιο απροστάτευτα πλάσματα, αλλά και πιο λεύτερα, όμορφα, ανέγγιχτα και άσπιλα από ανθρώπινο χέρι! Αυτό ήταν πάνω από αρκετό για να έχω μιαν από τις πιο ευτυχισμένες μέρες μου…<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 125.9pt 0pt 0cm; tab-stops: 288.0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11pt;">Και μια τελευταία παράκληση τώρα: Για να μην ανακόπτεται κάθε λίγο και κατακερματίζεται η ροή της εκδήλωσης, παρακαλώ, ας… φυλάξομε συνολικά τα χειροκροτήματά μας για το τέλος. Θα μειδιάτε τώρα, υποθέτω. Σωστά εννοήσατε: πονηρά προσπαθώ να προκαταλάβω τη συμμετοχή και την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιδοκιμασία σας! Εύχομαι να γεμίσουν τω όντι οι ψυχές όλων μας ευφρόσυνη αγαλλίαση και ειρήνη από την αποψινή αποσπερίδα, και παρακαλώ τις μουσικούς μας κυρίες Μαρία Ειρηναίου και Βάνια Παπαδημητρίου να έλθουν στη σκηνή.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 9pt;"> <o:p></o:p></span></div><br />
(Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2011)<o:p></o:p></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm -16.7pt 0pt 0cm; text-align: center;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 18pt;">***<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt;"><o:p> </o:p></span><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;">Παναγιώτης Κουσαθανάς<o:p></o:p></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: purple;"><span style="font-size: small;">Ο ΑΝΤΙΧΝΟΥΜΕΝΟΣ<o:p></o:p></span></span></i></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιήματα και τέσσερεις αναπλάσεις</i>, Ίνδικτος 2011, σσ. 180-254,<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">μόνο το ελληνικό, όχι την αγγλική μετάφραση)<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p><span style="font-size: small;"> </span></o:p></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Α΄ Το φάρμακο το φαρμάκι της αγάπης<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">1. σσ. 180, 182, 184, 186/188<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">1. Μουσικό διάλειμμα: </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">T</span>. </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Albinoni</span><o:p></o:p></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">2. σσ. 190, 192/194, 196/198, 200/202, 204<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">2. Μουσικό διάλειμμα: </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">P</span>. </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Casals</span> / </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">E</span>. </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Granados</span><o:p></o:p></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;">—————<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Β΄ Τα ρήματα τα παραμιλητά<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">3. σσ. 208, 210, 212, 214<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">3. Μουσικό διάλειμμα: Ε. Παπασταύρου / Γ. Αξιώτης<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">4. σσ. 216/218/220/222, 224, 226<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">4. Μουσικό διάλειμμα: </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">G</span>. </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Faur</span>é<o:p></o:p></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;">—————<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Γ΄ Η βροχή και το γαίμα<o:p></o:p></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">5. σσ. 230, 232/234/236, 238<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">5. Μουσικό διάλειμμα: Ε. Παπασταύρου</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">6. σσ. 240, 242/244, 246/248/250/252, 254<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">6. Μουσικό φινάλε: </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">E</span>. </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">Grieg</span><o:p></o:p></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: 14pt; letter-spacing: 2pt;"><o:p> </o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"></div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-14978361901564625972011-03-04T01:18:00.001+02:002011-03-04T01:22:42.493+02:00Το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2010 στον Παναγιώτη Κουσαθανά για το βιβλίο του "Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό" (Ίνδικτος 2009)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" style="text-align: center;"><strong><span style="color: red; font-family: Verdana; font-size: 14pt;">ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ 2010</span></strong></div><div align="center" style="text-align: center;"><strong><span style="color: red; font-family: Verdana; font-size: 14pt;">ΣΤΙΣ <em>ΛΟΞΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ</em></span></strong></div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Verdana; font-size: 14pt;">Συμπυκνωμένη εντός είκοσι ενός σύντομων ιστοριών, η διεισδυτική και συγχρόνως ελαφρώς ειρωνική ματιά του Παναγιώτη Κουσαθανά ακουμπάει επάνω σε θέματα ανοιχτά, τόσο για την τοπική κοινωνία της πατρίδας του της Μυκόνου όσο και για την ευρύτερη ελλαδική πραγματικότητα. Η διεισδυτικότητα του Κουσαθανά διαπερνά τα εξωτερικά συμβάντα και συμπεριφορές και εστιάζει στον «μέσα άνθρωπο», τον οποίο προσεγγίζει με αγάπη και διάθεση ανατρεπτική, εκεί που τα ανθρώπινα «ατοπήματα» το επιβάλλουν. Αφήγηση λιτή και προσεγμένη στη λεπτομέρεια, από έναν γνήσια κοσμοπολίτη συγγραφέα.</span></div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-1140425550456997222010-12-17T02:29:00.010+02:002010-12-17T21:08:19.134+02:00Πρωτοχρονιάτικος μποναμάς στον κ. Δήμαρχο και στη νέα δημοτική συμπολίτευση και αντιπολίτευση<div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: purple;">Χτες, 16 Δεκεμβρίου του 2010, παραβρέθηκα για πρώτη φορά την ορκωμοσία της νέας αυτοδιοικητικής αρχής που προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου και που θα κυβερνήσει το νησί για τα επόμενα τριάμισι χρόνια. Ο λόγος της παρουσίας μου ήταν να παραδώσω στον κ. Δήμαρχο και στους κ. δημοτικούς συμβούλους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης τον δικό μου... πρωτοχρονιάτικο μποναμά, που δεν ήταν άλλος από την "επεισοδιακή" ομιλία μου στο Πολιτιστικό Κέντρο Ζερβουδάκη στις 11 Σεπτεμβρίου με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου βιβλίου μου (Έκδοση της Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μ.). Τότε, αρκετοί από τους παρευρισκόμενους υποψήφιους, με πρώτο τον κ. Δήμαρχο, μου είχαν ζητήσει εκείνον τον μακρύ κατάλογο απαρίθμησης κάποιων από τα συσσωρευμένα σε διάστημα δεκαετιών δεινών του τόπου, ώστε προκρινόμενοι με το καλό κατά τις εκλογές από τον λαό του νησιού να τον έχουν "πρόχειρο προς υπόμνηση ανά πάσα στιγμή και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του τόπου" (μεταφέρω τα λόγια τους). Αρνήθηκα τότε φοβούμενος, όχι χωρίς αιτία, ότι ο "κατάλογος" αυτός θα γινόταν προεκλογικά μοχλός κομματικής (δυστυχώς, όχι πολιτικής) εκμετάλλευσης. Υποσχέθηκα όμως, ότι εν ευθέτω χρόνω θα έφτανε και γραπτώς στα χέρια τους σε καταλληλότερη στιγμή. Ιδού, λοιπόν, εχθές ο "εύθετος χρόνος" και η "καταλληλότερη στιγμή"! Ετοίμασα τους φακέλους μου, τους σφράγισα και τους μοίρασα στον Δήμαρχο κ. Αθανάσιο Κουσαθανά-Μέγα, στη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση μαζί με τις ολόθερμες ευχές μου: "Να είναι ευλογημένη και καρποφόρα η θητεία σας σαν τη σημερινή βροχή, που στέλνει ο ουρανός στο διψασμένο νησί μας!"</span><br />
<span style="color: purple;">Τώρα δεν μένει παρά να ελπίζω να... μη μείνουν σφραγισμένοι οι φάκελοι και πράγματι να λυθούν τα αδήριτα πλέον προβλήματα του τόπου ή τουλάχιστον να γίνει προσπάθεια από τη νέα αυτοδιοικητική αρχή για να βρεθούν λύσεις, να γίνει νοικοκύρεμα και συμμάζεμα, να επουλωθούν οι χαίνουσες πληγές του τόπου και να φανεί τώρα πλέον ποιος θέλει, ποιος μπορεί, ποιος θα τολμήσει... Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της Μύκονος, του τόπου όπου μου έλαχε να γεννηθώ. Φοβάμαι ότι θα φύγω πικραμένος και βαρυφορτωμένος με όσα βλέπω και με όσα μου μέλλεται να δω. Όμως, όμως καμμιά φορά γίνονται στη ζωή και θαύματα. Ας ελπίσομε ότι το νησί μας θα ξαναγίνει ο τόπος όπου "ακόμη λειτουργεί το θαύμα" κατά τη ρήση εκείνου του ποιητή, που γύρευε να στεριώσει, πρόσφυγας κι αυτός, σ' έναν τόπο σαν κι εκείνον που θυμόταν ότι ήταν κάποτε ο δικός του...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: purple;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;">Καλές Γιορτές σε όλους. Υγεία, Ειρήνη και Προκοπή για το Νέον Έτος 2011.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;">πκ</span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">***</div><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue; font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 2pt;">Παναγιώτης Κουσαθανάς</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Π. ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΜΥΖΗΘΡΑ, ΖΥΜΗΘΡΑ</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;"> (Ένα αληθινό παραμύθι), Ζωγραφική: Φωτεινή Στεφανίδη, Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μυκόνου & Εκδόσεις Στεφανίδη, Αθήνα 2010 (σσ. 126, Τιμή 15,00 €)</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΚΡΟΘΙΓΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ</span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="right" style="text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 7.5pt;">Οφείλετε μείζονα υπόληψιν εις την αντίληψιν</span></i></b></div><div align="right" style="text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 7.5pt;">των δημοτών της νήσου μας και μείζονα σεβασμόν εις την τιμήν των</span></i></b></div><div align="right" style="text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 7.5pt;">ΘΕΟΔΩΡΟΣ Π. ΓΡΥΠΑΡΗΣ (Δήμαρχος Μυκόνου</span></b></div><div align="right" style="text-align: right;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 7.5pt;">προς τον τέως Δήμαρχο Μιχαήλ Λορ. Καμπάνη, 1905)</span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">……………………</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Για τη Λαγκάδα, που την έβαλα να πρωταγωνιστεί σ’ αυτό το βιβλιαράκι μου, ήλπιζα μετά από τέσσερεις εν ζωή μετακομίσεις για την ίδια πάντα αιτία ότι ο… Αϊ-Λούκας θα ήταν η επόμενη και τελευταία μου μετακόμιση, αλλά τα τέρατα και τα σημεία πληθαίνουν οσημέραι και στη Λαγκάδα ακυρώνοντας κάθε τέτοια ελπίδα: Τα τελευταία καλοκαίρια, πέραν από κάθε νομιμότητα –αναρωτιέμαι πού είναι πια η νομιμότητα σ’ αυτόν τον τόπο;–, πέραν από κάθε στοιχειώδη σεβασμό προς τους γείτονες και χάριν της άγρας ενός άπληστου κέρδους, όλο και συχνότερα σείεται κι η Λαγκάδα ολημερίς κι ολονυχτίς από τον πιο βάρβαρο και χυδαίο ήχο αυτού που καταχρηστικά κάποιοι ονομάζουν μουσική. Ο θεός να την κάμει! Το μπαρ ενός εκ των δύο ξενοδοχείων κοντά στο περιώνυμο άγαλμα επί της στροφής της περιφερειακής λεωφόρου στη Βρύση, του νοτιότερου, καρσί σ’ εμένα και δίπλα στο λεγόμενο εκκλησάκι του Σέλα, εκτινάσσει χωρίς υπερβολή σε ακτίνα χιλιομέτρων τους ηχητικούς μύδρους του, που εξοστρακίζονται και διπλασιάζονται πάνω στα βράχια, κι όποιον πάρει ο χάρος. Δεν ξέρω αν η άδειά του είναι για χοροπηδάδικο με τη μουσική στη διαπασών ή για ξενοδοχείο με κοιτώνες για ύπνο, διότι αυτά τα δύο, όπως λέει η δική μου λογική, αντιστρατεύονται και αναιρούν το ένα το άλλο, είναι ασυμβίβαστα, αν σέβεσαι τους πελάτες σου και τους γείτονες. Δεν είναι τα μόνα ξενοδοχεία που ανακάλυψαν ότι είναι πιο εύκολο και προσοδοφόρο να λειτουργούν συγχρόνως και ως κανονικότατα μπαρ. Σε λίγο, να το δείτε, θα γενικευτεί κι αυτή η συμφορά που μας σύντυχε. Σε οργισμένη τηλεφωνική παρατήρησή μου πριν από δυο-τρία χρόνια η απάντηση του υπάλληλου ήταν ότι: «–Πρέπει να βοηθήσομε ο ένας τον άλλο για να ζήσομε». «–Να ζήσομε, όχι να πεθάνομε», ήταν το αντεπιχείρημά μου, που βέβαια, όπως έδειξε η συνέχεια, έπεσε σε κουφά αφτιά. Να ζήσομε, όχι να πεθάνομε από έλλειψη ψυχικής ισορροπίας και ύπνου, για να βγάλουν κάποιοι γδέρνοντας την ακοή και την ψυχή των υπολοίπων όλο και περισσότερα φράγκα.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Η παραπάνω επισήμανση, καθώς και όσες ατάκτως ακολουθήσουν εδώ, γίνονται για να μη βαυκαλιζόμαστε με την αποψινή λογοτεχνική ανάγνωση ότι τάχα μου όλα στον μικρό τόπο μας και στην ακόμη μικρότερη Λαγκάδα, που επ’ ολίγο την πίστεψα σαν τη δική μου τελευταία αρκαδική πατρίδα, είναι αγγελικά πλασμένα. Αμ, δε! Όμως, όπως είθισται να λέγεται, «επιφυλάσσομαι παντός δικαιώματος που μου παρέχει ο νόμος», αλλά και… πάσης απονενοημένης πράξης στην οποία πιθανόν εν βρασμώ ψυχής να προβώ, εάν συνεχιστεί αυτό το χάλι. Όλ’ αυτά για να προστατέψει κανείς το στοιχειώδες: την ψυχική ακεραιότητά του και το δικαίωμα να μπορεί να εργάζεται, να αναπαύεται και να απολαμβάνει τη φύση και τα ξέφτια της κάποτε αγγελικής ομορφιάς μιας πολιτείας που δεν μπορεί να υπάρξει, εάν δεν θέλει ή εάν αδυνατεί να επιβάλει στους δυστροπούντες τον αυτονόητο αλληλοσεβασμό. Αλληλοσεβασμό στον τρόπο που οδηγούμε, στον τρόπο που παρκάρομε, στον τρόπο που θεωρούμε τον τόπο δικό μας και κανενός αλλονού αυθαιρετώντας αδίστακτα σε βάρος του διπλανού μας, που αναγκάζεται από ανάγκη να βρίσκεται ετοιμοπόλεμος σε συνεχή άμυνα.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Αυτή την κατάσταση κι ακόμη χειρότερη τη ζήσαμε και το φετινό καλοκαίρι. Μιας, λοιπόν, και το νέο βιβλιαράκι μου μυρίζει μυκονιάτικη μυζήθρα, θίγω, όπως συνηθίζω σε τέτοιες περιστάσεις, ελάχιστα από τα κακώς κείμενα στο περίβλεπτο νησάκι μας. Μήπως και κάποια στιγμή ακουμπήσουν σε ευήκοα, υπεύθυνα ώτα και διορθωθούν. Παρακαλώ, καλή τη πίστει να εννοήσετε το πνεύμα αυτών που θα ακούσετε, να μην εκληφθούν όσα ακολουθήσουν ως προεκλογική καμπάνια υπέρ κανενός μιας και τυχαίνει σε λίγο να έχομε τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτό το αντιλαμβάνομαι ως αναφαίρετο δικαίωμά μου, γιατί όπως ξέρουν οι καλοπροαίρετοι εξ υμών, ποτέ δεν υπήρξα στέλεχος κανενός πολιτικού κόμματος στη μεγάλη και στη μικρή πατρίδα μας. Κάθε φορά, όταν έρχεται η ώρα, εξασκώ αφανάτιστα το δικαίωμα του πολίτη χρησιμοποιώντας το μυαλό και την καρδιά μου, ζυγιάζοντας, κρίνοντας και ψάχνοντας ποιος κατά τη γνώμη μου, ανεξαρτήτως παράταξης, φαίνεται πως πηγαίνει για το γενικότερο καλό. Αυτό θα κάνω κι αυτή τη φορά. Συχνά, συχνότατα, βεβαίως, έχω διαψευσθεί, όπως, άλλωστε, δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, αλλά έχω τουλάχιστο την ικανοποίηση ότι κράτησα τα μάτια της ψυχής μου ανοιχτά κι ανεπηρέαστα από κάθε στενά εννοούμενο ατομικό ή κομματικό συμφέρον.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Όσο για τη γελοία και επίβουλη άποψη που έχει ακουστεί κι έχει φτάσει ώς τ’ αφτιά μου ότι τάχα «ο Κουσαθανάς έχει συμβιβαστεί με τον Δήμο για να του εκδίδει τα βιβλία του», τούτο μόνο έχω να πω αηδιασμένος: αν με το «συμβιβαστεί» εννοούν την ολόκαρδη δωρεά της υλικής, αλλά προπαντός της πνευματικής, περιουσίας μου, τότε τους εύχομαι να «συμβιβαστούν» κι αυτοί το ίδιο για το καλό του τόπου. Τέτοια μόνον άνθρωποι αρρωστημένα φίλαυτοι και τυφλοί από χαμερπή και ξένα προς εμένα ελατήρια μπορούν να το πουν, άνθρωποι που ποτέ δεν διάβασαν, εκτίμησαν ή σεβάστηκαν την αξία της δουλειάς μου, τον κόπο τουλάχιστον και τον χρόνο που έχω αφιλοκερδώς αφιερώσει σ’ αυτήν, κάποτε μάλιστα βάζοντας βαθιά το χέρι στην ίδια μου την τσέπη – καθόλου δεν μετανιώνω γι’ αυτό, χαλάλι κι εβίβα του τόπου μου! Αυτούς, λοιπόν, τους ελάχιστους, που σουλαμίζουν κι αναμασούν τέτοια ανάξια για τη νοημοσύνη τους λόγια, τους διαβεβαιώ ότι αν είχαν δουλέψει το ίδιο επί τόσα συναπτά έτη –ήδη η πρώτη μου συνεργασία με τον Δήμο της πατρίδας μου με το ευλογημένο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όρτσ’ αλά μπάντα!</i> ήταν από το 1986 κιόλας, είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια κλείνουν–, αν είχαν το ίδιο σκύψει, ερευνήσει, αναδιφήσει, αγρυπνήσει, ματώσει και δώσει τη μερίδα του λέοντος από τον δημιουργικό τους χρόνο στον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου τους, τότε ο ίδιος ο Δήμος θα ήταν εκείνος που θα τους ζητούσε και τη δική τους δουλειά να του την παραχωρήσουν, όχι βέβαια να την πουλήσουν, ώστε να εκδοθεί για την αναγκαία πνευματική θωράκιση του μικρού νησιού μας. Τα βιβλία μου ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι του ψυχικού. Όποιος έχει σκύψει καλοπροαίρετα και με ενδιαφέρον πάνω τους θα το έχει καταλάβει. Ακόμη και στα πρώτα συγγραφικά βήματά μου, άγνωστος ακόμη και μακριά, όπως πάντοτε, από συναλλαγές και σινάφια, είχα, δόξα τω θεώ, τον τρόπο να τα καθελκύω από τον ταρσανά τους μόνος μου για το μοναχικό ταξίδι τους. Το να ξαπολνάμε τις κουβεντάρες μας κι όπου πάνε –μιας κι η λάσπη κατά τα φασιστικά πρότυπα πάντα κάπου βρίσκει και κολλά– είναι το ευκολότερο. Ας μη λησμονιέται όμως ότι η δουλειά του καθενός μας και η απήχησή της μέσα στον Χρόνο είναι ο μόνος μάρτυρας της αλήθειας που επιβεβαιώνει κι αποστομώνει. Κι επιτέλους ο Δήμος της Μυκόνου, δεν παύει να είναι ο Δήμος της ιδιαίτερης πατρίδας μου με τον οποίο, ασχέτως από πρόσωπα και καταστάσεις, συνεργάζομαι επί είκοσι πέντε χρόνια και οφείλω να ξανασυνεργαστώ για την επίτευξη των σκοπών της δωρεάς του σημαντικότερου μέρους της υλικής και ολόκληρου του μέρους της πνευματικής μου περιουσίας. Παρακαλώ, συμπαθάτε με γι’ αυτές τις ακούσιες περιαυτολογίες. Δεν είμαι εγώ που τις προξένησα, όμως υπάρχουν όρια ακόμη και στη λάσπη με την οποία κάποιοι –ευτυχώς δυο μόνον οι «τιμητές» στην προκειμένη περίπτωση– προσπαθούν να σε πασαλείψουν…</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Κάποια από τα προβλήματα που θα απαριθμήσω απόψε είδα με ικανοποίηση να καταγράφονται σε πρόσφατο φύλλο της δημοτικής εφημερίδας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυκονιάτης</i> από έναν –ποιος θα το έλεγε;– δεκατετράχρονο, συνειδητοποιημένο μαθητή, που εκφράζει τη νεανική αγωνία του! Ίσως και να υπάρχει ελπίς, αλλά, ως φαίνεται, όχι από εμάς, τους μεγάλους, που τα κάμαμε, μετά συγχωρήσεως, σύσκατα [βλ. Λ. Ρουσουνέλος, «Η επιστολή αυτή αφορά το Δήμαρχο Μυκόνου…», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Μυκονιάτης</i>, φ. 379 (2010), σελ. 11]. Κάθε καλοκαίρι λιγότερος ζωτικός χώρος για τους πεζούς. Στη Χώρα, στρυμωγμένοι σαν σαρδέλες προσπαθούμε σπρώχνοντας και σπρωχνόμενοι να περάσομε ανάμεσα σε όλο και περισσότερα τραπέζια, καρέκλες, κακογουστες γλάστρες με καχεκτικά, δυστυχισμένα φυτά όπου οι παραπαίοντες για διάφορους λόγους περαστικοί των μικρών ωρών της νύχτας αποθέτουν τα σκουπίδια τους, κατουρούν, ξερνοβολούν ή φτύνουν. Προβολείς μας ξεκοιλιάζουν και μας τυφλώνουν, κουτουλάμε πάνω σε επιτοίχιες ογκωδέστατες βιτρίνες, μας ξεκουφαίνουν ηχεία στα φαγάδικα, ηχεία παντού ηχορυπαίνοντας μέχρι μανικής παραζάλης. Όλο και περισσότερα ενοικιαζόμενα οχήματα πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα από χρόνο σε χρόνο κι από μέρα σε μέρα οδηγώντας άσφαλτα στον ακρωτηριασμό ή τον θάνατο πάνω στους ακατάλληλους δρόμους του νησιού εκτός ή εντός Χώρας. Οι δρόμοι, οι πλατείες και τα σοκάκια ολοένα και μικραίνουν ή καταργούνται αναγκαζοντάς σε να καταστρώνεις στρατηγικά σχέδια ελιγμών… Αυτές κι άλλες τόσες ασχήμιες, ένα ασύλληπτο καρακατσουλιό, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, βασανίζουν τα μάτια και πληγώνουν την ψυχή.<span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;"> </span></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εύκολα θα πειστεί κανείς για την αλήθεια των όσων λέω με μια βόλτα στα Τρία Πηγάδια, αυτό το τραγουδισμένο μνημείο το οποίο συμπιέστηκε, καταβροχθίστηκε και ταπεινώθηκε μαζί με τον ευτελισμό που υφίσταται από κάτι τέτοια η ίδια η Ιστορία του τόπου. Τα ίδια στη Λάκκα, στην Αγία Μονή, στην Αλευκάντρα, στην Πλατεία με τον πλάτανο της Μεγάλης Παναγιάς μπροστά από το αρχιτεκτονικό αριστούργημα της Παντάνουσσας με τον κούντουρο θόλο και δίπλα στο γεφυράκι εκείνης της εκκλησιάς που και μόνο το όνομά της από μόνο του είναι ένα ποίημα και κρατούσε για αιώνες εκάς τους βέβηλους: «Άγια-των-Αγιώ’». Γενικώς, παππάδες και λαϊκοί, μεταφέραμε στις απέριττες και γι’ αυτό τόσο αρχοντικές εκκλησιές μας τη νεοπλουτίστικη αισθητική της κουζίνας και της σάλας μας φορτώνοντάς τις μ’ ένα σωρό σκατολοΐδια, χαϊμαλιά και χαλιά σε σημείο που να σε διώχνουν μακριά θυμίζοντάς σου την αποπνιχτική ατμόσφαιρα «χαρεμιού», όπως εύστοχα μου είπε αφρίζοντας από την οργή της μια παλιά Μυκονιάτισσα. Μεγάφωνα και κλιματιστικά μπλαστρωμένα στον περίγυρό τους, όπου βρεθεί, σε θόλους, αυλές, τοίχους, καμπαναριά, τόξα και αψίδες ιερών κατάστρεψαν ό,τι κάποτε είχαν θαυμάσει και υμνήσει οι μεγαλύτεροι αρχιτέκτονες που μας επισκέφτηκαν επιτούτου, ο Κωνσταντινίδης, ο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Le</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Corbusier</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">…. Μην πάτε μακριά, δείτε μόνο τις τρεις μεγάλες ενορίες της Χώρας: τη Μεγάλη Παναγιά, την Πανάχρα’, την Αγία Κυριακή, και θα εννοήσετε. Οι κακόηχες, παραμορφωμένες στριγγλιές των ηχείων τους, που σκίζουν τον αγέρα, εξαφάνισαν κάθε ίχνος μυστικής ευλάβειας που είχε απομείνει και λεύκαινε «υπέρ χιόνα» τον ασβέστη τους. Ούτε καν μια φωτογραφία τους της ωφελειάς δεν μπορεί να βγάλει πια κανείς. Σε λίγο θα ηχογραφήσομε και τις καμπάνες μας για να απλοποιήσομε έτι περαιτέρω τον υπέροχα ατάραχο, τρυφηλό βίο μας. Οι επισκέπτες μας αντικρίζοντας αυτή την αρχοντοχωριατιά χαμογελούν συγκαταβατικά, περιγελούν οικτίροντας την υπερβάλλουσα «ευσέβεια» και τέλος σιχτιρίζουν το ακατανόμαστο γούστο μας.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Έχω ακούσει οργισμένα παράπονα από πολλά στόματα, ο ίδιος δεν πρόλαβα να δω τα καινούργια κατορθώματα στην αρχή των Ματογιαννιών, ακριβώς πίσω απ’ το παζάρι της πολύπαθης Αγίας Βαρβάρας και του Αϊ-Γιώρη των Περ’βολιώ’, που κι αυτοί παίρνουν μέρος στην τουριστική μας ατραξιόν ως οίκοι εμπορίου – με το αζημίωτο, βεβαίως, για τους ευλαβείς επιστάτες και κοσμητές τους, πώς αλλιώς; Μπροστά, λοιπόν, από το Ναυτικό Μουσείο και το Σπίτι της Λένας, όπου ο υπάρχων κεντρικός δρόμος –δρόμος, όχι πλατεία– έχει καταληφθεί κι αυτός από καρέκλες και τραπέζια παρακείμενου νέου μπαρ, σε σημείο που κανείς πια, ούτε οι κατοικούντες στη γειτονιά, μπορούν από τη μάζωξη να περάσουν για να πάνε στα σπίτια τους! Το ίδιο μαγαζί μοστράρει στην είσοδο ένα μεγαλοπρεπές, αθηναϊκό ρολό, περίοπτο, αφού φαίνεται καρσί από την ώρα που στρίβεις τη στροφή τω’ Ματογιαννιώ’ έως και που φτάνεις στον Αϊ-Γιώρη και την Αγία Βαρβάρα. Προκλητικότατο παράδειγμα, βέβαια, προς μίμηση από όλα τα άλλα μαγαζιά – γιατί αυτός κι όχι εμείς; Θέλετε να ακούσετε και το χειρότερο; Ο ιδιοκτήτης διερρήγνυε τα ιμάτιά του προτού πάρει την άδεια λειτουργίας ότι θα το αφαιρέσει δίνοντας ανέξοδες υποσχέσεις σε δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους, πράγμα που ευθύς το λησμόνησε όταν πια δεν τους είχε ανάγκη. Ποιος φταίει; Με τα ίδια μου τα χέρια θα πήγαινα να το ξηλώσω μαζί με πολλά άλλα παρόμοια, αν ήμουν για μερικές ώρες δήμαρχος.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Στον Γιαλό, τη βιτρίνα της Χώρας, ένα από τα ωραιότερα κάποτε ψαρολίμανα της Μεσογείου, η θάλασσα και η νάμμος έχουν εδώ και χρόνια απογυμνωθεί από τα ψαροκάικα-στολίδια κι αντικατασταθεί από σκάφη απειρόκαλης χλιδής, σωστά μέγαρα εν πλω, τερατογεννήματα ανθρώπινης ματαιοδοξίας, φιλαυτίας και προκλητικότητας. Αμφιβάλλω μάλιστα αν τα τελευταία αφήνουν κανένα κέρδος στον τόπο με το να διαθέτουν εντός τους ό,τι μπορούν να ονειρευτούν οι υβριστικές και διάστροφες ορέξεις του ανθρώπου. Τις προάλλες παρατηρούσα τον εναπομείναντα ζωτικό χώρο του Γιαλού και τις τέντες. Με διάφορες συνοπτικές συντμήσεις ο πρώτος ή ταχυδακτουλουργικές προεκτάσεις, επιμηκύνσεις κι «ανεσώματα» οι δεύτερες κοντεύουν να φτάσουν ώς την άμμο, όπου μην απορήσετε αν σε λίγο αντικρίσετε και μέσα στη θάλασσα καρέκλες, τραπεζάκια και μπαρ. Κι όταν φύγουν πια κι οι τελευταίοι ξένοι μας, ο Γιαλός, ο Γιαλός μας αντί ν’ αναπνεύσει λεύτερος και λαμπρός, όπως παλιά, θα ξαναφορέσει, δυστυχώς, τη γνώριμη, χειμωνιάτικη ντυμασιά του, δηλαδή θα ξαναγίνει ένα απέραντο πάρκινγκ από εμάς τους ίδιους που βαριόμαστε να σύρομε τα βήματά μας.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Όλες οι παραπάνω απολεσθείσες κι άλλες τόσες μοναδικές ομορφιές της Χώρας, τις οποίες θα μπορούσα επί ώρα ν’ απαριθμώ, ήταν που μάγεψαν τους πρώτους επισκέπτες μας κι αυτές έπρεπε παντού να προβάλλομε, αν θέλομε τη μακροβιότητα στον τουρισμό. Πιο πολιτισμένοι και λιγότερο παραδόπιστοι λαοί θα τις είχαν προστατέψει και θα τις προβάλανε για το μακροπρόθεσμο συμφέρον τους. Εδώ τις έχουν καταβροχθίσει οι καρέκλες, τα τραπέζια, το «γούστο» που κουβαλά στον ντρουβά του ο καθαείς κάνοντας ανεξέλεγκτα ό,τι του καπνίσει –«κάτι το ωραίον»!–, λες και θέλουν «ωραιοποίηση» οι αχειροποίητες και καθαγιασμένες πλέον από τον χρόνο ομορφιές. Όχι «ωραιοποίηση», ανάσα θέλουν, γιατί τις έχουν πνίξει οι άπατες τσέπες των επιχειρηματιών, δικών μας και ξένων, και ο κάκιστος, άναρχος και άμετρος σχεδιασμός της υπερεκμετάλλευσης κάθε γωνίτσας του τόπου. Όσοι υπογράφουν νόμους για τα μάτια με μόνο σκοπό να αγνοηθούν και να καταπατηθούν εν συνεχεία, πράγμα που ανοίγει συνεχώς την όρεξη για όλο και περισσότερες παρανομίες, έχουν μεγάλο μερίδιο ευθυνών.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Παντού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, προέχει η ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια: από τις ενοικιαζόμενες πολυθρόνες στις αμμουδιές και το νερό ή τον καφέ που θα πιεις μέχρι κάποιο δήθεν δεν ξέρω πόσων αστέρων εστιατόριο όπου θα σε καλέσουν κάποιοι φίλοι ή θα βρεθείς εσύ ο ίδιος μπόσικος και θα πας φεύγοντας εν τέλει με άδεια τσέπη και χαλασμένο στομάχι. Όσο για τις μαγευτικές ρουβέρες και αμμουδιές μας; Ανύπαρκτες. Όσες δεν έχουν ήδη καταπατηθεί από αετονύχηδες, επήλυδες ιδιώτες, έχουν γεμίσει με δάση από ομπρέλες –τα μόνα δάση που δεν καίγονται εν Ελλάδι–, με χιλιάδες ξαπλώστρες και με παραπήγματα-μπουντουάρ όπου παρέχονται στον πελάτη, προστατευμένο πίσω από ανεμίζοντα παραπετάσματα, φυσικοθεραπευτικές υπηρεσίες από άγνωστους, κομπογιαννίτες γυρολόγους (με απόδειξη;, χωρίς;, δεν γνωρίζω). Φέραμε κι εδώ τις πρακτικές της Ταϋλάνδης. Δεν μπορείς πια να ’λιαστείς, δεν μπορείς να περπατήσεις στην άμμο χωρίς τον φόβο να βγάλεις κανένα μάτι στις σιδερένιες ομπρέλες, δεν έχει προβλεφθεί καν ένας διάδρομος για να περάσεις ανάμεσά τους. Μια συλλογική προσπάθεια που κάναμε στον Πιατ’-Γιαλό για πέντε έστω μέτρα ελεύθερο γωνιδάκι νάμμος να μας θυμίζει ότι εκεί μεγαλώσαμε, συνάντησε αντίδραση, σχεδόν προπηλακισμούς. Καμμιά σκέψη για τον οικογενειάρχη, που θα θελήσει να πάει για μπάνιο χωρίς να πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά του. Πού είναι τελοσπάντων ο απαιτούμενος έλεγχος; Όλοι αναρωτιούνται ποιες είναι οι αρμοδιότητες της νεοσύστατης Δημοτικής Αστυνομίας, εάν υπάρχουν. Ποια είναι τελοσπάντων η ποιότητα σ’ αυτόν τον τόπο, όπου κατέληξαν όλα τα αμφιβόλου ποιότητας τουριστικά προϊόντα να πουλιούνται ανερυθρίαστα με φτυαριές από ευρώ, απαγορεύοντας στον επισκέπτη να χαρεί ό,τι του έδινε παλιότερα δωρεάν η φύση κι η απροσποίητη φιλοξενία; Κι επιτέλους ως σώφρονες άνθρωποι καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι τίποτε, ούτε καλό ούτε κακό, δεν είναι αιώνιο, «ένα απειροελάχιστο πάγωμα των δεικτών του ρολογιού είναι αρκετό για να παρέλθει μια ολόκληρη εποχή» και ποτέ να μην επιστρέψει, όπως έγραψε ένας ξεχωριστός συγγραφέας των ημερών μας [βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">W</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">.</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">G</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Sebald</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οι δακτύλιοι του Κρόνου</i> στην εξαιρετική μετάφραση του Γ. Καλιφατίδη, Άγρα 2009, σελ. 44].</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Μετά απ’ όλα αυτά παραπονιόμαστε για την «κάμψη». Τι πρέπει να γίνει για να «επανακάμψομε», λοιπόν; Να κατεβάσομε τις τιμές, μήπως; Να φορέσομε έστω με το ζόρι, όλοι, Μυκονιάτες και μη, ένα λιγότερο κατσούφικο, λιγότερο κουρασμένο και αρπακτικό χαμόγελο; Να καθαρίσομε και να ξαναπλύνομε τους γλιτσιασμένους, κατσαριδόπληκτους και όζοντες δρόμους της Χώρας, ίσως; Να προσπαθήσομε να ξαναπάρομε τις λεγόμενες «γαλάζιες σημαίες» για τις αμμουδιές μας; Με θλίψη μου αναγκάστηκα τουλάχιστον δυο φορές εφέτος να φύγω από την αμμουδιά χωρίς να κολυμπήσω· σιχαινόμουνα να βάλω το πόδι σε μια θάλασσα όπου ο λαδερός μαύρος αφρός της προοιωνιζόταν τουλάχιστον μια καραμπινάτη ουρολοίμωξη, αν βουτούσες. Τι να πω για την ποσότητα της πλαστικούρας και του χαρτιού από εφημερίδες και διαφημιστικά, που φιγουράρουν μέσα κι έξω απ’ το νερό, για την άμμο του βυθού που μαυρίζει και πάει σαπίζοντας, διώχνοντας φύκια και ψάρια; Τι κρίμα, να μη χαιρόμαστε ούτε εμείς ούτε οι επισκέπτες μας το άλλοτε αυτονόητο: Ν’ αναπνέεις καθαρό αέρα και να βουτάς σε καθαρή θάλασσα. Αυτά, μαζί με το φως και τη μεγάλη, τη ζεστή αγκαλιά της καρδιάς μας ήταν κάποτε οι θησαυροί μας. Φαίνεται όμως πως δεν εξαντλούνται μόνο οι θάλασσες, οι ήλιοι και οι αγέρηδες, αλλά –το χειρότερο– εξαντλούνται και οι ανοιχτές, οι κάποτε πλατειές αγκαλιές. Κι επειδή αλε’άδα που μόνο να την αρμέ’εις χωρίς ποτέ να την ταΐζεις δεν υπάρχει ούτε στα παραμύθια, καταλαβαίνει κανείς που οδηγούμαστε. Ποιος ξέρει όμως; Ακόμη και τώρα, την τελευταία στιγμή, αν διορθωθούν όλα αυτά κι άλλα τόσα –πώς, όμως;, πώς χωρίς βούληση κι ομόνοια;–, αν γίνει εκ των πραγμάτων και των αναγκών πλέον, γιατί από εμάς δεν βλέπω φως, το απαραίτητο χρονοβόρο και με θυσίες ξεσκαρτάρισμα σε τυχάρπαστους, αρπακτικούς και ασυνείδητους επιχειρηματίες, στην ξεχειλωμένη και ουσιαστικά αχρείαστη, υπερβολική παντού ποσότητα που κατεβάζει το επίπεδο και μας βουλιάζει, ίσως μόνο τότε να μπορέσει να καλυτερέψει παραλλήλως και η ποιότητα των επισκεπτών μας· είναι αμφίδρομη η σχέση φιλοξενούντος και φιλοξενούμενου, αποτελούν τον δίπολο καθρέφτη της ουσίας ενός τουριστικού προορισμού.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν αποδεδειγμένα πιο Άρχοντες από τους άρχοντες εν μέσω των στερήσεών μας. Αυτές τις κρατούσαμε μόνο για τον εαυτό μας και δεν αφήναμε από υπερηφάνεια και ευγένεια τους άλλους να τις υποψιαστούν. Εάν χάσομε εντελώς αυτή την Αρετή θα καταντήσομε σαν εκείνη την κάστα των νεοελλήνων που είναι αποφασισμένοι θηρευτές του χρήματος για το χρήμα, επιδειξίες και λιγούρηδες της μονέδας, τα λεγόμενα «λαμόγια». Αυτό δεν πρέπει επ’ ουδενί να το αφήσομε να γίνει. Όπου σήμερα συντυχαίνεις, έστω σπάνια, τις αρετές που μας χαρακτήριζαν ως νησιώτες, ανοίγει η καρδιά σου τριαντάφυλλο και ξαραθυμάς ξαναβρίσκοντας τη χαμένη πίστη. Είναι κάποια ανεκτίμητα πράγματα που τα κουβαλάμε στο γενετικό μας υλικό. Ε, αυτά ακριβώς, μαζί με ό,τι άλλο καλό κι όμορφο μας παραδόθηκε, πρέπει να τα φυλάξομε σαν ’ζοβαέρια.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Και τι να πει κανείς για το άλλο παράνομο και άκρως επικίνδυνο, το παρά πάσαν φύσιν και έννοια νομιμότητας συμβαίνον για τρίτη τουλάχιστον, αν δεν κάνω λάθος, χρονιά, θρασύτατο κι ετσιθελικό βραδινό κλείσιμο του μοναδικού προς και από τον Πιατ’-Γιαλό δημόσιου δρόμου από ορισμένους επιχειρηματίες της Ψαρούς σε βάρος όλων των υπολοίπων εστιατόρων, ξενοδόχων, ενοικιαστών, κατοίκων της ευρύτερης περιοχής; Δεξιά-αριστερά του στενού δρόμου, διπλο- και τριπλοπαρκαρισμένα τεράστια αυτοκίνητα-φέρετρα των «Ελληναράδων», αυτών των κάπηλων παράσιτων της εποχής μας, που με τέτοιες και παρόμοιες προκλητικότητες προσπαθούν μη διαθέτοντας καμμιάν αξιόλογη σκευή πλην της απύθμενης αμορφωσιάς, του βαθύτατου φιλοτομαρισμού και της απέραντης θρασύτητάς τους να αποδείξουν την ύπαρξη της μηδενικότητας και της βλακείας τους. Ένας σώφρων άνθρωπος θα ντρεπόταν όχι να οδηγήσει, αλλά και να μπει σ’ αυτά τα τανκς που τα επιδεικνύουν και τους επιδεικνύουν. Μερικά με πτυσσόμενες οροφές για ν’ ανεμίζουν άνετα και μοιραία τα τσουλούφια τους κι όλα, ο θεός να με σ’χωρέσει!, νεκροφόρες </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">king</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">-</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">size</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> ώστε να μπορούν να οριζοντιωθούν εντός τους, άμα λάχει…</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εν πάση περιπτώσει, το προσωρινό νοίκιασμα ενός και μόνο χωραφιού επί του δρόμου για παρκάρισμα θα είχε λύσει το μαρτύριο που υφιστάμεθα κάθε καλοκαίρι χωρίς τιμωρία των ενόχων και χωρίς ρεμέντιο. Από ποιον επιτέλους παίρνουν την άδεια και κλείνουν δικτατορικά κάθε καλοκαίρι τον δημόσιο δρόμο αυτοί οι κύριοι χωρίς καν να λαμβάνονται τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας και ευταξίας; Οι τροχονόμοι ανύπαρκτοι, οι αστυνομικοί ή υπάλληλοι της δημοτικής αστυνομίας το ίδιο – πέρυσι τους είχα δει να χαχανίζουν καπνίζοντας και χαζογελώντας λίγο πιο πάνω μπροστά στο μανάβικο, ενώ εκατό μέτρα πιο κάτω επί του δρόμου γινόταν ένας κανονικός πόλεμος από το κυκλοφοριακό χάος, που δεν επέτρεπε βήμα ούτε μπρος ούτε πίσω. Ο άρρωστος που θα ’χε την ατυχία να έχει ανάγκη από άμεση βοήθεια μια τέτοια βραδιά είναι βέβαιο ότι θα πέθαινε, η φωτιά, που θα ’πρεπε να σβήσει, θα είχε κάνει παρανάλωμα όλον τον Πιατ’-Γιαλό μαζί και την Ψαρού. Είχα την ατυχία, εγώ που σπάνια βγαίνω μες στην κορύφωση του καλοκαιριού, να βρεθώ τρεις φορές μέσα σ’ αυτή την κόλαση που μόνο με ελικόπτερο ή ταχύπλοο θα μπορούσες να την αποφύγεις. Επειδή δεν διαθέτω, ευτυχώς, ούτε το ένα ούτε το άλλο, καθηλώθηκα, δυστυχώς, όλες τις φορές για 45΄, με τη μηχανή μάλιστα, σε δρόμο μόλις διακοσίων μέτρων. Άλλοι έπαθαν χειρότερα: έχασαν το αεροπλάνο τους. Για να μην πάθω κι εφέτος τα περσινά, αναγκάστηκα να πλαγιάσω στον Πιατ’-Γιαλό έγκλειστος ώς την άλλη μέρα το πρωί υφιστάμενος το ντάπα-ντούπα μιας εμετικής, ανθρώπινης βαρβαρότητας.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Στις οργισμένες παρατηρήσεις μου προς δυο αλητόφατσες μειρακίων, που έκαναν δήθεν ότι βάζουν τάξη στο χάος, λέγοντάς τους ότι αυτή την άθλια κατάσταση δεν θα την αφήσω αδιαμαρτύρητη, το αποτέλεσμα ήταν να εκτοξεύσουν κεχηνότες άμα τε και αποχαυνωμένοι τα απειλητικά και προκλητικά τους βλέμματα σαν να τους καταπατούσα το δίκιο του πάππου τους. Κρίμα που δεν μ’ άγγιξαν! Όχι ότι θα τους ανταπέδιδα τα ίσα – ούτε τα φυσικά προσόντα αυτών των τύπων διαθέτω ούτε έχω μάθει να λύνω έτσι τις άδικες επιθέσεις ή προσβολές. Εγώ έχω άλλους τρόπους να το κάνω, τρόπους που, αν το θελήσω, μπορεί να γίνουν πολύ πιο βιτριολικοί. Κι ακόμη –αυτό χειρότερο– οι υπεύθυνοι που έπαιρνα στο τηλέφωνο δεν απαντούσαν – «απενεργοποιημένο» ή «απασχολημένο, παρακαλώ πάρτε αργότερα»! Γνωστή η τακτική. Αλλά πόσο αργότερα, όταν κάποιος ποδοπατιέται και πνίγεται από την έλλειψη του αγέρα; (Από μιαν άποψη, εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που δεν απαντήθηκαν οι απεγνωσμένες κλήσεις μου, γιατί ήμουν έτοιμος να… δολοφονήσω από τηλεφώνου).</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Θα με ρωτήσετε: «–Εδώ φτάσαμε να απολαμβάνομε, να χειροκροτούμε και να βραβεύομε τα τυχάρπαστα, κακόβουλα και μονόμπαντα για τον τόπο επικαιρικά κινηματογραφικά υποπροϊόντα της κάθε υποκουλτούρας, εδώ φτάσαμε να προβάλλομε και να διαφημίζομε στα τουριστικά ανά την υφήλιο περίπτερά μας ό,τι ακριβώς θα έπρεπε από ντροπή να αποσιωπάται φωτογραφιζόμενοι κιόλας κάτω απ’ αυτές τις χυδαιότητες, εδώ μόλις προχτές δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τα κτήνη της νύχτας ένας νέος άνθρωπος, αυτό σε μάρανε;» Δεν ξέρω πια τι να σας απαντήσω. Ή οι άνθρωποι παραζαλίστηκαν και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδάρων άχερα ή εγώ δεν είμαι πλέον του κόσμου τούτου κι είναι ώρα να του δίνω. Πάντως, ο δρόμος αυτός έχει πολλαπλώς κακοπάθει. Χρόνια τώρα μάλιστα γνωστή αλυσίδα μεγαλοξενοδοχείων, που ενδιαφέρθηκε μόνο να χτίσει ή να επισκευάσει τα πολυτελή της δωμάτια, ούτε που γνοιάστηκε να λάβει μέτρα για το στοιχειώδες: χώρο παρκαρίσματος για τους πελάτες της. Και γιατί να το κάνει, άλλωστε, αφού όλη η κατηφόρα του πολυσύχναστου δρόμου σ’ εκείνο το σημείο είναι αμπέλι ξέφραγο στον οποιονδήποτε προς ιδίαν εκμετάλλευση κι έχει καταντήσει ένα απέραντο πάρκινγκ δυσκολεύοντας επικινδύνως όλους τους υπόλοιπους μαζί και τα λεωφορεία; Αρχίζεις και βάζεις με το μυαλό σου ότι κάποιος τους νοίκιασε τον δρόμο κατ’ αποκοπήν. Τέτοιο θράσος πώς αλλιώς;</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Ανάλογο κραυγαλέο παράδειγμα –μέσα στη Χώρα αυτό– η περιοχή της ’Ρόχαρης που έχει καταντήσει παράνομος χώρος παρκαρίσματος για τους πελάτες του ξενοδοχείου πάνω από το θεατράκι της Λάκκας κι άνθρωπος να περάσει δεν μπορεί ούτε στη μεγαλύτερη ανάγκη. Το είπα, το ξανάπα, από κάτι τέτοια πρέπει ν’ αρχίσει το νοικοκύρεμα που γυρεύει απεγνωσμένα αυτός ο τόπος για ν’ ανασάνει από τις παράνομες ενέργειες σε βάρος όλων μας. Παρόμοια και χειρότερα, είμαι βέβαιος ότι θα συμβαίνουν και σ’ άλλες περιοχές του νησιού. Όμως να δούμε πώς όλα αυτά θα συμμαζευτούν τώρα, ώστε να μην ξαναζήσομε τέτοιο καλοκαιρινό κολαστήριο και καστίο. Η Μύκονος, η μία και μοναδική, ένας τόπος με άφθονη εισροή χρήματος τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να έχει λύσει τα ζωτικά της προβλήματα: αίφνης εκείνα των σκουπιδιών, του κυκλοφοριακού, του παρκαρίσματος… Αλλά εδώ, θα μου πείτε, δεν βρήκαμε χώρο να… «παρκάρομε» τους προσφιλείς νεκρούς μας, που συνωστίζονται εκατόν πενήντα και βάλε χρόνια ο ένας πάνω στον άλλο μέσα στον Αϊ-Λούκα, θα μπορέσομε ποτέ να λύσομε τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας; Λες και θα ’ταν μέγα και μεγάλο πράγμα να αγοραστεί μια μεγάλη παραγκαιριά στα μισά μεταξύ Χώρας κι Ανωμεράς, ώστε να εξυπηρετηθούν αμφότερες, και να διαμορφωθεί σε νεκροταφείο με όλες τις απαιτούμενες, σύγχρονες προδιαγραφές, αποδίδοντας τον ζωτικό για τη Χώρα χώρο του Αϊ-Λούκα στον παλιό του προορισμό: του φυτώριου των νέων γενεών, σχολείου και παιδότοπου, έτσι που ήταν μέσα στην καρδιά της Τουρκοκρατίας μέχρι τα μισά του προπερασμένου αιώνα.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Θαυμάζω κι απορώ τι σκαρφίζεται το αχόρταγο μυαλό του ανθρώπου για να ευχαριστηθεί ή να βγάλει όλο και περισσότερα – λες και θα τον φτάσουν τα «περισσότερα» όσα πολλά κι αν είναι! Μόνη έγνοια η έναντι οποιουδήποτε τιμήματος σε βάρος των πάντων –πλην του εαυτού μας– εγωιστική κάρπωση και ικανοποίηση. «Ό,τι σήμερα εξακολουθεί να αποκαλείται Ελλάδα», είπε ένας γνωστός μουσικοκριτικός, «είναι ένα σύνολο από 11.000.000 “εγώ”, που ασφαλώς μόνο κοινωνία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί» [βλ. συνέντευξη Γ. Λεωτσάκου στο περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πολύτονον</i>, τχ. 40 (2010), σελ. 32].</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εμβρόντητος είδα στον Πιατ’-Γιαλό εφέτος δυο από τα λεγόμενα «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">glassbottom</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">vessels</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">», ένα τεράστιο, ένα μικρότερο. Για όσους δεν τα γνωρίζουν πρόκειται, όπως έμαθα κι εγώ, για εκδρομικά σκάφη με γυάλινη καρίνα και εκτυφλωτικούς προβολείς, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέρα και νύχτα αλωνίζοντας τον βυθό, μην αφήνοντας πια σε ησυχία ούτε εκεί τη θαλασσινή πανίδα και χλωρίδα. Δεν έφταναν η Μύκονος και οι Δήλες με την υπερεκμετάλλευση, τη ρύπανση και τη λεηλασία τους –περί αυτού ακριβώς πρόκειται, για πλιάτσικο–, τώρα έχομε κι εκδρομές για τα αξιοθέατα του βυθού! Να στραγγίξομε, να στεγνώσομε κάθε υπόλοιπο της ομορφιάς του νησιού και της φύσης του. Αν είχε απομείνει καμμιά φώκια στο Τρα’ονήσι πάει κι αυτή. Ένας στοχαστικός παλιός μαθητής μου λέει πως ο άνθρωπος είναι το σαράκι, είναι το μικρόβιο, ο ρετροϊός, το έιντζ του πλανήτη Γη – ο Σεφέρης κάπου τον λέει «ψώρα» [βλ. Γ. Σεφέρης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μέρες Α</i>΄, φιλολ. & τυπογ. επιμ. Ε.Χ. Κάσδαγλης, Ίκαρος, Αθήνα 1975, εγγραφή της 15<sup>ης</sup> Μαρτίου του 1926, σελ. 46]. Είναι το μόνο έμβιο ον που καταστρέφει στην ψύχρα την ίδια τη φωλιά του γνωρίζοντας τι κάνει χωρίς να του καίγεται καρφί. Κι ο φίλος συνεχίζει: «–Άνθρωπος είμαι κι εγώ, αλλά θα προτιμούσα χίλιες φορές ν’ αφανιστώ μαζί με τους άλλους προκειμένου να σωθεί ο παράδεισος της Γης, που μας παραχωρήθηκε για το διάστημα της εφήμερης, αλλά τόσο καταστροφικής ζωής μας…». Πόσο δίκιο έχει! Να δω σε ποια πλανητική κόλαση θα μετοικήσει ο άνθρωπος, η «κορωνίδα» της δημιουργίας που λες και κουρδίστηκε για την καταστροφή και την αυτοκαταστροφή, όταν τελικά θα είναι αδύνατο από την αχορταγιά και την απρονοησία του να ζήσει εδώ πέρα εξαιτίας των μίζερων, κακομοίρικων και κοντόφθαλμων επιλογών του.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Κάποτε παραπονιόμασταν για την καταστροφή του αρχιτεκτονικού χρώματος του νησιού με τα διάφορα εξαμβλώματα που εμφανίζονταν κάπου κάπου. Σήμερα, συνεργούσης της πολεοδομίας, που εμείς οι ίδιοι την εξωθήσαμε σε αμαρτωλές πρακτικές –όλοι το ξέρομε–, έχει τόσο γενικευτεί το κακό με αμέτρητα γιγαντιαία συγκροτήματα ώστε προτού καλά καλά το συνειδητοποιήσεις έχουν ανεπανόρθωτα καταστραφεί σε χρόνο μηδέν απείρου κάλλους φυσικές ομορφιές. Δεν μιλώ για μικρομπακάλικες παρανομίτσες που είναι μες στη φύση μας και που θα μπορούσες να τις πεις συγγνωστές. Εδώ μιλάμε για βάρβαρες και μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις ολόκληρων τοπίων ή μοναδικών αρχιτεκτονημάτων. Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης περιέγραψε την κατάσταση σε δυο γραμμές: «Σπανίως λαός κατέστρεψε [όπως εμείς] την πατρίδα του σαν ένας ξένος κατακτητής λυσσαλέος και βάρβαρος», λέει, και συνεχίζει: «Ό,τι έγινε τα πενήντα αυτά χρόνια στην Ελλάδα από τους Έλληνες –αν επιτρέπεται να λέγονται Έλληνες αυτοί οι άνθρωποι– δεν έγινε επί τέσσερεις αιώνες κατοχής τουρκικής και [από] διάφορες άλλες επιδρομές βαρβάρων στην Ελλάδα. Και δεν κατέστρεψαν μόνον ό,τι ωραίο υπήρχε αλλά και το αντικατέστησαν με ό,τι ασκημότερο υπάρχει στον κόσμο. Η Ιστορία δεν ξέρω τι θα γράψει γι’ αυτή τη βιαία και λυσσαλέα επίθεση εναντίον της αρχιτεκτονικής, την παραμόρφωση μιας πατρίδας και το ασκήμισμα ενός τόπου που ήταν ο πιο ωραίος του κόσμου» [βλ. Μ. Καραβία, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο στοχαστής του Μαρουσιού, Μνήμες και συνομιλίες με τον Γιάννη Τσαρούχη</i>, Εκδόσεις Καπόν, Αθήνα 2009, σελ. 121].</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Επίσης, όπως θα έχετε προσέξει, όλο και συχνότερα ξεκουκκίζουν εδώ κι εκεί κάποιες φωτεινές επιγραφές ή επιγραφές με ηλεκτρικά γλομπάκια στην περίμετρό τους, που καρφώθηκαν εκεί εκ του πονηρού κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων κι επιτούτου λησμονήθηκαν ν’ αφαιρεθούν έκτοτε. Ήδη μόνο στον δρόμο του Πιατ’-Γιαλού έχω επισημάνει δυο ή τρία κρούσματα. Σας διαβεβαιώ ότι σε λίγο θα ’χει γεμίσει ο τόπος με τέτοια, αν το αφήσομε κι αυτό έτσι. Και με τις αμμουδιές μας παρόμοια έγιναν, διότι, ως γνωστόν, «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», που σε καποιους αδίστακτους ανθρώπους δεν την καταλαγιάζει κανένα λουκούλλειο φαγοπότι. Άρκεσε ένας ν’ αυθαιρετήσει πρώτος κατά τη μεριά του Ορνού, όχι μόνο καταπατώντας, αλλά κι αλλάζοντας τη γεωφυσική ομορφιά μιας ακτής απίστευτου φυσικού κάλλους, για να γενικευτεί σήμερα το κακό, κι αυτό γιατί έμεινε ανενόχλητος από τους κατά νόμον ταγμένους να φυλάγουν το συμφέρον του τόπου και του συνόλου των ανθρώπων του. Πλέον δεν υπάρχει τερατώδης έπαυλη –όλοι το γνωρίζουν– που να γειτνιάζει με τη θάλασσα και να μην έχει καταπατήσει την ακτή μπροστά της, που να μην έχει στη συνέχεια χτίσει σκαλοπάτια προς τη θάλασσα, που να μη μοσχονοικιάζεται, τέλος, λάθρα κι αδήλωτα από τους τάχα μου «επώνυμους» –τρομάρα τους!– ιδιοκτήτες της. Και σ’ αυτή την περίπτωση το μαύρο χρήμα εισρέει άφθονο κι αφορολόγητο σε παράνομες τσέπες, ενώ εσύ πληρώνεις το 40% του εισοδήματός σου –σε λίγο θα ’ναι το 45%– σε παντός είδους φόρους και πρόστιμα, που τα μηχανεύτηκαν μετά από την πρωτοφανή ρεμούλα στη δημόσια περιουσία πανούργοι οικονομικοί νόες και τα ονόμασαν «έκτακτες εισφορές», λες κι έτσι θα χρυσωθεί το χάπι.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εδώ μου ’ρχεται στο μυαλό εκείνο το εξαιρετικά επαχθές κι εντελώς αδικαιολόγητο ούτε λίγο ούτε πολύ 80% «ειδικόν τέλος» [</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">] του δήμου επί της κατανάλωσης του νερού, που αναγκαστήκαμε να πληρώνομε ως δημότες – προσωρινώς υποτίθεται, παρανόμως και παγιωμένα στην ουσία, για δεκαετίες τώρα. Το πληρώνομε που το πληρώνομε, ας διορθωθεί αλεμάγκου εκείνη η τιμητική επιγραφή στο φράγμα. Ας χαραχτεί ότι το φτειάξαμε όλοι εμείς οι κάτοικοι του νησιού από το χαράτσι που μας επιβάλανε κι όχι οι κυβερνήτες μας από το πουγκί τους – όποιος κι αν ήταν τότε πρωθυπουργός από τον εσμό των ανάξιων πολιτικών μας, που αποδείχτηκαν ανίκανοι και ψευδείς λογιστές με ματαιόσπουδα μόνο σαν του ’διάνου κρωξίματα και πόζες. </span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Πέραν από το δικό μας μεγάλο μερίδιο ευθυνών, οι περισσότερες από τις μηδενικότητες των λεγομένων «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">celebrities</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">» (διάβαζε «ξεγάνωτων τενεκέδων»), που συναγελάζονται εδώ για να ακκίζονται, να σεισοπυγούν εμετικά και να αυτοδεικνύονται, συντελέσανε τα μέγιστα κι αυτοί με τα υβριστικά έργα και τις άλλο τόσο υβριστικές ημέρες τους στην ολοκληρωτική καταστροφή του τόπου δίνοντάς του τη χαριστική βολή και τώρα σνομπάροντάς τον αναζητούν άλλους παρθένους προορισμούς για να τους διακορεύσουν και να ασελγήσουν πάνω και σ’ αυτούς εντύπως, τηλεοπτικώς και εμπραγμάτως. Η Μύκονος δεν ήταν παρά ένα μοδάτο άθυρμα στα χέρια τους, ένα παιχνίδι που το βαρέθηκαν και τώρα το σπάνε και το πετούν. Επόμενο θύμα; Η Άνδρος, η Φολέγανδρος, η Κίμωλος και έπεται συνέχεια – εκτός εάν αυτοί φερθούν εξυπνότερα, πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω. Όνειρό τους πάντα ήταν να φτάσουν και να ξεπεράσουν εμάς. Ωραίο όνειρο, μεγαλοπρεπές και εφιαλτικό!</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Βέβαια, δεν γίνεται παρά να παραδεχτούμε ότι όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, από τον παππά μέχρι τον ζευγά, αμέσως ή εμμέσως, καλώς ή κακώς, επιλέξαμε ή επιλεχτήκαμε να ζούμε από τον τουρισμό και μόνο. Αυτό είναι μια χειροπιαστή πραγματικότητα. Οι ανοησίες και οι ασυναρτησίες, που συχνά λέγονται, ότι κάποιοι μεταξύ των οποίων και ο ομιλών, θέλουν δήθεν να «διώξουν» τον τουρισμό από τη Μύκονο, δεν είναι παρά στρεψόδικα φληναφήματα ανεγκέφαλων ανθρώπων. Κανείς δεν θέλει να «διώξει» τον τουρισμό, κανείς δεν θέλει να ξαναφέρει πίσω τα κακά των στερημένων χρόνων μας, αυτά που οι μεγαλύτεροι τα ζήσαμε στο πετσί μας μαθαίνοντας όμως παραλλήλως την ευλογημένη αλφαβήτα της ταπεινότητας και της προσγείωσης. Κανείς δεν θέλει να ξαναγίνει σκλάβος των «αρχόντων» εκείνων των χαλεπών εποχών, «αρχόντων» που μη διαφέροντας από βδέλλες έβλεπαν τον φτωχό Μυκονιάτη ως εν δυνάμει πελάτη της σκληρότατης τοκογλυφίας τους και τον αντιμετώπιζαν σαν τσιράκι τους προορισμένο να τους ξεσκονίζει, να τους γυαλίζει τα σκαρπίνια, να δολώνει το καλαμίδι τους και να φέρνει στο πιάτο τους ό,τι καλύτερο γεννούσε η μυκονιάτικη γη. Εξ ου και ο σημερινός, βαθύτατος, αλλά εντελώς αδύναμος πλέον, φθόνος κάποιων από τους τελευταίους επιγόνους εκείνων, φθόνος που τους θολώνει την όραση, τους στρεβλώνει την κρίση και αποδυναμώνει κάθε επιχείρημά τους στα μάτια των συμπατριωτών τους, διότι οι τελευταίοι γνωρίζουν πολύ καλά πόθεν εκπορεύεται το όψιμο ενδιαφέρον τους.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Ξέρει καλά ο Μυκονιάτης, μόνο που δεν μπορεί να το αρθρώσει, ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος που τον κάνει να σιχαίνεται αυτή τη φυλή, να μην αντέχει να τους θυμάται. Κι αυτό γιατί κουβαλεί αταβιστικά μέσα του το δίκαιο παράπονο για την Αδικία, για τα όσα τράβηξε όσο ήταν στα νύχια τους. Οι φωτεινές εξαιρέσεις στον εσμό όσων επί εκατοντάδες χρόνια έπιναν αχόρταγοι το αίμα του φτωχού Μυκονιάτη είναι ελάχιστες, όχι αρκετές για να σώσουν την τιμή της φάρας: ένας Λαμπριανός Αμπανόπουλος, κάποια πρόσωπα από την οικογένεια των Γρυπάρηδων… Γι’ αυτούς κι άλλους άξιους πατριώτες, που με τα έργα τους έκαναν επ’ αγαθώ γνωστή την ύπαρξη του μικρού τόπου μας, θα ’πρεπε, αν υπήρχε γνώση της Ιστορίας, να στήσομε στα τρίστρατα και τους λεωφορειακούς κόμβους προτομές κι αγάλματα, γιατί αυτοί μας βοήθησαν να σπάσομε τις μπαστούρες που μας κρατούσαν πεδικλωμένους. Επαναλαμβάνω: Κανείς δεν θέλει πίσω εκείνες τις αποφράδες εποχές που και μόνον η ανάμνησή τους μας ανατριχιάζει και μας συντρίβει, αλλά και κανείς υπεύθυνος άνθρωπος δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια και να εφησυχάζει χάριν του πρόσκαιρου κέρδους μόνο και της καλοπέρασης, αν πράγματι γνοιάζεται κι αγαπά αληθινά τη Μύκονο πιο πολύ από τον ίδιο τον εαυτό του. Ούτε θα πρέπει εμείς σήμερα να επαναλάβομε, πάνω στο σώμα του ίδιου του τόπου μας, την παλιά εκείνη Αδικία, γιατί όποιος μετέρχεται άδικα έργα, δεν πά’ να ’ναι ο ίδιος ο ζωοδότης ήλιος, δικαίως «χάνεται» κατά τις γνωστές ρήσεις του Ηράκλειτου και του Μακρυγιάννη.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Ευτυχώς, που τελευταία όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται και διαμαρτύρονται για το πού θα πάει αυτή η αλόγιστη και πέραν από κάθε έλεγχο κατάσταση. Ζητούν να μετριαστούν οι ακρότητες και οι υπερβολές, που πληγώνουν την αξιοπρέπεια της Μύκονος και των Μυκονιατών, που υποβαθμίζουν την ποιότητα της καθημερινής ζωής όλων σε τούτο το «αιγιαλίτικο βραχόνησο», όπως παραστατικά το χαρακτηρίζει η μοναδική μας, η ανεπανάληπτη Μέλπω [βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το σπίτι μου</i>, Θεμέλιο, Αθήνα 1965, σελ. 10]. Το ζητούμενο πρέπει να είναι το μακροπρόθεσμο, το αειφόρο καλό του τόπου που μας γέννησε και που μας έδωσε τα πάντα. Το επιβεβλημένο είναι να μπαίνει φραγμός αυτομάτως στη γένεση του κακού, να μπει επιτέλους από τους κατά νόμον υπεύθυνους και τους αιρετούς μια τάξη κι ένα νοικοκύρεμα στη σκορπιοσύνη και τη διάλυση, που είναι παραπάνω από αισθητή τώρα πια ακόμα κι απ’ αυτούς που έως τώρα εθελοτυφλούσαν. Νόμοι υπάρχουν, θέληση και τόλμη και συνεργασία των υπευθύνων δεν υπάρχει. Μη γελιόμαστε, μην έχομε αυταπάτες: Αν δεν κάνομε κάτι ο καθένας χώρια κι όλοι μαζί, βαδίζομε ντουγρού προς την ανήκεστη, την αθεράπευτη συμφορά, που όλοι την απευχόμαστε, αλλά κανείς δεν βλέπω να κάνει τίποτα για να την προλάβει. Φτάσαμε να χρειαζόμαστε δήμαρχο-Ιησού με το φραγγέλιο για να διώξει τους εμπόρους και τους σαράφηδες από το ναό της εναπομείνασας ομορφιάς της Μύκονος, δήμαρχο-Ηρακλή με το φτυάρι για να καθαρίσει τους σταύλους του Αυγεία. Κάνω απεγνωσμένη έκκληση προς όλες τις αρχές του τόπου και ιδιαιτέρως προς τις αιρετές, που μας εκπροσωπούν ή θα μας εκπροσωπήσουν προσεχώς, να συνεργαστούν με αρμονική σύμπνοια ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης –εάν τελικά υπάρχει τέτοια–, και να διορθώσουν όλα τα κακώς κείμενα. Νισάφι πια στο μαγάρισμα! Όταν πρόκειται για το καλό του ίδιου του τόπου μας δεν χωρούν παλίμπαιδα πείσματα, μικρόψυχα προσωπικά συμφέροντα και ιδεοληπτικές διαφορές. </span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Αυτά, μαζί με τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, την ανασφάλεια από τις απανωτές κλοπές και διαρρήξεις εξαιτίας της ελλιπούς αστυνόμευσης χειμώνα-καλοκαίρι, συνέθεσαν και τη φετινή κατάσταση σ’ ένα ανυπεράσπιστο, ανοχύρωτο «χωριό με δίχως γέροντα», όπως έλεγε κι ο πατέρας μου χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι, όποτε η οικογενειακή κατάσταση γινόταν εκρύθμως επικίνδυνη για την γαλήνη και την ηρεμία του συνόλου εξ αιτίας της διαγωγής ενός μέλους (περιττό να πω ότι αυτό το μέλος ήμουν πάντοτε εγώ): «–Ε, πας θαρρείς πως μέσα ’δώ είναι χωριό με δίχως γέροντα;» Δηλαδή, ήθελε να πει «χωριό χωρίς κυβερνήτη, χωρίς τιμόνι» – παρ’ ολίγον να πω «κυβέρνηση χωρίς τρόικα»! Να δω, αφού δε λϋ’ά το δικό μας τσερβέλο, ποιος «γέροντας», ποια «τρόικα» θα χτυπήσει επιτέλους το δικό της χέρι πάνω στο τραπέζι της Μύκονος για να διαφεντέψει το τσαλαπατημένο δίκιο της.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Και μη μου πείτε εκείνο το ανεκδιήγητο: «Ένας μήνας είναι θα περάσει». Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλέψει απ’ τη ζωή κανενός ούτ’ ένα δευτερόλεπτο! Μη μου αντιτάξετε εκείνο το απερίφραστα και κυνικότατα ωμό που προοιωνίζεται φοβερά δεινά, και του οποίου ανατριχιάζοντας υπήρξα αυτήκοος μάρτυς, λες κι αυτό είναι το άπαν στην ανθρώπινη ζωή: «Γιατί να παραπονιόμαστε; Έρχεται κόσμος; Γεμίζει η μπουζού; Τι άλλο θέτε;» Την κλεμμένη ποιότητα της ζωής μας θέλομε. Τον ύπνο που μας τον σκότωσαν. Την ειρήνη και την ισορροπία μας, που ναυάγησαν σε βρόμικες θάλασσες κι άλλο τόσο βρόμικους δρόμους, τη ζεστασιά του συμπολίτη μας που δεν μπορεί πια να διαθέσει ούτε στον γείτονά του ούτε στον εαυτό του δυο λεπτά της ώρας, τη χαμένη πίστη στις δοκιμασμένες ανθρωπιστικές αξίες της κοινότητας. Ανόητα και βδελυρά επιχειρήματα σαν τα παραπάνω δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα κι επικίνδυνα, που φέρανε τον τόπο στο «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">ground</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">zero</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">». Άλλα επικίνδυνα παιχνίδια και πειράματα, άλλη αδιαφορία ή υπερεκμετάλλευση δεν αντέχει ο τόπος. Αντί για το συμμάζεμα και την καθαριότητα έξω και έσω, κυριολεκτικά και μεταφορικά, έχομε δυσωδία, βρομιά, ένα σωρό συσσωρευμένα στη διάρκεια δεκαετιών κακά, που αφέθηκαν να θεριέψουν και μας στραγγαλίζουν τώρα. Κι όλ’ αυτά, σε συνδυασμό με λανθασμένα, μεγαλομανή σχέδια για μιαν κουτσουλιά τόπο που άντεξε για αιώνες την καταφορά κάθε ρεσάλτου κι αντιξοότητας και τώρα απαθώς αφήνεται να βουλιάξει. Πώς να το κάνομε; Η κοινή λογική λέει πως μια βάρκα, ό,τι και να σκαρφιστούμε, είναι αδύνατο να χωρέσει τους επιβάτες ενός υπερωκεάνειου. Βαριοφορτωμένη θα συμπαρασύρει στον βυθό άδικους και δίκαιους αδιακρίτως. Αυτό φωνάζω δεκαετίες τώρα.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εκείνο που καίει τη δική μου καρδιά, είναι η έλλειψη αυτού τού επί συναπτά έτη ανύπαρκτου χτυπήματος με τη γροθιά πάνω στο τραπέζι, για να μην πω πάνω σε κάποιες κεφαλές, που αρνιούνται να δουν πέραν από τη μύτη και την τσέπη τους. Εγώ, ο αισιόδοξος και μειλίχιος άνθρωπος, ο λάτρης της γης, της ζωής και του ανθρώπου, περνά ο καιρός, βλέπω ό,τι βλέπω και γίνομαι ολοένα πιο απαισιόδοξος, πιο σκληρός, καληώρα όπως τώρα. Αλλά όποιος αγαπά έχει το δικαίωμα –και το καθήκον– να είναι σκληρός. Η μόνη σκληρότητα που πιθανόν μπορεί να δικαιολογηθεί είναι αυτή από Αγάπη. Και στο κάτω κάτω, αν δεν μιλήσομε για όλα αυτά τα κακώς κείμενα εμείς οι ίδιοι ειλικρινά και τολμηρά, με αυτογνωσία, έγνοια κι αγάπη διευκολύνοντας έτσι τον εαυτό μας να τα αντιμετωπίσει και να τα διορθώσει, ποιος θα μιλήσει; Τα περισσότερα έντυπα, εκτός ελάχιστων φωτισμένων εξαιρέσεων, με τα ασυνάρτητα, πρόχειρα και σκανδαλιστικά δημοσιεύματά τους και η τηλεόραση έχουν χρόνια τώρα αποδείξει ότι το κάνουν όχι με σκοπό να βοηθήσουν, αλλά κακόβουλα και χαιρέκακα προς ίδιον όφελος. Γι’ αυτό, παρά τις αφόρητες πιέσεις, που με κάνουν κάποτε να νιώθω αγενής, σταθερά αρνιέμαι κάθε καλοκαίρι, που μας θυμούνται, να συμμετέχω σ’ αυτή τη διεστραμμένη έντυπη, αλλά προπαντός τηλεοπτική ζωοτομή του τόπου.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Εμένα με ζωογονεί και μ’ ανασταίνει η αγάπη των παλιών μαθητριών και μαθητών μου, η δική σας αγάπη, των συμπολιτών μου, που θέλω να πιστεύω ότι προβληματιζόσαστε για τα δεινά εξίσου μ’ εμένα κι ελπίζω ότι, αν είναι γραμμένο να προκύψει κάτι για το καλό του τόπου, αυτό θα έλθει μόνο από τη δική σας φιλοτιμία και έγνοια, που ξέρω ότι δεν έχει σβήσει. Γι’ αυτό «το επ’ εμοί ενόσω ζω» κι αναπνέω, όπως είπε και μια άλλη ψυχή, δεν θα κουραστώ να φωνάζω ειλικρινά και ευθαρσώς αυτό που θεωρώ δίκιο του τόπου μου είτε αυτό αρέσει είτε δεν αρέσει.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Σύντομα, τώρα που με την ευκαιρία του «Καλλικράτη» της νέας αυτοδιοίκησης σχεδιάζεται η αλλαγή σελίδας, θα πρέπει όλοι γενναία κι αποφασιστικά να ανασκουμπωθούμε και ν’ αντιμετωπίσομε μονοιασμένοι το ξεθεμέλιωμα που γίνεται επί δεκαετίες με σκοπό την ποσότητα και με μόνο αξίωμα ζωής το «εμπάτε, σκύλοι, αλέσετε» ή το «ρεμπέτ ασκέρ»! Τα βλέπομε, τα ζούμε, κανείς μας δεν μπορεί με το χέρι στην καρδιά να δηλώνει ικανοποιημένος, όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι τι κάνομε για να τα διορθώσομε, να δώσομε ανάσα στον τόπο, σ’ εμάς τους ίδιους, στις γενιές που έρχονται και στους καλύτερους από τους επισκέπτες μας, όσους άντεξαν έως τώρα να μας βλέπουν. Πρέπει να συνειδητοποιήσομε ότι εδώ πέρα πρόκειται για συνεχή και κατ’ εξακολούθηση επί παντός βιασμό και ασέλγεια σε βάρος των λειψάνων του τόπου. Μεγάλα τα συμφέροντα, μεγάλα τα δεινά και, ως γνωστόν, η παρανομία είναι άχρονη. Αρκεί μόνο άπαξ να συντελεστεί και να μείνει ατιμώρητη, ώστε ν’ ανοίξει την όρεξη σε όλο και περισσότερους και ν’ αβγατέψει. Αυτό ακριβώς έγινε στον τόπο μας. Κι άντε τώρα να τα συμμαζέψεις…</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Μπορεί κανείς να αντιτείνει σε όλα αυτά – και θα ’χει δίκιο: «–Τι κάθεσαι και μας τσαμπουνάς; Εδώ υπάρχουν ακόμη σοβαρότερα προβλήματα, προβλήματα ηθικής τάξης, που μας έχουν φαρμακώσει και μας έχουν κάνει τον βίο αβίωτο. Εδώ σείεται εκ θεμελίων το μέγαρο του Κόμη Ιβάν Βόινοβιτς από οικονομικά σκάνδαλα, εδώ σείεται ολόκληρο το Κοινόν των Μυκονίων όπως ποτέ δεν έχει κουνηθεί από σεισμό στα 400 χρόνια της ύπαρξής του, κι εσύ κοιτάς τον χαβά σου;» Ο χαβάς μου είναι και θα είναι ο ίδιος από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τη ζωή και να πονώ τη Μύκονο – γύρω στα δώδεκά μου: η με κάθε τρόπο έγνοια για διάσωση του τόπου μου, του μικρού και του μεγάλου. Ο δικαστικός χαβάς για την απόδοση της δικαιοσύνης είναι αλλωνών δουλειά, που καλά θα πράξουν να την ξετελέψουν σωστά κι όσο γίνεται γρηγορότερα για το καλό όλων μας και του νησιού, που έχει βουλιάξει μες στα ψέματα. Το να κρύβονται οι βρομιές κάτω από το χαλί δεν σημαίνει ότι αυτομάτως εξαφανίζονται. Υπάρχουν εκεί και συνεχίζουν να βρομοσκυλούνε. Δεν παριστάνω τον τιμητή που απονέμει δικαιοσύνη, όχι, μακριά από εμένα τέτοιες βλέψεις. Έναν </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">grosso</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">modo</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> δημόσιο απολογισμό κάνω, πέρα από κόμματα και σέκτες, όπως το συνηθίζω εδώ και σαράντα χρόνια, όπως θα πρέπει απαρεγκλίτως και αλληλέγγυα να κάνει ο κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης κάθε τόπου. Όταν πρόκειται για το γενικότερο καλό του τόπου επιβάλλεται –το ξαναλέω– μονοιασμένοι, μια πυγμή όλοι μας, από τον Δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους έως και τον πιο πρόσφατα καταγραφέντα στα κατάστιχα του δήμου πολίτη του νησιού και τους επισκέπτες μας, να ακολουθούμε τους κανόνες και τους κανονισμούς που υπογράφονται χωρίς να χτυπάμε συνθηματικά πλάτες πίσω από πλάτες, χωρίς να κλείνομε το μάτι στον διαμαρτυρόμενο, δηλαδή: «–Άσε τους κι ας λένε. Μην ακούς τίποτα! Στρίψε στη γωνιά κι άντε να κάνεις ό,τι σου γουστάρει στο ξέφραγο αμπέλι μας». Ας μην κρυβόμαστε. Αυτό με πολλά άλλα παρόμοια, που συμβαίνουν δεκαετίες τώρα, οδήγησαν τον τόπο στο σημερινό χάλι του.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Ένα ξέρω να πω: κρονόληροι, αντί να συμμαζέψομε τα ασυμμάζευτα δεκαετιών θεωρήσαμε το πριγκιπάτο της Μύκονος τουλάχιστον αυτοκρατορία κι αποζητήσαμε ηγεμονικά κι επηρμένα να πορευτούμε χωρίς να σκύψομε το αφτί μας στη βοή «των πλησιαζόντων γεγονότων». Ιδού η κατάντια τώρα, ιδού τα επίχειρα, κι αλίμονο σ’ όποιον ακόμη δεν τα βλέπει! Η Ιστορία το έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι σπανιότατα απότομη οικονομική ανάπτυξη έχει συμβαδίσει με παράλληλη ηθική και αισθητική πρόοδο του ανθρώπου, μάλλον συνοδεύεται από περιφρόνηση και κατεδάφιση των υπαρχουσών αξιών. «Τα πλούτη δίχως αρετή είναι κακοί γειτόνοι», τραγουδούσε η προπατόρισσά γειτόνισσά μας, η Σαπφώ, εδώ και κοντά τρεις χιλιάδες χρόνια: «Ο πλούτος άνευ αρέτας ουκ ασίνης πάροικος», [βλ. Σαπφώ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιήματα</i>, επιλ.-μετάφρ. Τ. Καραγεωργίου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">LP</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 148, σσ. 72-73]. Κι αυτό, δυστυχώς, επαναλήφτηκε και στη δική μας περίπτωση.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Μακράν και πέραν από τους κανόνες, τους κανονισμούς, τις εντολές και τις ηθικολογίες της οποιασδήποτε θρησκείας, αίρεσης ή σέκτας και των ανάξιων συνήθως εκπροσώπων τους, μιλώντας κανείς απλώς ως ανθρώπινο ον που ενοχλείται από την κάθε α-συστασία της εκπορευόμενης ενδιαθέτως έσωθεν ηθικής αρχής, θα έλεγε νέτα-σκέτα ότι ο τόπος, όπως και να τον δεις, όπως και να τον κρίνεις, από θεοφίλητος που ήταν κάποτε, έχει πια καταντήσει ένα ατελείωτο, ένα απέραντο χαμαιτυπείο. Τα έβλεπα, τα φώναζα, εδώ και δεκαετίες κι από κάποιους –ελάχιστους, πάντως–, που είχαν προσωπικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα εισέπραττα φτυσιές και ραπίσματα σε προσωπικό επίπεδο, όπως αυτοί πίστευαν. Για μένα όμως κάτι τέτοια από τέτοιους ανθρώπους δεν ήταν και δεν είναι παρά αγγίγματα φτερού μύγας. Από τα νιάτα μου προσπαθώντας να ζω με ό,τι πιο αληθινό έβγαινε από μέσα μου, ήμουν πάντοτε ειλικρινής με τον εαυτό μου, και δεν τον άφησα ποτέ να φοβηθεί τίποτε και κανέναν, αφού ποτέ δεν έζησα κρυφίως, υποκριτικά και προκλητικά τη ζωή μου ανάμεσά σας. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν προσδοκά κάτι άλλο πέραν αυτού που του δόθηκε από καρδιάς ή απόκτησε με τις δικές του δυνάμεις, άνθρωπος που ευγνωμόνως απολαμβάνει τη σωματική υγεία και τις έως τώρα σώες –ελπίζω– φρένες του, ξαραθυμισμένος που έχει τη δυνατότητα να ευφραίνεται με τις καλές πλευρές του συνάνθρωπου, την ιερότητα της φύσης και της Μουσικής, τη μελέτη και το γράψιμο.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Υπάρχει Δικαιοσύνη. Υπάρχει; Τώρα θα φανεί. Δεν είναι να επιχαίρεις όμως, όταν ο ίδιος ο τόπος σου, που τον αγάπησες όσο τίποτε άλλο στη ζωή, τόπος χιλιοπαινεμένος και μυριοκακολαλημένος, καθώς και οι αγαπημένοι άνθρωποί του δίνουν οι ίδιοι τροφή για διασυρμό, προφορικό, έντυπο ή τηλεοπτικό. Αυτό σου ραγίζει την καρδιά και απογυμνώνεσαι από κάθε επιχείρημα που θα μπορούσες να προβάλεις. Δεν έχει πιο μεγάλη εντροπή από εκείνη σαν ντρέπεσαι να λες από πού είσαι, δεν έχει πιο εξαντλητικό κάματο κι απερίγραπτη καταπόνηση από το να προσπαθείς να βρεις επιχειρήματα να υπερασπιστείς κάποιον που απεμπόλησε ο ίδιος με τη συμπεριφορά και τη στάση του το δικαίωμά του για υπεράσπιση και προστασία. Είναι οδυνηρό, είναι βαθύτατη θλίψη να πέφτει η πατρίδα σε τέτοιες χαβούζες. Οι χαβούζες της ηθικής εξαχρείωσης είναι βαθύτερες από τις χαβούζες της υπερχρέωσης και του υπερδανεισμού. Πώς, πώς θα γίνει να βγούμε απ’ αυτές, όταν οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί των κυβερνήσεων που στιγματίστηκαν από σκάνδαλα τα τελευταία χρόνια αντί αυτοβούλως να προσέλθουν και να καταθέσουν στις ανακριτικές επιτροπές και στα δικαστήρια βοηθώντας στην κάθαρση, που τόσο ανάγκη την έχει ο τόπος για να εξαγνιστεί από το άγος, κρύβονται κι αφήνουν τους πέριξ να απεραντολογούν εάν κι εφ’ όσον επιτρέπεται ένας πρωθυπουργός να απολογείται; Σιγά τα ωά έτσι που κατάντησαν τους εαυτούς τους καταρρακώνοντας με την πολιτεία τους την ίδια την εικόνα τους! Κατά τα άλλα προθύμως «αναλαμβάνουν τις πολιτικές ευθύνες». Αν επρόκειτο, έτσι, αβρόχοις ποσίν να τη σκαπουλάρει κανείς θα αναλάμβανα κι εγώ όχι μόνο τις χώρας μου αλλά κι ολόκληρου του πλανήτη τις «πολιτικές ευθύνες». Ωραίος σεβασμός προς τον ψηφοφόρο, τους θεσμούς και τη Δικαιοσύνη, ωραιότατο, γενναιότατο μάθημα και παράδειγμα προς μίμηση από τον απλό άνθρωπο! Μα ακριβώς ο πρωθυπουργός, ο θεωρούμενος πρώτος υπεύθυνος πολίτης μιας χώρας, είναι αυτός που πρέπει πριν απ’ όλους να απολογηθεί. Τι έχει να φοβηθεί αν δεν έχει ανάμειξη σ’ όλες τις βρομιές που βγαίνουν καθημερινά στη φόρα; Κι αν έχει, πού είναι η σοβαρότητα και η λεβεντιά του να αποδεχθεί ουσιαστικά κι όχι με λεκτικά τερτίπια το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί βοηθώντας το δυσχερές έργο της δικαιοσύνης; Σε λίγες μέρες κάθεται στο σκαμνί ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας να απολογηθεί για την οικονομική κατάντια της χώρας του κι εδώ οι δικοί μας σιωπούν ή κρύβονται θεωρώντας τους εαυτούς τους υπεράνω λαθών, παραλείψεων και ευθυνών, υπόλογοι για τίποτα ούτε καν για την ίδια τους τη στραβομάρα. Τρέλα σου έρχεται με όλα τούτα. Μόνη παρηγοριά το πόσο προφητική γίνεται κάποτε η υψηλή Ποίηση, αλλά, δυστυχώς, πάντοτε σε ώτα μη ακουόντων!</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καθένας νίβει τα χέρια του</i></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> και τα δροσίζει…</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Ένοχος δεν υπάρχει, καπνός…</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Κατάργησαν τα μάτια τους· τυφλοί.</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Μάρτυρες δεν υπάρχουν πια, για τίποτε.</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">[βλ. Γ. Σεφέρης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τρία κρυφά ποιήματα</i>, «Επί σκηνής», Ε΄, στ. 5 κ.ε.]</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Το 1993, από τότε δηλαδή που είχε αρχίσει εντόνως πλέον να διαφαίνεται προϊούσα η πολιτική και ηθική εξαχρείωση και αποσάθρωση της Ελλάδας και των ανθρώπων της, έγραφα καταπικραμένος στο τελευταίο και ύστατο, όπως φαίνεται, ποίημά μου, τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιχνούμενο</i>, με αφορμή εκείνη την κακορίζικη παράνομη «ανασκαφή-εκσκαφή» στο δικό μας Σχολείο του Μαύρου, αυτή τη χαίνουσα πληγή στην κομματιασμένη Ιστορία του τόπου για την οποία τότε ρουθούνι δεν άνοιξε: </span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τον τόπο πρακτορεύουν ύαινες</i></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Κατασπαράζουν τις μαρμάρινες θεές</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> που βγήκανε στο φως (ποιο φως</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-fareast-font-family: Arial;">– </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">καλύτερα να μέναν στο σκοτάδι…</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">»</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">[βλ. Παν. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Αντιχνούμενος</i>, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1994, Γ΄, 2., 14-17· επίσης προσεχώς, συγκεντρωτική έκδοση όλων των <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ποιημάτων</i> από τις Εκδόσεις Ίνδικτος]. Η ανάμνησή της και μόνο στοιχειώνει τον ύπνο και τον ξύπνο μου, με κάνει ακόμη να ανατριχιάζω με το μέγεθος της καταστροφής, με τον βάρβαρο ακρωτηριασμό των θεών και των ημιθέων του τόπου: Κι έκανα τότε μια προσευχή που η σημερινή κατάσταση πιστοποιεί και βοά ότι όχι μόνο δεν εισακούστηκε, αλλά και εξευτελιστικά εμπαίχτηκε:</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γι’ αυτό Αντιχνούμενε σε εξορκίζω</i></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> μην πλαγιάζεις πνιγαλίων στο στήθος μου</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> μη με ποντίζεις στον κλύδωνα της απόγνωσης</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Χάρισέ μου την πίστη στον τόπο μου</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> αντρόπιαστα να λέω το όνομά του</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> κι αν είναι αδύνατο</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> ας μείνει η πέτρα της ξερολιθιάς</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> να κελαηδά ο σκορδιαλλός</span></i><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> να αλαφρώνει τον άνθρωπο δεν το μπορεί το βάρος…</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">» </span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">[βλ. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ό.π.</i>, Β΄, 5., 17-25].</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Βέβαια, ο μέγας δάσκαλος Γιώργος Σεφέρης τα είχε πεί όλα ετούτα καλύτερα από όλους μας πάλι σε εποχές πολιτικά δύσκολες, που τουλάχιστον δεν φαίνεται να ήταν ηθικά τόσο σαψαλιασμένες σαν τις δικές μας:</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στην πολιτεία που έγινε πορνείο</i></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> μαστροποί και πολιτικιές</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> διαλαλούν σάπια θέλγητρα…</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> ο ποιητής</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> χαμίνια του πετούν μαγαρισιές</span></em><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> καθώς βλέπει τ’ αγάλματα να στάζουν αίμα…</span></em><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">»</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">[βλ. Γ. Σεφέρης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τρία κρυφά ποιήματα</i>, «Θερινό ηλιοστάσι», Γ΄, 7-10 & 13-15].</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Και τέλος, για να πούμε το τετριμμένο ότι τα πράγματα επαναλαμβάνονται στην ανθρώπινη ιστορία χωρίς ωστόσο αυτό να διδάσκει και να συνετίζει κανέναν, υπενθυμίζω τι είχε πει σε πολύ παλιότερα, αλλά εξίσου χαλεπά με τα δικά μας «γυρίσματα του κύκλου», ένας Αθηναίος, ο Ισοκράτης (436-338 π.Χ.), που έζησε ως παιδί και παλληκάρι τον τρομερό Πελοποννησιακό πόλεμο και τον άδικο θάνατο του Σωκράτη, και ως ώριμος πλέον άντρας και γέροντας το παρακμιακό αργοβάδισμα των κλασικών χρόνων. Αυτός ο ρήτορας, λοιπόν, συνόψισε επιγραμματικά και με τρομακτική ενάργεια ό,τι ακριβώς θα μπορούσαμε να πούμε και για το σήμερα: «<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Η Δημοκρατία μας», είπε, «αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Μέσα σ’ αυτή την ασυναρτησία, το χάος και το ηθικό σμπαράλιασμα ο «ταλαίπωρος» τόπος ζητά, όπως θα ’λεγε κι ο Καβάφης, «να μπαλοθεί». Πώς όμως αυτό να γίνει, αφού το βρακί του είναι πια καμωμένο ρουβέλια και χρήζει αλλαγής;</span></span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Αλλά επί του παρόντος, αρκετά μ’ αυτά τα ελεεινά και τρισάθλια, που όμως θεώρησα ότι θα έπρεπε εξάπαντος να ειπωθούν λόγω της σοβαρότητάς τους. Απόψε είναι βραδιά κάθαρσης και χαράς, είναι η βραδιά της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυζήθρας, Ζυμήθρας</i>. Ας τη δοκιμάσομε, λοιπόν, να δούμε αν την πετύχαμε. Ας μιλήσομε γι’ αυτό που ήταν και που θα πρέπει να ξαναγίνει ο τόπος, εάν θέλει να δει άσπρη μέρα. Ας μιλήσομε με σεβασμό για τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε και τις οποίες πρέπει να αρμόσομε στη νέα εποχή όπου μας έλαχε να ζούμε για το αειφόρο καλό των νέων γενεών της Μύκονος. Γιατί αλλιώς, όταν αποκωλώσομε, δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη αρά από αυτήν των επιγενομένων και των ίδιων των παιδιών μας για τις επιλογές που οδήγησαν τον τόπο εκεί όπου τον οδήγησαν, εκεί όπου με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγούν κ.λπ. κ.λπ.………</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Απόψε δεν θα αναγνώσομε τις υμνητικές κριτικές που γράφτηκαν και γράφονται για το νέο βιβλιαράκι μου έχοντάς με, ομολογουμένως, πολύ χαροποιήσει. Επιτρέψετέ μου μόνο μόνο να σας διαβάσω μιαν επιστολή…………</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Με την αποψινή ευκαιρία της συνάντησής μας θέλω και πάλι να σας υπενθυμίσω τις καθιερωμένες για τέταρτη πια χρονιά αποσπερίδες πολιτισμού στη Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης στην οποία είστε πάντοτε καλοδεχούμενοι. Το πρόγραμμα του χειμώνα με ποιοτικές πνευματικές αποσπερίδες, που θέλω να τις μοιράζομαι μαζί σας, έχει ήδη αναρτηθεί στον πίνακα ανακοινώσεων έξω από τη Βιβλιοθήκη, αλλά και στο διαδίκτυο (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"><a href="http://paramilita.blogspot.com/"><span style="color: purple;">http</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">://</span><span style="color: purple;">paramilita</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">.</span><span style="color: purple;">blogspot</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">.</span><span style="color: purple;">com</span></a></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">), αρχής γενομένης από την Κυριακή 7 Νοεμβρίου, ώρα 7.00΄ ακριβώς, με την οφειλόμενη από πέρυσι αποσπερίδα που αναφέρεται στην επίσκεψη του Σκωτσέζου προ-προπαππού </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">John</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> και του Καναδού δισεγγονού του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">George</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, που μας ήλθαν στα 1810 και 1980, αντιστοίχως. Τι καλύτερο απ’ αυτό για να περάσει κανείς όσο γίνεται πιο ανώδυνα την ημέρα των δημοτικών εκλογών; Στον ίδιο χώρο τις ώρες λειτουργίας του κατά το αναρτημένο πρόγραμμα θα μπορείτε να βρείτε τα εισέτι μη εξαντληθέντα βιβλία του ομιλούντος, των οποίων το κέρδος από την πώληση θα παραμένει στα έσοδα της Στέγης. Επίσης, θέλω να ενημερωθείτε ότι η τιμή του πολυτελούς, μνημειώδους τόμου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμύθια της Μυκόνου</i> του Λουδοβίκου Ρουσέλ, που είχα την ευκαιρία να επιμεληθώ φιλολογικά με τη σύμπραξη της κ. Δήμητρας Λοΐζου-Βουλγαράκη, αποφασίστηκε από την Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μ., παρά το μεγάλο κόστος της έκδοσης, να αναμορφωθεί προς τα κάτω, ώστε να μπορέσει σαν το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όρτσ’ αλά μπάντα!</i> να φτάσει σ’ όλα τα μυκονιάτικα σπιτικά. Στο εξής, λοιπόν, αντί των 70,00 € θα πωλείται μαζί με τους δυο πολύτιμους συνοδευτικούς δίσκους ακτίνας στην τιμή των 50,00 €, όπως θα εξακριβώσετε στην έκθεση δημοτικών εκδόσεων στην είσοδο.</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">………………………</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div align="center" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" style="text-align: center;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">Ακολούθησαν σύντομη και ουσιαστική εικαστική εισήγηση της ζωγράφου Φωτεινής Στεφανίδη, παρεμβάσεις επί των λεχθέντων εν θερμώ από το ακροατήριο, και, τέλος, αναγνώσεις αποσπασμάτων από το βιβλίο. Έτσι γόνιμα κύλισε αυτή η επεισοδιακή, η αλησμόνητη πολιτικο-πολιτιστική αποσπερίδα του τέλους του καλοκαιριού, που προς απογοήτευση μερικών δεν αφέθηκε να γίνει κομματική, αλλά που τα απόνερά της για καιρό γεννούσαν γόνιμες συζητήσεις και δημοσιεύσεις στα τοπικά έντυπα και στο διαδίκτυο. Οι «τυχεροί» παρεστώτες, που έχουν νουν, νοείτωσαν τα όσα κατέθεσε επί του προκειμένου (πώς και γιατί) ο καθαείς μας. Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο, Ματογιάννι Μυκόνου, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2010 στις 20.30΄ παρόντων του δημάρχου κ. Αθανασίου Κουσαθανά-Μέγα, των υποψηφίων για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου του 2010 και διαφόρων πολιτικών παραγόντων του νησιού. Η παραπάνω ομιλία θα αναρτηθεί στην προσωπική μου ιστοσελίδα (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"><a href="http://paramilita.blogspot.com/"><span style="color: purple;">http</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">://</span><span style="color: purple;">paramilita</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">.</span><span style="color: purple;">blogspot</span><span lang="EL" style="color: purple; mso-ansi-language: EL;">.</span><span style="color: purple;">com</span></a></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">) και θα δωρηθεί κατά τα υπεσχημένα ως… πρωτοχρονιάτικος μποναμάς για το 2011 στον δήμαρχό μας κ. Αθανάσιο Κουσαθανά-Μέγα, τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση του Δήμου Μυκόνου με την από καρδιάς ευχή μου να είναι όλοι τους σιδεροκέφαλοι και να εργάζονται για το καλό και μόνο για το καλό του τόπου. Τώρα δεν μένει άλλο τι από το να αναμένει, να προσδοκά και να ελπίζει για μια αυτοδιοικητική θητεία πάλι το κακοπαθημένο νησί…</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> Η επιγραφή κάτω από τον τίτλο του γ΄ μέρους του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παραμιλητού</i> είναι από το εξαιρετικά δυσεύρετο τευχίδιο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Δήμαρχος Μυκόνου </i>[1903-1907]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Θ.Π. Γρυπάρης προς τον κ. Μ.Λ. Καμπάνην, τέως Δήμαρχον Μυκόνου </i>[1899-1903], Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων «Ανέστη Κωνσταντινίδου», Εν Αθήναις 1905, σελ. 15, που αποτελεί έλεγχο της πολιτικής και απάντηση σε ανάλογο προηγηθέν τευχίδιο του δεύτερου με τίτλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λογοδοσία του τέως Δημάρχου Μυκώνου </i>[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Μιχαήλ Καμπάνη προς τους συμπολίτας του</i>, Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Αρώνη, Εν Αθήναις 1904, σσ. 4-5. Αυτά τότε που οι δήμαρχοι θεωρούσαν υποχρέωσή τους να λογοδοτούν προς τους δημότες τους...</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><div align="right" style="text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">(Αύγουστος-Σεπτέμβριος του 2010)</span><span style="font-size: 10pt;"></span></div><br />
<span style="font-size: 10pt;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><br />
<br />
<br />
</div><div align="left"></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-46178495397455273912010-11-18T17:59:00.006+02:002010-11-25T21:00:40.071+02:00Ο ΣΚΩΤΣΕΖΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ JOHN GALT ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΩΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΥΚΟΝΟΥ ΤΟ 1810 ΚΑΙ Ο ΚΑΝΑΔΟΣ ΤΡΙΣΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ GEORGE GALT ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ 1980 ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ<div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; letter-spacing: 1pt;"><span style="color: purple;">ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ <em>ΠΑΡΑΜΙΛΗΤΑ Γ΄</em></span></span></b><br />
<strong><span style="color: purple; font-family: Arial;">(Για πρώτη φορά μετάφραση των αγγλόφωνων κειμένων στα ελληνικά)</span></strong><br />
<br />
<strong><span style="color: red; font-family: Arial;">(Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των παρακάτω κειμένων εν μέρει ή εν όλω</span></strong><br />
<strong><span style="color: red; font-family: Arial;">χωρίς την άδεια των μεταφραστών / Τα παρακάτω ήταν το θέμα της πολιτιστικής αποσπερίδας της 7ης Νοεμβρίου του 2010 στη Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης)</span></strong><br />
<br />
<br />
<span style="color: #674ea7;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Ο ΣΚΩΤΣΕΖΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">JOHN</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">GALT</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΩΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΧΩΡΑ ΜΥΚΟΝΟΥ ΤΟ 1810</span></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">ΚΑΙ</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Ο ΚΑΝΑΔΟΣ ΤΡΙΣΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">GEORGE</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">GALT</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ 1980</span></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ, ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: #674ea7;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: 414.0pt; text-align: right;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Μνήμη Έλλης Λάσκαρη-Πολυμεροπούλου</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">John</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">γεννήθηκε στις 2 Μαΐου του 1779 στο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Irvine</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ayrshire</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">της Σκωτίας και πέθανε στο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Greenock</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Renfrewshire</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> στις 11 Απριλίου του 1839. Ήταν πολυγραφότατος κι έγινε γνωστός κυρίως για τις λεπτομερείς και ακριβείς περιγραφές και καταγραφές των ηθών της σκωτσέζικης επαρχιακής και αγροτικής ζωής στα μυθιστορήματά του </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ayrshire</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Legatees</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">(1820),<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Annals</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Parish</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1821), </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Sir</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Andrew</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Wylie</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1822), </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Provost</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1822), </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Entail</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">(1823) και </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Lawrie</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Todd</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1830). Η θεματική των μυθιστορημάτων του είναι προάγγελος μιας πιο γενικευμένης παρόμοιας τάσης που δημιούργησε σχολή στη μυθιστορηματική λογοτεχνία του τέλους του 19ου αιώνα. Στα 1830 εξέδωσε το βιβλίο του </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Life</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Lord</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Byron</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> με τον οποίο είχε συνταξιδέψει στη Μεσόγειο.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Το </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ayrshire</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Legatees</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> είναι ένα επιστολικό μυθιστόρημα, που εξιστορεί τις περιπέτειες του αιδεσιμότατου </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Pringle</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">και της οικογένειάς του στο Λονδίνο· στο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Annals</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Parish</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, ο αιδεσιμότατος </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Micah</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Balwhidder</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, ίσως ο πιο ολοκληρωμένος μυθιστορηματικός χαρακτήρας του Γκαλτ, μας δίνει μια ρεαλιστική και εξαιρετικά χιουμοριστική εικόνα ενός Σκωτσέζου επαρχιώτη πάστορα παλαιών ηθών και αρχών. Ο γνωστός Βρετανός φιλόσοφος και οικονομολόγος </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">John</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Stuart</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Mill</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1806-1873), ο κύριος εισηγητής μαζί με τον </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Jeremy</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bentham</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1748-1832) της φιλοσοφικής θεωρίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Ωφελιμισμού, εξομολογείται ότι τον όρο «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Utilitarian</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">» για την </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Utilitarian</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Society</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, που ίδρυσε στα 1822-1823, τον πήρε από αυτό το μυθιστόρημα του Γκαλτ.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Τέλος, στο μυθιστόρημα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Lawrie</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Todd</span></i><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">ο Γκαλτ ζωντανεύει με δύναμη και φαντασία τη σκληρή ζωή ενός Καναδού άποικου, ζωή που ο συγγραφέας είχε γνωρίσει από πρώτο χέρι από το 1826, αφού εκεί διεύθυνε την </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Canada</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Land</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Company</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">,</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> έναν οργανισμό επιφορτισμένο με τα του αποικισμού και της σύναψης εμπορικών συμφωνιών με μεγάλο μέρος του δυτικού Άνω Καναδά, όπου το 1827 ο Γκαλτ, ανοίγοντας έναν σημαντικό δρόμο στο δάσος ανάμεσα στις δυο λίμνες </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Huron</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> και<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Erie</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, ίδρυσε την πόλη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Guelph</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, γνωστή σήμερα ως </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ontario</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. Άλλες εμπορικές περιπέτειές του τον είχαν φέρει προηγουμένως στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα το 1809-1811, καθώς και στη Γαλλία και Κάτω Χώρες το 1814. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η θέση του στην εμπορική εταιρεία </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Canada</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Company</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">υποσκάφτηκε από μηχανορραφίες και πλεκτάνες των ανταγωνιστών και εχθρών του με αποτέλεσμα να επιστρέψει στην Ευρώπη οικονομικά κατεστραμμένος. Έκτοτε αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του αποκλειστικά στη συγγραφή μέχρι το 1839 που πέθανε. Το 1833 έγραψε την αυτοβιογραφία του στην οποία εξομολογείται όσα δεν μπορούσε να πει στα ταξιδιωτικά του πονήματα. Από όλα τούτα τα έργα του, όσο γνωρίζω, τίποτα δεν έχει μεταφραστεί στη γλώσσα μας.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ας έλθω όμως στο ταξίδι που ενδιαφέρει εμάς εδώ: Ο Γκαλτ είχε εγκατασταθεί στο Λονδίνο το 1804 κι εκεί του ανατέθηκε από μιαν εμπορική εταιρεία να ταξιδέψει στη Μεσόγειο για να συνάψει εμπορικές συμφωνίες με τις χώρες της. Στο ταξίδι του συνάντησε, όπως προείπα, τον ποιητή </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Lord</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Byron</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">(Λονδίνο 1788-Μεσολόγγι 1824) με τον οποίο συνταξίδεψε πρώτα ώς τη Μάλτα κι ύστερα στην Αθήνα. Μιας κι ήταν τότε της μόδας για κάθε προοδευτικό και καλλιεργημένο άτομο της εποχής, ήταν κι αυτός «φιλέλλην» για ένα διάστημα, όπως άλλοι συμπατριώτες του, χωρίς ποτέ βέβαια να φτάσει σαν τον Βύρωνα στο σημείο να δώσει την ίδια του τη ζωή για την απελευθέρωση του τόπου από τον τουρκικό ζυγό. Αντιθέτως, όσο κράτησαν τα φιλελληνικά του αισθήματα, επιδόθηκε με ζέση στον σκοπό για τον οποίο είχε έρθει στα μέρη μας, το άνοιγμα δηλαδή του δρόμου για τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: -45.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η πρώτη καταγραφή των ταξιδιών του Γκαλτ φτάνει μέχρι τη Μάλτα. Η δεύτερη περιλαμβάνει την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία και το Αρχιπέλαγος, το Αιγαίο Πέλαγος δηλαδή, κι έγινε το 1810. Αργότερα, στα 1813, εξέδωσε το δεύτερο ταξιδιωτικό βιβλίο του, αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ. Γραμμένο, όπως συχνά συνήθιζαν οι περιηγητές (και όχι μόνο) εκείνου του καιρού, με τη μορφή επιστολών προς το πρόσωπο στο οποίο το αφιερώνει, «Την Αυτού Εξοχότητα τον Πρίγκιπα Πέτρο Κοζλόφσκι» («</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">To</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">His</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Excellency</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Prince</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Peter</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Koslovsky</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">»), «Μέλος της Γαλλικής Λεγεώνος της Τιμής, Διδάκτορα της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Σύμβουλο του Κράτους, Αυτοκρατορικό Αρχιθαλαμηπόλο κ.λπ. κ.λπ.», αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα καταγραφή με τη ματιά ενός Σκωτσέζου έμπορου και συγγραφέα. Όταν ο Γκαλτ μάς έκανε την επίσκεψή του, ήταν δεν ήταν τριαντάρης, νέος δηλαδή κι αυτός σαν τον Ιρλανδό Λόρδο του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Charlemont</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, που μας είχε κάνει τη δική του βίζιτα εξήντα χρόνια πριν, το 1749 [βλ. Π. Κουσαθανάς, α. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ένας Λόρδος στη Μύκονο και στις Δήλες το 1749 / </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">An</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Irish</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Lord</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">in</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Myconos</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Delos</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Rhenea</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">in</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">year</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1749</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, Μύκονος 1989<sup>α</sup>, 1991<sup>β</sup>, και β. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Γ΄</i>, <span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">ό.π., .</span>]. Από τις πέντε τελευταίες επιστολές [σσ. 309-347 του βιβλίου του] με αριθμούς 40. έως 44., που γράφτηκαν από την προεπαναστατική Μύκονο στο διάστημα του ενός περίπου μηνός που έμεινε στο νησί (από την 9<sup>η</sup> Μαΐου έως τουλάχιστον την 5<sup>η</sup> Ιουνίου του 1810), οι πρώτες τρεις αναφέρονται αποκλειστικά στη Μύκονο. Σ’ αυτές βρίσκομε ενδιαφέρουσες πληροφορίες, σημαντικές εντυπώσεις, αλλά και γραφικές παρεξηγήσεις από τη Χώρα: πληροφορίες για τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γιαλλούδες</i> αλλά και για την οικονομία που ήταν το φόρτε του, σχόλια για τον δυναμισμό και την κοινωνική θέση της Μυκονιάτισσας, μοιρολόγια στην κηδεία μιας νέας γυναίκας, που θα τα θαυμάσει πολύ αργότερα, στα 1884, και ο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bent</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, χαμένα, δυστυχώς, οριστικά και αμετάκλητα πια λόγω του αυτοσχεδιαστικού χαρακτήρα και του πένθιμου, και ως εκ τούτου θλιβερού και δυσάρεστου, περιεχομένου τους, που η ανθρώπινη φύση προτιμά να ξεχνά παρά να θυμάται<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn1" name="_ednref1" style="mso-endnote-id: edn1;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[1]</span></span></span></span></a>.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Πρωτίστως, σημαντικές είναι οι πληροφορίες που μας παραδίδει για την Ανωμερά με περιγραφές των μοναστηριών της «Τουρλιανής» (μοναστήρι για καλόγερους) και του «Παλιόκαστρου» (μοναστήρι γαι καλόγριες), με την ξεκαρδιστική εξιστόρηση της «εκλογής» μιας ηγουμένης από το ποίμνιο των καλογραιών, που είχε χωριστεί σε δυο αντιμαχόμενες παρατάξεις – δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα στις μέρες μας [για το έτερον εκ των τριών μοναστηριών της Ανωμεράς, του Αϊ-Γιώρη στον Αμπελόκηπο, βλ. Σ.Μ. Συμεωνίδης, «Οι Κορνάροι-Χανιώτες της Μυκόνου και ο “Αϊ-Γιώρης” στον Αμπελόκηπο (1599-1850)», ανάτ. από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών</i>, τ. 20, 2006-2010, Αθήνα 2010, σσ. 57-106, για δε το Μοναστήρι του Αϊ-(Μ)παντελέμονα στο Μαράθι βλ. «Η εν Μυκόνω μονή του Αγ. Παντελεήμονος», ανάτ. από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα του Μεσαιωνικού Αρχείου</i>, τ. Δ΄ (1951-1952), Αθήνα 1953, σσ. 58-122˙ β΄ δημοσίευση και ανάτ. στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών</i>, τ. Δ΄, Γ. Δ. Κυπραίος, Αθήναι 1964]. Κι ακόμη με την πονεμένη εκείνη ιστορία του άμοιρου Μυκονιάτη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ποιητή, που οι ωδές του δεν υπήρχε τρόπος να δουν το φως της δημοσιότητας και θα τις έπαιρνε μαζί του στον τάφο. Ο ανώνυμος αυτός ποιητής, δεν αξιώθηκε καν μια απλή μνεία του ονόματός του από τον συμπονούντα κατά τα άλλα Ιωάννη Γκαλτ, που ως συγγραφέας κι αυτός καταλάβαινε τον καημό του. Έτσι σήμερα είναι πια αδύνατο να εξακριβώσομε περί τίνος επρόκειτο. Κι αφού ο ανώνυμος Μυκονιάτης ποιητής πέθανε «στην τραγική απάτη του δοσμένος / πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί», δεν απομένει τίποτε άλλο για εμάς παρά να τον συναριθμήσομε με το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κακορίζικο πλήθος που τον πόνο του προσπαθεί ν’ απαλύνει η περίφημη «Μπαλάντα» του Καρυωτάκη «στους άδοξους ποιητές των αιώνων»…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Επειδή οι περιηγητές εκείνων των καιρών δεν μας έχουν συνηθίσει σε πληθώρα περιγραφών και εντυπώσεων από την ενδοχώρα της Μυκόνου, μέρος της οποίας είναι και η Ανωμερά με τα δυο μοναστήρια της, οι αναφορές του Γκαλτ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για το «Καλό Χωριό» είναι από κάθε άποψη μοναδικές και πολύτιμες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρά τις παρερμηνείες και παρεξηγήσεις του σχετικά με τα ήθη και έθιμα του τόπου ή το λατρευτικό τυπικό της ορθόδοξης εκκλησίας, παρερμηνείες ή υπερβολές που εύκολα εντοπίζονται από όποιον στοιχειωδώς γνωρίζει τον τόπο και την ιστορία του. Άλλωστε, πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί για έναν ταξιδιώτη από μια χώρα τόσο διαφορετικής κουλτούρας, όταν μάλιστα δεν μένει παρά μόνο έναν μήνα στο νησί; Σήμερα πάντως, την εποχή του άψε-σβήσε, φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν περαιτέρω απλοποιηθεί, αφού στέλνονται, συνήθως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες όταν η χυδαιότητα, η κακογουστιά και η άγρα του κέρδους παντί τρόπω και πάση θυσία είναι στο φόρτε τους, άσχετοι κι αγράμματοι άνθρωποι με την πρωινή πτήση, οι οποίοι ώς την ώρα της βραδινής που θα αναχωρήσουν πρέπει να έχουν μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά την «ιστορία του τόπου και τα προβλήματά του», και να ’χουν κιόλας γράψει για την έκδοση της επόμενης ή έστω μεθεπόμενης μέρας το δημοσίευμά τους το οποίο οφείλει να είναι όσο γίνεται πιο τερατώδες, σκανδαλοθηρικό, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γαργαλιστικό και προπαντός μοχθηρό και άδικο, να αποβλέπει δε όχι στη θεραπεία των κακώς κειμένων, αλλά στη θήρευση μιας σαδιστικής ηδονής διά του εντοπισμού των δεινών του τόπου. Έτσι θεωρείται φυσικό πλέον από τα τέτοια αβασάνιστα δημοσιεύματα να αποδίδονται κατά κανόνα συλλήβδην όλες οι ευθύνες μονόμπαντα σ’ αυτόν που φταίει το λιγότερο: δηλαδή τον ίδιο τον τόπο, το θύμα της ομορφιάς και της επιτυχίας του, που αισχρά, εμετικά θα ’λεγα, τις εκμεταλλεύτηκαν ντόπιοι και ξένοι ερήμην οποιουδήποτε σωστικού και επιβαλλόμενου άνωθεν παρεμβατισμού. Όλα, δηλαδή, στον αυτόματο πιλότο κι άσε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον τόπο να σκουντουφλά και να παραπαίει όλο και περισσότερο, άσε τον να βγάλει τα στραβά του. Καλύτερα να σταματήσω εδώ, αλλιώς θα καταλήξω πάλι να δημηγορώ, κι η πίκρα μου δεν είναι για δημηγορίες, είναι για θρήνους τώρα πια…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: -45.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Το βιβλίο με τις εντυπώσεις του Γκαλτ από τα ταξίδια του στη Μεσόγειο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1813 στο Λονδίνο με τίτλο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Letters</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">from</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Levant</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">containing</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">views</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">state</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">society</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">manners</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">opinions</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">commerce</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">in</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Greece</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">several</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">principal</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">islands</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Archipelago</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Inscribed</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Prince</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Koslovsky</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cadell</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">W</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Davies</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Strand</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1813 [«</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Myconi</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">» (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">): </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Letters</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XL</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">-</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XLIV</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">., σσ. 309-347, και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φωτοαναστατική επανέκδ. του σπάνιου πια αυτού βιβλίου στη σειρά </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Legacy</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Reprint</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Series</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Kessinger</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Publishing</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Printed</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">in</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">U</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">.</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">S</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">.</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">A</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">., χ.χ. (2008), δεμένο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και άδετο]. Οι επιστολές του βιβλίου με αριθμούς </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XL</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">.-</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XLIV</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. (40.-44.) γράφτηκαν στη Μύκονο και οι τρεις πρώτες (40.-42., σσ. 309-336) αναφέρονται αποκλειστικά στο επεισοδιακό ταξίδι προς τη Μύκονο περιγράφοντας τη διαμονή και τις περιπέτειες του περιηγητή στο νησί, που το αποκαλεί με το όνομα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Myconi</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, έτσι όπως το ονόμαζε κι ο αγγλικός τύπος, αλλά και άλλα κιτάπια των καιρών, δηλαδή μ’ ένα από τα ονόματα-παραφθορές του ορθού <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μύκονος</i> κατά το διάβα των αιώνων: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μίκουλη</i> και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μίκουλα</i> τη λέει ο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Edrizi</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> στα 1153, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μόκανα</i> ο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Piri</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Reis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> τον 16<sup>ο</sup> αιώνα…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Από τα πιο αξιομνημόνευτα σημεία της περιγραφής του Τζον Γκαλτ είναι ότι θεωρεί τη Μύκονο το πιο κατάλληλο στην περιοχή μέρος για να χρησιμοποιηθεί ως βάση και εμπορικό πέρασμα για τις εταιρείες που ο ίδιος εκπροσωπούσε, τους δε Μυκονιάτες ως τους «πιο πολιτισμένους κι απελευθερωμένους από τους υπόλοιπους Έλληνες» και ως εκ τούτου καταλληλότερους για να συνεργαστεί μαζί τους. Τον «πολιτισμό» των Μυκονιατών –πολυσύνθετο φαινόμενο με πολλές συνισταμένες στο διάβα αιώνων περιπετειώδους ναυτικής και πειρατικής <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παράδοσης– τον αποδίδει μονόπλευρα κι αβασάνιστα μόνο στην επίδραση του Ρώσου Συνταγματάρχη και Γενικού Πρόξενου του Αρχιπελάγους, Κόμη Ιβάν Βόινοβιτς, και ιδιαιτέρως της καλλιεργημένης και από σπουδαίο, φαίνεται, βενετσιάνικο σόι συζύγου του Μαρίας Κοκκίνου, που διοργάνωνε όχι μόνο χοροεσπερίδες, αλλά και θεατρικές παραστάσεις στο νησί, πράγμα που αποτελεί την πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη θεάτρου στη Μύκονο! Τις παραστάσεις μάλιστα αυτές, όπερ και σημαντικότερο, παρακολουθούσαν όχι μόνοι οι πρωτοκλασάτοι Μυκονιάτες της εποχής, αλλά σχεδόν απαξάπαντες οι κάτοικοι του νησιού, τουλάχιστον όσοι βρίσκονταν, όπως –για να μην ξεχνιόμαστε και παραπαίρνομε αγέρα– λέει χαρακτηριστικά ο Γκαλτ: «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">above</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">very</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">lowest</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">rank</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">», προφανώς δηλαδή πλην των εντελώς αγράμματων ή αυτών που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα! Πού τώρα γίνονταν όλες αυτές οι κοινωνικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις της εποχής; Μα πού αλλού, φαντάζομαι, από τις «απέραντες» για τα δεδομένα της εποχής αίθουσες του ορόφου του προξενικού μεγάρου κατά τον χειμώνα και στην αψιδωτή στοά με τα δηλιανά μάρμαρα του ισόγειού της κατά το καλοκαίρι;</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Και τώρα που ξέρω και ξέρετε όλα τα παραπάνω, όποτε τυχαίνει ν’ ανεβαίνομε τα φαγωμένα πια απ’ το πηγαιν’-έλα τόσων αιώνων μαρμάρινα σκαλοπάτια της Δημαρχίας μας για κάνα πρόβλημα ή κάποιο χρειαζούμενο έγγραφο, ας προσπαθούμε να φανταστούμε εκείνες τις «πολιτιστικές εκδηλώσεις» που λάβαιναν χώρα ακριβώς δυό αιώνες πριν. Αλλά κι ο Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιό του ας προσπαθούν να είναι στις αποφάσεις τους και στη λύση των προβλημάτων του τόπου που δίνουν αντάξιοι της ιστορίας του δημοτικού μας μεγάρου, αλλιώς μετά από χρόνια θα βγουν όλα στη φόρα, καληώρα σαν τώρα, αλλά με ονόματα πλέον και καταλεπτώς για όσα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποφασίζουν, διατάζουν, εφαρμόζουν ή το συχνότερο δεν εφαρμόζουν! Αν, ώς τότε, δεν έχει πέσει η κεραμιδοσκεπή την Δημαρχίας να καταπλακώσει τους ίδιους και τα έργα τους, για να ησυχάσομε μια και καλή!…</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Έτσι, λοιπόν, ο Ιωάννης Γκαλτ αποφάσισε να αγοράσει κατά τα γραφόμενα στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτοβιογραφία </i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του (1833) έξι χρόνια πριν από τον θάνατό του στα 1839, αποθήκες στο νησί για τη φύλαξη και εν συνεχεία την προώθηση προς την Ανατολή των εμπορευμάτων της εταιρείας που εκπροσωπούσε. Ο τρισεγγονός του Γεώργιος Γκαλτ χρησιμοποιεί στο δικό του βιβλίο, που εκδόθηκε το 1982, γενικώς και κάπως ασαφώς το ρήμα «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">acquired</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">»–«απόκτησε», χωρίς να διευκρινίζει αν ο προ-προπαππούς του αγόρασε ή μίσθωσε. Κατά τα λεγόμενα από τον ίδιο τον γερο-Γκαλτ στη βιογραφία του και κατά τη ρητή διαβεβαίωσή του ότι είχε ακόμη το 1833 στα χέρια του το συμβόλαιο αγοράς από την κοινότητα, πρέπει να αγόρασε στα 1810 το τμήμα εκείνο του ισογείου της σημερινής Δημαρχίας μας, που μέχρι προ τινος ήταν ακόμη μισθωμένο σε μαγαζιά και ταξιδιωτικά πρακτορεία. Και το αγόρασε είτε από τη σύζυγο του Κόντε Ιωάννη Βόινοβιτς είτε –το πιθανότερο– από το Κοινόν των Μυκονίων στη δικαιοδοσία του οποίου είχε, ως φαίνεται, από τότε περιέλθει το μέγαρο. Επί</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">λέξει</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">περιγράφει</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">το</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">γεγονός</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">ως</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">εξής</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">: «On a point of land close to the town stands a large mansion, erected by Count Orloff<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn2" name="_ednref2" style="mso-endnote-id: edn2;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[2]</span></span></span></span></a>, and afterwards the residence of the Russian consul-general… The document granting it to me by the community is still in my possession».</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Το αγορασμένο από τον Γκαλτ αυτό κομμάτι ήταν ένα κι ένα για τον σκοπό που το χρειαζόταν ο Σκωτσέζος έμπορας. Βρισκόταν επί της θαλάσσης, τω όντι δυο βήματα από το Κάστρο, την παλιά πόλη του νησιού και την αρχή της καινούργιας, ακριβώς απέναντι στην ξέρα όπου βρισκόταν η παλιά μορφή του Αϊ-Νικολακιού της Καδένας, το οποίο, όπως δηλοί και το όνομά του, ήταν το πρώτο αγκυροβόλιο του νησιού μας. Ως φαίνεται, το εκκλησιδάκι ήδη από τη Ρωσοκρατία, ίσως και παλαιότερα, είχε συνδεθεί με τον Γιαλό με το περιώνυμο γεφυράκι – έχομε πληροφορίες που συνηγορούν στο ότι ο Κόμης Βόινοβιτς είχε πάθος με τα γεφύρια [βλ. παρακάτω]. Μιλώ για το λιλιππούτειο γεφυράκι που βλέπομε στις πρώτες φωτογραφίες του Γιαλού και που, δυστυχώς, ισοπεδώθηκε όταν είχε καταλάβει και τον δήμαρχο (1899-1903) Μιχαήλ Λ. Καμπάνη η απρογραμμάτιστη και αψυχολόγητη «αναπτυξιακή» μανία στις αρχές του 19ου αιώνα, μανία που εκτός των άλλων πήρε σβάρνα και την Αγία Μονή –η τέτοια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«ανάπτυξη» έχει πάντα τρομερές απώλειες– αλλιώς, θα είχε και η Μύκονος εκτός από όλα τα άλλα κοινά με την κραταιά Βενετία και τη δική της Γέφυρα των Στεναγμών [βλ. α. Θ.Μ. Γρυπάρης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Δήμαρχος Μυκόνου Θ.Π. Γρυπάρης προς τον κ. Μ.Λ. Καμπάνην, τέως Δήμαρχον Μυκόνου</i>, Ανέστης Κωνσταντινίδης, Αθήναι 1905, και β. Μ.Λ. Καμπάνης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λογοδοσία του τέως Δημάρχου Μυκώνου </i>[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Μιχαήλ Καμπάνη προς τους συμπολίτας του</i>, Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Αρώνη, Εν Αθήναις 1904]!</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες, που καταλεπτώς βέβαια θα έγραφε το πωλητήριο ή μσθωτήριο συμβόλαιό του και δεν νομίζω τώρα πια να υπάρχει ελπίς κάπου αυτό να εντοπιστεί, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάντως μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο ενδιαφέρον θα ήταν αν το είχαμε, ίσως εξίσου ενδιαφέρον σαν κι εκείνη τη χαμένη «κούκλα» με τη μυκονιάτικη φορεσιά που αναφέρει ότι είχε στην κατοχή του ο Λόρδος του Τσάρλμοντ και που αν υπήρχε θα μας είχε ίσως λύσει όλες τις απορίες και τα ερωτηματικά για τη μυκονιάτικη γυναικεία φορεσιά της εποχής. Είναι πολλά και αναπάντητα τα ερωτήματα, που ανακύπτουν από τις μπερδεμένες περιγραφές και απεικονίσεις της από τόσους και τόσους ταξιδιώτες από τους οποίους κανείς, ούτε ο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Joseph</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Pitton</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">de</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Tournefort</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> δεν τα καταφέρνει να είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τόσο λεπτομερειακός όσο και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πλήρως κατανοητός στις περιγραφές του και στα σχέδια του ζωγράφου του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Aubriet</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. Ούτε βέβαια και το μάλλον προχειροφτειαγμένο ομοίωμα με τη γυναικεία παραδοσιακή ενδυμασία από τέλη του 19<sup>ου</sup> αιώνα, που σώζεται στο Μουσείο Μπενάκη, μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα, αφού τότε που κατασκευάστηκε η «κούκλα» η φορεσιά ήδη αποτελούσε παλιά ιστορία και φοριόταν μόνον ως σπάνιο αξιοθέατο πια [βλ. Μ. Αργυριάδη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η κούκλα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα</i>, Εκδόσεις Λούση Μπρατζιώτη, β΄έκδ., Αθήνα 1991, εικ. υπ’ αριθ. 42 & σ. 31]. Πρόσφατα ανακάλυψα στον κατάλογο μιας δημοπρασίας το χαρακτικό ενός (Γερμανού;) ανωνύμου με μιαν πιο ξεκάθαρη απεικόνιση εκείνης της περίφημης ενδυμασίας που έχει πονοκεφαλιάσει ενδυματολόγους, μοδίστρες και λαογράφους, αλλά δεν επιχείρησα να το αποκτήσω, αφού τις περισσότερες φορές που προσπάθησα για άλλα παρόμοια για την ιστορία του τόπου μαρτυρίκια και κειμήλια, το εγχείρημά μου, ατυχώς, δεν είχε αποτέλεσμα [βλ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κατάλογο Δημοπρασιών</i> της 17.12.2008<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>του Οίκου Π. Βέργος, σελ. 60, εικόνα 367· ο κατάλογος με την εικόνα είναι διαθέσιμος για τους ερευνητές στο Αρχείο Μυκόνου της Βιβλιοθήκης Παν. Κουσαθανά – Δημοτικής Στέγης Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης στη Μύκονο].</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Πάντως, ο κύριος Ιωάννης Γκαλτ φαίνεται ότι ήταν αρκούντως περπατημένος: Στο ταξιδιωτικό του βιβλίο, πονηρά σκεπτόμενος, δεν αναφέρει λεπτομέρειες για τα εμπορικά του σχέδια και κρατά μυστική την αγορά, μάλλον μόνο του ισογείου, στο κτήριο της σημερινής Δημαρχίας στον Γιαλό, αγορά που την αποκαλύπτει πολλά χρόνια μετά στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτοβιογραφία</i> του (1833). Επίσης, μυστικοπάθεια τον διακατέχει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και για τον περίεργο τουλάχιστον ρόλο του στην περιβόητη υπόθεση της βρόμικης κλοπής των γλυπτών του Παρθενώνα από εκείνον που ξεπέρασε όλους τους συμπατριώτες του σε θράσος, τον </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Thomas</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bruce</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, Κόμη του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Elgin</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> και του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Kincardine</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, τον περίφημο Λόρδο Ελγίνο (1766-1841). Λόγοι εχεμύθειας, υποστηρίζει το 1982 ο τρισεγγονός του, ο νεότερος Γεώργιος Γκαλτ, δεν επιτρέψανε στον προ-προπάππου του να κάνει περί αυτού οποιαδήποτε σχετική αναφορά στο ταξιδιωτικό του πόνημα, πλην μιας ακροθιγούς για το ναυάγιο στα Κύθηρα (1802) ενός εκ των πλοίων που μεταφέρανε τα κλεμμένα μάρμαρα και του οποίου η ανέλκυση έγινε μετά από τρία χρόνια στα 1805. Όλη αυτή η μυστικότητα διότι τότε, στα 1813 που κυκλοφόρησε το ταξιδιωτικό βιβλίο του, αυτά ήταν ακόμη πολύ νωπά για να τα αγγίζει κανείς· μόλις ελάχιστα χρόνια είχαν παρέλθει από τον σάλο που είχε προκαλέσει η ιερόσυλη αγοραπωλησία ανάμεσα στον παραδόπιστο διπλωμάτη, που λόγω της διπλωματικής θέσης του στην Κωνσταντινούπολη είχε πετύχει να αποσπάσει το περιπόθητο φιρμάνι από τον Τούρκο κατακτητή, και στη βρετανική κυβέρνηση που έγινε επισήμως και «νομίμως» ο κλεπταδόχος των αρχαίων. </span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Κατά την προσωπική μαρτυρία του γερο-Γκαλτ στην αυτοβιογραφία του (1833), στην οποία και πάλι παραπέμπει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο τρισεγγονός του [βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">G</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Trailing</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Pythagoras</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Quadrant</span></city><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><country-region w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Canada</span></country-region></place><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1982 και επανέκδ. </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">A</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">journey</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">through</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Aegean</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Islands</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Methuen</span></city><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span></city></place><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1988, σ. 210], ο Ελγίνος πρόλαβε στο τσακ να πληρώσει τα έξοδα μεταφοράς και συσκευασίας των πολύπαθων μαρμάρων του Παρθενώνα – κι όχι μόνο του Παρθενώνα, αφού η Ελευσίνα, η Αίγινα, η Νεμέα, οι Μυκήνες… πολλά θα είχαν να καταμαρτυρήσουν επ’ αυτού. Έτσι ο προ-προπαππούς Ιωάννης Γκαλτ δεν μπόρεσε, όπως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διακαώς επιθυμούσε, να τα πληρώσει πρώτος ο ίδιος αντί του Ελγίνου ώστε να τα ιδιοποιηθεί για να τα μοσχοπουλήσει αργότερα! Είναι από τότε τέτοια η βρομιά της υπόθεσης, που ακόμη ζέχνει. Γι’ αυτό είναι μάταιος κόπος όσο και να προσπαθεί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κανείς τώρα πια με καλή προαίρεση και με το βάθος του χρόνου που πέρασε να δικαιολογήσει κάπως την αρπαγή τους υποθέτοντας ότι έτσι τα μάρμαρα «διασώθηκαν» και προστατεύτηκαν από άλλες ενδεχόμενες καταστροφές, που θα προκαλούσε η αδιαφορία και η άγνοια ή η καταφορά των περιστάσεων. Τώρα πλέον καμμιά δικαιολογία δεν μπορεί να εφευρεθεί για τη μη επιστροφή τους, ει μη μόνο το δύστροπο βρετανικό πείσμα κι ένας ψωροεγωισμός προσχημάτων σε καιρούς που, ευτυχώς, η μπογιά ανάλογων επιχειρημάτων δεν πείθει κανέναν σώφρονα άνθρωπο, ιδιαιτέρως μετά από τις πανάκριβες και αχρείες μισθώσεις της αίθουσας των μαρμάρων του Παρθενώνα για ματαιόδοξα δείπνα. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης έχει προ πολλού χρησιμοποιήσει το πιο αποστομωτικό επιχείρημα, τι άλλο να πει κανεις; «Γι’ αυτά πολεμήσαμε». Κι επιτέλους, ιδού η ευκαιρία να αποδείξει έστω για μια φορά το Ηνωμένο Βασίλειο ότι, έστω και σπανιότατα, γίνεται κάποτε το θαύμα να πρυτανεύσει η Δικαιοσύνη απέναντι σ’ έναν μικρό τόπο στην άλλη άκρη της Ευρώπης, τόπο που πολλές φορές υπήρξε το θύμα των πολιτικών επιλογών μιας ξεπεσμένης πλέον αυτοκρατορίας. Η κατίσχυση του Πολιτισμού δεν μπορεί να είναι βρετανική ή ελληνική υπόθεση και αξία, είναι οικουμενική.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο τρόπος που διατυπώνει ο παλιός Γκαλτ τα σχετικά με τα μάρμαρα αποδείχνει, οπως επιμένει ο τρισεγγονός του Γεώργιος που σήμερα ζει και εργάζεται στον Καναδά και που τα γραφόμενά του δείχνουν πως δεν πεθαίνει δα για τον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρόγονό του, ότι από εκείνα τα χρόνια η υπόθεση αυτή βρομούσε. Εν πάση περιπτώσει, είναι προς έπαινο του νεότερου Γκαλτ, που εξομολογείται με ειλικρίνεια πως νιώθει ανακουφισμένος και δοξολογεί την τύχη που τα ’φερε έτσι, ώστε τα μάρμαρα να αποκαλούνται Ελγίνεια κι όχι Γκάλτεια, απαλλάσσοντας έτσι τους δικούς του ώμους από το άχθος και το άγος της περιώνυμης κλοπής και την ψυχή του από της Αθηνάς την κατάρα...</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: 414.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ξαναγυρίζω στη Δημαρχία μας: Αυτή, αρχικά (18<sup>ος</sup> αι.), υπήρξε κατοικία του περίφημου από τους Ρωσοτουρκικούς πολέμους του 1768-1792, που έκλεισαν με τις Συνθήκες του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) και του Ιασίου (1792), Μυκονιάτη καπετάνιου και αρχιπλοηγού, Ιππότη Αντώνιου Ψάρ(ρ)ου ή πιθανότερα Ψα(ρ)ρού (1735-1811), καραβοκύρη και εμπόρου σιτηρών στο Ταϊγάνι της Ρωσίας. Η συμβολή του Ψαρρού, αλλά και των υπόλοιπων στρατολογημένων Μυκονιατών ναυτικών στον πρώτο ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1768-1774 με τα Ορλωφικά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των δυο αδελφών Αλέξιου και Θεόδωρου (1737-1807 και 1741-1796, αντιστοίχως) ήταν καθοριστική ιδιαίτερα στη Μάνη, στον Μυστρά και στη Ναυμαχία του Τσεσμέ το 1770, όπως λένε οι πηγές [βλ. Εκδοτική Αθηνών, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, </i>τ. ΙΑ΄, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Ελληνισμός υπό ξένη κυριαρχία (1669-1821), Τουρκοκρατία – Λατινοκρατία</i>, Αθήνα 1975 (για τον Α. Ψαρρό, σσ. 64, 66-68, 72, 80-81, 89 και 241)]. Ο Ψαρρός έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους Ρώσους που τον θεωρούσαν λόγω των γνώσεων και της εμπειρίας του ως μοναδικό και αναντικατάστατο, αν κι αργότερα κατηγορήθηκε για απληστία και οικονομικές ατασθαλίες ίσως και από τη ζηλοφθονία που γεννούν τα αξιώματα και οι διακρίσεις, όπως μαρτυρούν τα κιτάπια της εποχής<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn3" name="_ednref3" style="mso-endnote-id: edn3;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[3]</span></span></span></span></a>.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: 414.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αργότερα (1782) το περί ου ο λόγος σπίτι δόθηκε στον Κόμη Ιωάννη Βόινοβιτς από τον Ψαρρό, ως κατοικία του και ως γραφείο του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Προξενείου «εις ένδειξιν της φιλίας η οποία τον συνέδεε μετά του Κυρίου Κόμητος Βόινοβιτς… όχι τόσον δι’ ιδίαν χρήσιν και κατοικίαν, αλλά να την χρησιμοποιήσει κατά την αρέσκειάν του…», όπως επί λέξει γράφει η πράξη μεταβίβασης που σώθηκε. Ο τελευταίος το μεγάλωσε, το επισκεύασε και το «καλλώπισε κατά τρόπο αρμόζοντα εις το προξενείον» και «εθεώρησε πρέπον να κτίσει έν νέον κτήριον επί της αυτής οικίας [εννοεί τον όροφο] διά να την επεκτείνει ώστε να γίνει και διά την χρήσιν Γραφείου του Προξενείου». Στο Αρχείο Μυκόνου της «Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά – Δημοτικής Στέγης Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης», καθώς και στη «Δημοτική Βιβλιοθήκη Μυκόνου» υπάρχει μεταφρασμένο αυτό το συμβόλαιο, το δε πρωτότυπο στη ρωσική γλώσσα φυλάσσεται στο αρχείο του φίλου κ. Περικλή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Α. Ψάρρου (γεν. 1921). Ευχαριστώ κι από εδώ τον φίλο Περικλή, γυιο του Αντωνέλλου <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ψάρρου (1871-1965) και της Μαριέττας Γρυπάρη (1891-1984, θυγατέρας του Θεοδώρου Γρυπάρη και της Καλλιόπης Βλασσοπούλου, εγγονής Πέτρου Μαυρογένη), για τη γενναιοδωρία του να μου στείλει ένα αντίγραφο για το ιστορικό αρχείο της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά. <span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;"></span></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Μέσα στα μεγαλεπήβολα σχέδια του Βόινοβιτς, που φαίνεται πως είχε αγαπήσει το νησί, ήταν και η κατασκευή μιας θαλάσσιας γέφυρας που θα ένωνε το μέγαρό του με τον κήπο που είχε εν τω μεταξύ αγοράσει απέναντι, τον περίφημο «Κήπο του Κόντε», που δεν είναι άλλος από τον σημερινό κήπο του ξενοδοχείου «Λητώ». Κι αυτό για να μη χρειάζεται να κάνει με τα πολύτιμα πόδια του τον γύρο στο «μισοφέγγαρο» του Γιαλού ώσπου να φτάσει σ’ εκείνον τον πευκοφυτεμένο κι ευωδιαστό παράδεισο: «Είμαστε σήμερα στα τέλη του 18ου αιώνα που πιάνει ο πόλεμος ο ρωσοτουρκικός, κι είναι αυτή η αιτία να έρθει στο νησί ένας Ρώσος εξόριστος. Ποιο να ’τανε το βλάψιμό του ώστε να φτάσει μέχρι εδώ, τόσα μιλιούνια βέρστια, δεν το ξέρει κανείς, μόνο ότι ήταν Κόντες, με τον παρά να βροντά στην τσέπη», εξιστορεί ο αγγελοχτισμένος λόγος της Μέλπως [βλ. Μ. Αξιώτη, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το σπίτι μου</i>, Θεμέλιο, Αθήνα 1965, σ. 148].</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Η κηπευτική χρήση εκείνου του περίοπτου κομματιού γης, συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, οπότε και ανεγέρθηκε μέσα εκεί από τον Ε.Ο.Τ. το 1952 το πρώτο «σύγχρονο» ξενοδοχείο, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λητώ</i>, σε μια προσπάθεια προσανατολισμού της καθημαγμένης μετακατοχικής, μετεμφυλιακής και πεινασμένης Ελλάδας προς την τροφαντή αγελάδα του τουρισμού που είχε αρχίσει να κάνει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σεινάμενη-κουνάμενη την εμφάνισή της και την περίμεναν αδειανές (και άπατες, όπως έδειξε ο χρόνος) οι καρδάρες για να γεμίσουν. Την ανέγερση αυτού του νεόδμητου ξενοδοχείου ψέγουν με δριμύτητα και ελεεινολογούν, για διαφορετικούς λόγους ο καθείς τους, ο μακαρίτης δάσκαλός μου στην αγγλική λογοτεχνία του Αθήνησιν Πανεπιστημίου </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Robert</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Liddell</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> (1908-1992) [βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">R</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Liddell</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">,</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Aegean</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><country-region w:st="on"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Greece</span></i></country-region><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><placename w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Jonathan</span></placename><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><placename w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Cape</span></placename><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">London</span></city></place><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1954, σ. 107], αλλά και ο εραστής της ευζωίας, της ευγαμίας και της καλοκαιρινής (μόνο!) Μυκόνου δικός μας Μήτιας Καραγάτσης (1908-1960) [βλ. Μ. Καραγάτσης, «Χιονάτα στολίδια στη γαλάζια απεραντοσύνη», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βραδυνή</i>, Αύγ. 1952 (αναδημοσ. α. στο βιβλίο του Μ. Καραγάτση, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από Ανατολή σε Δύση</i>, Καστανιώτης, Αθήνα 1991, και β. Π. Κουσαθανάς, <span style="background-color: white;"><span style="color: black;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">Παραμιλητά Γ΄</span></i><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">, ό.π., «Δυο συνομίληκα κείμενα...», .</span>)</span>·</span> βλ. επίσης Μ. Καραγάτσης, «Ο ξενών Μυκόνου το 1952 – 3 δισ. για το κτίσιμό του κι ένα για επίπλωση – Τα κλειστά κτήρια», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βραδυνή</i> της 08.09.1952 (αναδημοσ. εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Μυκονιάτικη</i>, φ. 106, 1998, σ. 7)].</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Τα αιγαιακά ταξίδια που περιγράφει ο Λίντελ έγιναν το 1939 και κυρίως το 1952. Αν και ανερυθρίαστα το βιβλίο αυτό διατυμπανίστηκε στην εποχή του ως το πιο ολοκληρωμένο για το θέμα «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">in</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">any</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">language</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">» [</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">], βρίσκω τα εκεί γραφόμενα ψυχρά και αντιπαθητικά, με ανακρίβειες, παρεξηγήσεις και προπαντός γεμάτα με πόζα, «υπεροψία και μέθη», από τις ατυχείς περιπτώσεις που ένα βιβλίο –στο οποίο λείπει αυτό που οι αγγλόφωνοι ονομάζουν «</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">compassion</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">» με τη γενικότερη ουμανιστική έννοια– κάνει ακριβώς ό,τι δεν είναι το ζητούμενο: αντί να καταδείχνει το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ήθος</i> του τόπου, αντιθέτως αποκαλύπτει τις ασυμπαθείς πλευρές του χαρακτήρα του συγγράψαντος του οποίου ο επηρμένος λόγος εγγίζει ενίοτε τα όρια της κακογουστιάς. Πού να ζούσαν ο Λίντελ και ο Καραγάτσης σήμερα να βλέπανε τα ξενοδοχειακά μπερκέτια μας, τα ξενοδοχειακά μεγαθήρια του τόπου που δεν τα έχτισαν οι πολυεθνικές, όπως θα ανάμενε κανείς, αλλά οι ίδιοι οι Μυκονιάτες!</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Στον περίφημο αυτό κήπο σύρριζα στο Ναμμουδάκι του Περρή στον Γιαλό σώζονται ώς τα σήμερα τα τεκμήρια των αρχιτεκτονικών επεμβάσεων του Κόντε και Αυτοκρατορικού Εραστή, ως φημολογείται για ελόγου του, που, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν, γιατί ακολούθησε ο νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος, που τον ανάγκασε να καταφύγει στην Τεργέστη. Εκεί και αποβίωσε στα 1791, στην πόλη όπου σε λίγο θα γεννιόταν η δική μας τρισαγαπημένη Μαντώ. Τα ανθρώπινα διδάσκουν ότι όλα τελειώνουν και τελειώνουν μάλιστα άδοξα κάποτε, ακόμη και για τους κόμητες έστω κι αν είχαν χρηματίσει εραστές της αδηφάγας εκείνης «Ιμπερατρίτσης» που δεν χόρταινε η λαγνεία της με τίποτα.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Μετά τόν θάνατο του Κόντε, η χήρα του Μαρία Κοκκίνου, κόμισσα Βόινοβιτς, αυτή που διοργάνωνε εκείνες τις χοροεσπερίδες και τα θεατρικά δρώμενα στο νησί, ήγειρε δικαιώματα κυριότητας πάνω στο εν λόγω ακίνητο, που είχε προ πολλού «δοθεί» στον σύζυγό της, ο οποίος με έξοδά του το είχε «επεκτείνει» και «καλλωπίσει». Συμφώνησε, λοιπόν, με τον Αντώνιο Ψαρρό να του δώσει 5.000 φλορίνια της Βιέννης εξοφλητέα σε δυο χρόνια, βάζοντας υποθήκη όλη της την περιουσία, κινητή κι ακίνητη, ώστε αυτός μεν να παραιτηθεί από τις απαιτήσεις επί της πρώην κατοικίας του, η ίδια δε να γίνει η αποκλειστική κάτοχος του περίοπτου κτηρίου στον Γιαλό. Το συμβόλαιο συντάχτηκε και υπογράφτηκε το 1792 από τον Σπυρίδωνα Βαρούκα, «συμβολαιογράφο της Αυλής και Πρόξενο της Ρωσίας εν Τεργέστη» με μάρτυρες τους Σπυρίδωνα Αγγελικόπουλο και Ιακώβ Λευί. Τώρα, ποια ήταν η ακριβής οδός και διαδικασία της τελικής μεταβίβασης στον Δήμο μας αυτού του εντυπωσιακού και συνήθιστου, αν συγκριθεί με τα υπόλοιπα αρχιτεκτονήματα του τόπου, «μεγάρου», που η εξωτερική θωριά του λαμπρύνει επί εκατονταετίες τον Γιαλό της Χώρας, αυτό δεν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έχω διαθέσιμο χρόνο για να το εξακριβώσω. Ας ψάξει, λοιπόν, και κανείς άλλος, νεότερος, για να κλείσει οριστικά τούτο το θέμα, μήπως κι έχομε με τον καιρό κανένα ντράβαλο διεκδίκησής του από κανέναν άλλο, αρπακτικό αυτή τη φορά τρισεγγονό του Ιωάννη Γκαλτ. Φαίνεται πάντως πως το κτήριο αγοράστηκε ή πιθανότερα δωρήθηκε από τη χήρα του Κόντε στο Κοινόν των Μυκονίων λίγο πριν από τον θάνατό της, υποθέτω, δηλαδή λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της Επανάστασης για την απελευθέρωση του Γένους.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ακόμη πιο αξιοπερίεργα και μάλλον διασκεδαστικά είναι τα όσα ακολουθούν την έλευση ενός άλλου Γκαλτ, σχεδόν…διακόσια χρόνια μετά από αυτή τη γοητευτική ιστορία που μοιάζει με παραμύθι. Ένα άλλο, σύγχρονο τώρα πια παραμύθι μοιάζει να ξετυλίγεται και πάλι στο νησί μας γύρω στα 1980, όταν φτάνει στη Μύκονο ο αναφερθείς τρισέγγονος του Τζον Γκαλτ, ο Καναδός αυτή τη φορά λόγω των δεσμών του προ-προπάππου του με τη χώρα </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">George</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. Επισκέπτεται τον τότε Δήμαρχό μας (1979-1990) Μαθιό Αποστόλου και τη Δημαρχία μας, πρώην κατοικία του Αντωνίου Ψαρρού, «Τενέντε της ρώσικης φλότας της Μεγίστης Ιμπερατορίσσης Αικατερίνης» στη ναυαρχίδα των δυο ναυάρχων Έλφινστον και Άρφαν Σπυριδώφ, κι αργότερα πολυτελή κατοικία του Κόντε Ιωάννη Βόινοβιτς (+1791), Κομαντάντη της Β΄ Αυτοκρατορικής Αρμάδας και Γενικού Αυτοκρατορικού Προξένου του Αρχιπελάγους, νυν δε διοικητήριο του εκάστοτε αιρετού ανωτάτου άρχοντος του τόπου και των συμβούλων του. Ο Γεώργιος Γκαλτ ζητά πληροφορίες για το ποιο ήταν το κτήριο του Ρώσου προξένου που αγόρασε ο προ-προ-πάππους του και ζητά να δει τα συμβολαιογραφικά ντοκουμέντα, «όχι για τίποτε άλλο» –(οι Βρετανοί, άλλωστε, όπως δείχνει και η ιστορία τους, ως πολιτισμένος λαός, ποτέ… δεν μετέρχονταν τέτοιες άτιμες πρακτικές!)– «παρά μόνο για να βεβαιωθεί ότι τω όντι αυτό είναι το κτήριο που είχε αγοραστεί». Στο σημείο αυτό, όπως είναι φυσικό, διαφεύγοντας από το μυαλό του ανωτάτου άρχοντός μας και των συμβούλων του ότι είχαν περάσει τόσα χρόνια και το δικαίωμα της χρησικτησίας αυτομάτως χρίζει αδιαμφισβήτητο ιδιοκτήτη τον Δήμο, ακόμη κι αν το κτήριο δεν είχε αγοραστεί, δημιουργείται μια μάλλον άβολη ατμόσφαιρα αμφίπλευρης καχυποψίας και ψυχρότητας σ’ εκείνη την… ιστορική συνάντηση – πάντοτε κατά τα γραφόμενα από τον τρισεγγονό. Ευτυχώς όμως, όλα λήγουν αισίως χωρίς να δοθεί συνέχεια και χωρίς οι Εγγλέζοι να απαιτήσουν τα «δικαιώματά» τους. Έτσι την τελευταία στιγμή αποφύγαμε την… κήρυξη πολέμου ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Μύκονο, γιατί βέβαια πού ξανακούστηκε εκτός από τα αρχαία μας κ.λπ. να παίρνουν οι Εγγλέζοι και τις Δημαρχίες μας; [για όλα αυτά βλ. το τελευταίο κεφάλαιο «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">house</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Russian</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">consul</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">» στην α΄ έκδ. του βιβλίου του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">G</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Trailing</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Pythagoras</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Quadrant</span></city><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><country-region w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Canada</span></country-region></place><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1982 ή στη β΄ έκδ. </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">A</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">journey</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">through</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Aegean</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">islands</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Methuen</span></city><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span></city></place><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">1988, σσ. 209-220].</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Σας αφήνω τώρα χωρίς άλλες φλυαρίες να χαρείτε και να κρίνετε τα κείμενα των δυο Γκαλτ, πρόγονου κι απόγονου, αφού ευχαριστήσω την κ. Βίκυ Πετρίδου-Νάζου που μου εξοικονόμησε πολύτιμο χρόνο για να προχωρήσω στα υπόλοιπα, στοιχειωμένα πλέον, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παραμιλητά</i>, με την προθυμία της να ετοιμάσει το πρώτο σχέδιο στην απόδοση στη γλώσσα μας των πράγματι εντυπωσιακών περιγραφών του Ιωάννη Γκαλτ για το προεπαναστατικό, το περίβλεπτο –για λόγους που καλύτερα να απεύχεται κανείς σήμερα– νησί της Μύκονος, αλλά και του τελευταίου κεφάλαιου από το βιβλίο του τρισεγγονού του Γεώργιου Γκαλτ, ο οποίος υπείκοντας στο πνεύμα της εποχής μας, βιαστικός κι αυτός σαν τους βιαστικούς καιρούς στους οποίους ζούμε, σαν όλους τους άλλους τουρίστες, δεν έμεινε και πολύ στο νησί. Πάλι καλά, σκέφτομαι, αλλιώς μπορεί και να ’χαμε άσχημα ξεμπερδέματα μαζί του, αφού τρώγοντας έρχεται η όρεξη! Για να ’μαι αντικειμενικός και δίκαιος πάντως πρέπει να πω ότι ίδιος πνευματωδώς αυτοσαρκαζόμενος ομολογεί ότι για να εγείρεις δικαιώματα κι απαιτήσεις να βάλεις στο χέρι το δημοτικό μέγαρο των κατοίκων ενός νησιού θα πρέπει να σ’ έχει βαρέσει στο κεφάλι η απληστία ή να ’σαι μανιακός με τη λατρεία των προγόνων σου! </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">[</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">βλ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. G. Galt, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">A journey through the <place w:st="on"><placename w:st="on">Aegean</placename> <placetype w:st="on">Islands</placetype></place></i>, </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">ό</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">π</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">., </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">σ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. 215]. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Όλα τούτα, που σας εξιστόρησα για να διασκεδάσετε, όπως διασκέδασα κι εγώ, παλιά και μοσκομυριστά πλέον, κλείνουν μια γοητευτική ιστορία, που πήρε ούτε λίγο ούτε πολύ ολόκληρα σχεδόν διακόσια χρόνια για να κλείσει, αν έχει κλείσει! Θεώρησα ότι οι περιγραφές αυτές έπρεπε εξάπαντος να αναδημοσιευτούν επιτέλους στη γλώσσα μας, για να δούμε με την ευκαιρία αυτή και πάλι, τα πολύ σημαντικά, που τείνομε να ξεχνάμε: τι ήμασταν, τι είμαστε, πού πάμε. Είναι απαραίτητο αυτό να γίνεται από καιρό σε καιρό, γιατί βοηθά στην αυτογνωσία, στην αυτοκριτική και στην αναστήλωση όσων πρέπει και μπορούν να αναστηλωθούν, αν πράγματι θέλομε να πάμε ουσιαστικά και όχι επιφανειακά εμπρός και να αναστρέψομε ( ; ) την προ των πυλών πλέον ελεύθερη πλην βαρύγδουπη πτώση. Ποιος θα το ’λεγε, πάντως, ότι θα ’πρεπε να παρέλθουν τόσα πολλά χρόνια από την επίσκεψη του πρώτου Γκαλτ στο νησί μας, ώστε εμείς, οι εξ αίματος ίσως μόνον πλέον απόγονοι των παλιών Μυκονιατών που εκείνος περιγράφει, να διαβάσομε στη γλώσσα μας τις εντυπώσεις του για τους άγνωστους προγόνους μας! </span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 81.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κλείνοντας, λοιπόν, τούτα τα επεξηγηματικά, που μαζί με τις σημειώσεις στο τέλος ελπίζω να φωτίσουν τον αναγνώστη και να τον βοηθήσουν να απολαύσει τα κείμενα του Ιωάννη και του Γεώργιου Γκαλτ, πρέπει επίσης να ευχαριστήσω από καρδιάς τον φίλο αρχιτέκτονα κ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Allan</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Konya</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, επειδή με το βιβλίο του </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">With</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">love</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">from</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Mykonos</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Letters</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">my</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">mother</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, που μόλις κυκλοφόρησε<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>[βλ. τη «Βιβλιογραφία» που ακολουθεί στο τέλος του παρόντος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παραμιλητού</i>] συνεχίζει επάξια τη μακριά σειρά των «σοβαρών» περιηγητών, που πέρασαν από τη Μύκονο αφήνοντας έτσι για τους μεταγενέστερους έναν αντικειμενικό κι αξιοσημείωτο μπούσουλα της καθημερινότητας της Μυκόνου τα τελευταία χρόνια, και επειδή είχε την καλοσύνη να μου προσπορίσει από την Αγγλία τις σύγχρονες απανεκδόσεις του προ-προ-πάππου, αλλά και του τρισεγγονού Γκαλτ, καθώς και το σπάνιο βιβλίο ενός άλλου, Αμερικανού αυτή τη φορά, περιηγητή, του δημοσιογράφου </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Christopher</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Rand</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, που επισκέφτηκε τη Μύκονο στην καμπή των αρχόμενων μεγάλων αλλαγών στο νησί [βλ. α. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">C</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Rand</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Grecian</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">calendar</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oxford</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">University</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Press</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">York</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 1962, σσ. 95-124 (προδημοσ. περιοδ. </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Yorker</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">July</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> 21, 1962, σσ. 40-63), και β. Π. Κουσαθανάς, «Μια πίκρα λίγο πιο μικρή απ’ του θανάτου (Ο Αμερικανός δημοσιογράφος </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Christopher</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Rand</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> στη Μύκονο το καλοκαίρι του 1960)», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά <span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">Γ</span></i><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">΄, ό.π., .</span>]</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Τέλος, ευχαριστώντας την φίλη Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη και τον φίλο Αντρέα Ν. Μονογυιό για την αποψινή ανάγνωση των κειμένων των δυο Γκαλτ, θέλω να αφιερώσω αυτό το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παραμιλητό</i> στη μνήμη της Έλλης Λάσκαρη-Πολυμεροπούλου (1914-2005), που λίγο πριν πεθάνει μου είχε εμπιστευθεί τα χαρτιά που συγκέντρωσε η αγάπη και η έγνοια της για το νησί, μέσα στα οποία βρήκα αντιγραμμένες από την πρώτη έκδοση του 1813 –πιθανόν από αντίτυπο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης– τις σχετικές από το νησί μας εντυπώσεις του Σκωτσέζου συγγραφέα. Έτσι ήταν που πρωτοέμαθα την ύπαρξη αυτού του ενδιαφέροντος περιηγητή των αρχών του 19<sup>ου</sup> αιώνα. Ιδού τες, λοιπόν, τώρα και για τη δική σας όχι μόνο αναψυχή, αλλά και αναστόχαση:</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: right; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">(2009-2010)</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">α΄</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt; mso-ansi-language: EN-GB;">John</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt;"> (1779-1839)</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;">ΠΕΝΤΕ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;">ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΜΥΚΟΝΟ ΤΟΥ 1810</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 0cm; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Επιστολή </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XL</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;"> [40] – Μύκονος, 9 Μαΐου</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 288.0pt 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καλέ μου φίλε,</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">μετά από περιπέτειες που θύμιζαν αυτές του Κολόμβου στο πρώτο και το πιο διάσημο από όλα τα ταξίδια του έχω κάθε λόγο να ευχαριστώ την τύχη μου που έφτασα στο νησί της Μυκόνου. Το πρωί της 3<sup>ης</sup> Μαΐου αναχώρησα από τη Σάμο με ένα πλοίο που είχα μισθώσει και επειδή ο άνεμος δεν ήταν τόσο ευνοϊκός αντί να παραπλεύσομε την Ικαρία, όπως αρχικά σκόπευα, βάλαμε πλώρη για την ηπειρωτική χερσόνησο του Τσεσμέ. Το απόγευμα θεωρήσαμε ότι θα ήταν απαραίτητο να ψάξομε να βρούμε ένα λιμάνι για να περάσομε τη νύχτα σύμφωνα με το παλιό καλό έθιμο των ηρωικών εποχών. </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 243.0pt 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Περίπου μια ώρα πριν το χάραμα βγήκαμε πάλι στη θάλασσα αλλά είχε τέτοια άπνοια που μετά βίας μπορέσαμε να παραπλεύσομε λίγη απόσταση κατά μήκος της ακτής </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τον τρόπο που οι άντρες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δούλευαν τα κουπιά υποψιάστηκα ότι ήταν ατζαμήδες κι αυτή η υποψία μου σύντομα επαληθεύτηκε, ένας μάλιστα απ’ αυτούς δεν είχε ποτέ πιάσει κουπί στα χέρια του. Θορυβημένος από αυτή τη διαπίστωση και φοβούμενος τα χειρότερα αν διαρκούσε η κατάσταση, αποφάσισα ότι στο εξής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν θα ’πρεπε να επιχειρήσομε είσοδο σε λιμάνι όσο ήταν νύχτα. Βρήκα αντίδραση στην απόφασή μου, αλλά στο τέλος, πέρασε το δικό μου αφού ξέσπασα θυμωμένος σε φωνές </i>[…].<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Επιτέλους, η Τήνος και η Μύκονος φάνηκαν στον ορίζοντα, αλλά ο θυελλώδης άνεμος δυνάμωσε τόσο πια που δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει επιτέλους το ταξίδι. Ο βοριάς κατέβαινε με τόση μανία από τα βουνά της Τήνου, έτσι όπως τον περιγράφουν οι αρχαίες πηγές<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn4" name="_ednref4" style="mso-endnote-id: edn4;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[4]</span></b></span></span></span></a>, ώστε έφτασα στο σημείο να χάσω κάθε ελπίδα ότι θα τη σκαπουλάραμε </i>[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Ένας από τους ναύτες είχε σχεδόν αχρηστευθεί από τη ναυτία, ένας άλλος από τον φόβο του και ο Τζιάκομο<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn5" name="_ednref5" style="mso-endnote-id: edn5;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[5]</span></b></span></span></span></a> βρήκε την ώρα να εξιστορήσει εκείνο το τρομερό ναυάγιο του πλοίου με τα μάρμαρα του Παρθενώνα στα Κύθηρα </i>[στα 1802]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, όπου έτυχε να είναι παρών. Σταματούσε μόνο πότε πότε τη διήγησή του για να ειδοποιήσει τον καπετάνιο για κάποιο τεράστιο κύμα που ’τρεχε καταπάνω μας! Όλα αυτά ήταν κακοί οιωνοί ότι μας απειλούσε κάτι πολύ πιο σοβαρό από ένα απλό μούσκεμα ώς το κόκκαλο. Καθώς τώρα βρισκόμασταν στο Ικάριο Πέλαγος και λίγο πιο έξω από την ακτή του νησιού όπου ο Δαίδαλος κατάπεσε· το ριζικό του Ίκαρου θα σου έδινε μια πετυχημένη παρομοίωση για την ελεγεία την οποία αναμφίβολα θα έγραφες για να θρηνήσεις τον πόνο σου για τον χαμό μας, εάν μας συνέβαινε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το μοιραίο.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 243.0pt 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γύρω στο ηλιοβασίλεμα βρισκόμασταν τόσο κοντά στο βόρειο ακρωτήρι της Μυκόνου που μπορούσα να διακρίνω τα κύματα που έσκαγαν με μανία καταπάνω του, αλλά στην προσπάθειά μας να αντιμετωπίσομε όσο καλύτερα γινόταν τη δύσκολη κατάσταση, λοξοδρομήσαμε από την πορεία μας κι αναγκαστήκαμε να ταξιδέψομε σταβέντο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατά μήκος της ακτής με σκοπό να φτάσομε στον Πάνορμο, ένα λιμάνι στην ανατολική </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[ΒΑ σωστότερα] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πλευρά του νησιού. Κατά την προσπάθεια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτή οι ναυτικές γνώσεις του καπετάνιου τον εγκατέλειψαν ολότελα. Στην είσοδο τα αφρισμένα κύματα ορμούσαν με μανία στα βράχια κι ο καπετάνιος δεν φαινόταν βέβαιος πως ήξερε το πέρασμα. Συνεχίσαμε, λοιπόν, να πλέομε σταβέντο με σκοπό να περάσομε ανάμεσα στο βραχώδες νησάκι του Τρα’ονησιού και τη Μύκονο, αλλά κι εδώ πάλι μπερδευτήκαμε και την πατήσαμε. Μας φάνηκε ότι δεν έμενε καμμιά εναλλακτική λύση από το να βάλομε πλώρη για τη Νάξο ή την Πάρο, που δεν είχαν όμως λιμάνια, μια απεγνωσμένη, δηλαδή, απόπειρα μέσα στα σκοτάδια. Για να μη λέω πολλά κι ανώφελα λόγια για την εξαιρετικά κρίσιμη κατάστασή μας, θα πω μόνο πως μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι σίγουρα πηγαίναμε ντουγρού για τον υδάτινο τάφο μας!<span style="background: aqua; mso-highlight: aqua;"></span></i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Τζιάκομο ήταν απελπισμένος, αλλά μες στην απελπισία του υπήρχε κάτι τόσο παράξενο που κατάφερε να ελαττώσει τη δική μου απόγνωση. Είχε βρει ένα βιβλίο με ωροσκόπια στο οποίο πίστευε ότι περιγραφόταν το δικό του πεπρωμένο και ο χαρακτήρας της γυναίκας του. Το βιβλίο ήταν στην τσέπη του και με καλούσε εκείνη τη στιγμή να το διαβάσω! Πρόβλεπε γι’ αυτόν μόνο θαλασσινούς κινδύνους και ναυάγια. Για μια στιγμή σκέφτηκε τη γυναίκα του και το παιδί του, αλλά η μεγαλύτερη έγνοια του ήταν για τον εαυτό του. Ορισμένες φορές τα ’βαζε με τον καπετάνιο μας που ενώ υπέφερε από ναυτία είχε το θράσος να γίνει ναυτικός κι αρχηγός ιστιοφόρου θέτοντας έτσι τις πολύτιμες ζωές μας σε κίνδυνο. Εν τω μεταξύ κάθε που έβλεπε ένα τεράστιο κύμα να ’ρχεται με ορμή καταπάνω μας φώναζε του καπετάνιου να μη φεύγει από το πόστο του, άρπαζε τη σαβούρα του καραβιού και την εκσφενδόνιζε γρήγορα προς την πλευρά που φυσούσε ο άνεμος, αναστενάζοντας βαθιά κάθε τόσο και βγάζοντας δυνατές κραυγές. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καθώς πλησιάζαμε το Τρα’ονήσι, βλέπαμε μόνο γκρεμνούς κι όλη η παραλία ήταν σαν ένα τεράστιο κακοφτειαγμένο τείχος. Ωστόσο, ευτυχώς, το νησί αυτό βρισκόταν κατά κάποιο τρόπο ενάντια στην πορεία του ανέμου και των κυμάτων, και όταν φτάσαμε στο απάνεμο μέρος του τα νερά σιγά σιγά έπαψαν να είναι τόσο ταραγμένα. Περνώντας το νότιο ακρωτήρι το βρήκαμε εντελώς ήρεμο. Αποφασίσαμε να αγκυροβολήσομε σ’ έναν κολπίσκο για να περάσομε τη νύχτα, αλλά ξαφνικά, ο καπετάνιος θυμήθηκε ότι ένα από τα αγκυροβόλια της Μυκόνου δεν ήταν πολύ μακριά<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn6" name="_ednref6" style="mso-endnote-id: edn6;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[6]</span></b></span></span></span></a> κι έτσι σκέφτηκε ότι θα ’ταν καλύτερα να το προσεγγίσομε. Φτάνοντας αντικρίσαμε ένα πλοίο να είναι κοντά στην ακτή και κόλλησε η ιδεα στο κεφάλι ενός από τους ναύτες μας ότι πρέπει να ήταν πειρατικό. Ξανάρχισε, λοιπόν, τους θρήνους που μόλις είχε σταματήσει μόλις κόπασε η φουρτούνα. Το πλοίο, ευτυχώς, ήταν σαν το δικό μας, οδηγημένο κι αυτό εδώ, σ’ αυτή την ερημι,ά εξαιτίας της τρικυμίας.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν ρίξαμε άγκυρα ήταν σχεδόν σκοτάδι, παρόλα αυτά επειδή ήμουν μούσκεμα και τουρτούρζα αποφάσισα να αποβιβαστώ και να ψάξω για κανένα σπίτι. Μετά από περιπλάνηση δύο ωρών μέσα στα σκοτάδια, για να βρω το δρόμο που πήγαινε προς τα πάνω, επιτέλους ανακουφίστηκα ακούγοντας το γάβγισμα ενός σκύλου κι αμέσως μετά είδα από μακριά το φως που ερχόταν από μιαν αγροικία. Πήγαμε να ζητήσομε πληροφορίες για τον δρόμο προς τη Χώρα και μάθαμε με πολλή χαρά ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά σ’ ένα μοναστήρι. Ο Τζιάκομο αμέσως θυμήθηκε ότι το μοναστήρι ήταν ξακουστό για τις θαυματουργές του θεραπείες σε τρελούς, για τη φιλοξενία του και για ό,τι χρειαζούμενο για οποιονδήποτε στην κατάστασή μας.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μοναστήρι ήταν ένα ευρύχωρο άσπρο οικοδόμημα, που φαινόταν πολύ επιβλητικό μες στη νύχτα. Βρήκαμε την παλιά του πύλη<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn7" name="_ednref7" style="mso-endnote-id: edn7;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[7]</span></b></span></span></span></a> τη σκεπασμένη με καρφωμένα σιδερένια ελάσματα αμπαρωμένη και χτυπήσαμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε. Σύντομα ένα φως φάνηκε από την πόρτα κι ακούστηκαν βήματα να πλησιάζουν. Αμέσως κάποιος με αδύναμη, τρεμάμενη φωνή ζήτησε να μάθει ποιος είναι κι απαντήσαμε περιγράφοντας την κατάστασή μας. Τα βήματα τότε ακούστηκαν να υποχωρούν και το φως σιγά σιγά χάθηκε. Αμέσως μετά ακούστηκαν οι φωνές κάμποσων ανθρώπων που συνομιλούσαν με σοβαρότητα πλησιάζοντας την πύλη κι αμεσως μετά μια παράξενη φωνή ρώτησε να μάθει τι θέλαμε. Ο Τζιάκομο περίγραψε εύγλωττα την κατάστασή μας αναφέροντας τα επιχειρήματά του. Η ομάδα απομακρύνθηκε χωρίς απάντηση και σε λίγο ένα παράθυρο που ήταν πάνω από την κύρια πύλη άνοιξε και η ίδια βραχνή αρρενωπή προσωπικότητα ζήτησε να μάθει ξανά από πού ήρθαμε και ποιοι είμαστε. Στο τέλος μας έδωσε την εντολή να παραταχθούμε κυκλικά στην άλλη πλευρά του κτηρίου για να κρίνει από την εμφάνισή μας αν λέμε την αλήθεια. Υπακούσαμε και πάραυτα άνοιξαν αρκετά παράθυρα, βγήκαν λάμπες έξω στον αγέρα που όμως αμέσως έσβησαν. Ενοχλημένος από αυτές τις καθυστερήσεις και παγωμένος έως θανάτου με τα μουσκεμένα ρούχα μου να περονιάζουν τα κόκκαλά μου, παρακάλεσα τον Τζιάκομο να ζητήσει να μπούμε μέσα εν ονόματι της φιλανθρωπικής φήμης του ιδρύματος απειλώντας με πειστικότητα ότι «ως εκπρόσωπος των μοναχών ενώπιον του Πατριάρχη» θα πρόβαινε σε διαμαρτυρία. Συγκαλέστηκε τότε ένα «πολεμικό συμβούλιο» εκεί μέσα και μόνο αφού έγινε κι άλλη μια διαπραγμάτευση, συμφωνήθηκε ότι ο φρουρός της πύλης θα μας άφηνε να μπούμε.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν επιστρέψαμε στην μπροστινή πλευρά του κτηρίου, η πύλη άνοιξε κι αντικρίσαμε μια μακριά σειρά γενειοφόρων ανδρών με φανάρια στα χέρια. Έχοντας περάσει περίπου τα μισά του μοναστηριού ανέβηκα μια σκάλα και κάθησα σε ένα καθιστικό δωμάτιο όπου ο ηγούμενος με τη βαρειά φωνή απευθύνθηκε με επίσημο τρόπο προς την ομήγυρη των αδελφών μοναχών, μαλώνοντάς τους αυστηρά γιατί ήρθαν στην πύλη άοπλοι, «τι θα γινόταν χωρίς όπλα αν όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα κόλπο;» Φαίνεται ότι την περασμένη χρονιά δέκα Τούρκοι μπήκαν στο μοναστήρι με σκοπό να το λεηλατήσουν. Οι μοναχοί πήραν τα όπλα, τέσσερεις καλόγεροι σφάχτηκαν από τους Τούρκους κι αρκετοί άλλοι τραυματίστηκαν. Οι καλόγεροι σκότωσαν με τέτοια αγριότητα έναν Τούρκο που οι πληγές του ήταν τόσες όσες και του δολοφονημένου Ιούλιου Καίσαρα. Τρεις άλλοι από τους Τούρκους τιμωρήθηκαν υποδειγματικά και οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να το βάλουν στα πόδια. Από τότε η αδελφότητα των μοναχών ανησυχεί περισσότερο από το κανονικό εξ ου και η επιφυλακτικότητά τους απέναντί μας. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Παναγία και η κοινωνία του αποτελείται από εβδομήντα μέλη: κανονικούς μοναχούς, μαθητευόμενους στον μοναχικό βίο, λαϊκούς και ανήμπορους γέρους. Είναι πλούσια προικοδοτημένο ίδρυμα και οι ένοικοι σιτίζονται καλά. Ανάμεσα στους ηλικιωμένους γέροντες βρήκα έναν που μιλούσε αγγλικά. Ήταν υπηρέτης στο Λονδίνο στον μακαρίτη </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Sir</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">William</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Duncan<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn8" name="_ednref8" style="mso-endnote-id: edn8;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[8]</span></b></span></span></span></a></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι στα τέλη της ζωής του αυτός ο διακεκριμένος γιατρός μελέτησε νέα ελληνικά και πέτυχε να διαβάζει ικανοποιητικά χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Ήταν τόσο προσκολλημένος στο ελληνικό πνεύμα που προσπάθησε να ιδρύσει μια αποικία Ελλήνων στην Αμερική. Όρισε σαν τόπο αποίκισης την Ανατολική Φλόριντα όπου μετέφερε αρκετές εκατοντάδες ανθρώπων από την Ελλάδα υπογράφοντας συμβόλαια μαζί τους. Η αποικία απέτυχε εξαιτίας ελλείψεως προμηθειών. Ο γιατρός, παρόλα αυτά, επειδή το σχέδιο αυτό δεν εγκαταλείφθηκε παρά μετά το θάνατό του, είχε την ικανοποίηση πεθαίνοντας να πιστεύει ότι πράγματι τα κατάφερε να εγκαταστήσει τους Έλληνες στην Αμερική.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το πρωί περπάτησα ώς τη Χώρα της Μυκόνου, όπου βρήκα πολύ καλά καταλύματα. Η Μύκονος είναι πράγματι το πιο χριστιανικό μέρος που έχω δει αφ’ ότου έφυγα από τη Ζάκυνθο. Θα είμαι αρκετά άνετα εδώ, παρ’ όλο που νιώθω καταβεβλημένος από τους ρευματικούς πόνους και η φωνή μου έχει χαθεί εξαιτίας της περιπέτειάς μου, αφήνοντας στη θέση της μόνο ένα βραχνό υποκατάστατο φωνής που που όπως όλα τα υποκατάστατα δεν μπορεί να είναι στο ελάχιστο χρήσιμο.</span></i></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Υμέτερος, κ.λπ.</span></i></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Επιστολή </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-US;">XLI</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">. [41] – Μύκονος, 20 Μαΐου</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"></span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καλέ μου φίλε,</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">η Μύκονος είναι για το μέγεθός του ένα νοικοκυρεμένο μέρος κι όπως παρατήρησα και στο τελευταίο γράμμα μου είναι η πιο χριστιανική πόλη τέτοιας έκτασης απ’ όσες έχω δει μέχρι τώρα στην Εγγύς Ανατολή. Υποθέτω ότι έχει πληθυσμό ανάμεσα σε 4.000 με 5.000 κατοίκους και πάνω από 800 κατοικημένα σπίτια. Ο αριθμός των εκκλησιών είναι τόσο απίστευτος, που δεν θα τολμήσω να κάνω μια εκτίμηση για αυτόν. Αλλά όταν θα σας πω ότι στο νησί πάνω από 300 έχουν καταμετρηθεί<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn9" name="_ednref9" style="mso-endnote-id: edn9;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[9]</span></b></span></span></span></a>, και ότι ο συνολικός πληθυσμός δεν υπερβαίνει τις 6.000 ψυχές, μπορείτε να σχηματίσετε μια ιδέα του αριθμού τους στη Χώρα. Βέβαια, δεν είναι παρά λιτά κατασκευασμένες, αλλά είναι τόσο υπερβολικός ο αριθμός τους που, αν λάβει κανείς υπόψη τον πληθυσμό, πρέπει να έχει ξοδευτεί ένα σεβαστό ποσό για την ανέγερση τους. Από τον καιρό των καλών ημερών της Βενετίας, η Μύκονος ήταν ένα μέρος αξιόλογου εμπορίου, όντας σε κάποιο βαθμό ο πρόγονος των Σπετσών, Ύδρας και Ψαρών. Μέχρι τελευταία, ήταν η συνήθεια των ναυτών και των καπεταναίων, όταν γλύτωναν από ένα εξαιρετικό κίνδυνο, να χτίζουν μια εκκλησία ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης τους στον Άγιο ο οποίος τους βοήθησε όταν τον ικέτευσαν στη διάρκεια του κινδύνου. Καθιερώθηκε μάλιστα εδώ πέρα ακόμα άλλο ένα ριζοσπαστικό έθιμο: Το μοναστήρι που μου προσέφερε καταφύγιο θεωρείται σαν το δικό μας </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[Ναυτικό] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νοσοκομείο του </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">G</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">reenwich<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn10" name="_ednref10" style="mso-endnote-id: edn10;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[10]</span></b></span></span></span></a></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> και τα χρηματικά ποσά που παλιότερα προορίζονταν για την ίδρυση εκκλησιών δίνονται τώρα σ αυτό το ίδρυμα για την εκπλήρωση των αγαθοεργών σκοπών του.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το νησί παράγει περίπου πέντε χιλιάδες μπούσελς </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">bushel</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> = μέτρο χωρητικότητας ίσο με <metricconverter productid="8 γαλόνια" w:st="on">8 γαλόνια</metricconverter>, άρα συνολικά 40.000 γαλόνια]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> κριθάρι, δυόμισι χιλιάδες μπούσελς μιγάδι </i>[ = ανάμικτο σιτάρι με κριθάρι, συνολικά 20.000 γαλόνια]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> και χίλια μπούσελς καθαρό σιτάρι </i>[συνολικά 8.000 γαλόνια].<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Χίλια ζυγισμένα μπούσελς σύκα και μια μικρή ποσότητα ενός εξαιρετικού είδους μικρών άσπρων φασολιών</i> [τα περίφημα μαυρομάτικα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λουβιά</i>*]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, που φαντάζομαι ότι θα ευδοκιμούσαν πολύ στις Δυτικές Ινδίες</i> [εννοεί βεβαίως τη Β. Αμερική]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Αλλά το πιο αξιόλογο και διάσημο προϊόν της Μυκόνου είναι το κόκκινο κρασί της από το οποίο παράγονται ετησίως πεντακόσια βαρελάκια-βυτία </i>[</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">pipes</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> = το καθένα περ.126 γαλόνια, συνολικά 63.000 γαλόνια]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Η ποιότητα μοιάζει σαν αυτή της ποικιλίας μπορντώ </i>[ = claret]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, αλλά οι κάτοικοι έχουν τον δικό τους τρόπο να φτειάχνουν ένα διαφορετικό είδος κι επειδή η διαύγεια είναι αυτό που εκτιμούν περισσότερο, προτιμούν να σε κοροϊδέψουν παρά να σου δώσουν το αυθεντικό. Η ευωδιά του κρασιού επιτυγχάνεται τέλεια όταν γίνει διαλογή των σταφυλιών και πατηθούν ενώ ακόμα είναι φρέσκα από το αμπέλι, χωρίς να τα αφήσουν να ’λιαστούν. Αφήνοντας τα σταφύλια να στεγνώσουν στον ήλιο παράγονται οι άλλες ποικιλίες κρασιού που αντέχουν περισσότερο στο νέρωμα. Όταν τα σταφύλια είναι πολύ αποξηραμένα στον ήλιο, το κρασί γίνεται γλυκό που για τη δική μου γεύση είναι απεχθές.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με την παλιά συνθηκολόγηση με τους Τούρκους </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[1615] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οι κάτοικοι της Μυκόνου απολαμβάνουν το δικαίωμα να εκλέγουν τους δικούς τους δικαστές καθώς και διάφορα άλλα πρόσωπα που ρυθμίζουν την εσωτερική οικονομία του νησιού. Στην Καντζιλλαρία, [</i>ένα είδος<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>κυβερνείου-δικαστηρίου], έχουν συγχρόνως<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> συμβολαιογραφικό αρχείο, όπου καταγράφονται και αρχειοθετούνται οι ακίνητες περιουσίες των κατοίκων του νησιού επί πολλές εκατοντάδες χρόνια τώρα </i>[βλ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γ.Α. Πετρόπουλος, «Νοταριακαί πράξεις της Μυκόνου των ετών 1663-1779», στο παράρτ. της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών</i>, «Μνημεία του μεταβυζαντινού δικαίου», 3, Αθήνα 1960· αναδημοσιεύσεις αποσπασμάτων κατά καιρούς στην εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, κυρ. κατά τις δεκαετίες του 1960 & 1970], <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αλλά δεν κρατούν δημόσιο νηολόγιο. Οι εμπορικές τους σχέσεις είναι παρόμοιες με αυτές της Ύδρας για τις οποίες προτίθεμαι να δώσω μια εκτενέστερη καταγραφή. Οι Μυκονιάτες βέβαια δεν μπορούν να συγκριθούν με τους Υδραίους στην επιχειρηματικότητα και στη δραστηριότητα ούτε έχουν την ίδια φήμη για τίμια συναλλαγή.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[Νικόλαος] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μαυρογένης </i>[1738-1790]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, ένας από τους τελευταίους οσποδάρους–ηγεμόνες της Βλαχίας ήταν από τη Μύκονο και αρκετοί από τους συγγενείς του μένουν ακόμα εδώ. Η Μύκονος έδωσε επίσης πολλούς αξιωματούχους στη Ρωσία. Επίσης ο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></i>[Αντώνιος] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ψαρρός </i>[1735-1811] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">που πρώτος οδήγησε τον εθνικό στόλο της Ρωσίας από τη Βαλτική στη Μεσόγειο γεννήθηκε κι αυτός εδώ. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στους τρόπους τους η σημερινή γενιά των Μυκονιατών θεωρείται περισσότερο ευγενική και πιο ευρέων αντιλήψων από τους άλλους Έλληνες. Αυτό αποδίδεται στην επίδραση και στο παράδειγμα ενός Ρώσου ευγενή ο οποίος παρέμεινε εδώ σαν Γενικός Πρόξενος πριν από </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[περίπου] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">25 χρόνια με σκοπό να προωθήσει την υπόθεση και τα συμφέροντα της χώρας του ανάμεσα στους Έλληνες νησιώτες. Η σύζυγός του, μια γυναίκα από βενετσιάνικη αριστοκρατική γενιά, καθιέρωσε στο νησί χορούς και θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες είχαν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι κάτοικοι του νησιού πλην εκείνων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λέγεται ότι οι Μυκονιάτες είναι βαθιά επηρεασμένοι από δεισιδαιμονίες. Οι άντρες θεωρούνται ευέξαπτοι και απειθάρχητοι, αλλά τα πάθη τους δεν έχουν κατά βάθος μοχθηρία και ο φόνος αντιμετωπίζεται πάντοτε με αποτροπιασμό. Αναμφισβήτητα στο νησί αυτό το ισχυρό φύλο είναι οι γυναίκες. Η όψη τους, το χρώμα του προσώπου τους είναι αγγλικής ωραιότητας </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> και πολλές από αυτές είναι πράγματι πολύ όμορφες. Η ανωτερότητά τους όμως οφείλεται κυρίως στην εξυπνάδα και στη συμπεριφορά τους. Δεν κατέχουν μόνο μια πειστική πολύ ενδιαφέρουσα ευφράδεια, αλλά συνηθίζουν να προβάλουν επιχειρήματα και συζητήσεις και σε εργασιακά θέματα. Σε νομικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των ανδρών τους κάνουν τον δικηγόρο μπροστά στους δικαστές. Μου είπαν ότι υπάρχουν γυναίκες στη Χώρα που σε κρίσιμες περιστάσεις έδειξαν τα αξιοθαύμαστα προσόντα τους σε επιχειρήματα και σε αναλυτική πειστικότητα. Γενικώς αυτοσχεδιάζουν επί παντός θέματος και προβλήματος που ανακύπτει. Το κατά περίπτωση μάλιστα μοιρολόι τους στις κηδείες, παρουσιάζει συχνά τέτοια ευστοχία στη σύλληψη που κάνει τις όποιες μελετημένες προσπάθειες των ειδημόνων να ερυθριούν. Ο ίδιος ήμουν μάρτυρας σε ένα τέτοιο γεγονός κατά τη στιγμή της γένεσής του και είχα την ευκαιρία της λεπτομερειακής παρακολούθησης των εκφράσεων και των αντιδράσεών τους. Μια νέα γυναίκα που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στη χώρα πέθανε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Οι γυναικείες συντροφιές της, αρκετές εκατοντάδες, ντυμένες όλες με τα καλά τους, παρακολούθησαν την κηδεία. Ενώ το φέρετρο με την νεκρή μεταφερόταν στην εκκλησία μια χορωδία μοιρολογούσε εγκωμιάζοντας την ομορφιά και τις αρετές της μακαρίτισσας. Κάποια ξεκίνησε την πρώτη στροφή, μια άλλη έπιασε τον τόνο κατά την παύση κι όταν η στροφή τελείωσε, όλες μαζί οι μοιρολογίστρες την επαναλάμβαναν. Η μητέρα της νεαρής γυναίκας ήταν στην πομπή και ο μεγάλος της πόνος προκαλούσε γενική συμπόνια. Μια από τις μοιρολογίστρες αναφώνησε: «Πέθανε αγκαλιάζοντας το παιδί της με τη χαρά ότι έγινε μάννα». Η μητέρα της συνέχισε τη στροφή φωνάζοντας: «Αχ, κόρη μου, κόρη μου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που ’ναι τώρα εκείνη η χαρά που ήτανε δικιά σου;» Αυτή η απλή και συγκινητική αποστροφή προς την πεθαμένη κόρη δημιούργησε μια αίσθηση που μπορεί μόνο να τη φανταστεί κανείς κι όχι να την περιγράψει. Μετά την κηδεία όλες οι γυναίκες της Μυκόνου γύρισαν στα σπίτια τους και στο πένθος τους.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Σε αντίθεση με τις ποιήτριες </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> γενικώς, οι γυναίκες της Μυκόνου είναι πολύ καλές νοικοκυρές και αξιοθαύμαστα φιλόπονες.</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πλέκουν μεγάλες ποσότητες από κάλτσες που γίνονται κερδοφόρο εμπόρευμα στέλνοντάς τις με τους συγγενείς και τους άντρες τους για να πουληθούν στις αγορές της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης και κατά την περίοδο ειρήνης ακόμα πιο μακριά, μέχρι τα ρώσικα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας. Η φορεσιά των αντρών μοιάζει με των Υδραίων, δεν κουρεύουν ωστόσο όπως εκείνοι το μαλλί τους μπροστά αλλά το αφήνουν να πέφτει σε τσουλούφια, και οι περισσότεροι φορούν καπέλο. Οι γυναίκες είναι και σ’ αυτόν τον τομέα εξίσου αξιοπρόσεκτες. Στο κεφάλι τους φορούν μια παπικού τύπου κατασκευή από κόκκινο βελούδο </i>[την περίφημη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μπόλια</i>,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> μπλόντρα </i>ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μαχραμά</i>, το κεφαλομάντιλο δηλαδή]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, τα μανίκια του μπούστου είναι ευρύχωρα, άνετα κι απαλά, και στο πίσω μέρος η φορεσιά δίνει την εντύπωση ενός είδους χιτώνα. Δεν έχουν μανδύα και πτυχές και το μισοφόρι φτάνει μέχρι τα γόνατα. Οι κάλτσες τους είναι κόκκινες, πράσινες και μαύρες, ανάλογα με τη μόδα κάθε φορά, και παρά την ποιητική τους ροπή και κλίση, δεν έχω δει καμμιά φιλολογούσα ψευτοδιανοούμενη ανάμεσά τους. Όλη αυτή η περίεργη και αλλόκοτη αμφίεση στέκεται σε δύο ψηλοτάκουνα παπούτσια </i>από<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> χρωματιστό δέρμα ή σατέν κολλημένο χαλαρά στην μπροστινή πλευρά του παπουτσιού </i>[περισσότερο παντόφλες παρά κανονικά παπούτσια, τις λεγόμενες <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κουντούρες</i>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, που κάνουν έναν φοβερό θόρυβο στους δρόμους καθώς η κυρία περπατά τρεκλίζοντας. Παρ’ ολίγο να ξεχάσω ν’ αναφέρω ότι οι γυναίκες τρέμουν κάποιες αόρατες νύμφες που στοιχειώνουν τα άγρια μέρη του νησιού και είναι οι κύριοι πρόξενοι όλων των ατυχημάτων </i>[εννοεί τις<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Γιαλλούδες</i>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Εξαιτίας αυτών των πονηρών πνευμάτων οι γυναίκες καταφεύγουν στους παππάδες, που τους πληρώνουν για να διαβάζουν ευαγγέλια κι ευχές και να ρίχνουν αγιασμό τα σπίτια τους από καιρό σε καιρό.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προς το παρόν υπάρχει ένα δημόσιο σχολείο στη Μύκονο </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[η περίφημη Σχολή του Αγίου Λουκά στο σημερινό νεκροταφείο της Χώρας<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn11" name="_ednref11" style="mso-endnote-id: edn11;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[11]</span></span></span></span></a>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Ο πρίγκιπας </i>[Νικόλαος] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μαυρογένης άρχισε να χτίζει ένα κτήριο με σκοπό να ιδρύσει μια Ακαδημία αλλά του έκοψαν το κεφάλι προτού προλάβει να φέρει σε πέρας την επιθυμία του. Είναι όμως πολύ πιθανό ότι ένα σχολείο θα ιδρυθεί σύντομα.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο δεσπότης του Αρχιπελάγους βρίσκεται τώρα εδώ κι επέτυχα να τον πείσω να δώσει αμέσως εντολή να κρατιέται αρχείο για τις γεννήσεις, τους γάμους και τους θανάτους στα δεκαεννιά νησιά που απαρτίζουν την Επισκοπή του. Το επιχείρημα που κυρίως πρόβαλα για να τον πείσω ήταν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα ήταν δυνατός ο έλεγχος στο θέμα των αμοιβών, γιατί έτσι θα γνώριζε </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[προς δικό του συμφέρον] <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πόσα ακριβώς χρήματα συλλέγονταν στους εράνους ή τις περιφορές των δίσκων του κατώτερου κλήρου<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn12" name="_ednref12" style="mso-endnote-id: edn12;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[12]</span></b></span></span></span></a>. Το να ενεργήσω να μπει σε εφαρμογή μια τόσο χρήσιμη διευθέτηση από έναν τόσο άχρηστο θεσμό, όπως η Ελληνική Εκκλησία, σας διαβεβαιώ είναι για μένα μια όχι και τόσο μικρή αιτία για να συγχαρώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Ελπίζω να ευαρεστηθείτε κι εσείς και να μη μου αρνηθείτε τον δικό σας έπαινο.</i></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Υμέτερος, κ.λπ.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Επιστολή </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-US;">XLII</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">. [42] – Μύκονος, 29 Μαΐου</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[Καλέ μου φίλε,]</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">εκτός από το </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[ανδρικό]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Μοναστήρι </i>[της Τουρλιανής]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, στο οποίο βρήκα καταφύγιο τη νύχτα που έφτασα εδώ, υπάρχει στο νησί και μια γυναικεία Μονή, </i>[του Παλιόκαστρου], <i style="mso-bidi-font-style: normal;">που βρίσκεται κοντά στο ανδρικό Μοναστήρι. Όπως το τελευταίο, έτσι κι η γυναικεία Μονή είναι θρησκευτικό ίδρυμα, αλλά και καταφύγιο για τους απόρους. Η αδελφότητα των μοναχών αριθμεί σαράντα άτομα. Μένουν χωριστά, δεν φορούν πέπλο κι είναι ομοιόμορφα ντυμένες στα μαύρα. Δεν έχουν άλλους περιορισμούς πέραν αυτών της καλής διαγωγής, της αγαμίας και της υποταγής στις προσταγές της ηγουμένης. Εξαρτώνται κυρίως από την ιδιωτική φιλανθρωπία και την πώληση καλτσών και γαντιών που πλέκουν. Οι μοναχές ζουν και πορεύονται σύμφωνα με τις αρχές του μοναστικού βίου κι αποτελούν πράγματι μια πολύ αξιοσέβαστη κοινότητα. Η Ηγουμένη πέθανε πρόσφατα και ο Δεσπότης </i>[του Αρχιπελάγους που βρίσκεται εδώ]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> επί τη ευκαιρία της χειροτονήσεως ενός ιερέα στο Μοναστήρι όρισε την ίδια ημέρα, την περασμένη Δευτέρα, για την εκλογή της νέας Ηγουμένης</i>.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μερικοί από τους εδώ φίλους μας, που ενδιαφέρονταν για την εκλογή της Ηγουμένης, έκαναν μια συγκέντρωση στο </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[ανδρικό]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Μοναστήρι </i>[της Τουρλιανής] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">και με κάλεσαν να τους συντροφεύσω. Τη βραδιά της άφιξής μας (Σάββατο), ο ηγούμενος ετοίμασε ένα καλό βραδινό γεύμα και οι μοναχοί μάς εξυπηρέτησαν με μεγάλη ταπεινότητα, αλλά οι γυναίκες κουρασμένες καθώς ήταν δεν κάθησαν αρκετά ώστε να μου δώσουν μια ευκαιρία για να παρατηρήσω κάτι αξιοπρόσεκτο ή που να αξίζει τον κόπο να αναφέρω γι’ αυτές. Την επομένη οι ξένοι στο μοναστήρι αυξήθηκαν από έντεκα σε πάνω από είκοσι, έτσι που στο μεσημεριανό γεύμα κάναμε όλοι μαζί μια χαρούμενη παρέα. Ανάμεσά τους ήταν ένα μοναδικό πλάσμα, ο αδερφός της γυναίκας ενός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ρώσου στρατηγού </i>[η Μύκονος είχε ανέκαθεν δεσμούς με τη Ρωσία]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Η οικογένεια του, ευεργέτρια του ιδρύματος, απολαμβάνει μεγάλων ελευθεριών και προνομίων. Θα πρέπει όμως δίχως άλλο να προσπαθήσω να σας δώσω μιαν ιδέα αυτού του πλάσματος. Είναι περίπου πενήντα χρονών, υπερβολικά γερασμένος, φορά κίτρινα παπούτσια, κάλτσες που φθάνουν μόλις μέχρι τα μισά του ποδιού του, μεταξωτά ανοιχτά μπλε κοντοβράκια, ένα μαύρο βελούδινο γιλέκο κεντημένο με χρυσό, μια κοντή μεταξωτή ροζ γυναικεία μπέρτα, έναν μακρύ μαύρο νυκτερινό σκούφο και ιππεύει έναν γάιδαρο! Όπως είναι η ενδυμασία του αλλόκοτη, έτσι και οι τρόποι του είναι εκκεντρικοί. Στο τραπέζι έκανε διάφορες παλαβομάρες, ρουφούσε από τα μπουκάλια λες και τα ποτήρια δεν είχαν ποτέ εφευρεθεί κι όταν έβλεπε κάτι νόστιμο στο πιάτο του διπλανού του το άρπαζε. Στην αρχή για λίγο τον θεώρησα σαν πραγματικά τρελό, αλλά μερικές ζωηρές αναλαμπές εξυπνάδας και ευστροφίας με έπεισαν ότι υπήρχε περισσότερο χιούμορ παρά τρέλα στη συμπεριφορά του. Όταν τελείωσε το δείπνο, ένας σοβαροφανής ανόητος, σαν κι αυτούς που στην πατρίδα μου πολυπράγμονα ασχολούνται με τις εκλογές υπουργών και κατώτερων αξιωματούχων του εκκλησιαστικού δικαστηρίου, άρχισε να γκαρίζει συνοδευόμενος από τους μοναχούς, το ελληνικό «</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Non</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">nobis</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn13" name="_ednref13" style="mso-endnote-id: edn13;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[13]</span></b></span></span></span></a>. Όταν πια φτάσαμε όλοι μας στα πρόθυρα της υστερίας, ο μικρός μαυροσκούφης τούς είπε σοβαρά ότι δεν το τραγούδησαν σωστά κι ο αυλός του </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[μάλλον το τοπικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σουβριάλι</i>, σουραύλι]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, το ίδιο παράξενο όσο κι αυτός, πήρε φωτιά ξαναρχίζοντας τον τόνο με εσκεμμένα γελοίο τρόπο, με τα μάτια κλειστά, ξεφυσώντας κάθε τόσο με αποτέλεσμα οι νέοι και οι γέροι να τραντάζονται σύγκορμοι κοντεύοντας να σκάσουν από τα γέλια. Στο τέλος, έκανε και μια πρόποση προς την Παναγία κι όλοι ήπιαν χειροκροτώντας ενθουσιασμένοι. Οι μοναχοί αλληλοκοιτάχτηκαν, αλλά κανείς τους δεν τόλμησε να πει τίποτα. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο μικρόσωμος κύριος </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[που προανάφερα] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">έχει μια αδελφή στη Μονή, </i>[τη μοναχή Θεοφίλη]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, που είναι εξίσου ασυνήθιστη με τον αδελφό της. Μετά το δείπνο οι κυρίες της συντροφιάς μας πήγαν να την επισκεφτούν και να κανονίσουν τις διαδικασίες για την εκλογή της επόμενης ημέρας και τις συνόδευσα. Πρέπει τώρα να σας εκμυστηρευτώ κάτι. Η Ηγουμένη εκλέγεται πάντα από τις φτωχότερες μοναχές ώστε να μην παίρνει πολύ θάρρος και μπλέκει συνέχεια στα πόδια των ανωτέρων της περιορίζοντας τις ελευθερίες τους με τις παρεμβάσεις της. Η μοναχή Θεοφίλη, λοιπόν, είναι φυσιογνωμικά το ακριβώς αντίθετο από τον αδελφό της. Ψηλή κι αντρογυναίκα, αληθινή Εκάτη στο παρουσιαστικό, και με εξαιρετικό χιούμορ </i>[σαν τον αδελφό της]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Όταν φτάσαμε στη Μονή μάς ενημέρωσε ότι υπήρχαν έντονα συμπτώματα σχίσματος στη σύναξη των μοναχών. Η μοναχή που διάλεξε η αδελφή Θεοφίλη θεωρήθηκε από μια ομάδα ότι ήταν χαζούλα κι αποφάσισαν να καλέσουν για το κενό αξίωμα μια άλλη που ήταν πιο έξυπνη και καλύτερα προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις των καιρών. Αλλά η αδελφή Θεοφίλη ήταν σταθερά αποφασισμένη και εξέφρασε την αποφασιστικότητα της να φέρει σε πέρας την αποστολή της με το έτσι θέλω. Αυτή η επίδειξη αυτοπεποίθησης έγινε αποδεκτή με μεγάλη ικανοποίηση από τις λαϊκές δυνάμεις. Για μένα ήταν όλα αυτά απολαυστικά κι άρχισα να περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα. Γυρνώντας πίσω στο ανδρικό Μοναστήρι </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[της Τουρλιανης] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">είδαμε ότι είχε έρθει ο Δεσπότης, ότι όλα είχαν καλώς και με ευπρέπεια προετοιμαστεί κι έτσι η χειροτονία του ιερέα ορίστηκε για νωρίς το επόμενο πρωινό. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σηκώθηκα πριν χαράξει, και χωρίς να μπω σε άχρηστες και κουραστικές για τον αναγνώστη λεπτομέρειες, έτρεξα για την τελετή της χειροτονίας. Με την ανατολή του ήλιου οι παππάδες είχαν ετοιμαστεί, ο δεσπότης ήλθε στην πύλη της εκκλησίας μ’ ένα μακρύ μαύρο κρέπι να αιωρείται από το καπέλο του, δυο εύσωμοι μοναχοί έβαλαν ένα έξοχα κεντημένο κόκκινο σατέν χιτώνα στους ώμους του κι ένας άλλος κρατούσε την ουρά κατά τον ίδιο τρόπο που κάποιοι κρατούν την ουρά των αξιωματούχων και των δικαστών: για ν’ αφήσουν να φύγουν πίσω οι «κακές οσμές»! Ποτέ δεν μπόρεσα να βρω άλλο λόγο για να κρατά κανείς ψηλά την ουρά της ενδυμασίας ενός σημαίνοντος προσώπου.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ’ αυτή την πομπή ο δεσπότης οδηγήθηκε στον δεσποτικό θρόνο του κι οι δυο διάκοι κρατώντας από ένα σύμπλεγμα ασημένιων κηροπήγιων, πλεγμένων μεταξύ τους μ’ έναν παράξενο τρόπο, στήθηκαν στην άκρη των σκαλοπατιών και είπαν κάτι μεγαλοφώνως, οπότε ένας άλλος παππάς ντυμένος με κόκκινο χιτώνα γεμάτο με θρησκευτικά σύμβολα και «ιερογλυφικά», βαστώντας ένα αντίγραφο του Ευαγγελίου βγήκε από το ιερό και ο δεσπότης ασπάστηκε το Ευαγγέλιο. Τότε τοποθετήθηκε μια καρέκλα στο μέσον της εκκλησίας προς την οποία κατευθύνθηκε ο δεσπότης. Ο κόκκινος χιτώνας αφαιρέθηκε από τους ώμους του και του φόρεσαν ακόμα πιο μεγαλόπρεπα άμφια. Την ίδια στιγμή όσοι παρακολουθούσαν έψελναν όλοι μαζί κι ακολούθησε αμέσως μετά δυνατά το «</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Non</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Nobis</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">». Όταν τελείωσε αυτό το μέρος της τελετής, ο Δεσπότης, ένα κοντόχοντρο άτομο ύψους όχι παραπάνω από ένα μέτρο και σαράντα εκατοστά, σχεδόν άκαμπτο σαν αρματωμένος ιππότης λόγω των χρυσοποίκιλτων ρούχων του, σηκώθηκε και παίρνοντας τα δυο συμπλέγματα των κηροπήγιων από τους διάκους τα κούνησε προς τα μπρος και προς τα πίσω, προφέροντας λόγια που έκαναν όλους τους παρακολουθούντες να σταυροκοπιούνται. Τα κεριά τότε επιστράφηκαν στους διάκους κι ο μελλοντικός παππάς, που σε λίγο θα είχε στα χέρια του τη δύναμη να εξαπατά τους αφελείς ναυτικούς και τις οικογένειές τους, γονάτισε μπροστά στον δεσπότη ο οποίος κάνοντας το σημείο του σταυρού στο κεφάλι του ξανακάθησε στον θρόνο, ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι έψελναν χαρμόσυνα. Όταν τελείωσε η ψαλμωδία, ο νέος εν Θεώ πατήρ μπήκε στο ιερό και τελέστηκε η λειτουργία, μετά την οποία δύο ιερωμένοι πήραν τον νέο χειροτονημένο ιερέα από το χέρι και τον οδήγησαν αρκετές φορές μέσα σε έκσταση, με τα μαλλιά του να ανεμίζουν μέχρι τα αυτιά, μέσα στο ιερό μπαίνοντας από τη μια πόρτα και βγαίνοντας από την άλλη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτός κάθε φορά ασπαζόταν δυο εικόνες, που ήταν, υποθέτω, του Χριστού και της Παναγίας, πότε πότε δε φιλούσε και την Αγία Τράπεζα. Μόλις η τελετή της χειροτονίας ολοκληρώθηκε, μετά από ένα βιαστικό πρόγευμα οδηγηθήκαμε στο Μοναστήρι των καλογραιών</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> [στο Παλιόκαστρο]</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κατά την άφιξή μας βρήκαμε την αδερφή Θεοφίλη να πηγαινοέρχεται βιαστική, ετοιμάζοντας με τη βοήθεια των ανιψιών της, δυο πανέμορφων κοριτσιών, λεμονάδες και γλυκά για να τα προσφέρει στον δεσπότη και τους επισκέπτες. Συχνά άφηνε τα πηγαιν’-έλα της για να μας πει τι βαρύ έργο ανάλαβε με τις σχισματικές που ήθελαν να λύσουν τις διαφορές τους με ακρότητες. Καθώς μίλαγε, ειδοποιήθηκε ότι κατέφθανε ο δέσποτας κι αμέσως τσακίστηκε να πάει να τον συναντήσει. Όλες οι μοναχές, που είχαν κληθεί για να παρευρεθούν, παρατάχθηκαν σε ίσες σειρές στις δυο πλευρές της εισόδου με την αδελφή Θεοφίλη να στέκεται μεγαλόπρεπα στα σκαλοπάτια. Επιτέλους, ο δεσπότης θεάθηκε να πλησιάζει τον λόφο. Προπορευόταν ένας παππάς μεταφέροντας τη δεσποτική πατερίτσα, την ποιμαντορική δηλαδή ράβδο, ενώ ακολουθούσε κόσμος ντυμένος με τα καλά του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ανάμεσα σ’ εκείνη την ακολουθία παρατήρησα αρκετά χωριανά παλληκαράκια με ραβδί στο ένα χέρι και στο άλλο μεγάλα μπουκέτα με λουλούδια. Μόλις είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ την προτίμηση των χωριανών ανθρώπων, γενικώς παντού, για μαγκούρες και πολύχρωμα μεγάλα μπουκέτα και προσπαθούσα να δώσω μιαν αληθοφανή εξήγηση, όταν μια από τις καλογριές το ’σκασε ξαφνικά τρέχοντας από τη σειρά της κι έπεσε γονυπετής στο έδαφος μπροστά στο άλογο του δεσπότη. Σε χρόνο λιγότερο από ένα «Αμήν» η αδερφή Θεοφίλη όρμησε προς τα εμπρός, άρπαξε τη μοναχή από το μπράτσο και δίνοντας της τρία άγρια χτυπήματα στη ράχη την έσπρωξε με βία πίσω απομακρύνοντάς την από εκεί. Η πράξη της καλόγριας ήταν πρόκληση μεγαλύτερη από τις αντοχές της αδελφής Θεοφίλης, που έβλεπε μέσα σε λίγη ώρα να καταστρέφεται ό,τι είχε σχεδιάσει κι ετοιμάσει με τόση προσοχή. Ωστόσο, ο έλεγχος της κατάστασης είχε ανεπανόρθωτα χαθεί. Η τάξη είχε διασαλευθεί κι ο δεσπότης γίνηκε δεκτός εν μέσω μιας γενικής οχλαγωγίας κατά την οποία ξεχώριζαν οι δυνατές κραυγές του γέλιου. Η καημενούλα η καλογριά δεν φαινόταν και πολύ στα καλά της και χαζούλα καθώς ήταν παρασύρθηκε σ’ αυτή την άκαιρη και υπερβολική επίδειξη ζήλου θαμπωμένη από τη εντυπωσιακή λαμπρότητα της εμφάνισης του δεσπότη. Αυτός, τέλος, κατέβηκε από το άλογο και περπάτησε ώς την εκκλησία.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Οι καλογριές πλησίασαν κι αυτές διαδοχικά και γονατιστές με το μέτωπό τους στο έδαφος φίλησαν τα πόδια του. Τότε οι δύο αντιμαχόμενες ομάδες παρουσίασαν τις αντίστοιχες υποψήφιές τους. Επακολούθησε λογομαχία που την έκλεισε η αδερφή Θεοφίλη πραξικοπηματικά αρπάζοντας το μπράτσο της αντιπάλου υποψήφιας και τραβώντας την μακριά από τον δεσπότη με βία, ολοφάνερα αντίθετα σε κάθε έννοια ελεύθερης εκλογής. Ο δεσπότης, μπασμένος κι αυτός στο κόλπο, δέχτηκε αμέσως την υποψήφια που διάλεξε η δική μας ομάδα, </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[δηλαδή η ομάδα της Θεοφίλης]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, κι ευθύς μπήκε στην εκκλησιά για να την χειροτονήσει, αλλά όταν κλήθηκε η υποψήφιά μας να παρουσιαστεί, δεν εμφανίστηκε. Φοβούμενη μελλοντικά παρατράγουδα κι απειθαρχίες κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας της υπαναχώρησε από το προσφερόμενο αξίωμα. Ο «αρχηγός» μας όμως, δηλαδή η μοναχή Θεοφίλη, δεν ήταν άτομο παίξε-γέλασε. Αναπηδώντας από το στασίδι της άρπαξε την προστατευόμενη της από το χέρι και την υποχρέωσε να δεχτεί την ευλογία </i>[του δεσπότη]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Οι καλογριές τότε μία μία γονάτισαν μπροστά στη νέα Ηγουμένη και της πρόσφεραν υπακοή και πίστη. Η αρχηγός της αντίθετης ομάδας, που ήταν κατά κάποιο τρόπο ακόμα ανυπότακτη, αντί να γονατίσει κι αυτή άρχισε να διαμαρτύρεται για το αντικανονικό των διαδικασιών, αλλά η αδελφή Θεοφίλη, με τη χαρακτηριστική ετοιμότητα και αποφασιστικότητά της, της έκοψε τον αέρα γρήγορα, με μια σπρωξιά στον σβέρκο της πράγμα που την οδήγησε με… ευλάβεια μπροστά στα πόδια της νέας Ηγουμένης!</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Σε λιγότερο από μισή ώρα μετά από τη χειροτονία η τάξη είχε αποκατασταθεί πλήρως μέσα στην αδελφότητα. Απολαύσαμε τη λεμονάδα και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα γλυκά με ηρεμία, οι καλογριές ξανάρχισαν το πλέξιμό τους και τώρα ακούω πως όλα είναι ξανά μέλι-γάλα! </span></i></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Υμέτερος, κ.λπ.</span></i></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Επιστολή </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XLIII</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">. [43] – Μύκονος, 1 Ιουνίου</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[Καλέ μου φίλε,]</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">το ελληνικό λογοτεχνικό πνεύμα σίγουρα δεν έχει τόσο πολύ παρακμάσει όσο θέλουν να μας κάνουν να πιστέψομε. Είδα εδώ μια μετάφραση της </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ιστορίας της Ελλάδας<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> του </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Goldsmith<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn14" name="_ednref14" style="mso-endnote-id: edn14;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[14]</span></b></span></span></span></a></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, μια </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Συστηματική Φιλοσοφία<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> μεταφρασμένη από τα γαλλικά κι αρκετές ποιητικές εκδόσεις από τις οποίες πολύ θαυμάζεται ένα κρητικό βουκολικό ποίημα<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn15" name="_ednref15" style="mso-endnote-id: edn15;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[15]</span></b></span></span></span></a>, που συχνά το συναντάς στα χέρια του απλού λαού, όπως τον δικό μας </i>Καλό Ποιμένα<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Gentle</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Shepherd<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn16" name="_ednref16" style="mso-endnote-id: edn16;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[16]</span></span></span></span></a></span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">] στη Σκωτία<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Ο αριθμός των πρωτότυπων ρωμαίικων πνευματικών εργασιών, ιδιαίτερα στην ποίηση, που έχουν εκδοθεί στη Βιέννη και στην Ιταλία, είναι καθώς μου έχουν πει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πολύ σημαντικός </i>[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Υπάρχει σ’ αυτό το νησί ένας φτωχός γεροντάκος, ένας δάσκαλος που έχει συνθέσει έναν ικανό αριθμό στίχων και θα ’ταν ευτυχισμένος αν τους έβλεπε τυπωμένους. Πολλοί από αυτούς τους στίχους λέγεται ότι είναι θελκτικότατα συνθεμένοι, αλλά, όπως φαίνεται, θα χαθούν για πάντα. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε πιο αξιολύπητο από έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν με αναμφισβήτητο ταλέντο και με επίγνωση της ποιητικής του δύναμης, αλλά συγχρόνως και με τη βεβαιότητα πως θα κατεβεί στο μνήμα άγνωστος, χωρίς να έχει τη συμπάθεια κανενός γι’ αυτή την αδικία. Εάν επρόκειτο να μείνω εδώ, θα προσπαθούσα να του δώσω την ευκαιρία να πετύχει αυτό που θέλει, τη φήμη, που τόσο απέλπιδα επιθυμεί, βρίσκοντας συνδρομητές για να τυπωθούν μερικές από τις ωδές του.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι δυο αρχαίοι λαοί που περισσότερο επηρέασαν την ανθρωπότητα στην Ευρώπη είναι οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Οι πρώτοι με τη λογοτεχνία τους και οι τελευταίοι με τη θρησκεία τους, αλλά οι απόψεις των πρώτων ήταν πάντα σε διάσταση μ’ εκείνες των τελευταίων </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[…].</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">Επιστολή </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt; mso-ansi-language: EN-GB;">XLIV</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: 1pt;">. [44] – Μύκονος, 5 Ιουνίου</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 347.3pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καλέ μου φίλε,</i>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">επωφελούμαι της ευκαιρίας που ένα σκάφος αναχωρεί για τη Μάλτα να σας στείλω το ημερολόγιό μου. Συμπερασματικά, νομίζω ότι μπορώ να σας δώσω μια αναφορά με τις γενικές εντυπώσεις που χαράχτηκαν στο μυαλό μου για την κατάσταση των τόπων και των ανθρώπων που επισκέφτηκα και συνάντησα</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> […].</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 261.0pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα νησιά είναι βεβαίως από κάθε άποψη σε καλύτερη μοίρα από τα υπόλοιπα </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[υπό τουρκική κατοχή] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μέρη εντός ευρωπαϊκού εδάφους, και μόνο σ’ αυτά φαίνονται να είναι οι Έλληνες σε πλεονεκτική θέση. Απολαμβάνουν όλες τις παλιές ελευθερίες τους, και το γεγονός ότι δεν ευημερούν όπως παλιά οφείλεται περισσότερο στην αδιαφορία των άλλων χωρών παρά στη συμπεριφορά των Τούρκων.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 261.0pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν και οι Τούρκοι είναι οι κατακτητές της Ελλάδας, ωστόσο, καθώς αυτοί δεν αναλογούν παρά μόνο σ’ ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, δεν έδειξα μεγάλο ενδιαφέρον για να τους γνωρίσω και να τους καταλάβω. Η Ευρώπη δεν είναι η κατάλληλη χώρα γι’ αυτούς </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Οι απόψεις, τα συναισθήματά τους, η συμπεριφορά κι ο χαρακτήρας τους λίγα κοινά έχουν με τους υπόλοιπους κατοίκους. Ο Τούρκος στην Ασία είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον σ’ ευρωπαϊκό έδαφος. Στην Ευρώπη, φαίνεται σαν ξένος ή μάλλον σαν στρατιώτης εν ώρα καθήκοντος, που πρέπει με κάθε τρόπο να διαφυλάξει τα κόλπα και τα τερτίπια της τακτικής του, καθηλωμένος στον εγωισμό της εξουσίας που κατέχει. Στην Ασία είναι πιο ήμερος και πο ανθρώπινος. Νιώθει πως βρίσκεται στην πατρίδα του, είναι πιο φιλόπονος και πιο υπομονετικός, κι αν και η έπαρση και η επιφυλακτικότητα του χαρακτήρα του διατηρούνται ακέραιες και εξίσου έντονες, διαθέτει αρετές αξιοσέβαστες. Όχι μόνο θεωρεί το δικό του σπίτι σαν το κάστρο του, αλλά πιστεύει ότι κι εκείνο του γείτονα είναι απαραβίαστος και ιερός χώρος μέσα στον οποίο δεν του επιτρέπεται επ’ ουδενί να μπει απρόσκλητος και να ενοχλήσει. Η περιφρόνηση που νιώθει για τους Χριστιανούς οφείλεται λιγότερο στη θρησκοληψία και τη μισαλλοδοξία που έχει ενσταλαχτεί μέσα του από τη μωαμεθανική πίστη και περισσότερο στον λατρευτικό παραλογισμό στον οποίο έχουν υποπέσει οι ίδιοι οι Χριστιανοί στις κατακτημένες χώρες τους </i>[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; tab-stops: 261.0pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">(1810)</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45.1pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Απόδοση στα ελληνικά: Β. Πετρίδου-Νάζου & Π. Κουσαθανάς</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ιδού τώρα και το επιστέγασμα με τη γοητευτική κατακλείδα όλων των παραπάνω από τον τρισεγγονό τού Ιωάννη, τον Γεώργιο Γκαλτ, που χαίρει άκρας υγείας στην <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όμορφη χώρα του Καναδά:</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 10.3pt 0pt 45pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 11pt;">β΄</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 10.2pt 0pt 45.1pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt; mso-ansi-language: EN-GB;">George</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt;"></span></span></div><h1 style="line-height: 150%; margin: 12pt 10.3pt 3pt 45pt; tab-stops: center 225.0pt right 405.0pt;"><span style="font-family: Arial;"><span style="font-size: 9pt; letter-spacing: 2pt; line-height: 150%;"><span style="color: #674ea7;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ</span></span><span style="font-size: 9pt; line-height: 150%;"><span style="color: #674ea7;"> (1980)</span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></span></h1><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin: 0cm 10.3pt 0pt 45pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 10.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ακόμα και αν δεν είχα δουλειά στη Μύκονο, θα ερχόμουνα εδώ, αν κι όχι με μεγάλο ενθουσιασμό. Έχει τη φήμη ότι αρχιτεκτονικά είναι η πιο καλά διατηρημένη από τις Κυκλάδες, αλλά επίσης και η πιο χαλασμένη από τον τουρισμό. Ημερήσια κρουαζιερόπλοια σταματούν στο νησί και μετά στη Ρόδο και στη Σαντορίνη. Έτσι πολλοί περαστικοί επισκέπτες, πάνω από δύο δεκαετίες τώρα, άφησαν το σημάδι τους: σε κάθε δρόμο μαγαζιά με αναμνηστικά, ακριβά καταστήματα ρούχων και μπουτίκ με κοσμήματα. Σαν τη Ρόδο, η Μύκονος τα πήγε πολύ καλά με το τουριστικό εμπόριο, κι όπως η Ρόδος θυσίασε κι αυτή ένα ποσοστό της αυθεντικότητας της.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 10.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ακόμα και έτσι, η δαιδαλώδης μεσαιωνική τοπογραφία αυτής της πόλης ευχαριστεί μάτι και μυαλό. Λευκότερη από την Πάρο, με πιο περίπλοκες στροφές και δρομάκια, η Χώρα της Μυκόνου φαντάζει σαν σπηλιά, καμωμένη από ανθρώπινα χέρια και πασπαλισμένη με ζάχαρη, που την κατοικούν ξωτικά και ιππόγρυπες. Οι δρόμοι στρίβουν προς όλες τις κατευθύνσεις, ο σχεδιασμός τους σκόπευε να μπερδέψει τους πειρατές που λεηλατούσαν, κι ο σημερινός επισκέπτης χάνει τον δρόμο του. Κάθε δρόμος έχει ένα παρεκκλήσι και κάποιοι έχουν δύο ή τρία. «Ο αριθμός των εκκλησιών», έγραψε ο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">John</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Galt</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, «είναι τόσο απίστευτος, που δεν θα τολμήσω να κάνω μια εκτίμηση για αυτόν… Μέχρι τελευταία, ήταν η συνήθεια των ναυτών και των καπεταναίων, όταν γλύτωναν από ένα εξαιρετικό κίνδυνο, να χτίζουν μια εκκλησία ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης τους στον Άγιο ο οποίος τους βοήθησε όταν τον ικέτευσαν κατά τη διάρκεια του κινδύνου». </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; tab-stops: 297.0pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο πρόγονος μου, ήρθε στη Μύκονο για τον ίδιο λόγο που επισκέφθηκε την Ύδρα δύο μήνες νωρίτερα, για να εξερευνήσει το λιμάνι σαν μία πιθανή βάση για την εμπορική επιχείρηση που οραματιζόταν. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πλευρά σ’ αυτές τις περιηγήσεις. Από τη μία μεριά είχε σκοπό να συναντήσει τον εκπρόσωπο του Λόρδου Έλγιν, έναν κάποιο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">S</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">ignore</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Luseri</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> που είχε στην κατοχή του αυτά που τώρα ονομάζουμε Ελγίνεια Μάρμαρα. Ολόκληρη η συλλογή των αγαλμάτων, συσκευασμένων και έτοιμων να μεταφερθούν στην Αγγλία, κρατήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά αντί πληρωμής για την ετοιμασία και συσκευασία τους. Ο Λουζέρι δεν είχε μπορέσει να τακτοποιήσει τα χρεωστούμενα και απευθύνθηκε στον Γκαλτ για να τον συμβουλευτεί. Ο πρόγονος μου συμφώνησε να αναλάβει να παραδώσει τα μάρμαρα στη Μάλτα, με τη συμφωνία ότι εάν αναλάμβανε ο ίδιος τα έξοδα της μεταφοράς τους, η λεία θα ήταν δική του. Η ανάγκη για μη κοινοποίηση της είδησης και για μυστικότητα έθαψε αυτή την πληροφορία από το ταξιδιωτικό του βιβλίο, αλλά εμφανίζεται αργότερα (1833) στην αυτοβιογραφία του. «Μπροστά μου είχα την ευκαιρία», έγραψε, «να γίνουν δικά μου τα πιο εξαιρετικά λείψανα της τέχνης στον κόσμο κι αν τα πουλούσα στο Λονδίνο θα κέρδιζα μια ολόκληρη περιουσία. Ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος». Έγραψε στους Μαλτέζους πράκτορές του δίνοντας εντολές να πληρώσουν τους λογαριασμούς και είχε ήδη στείλει το φορτίο στην Ύδρα από όπου ένα πολεμικό πλοίο θα το συνόδευε για προστασία στο πιο επικίνδυνο ταξίδι, προς τη Μάλτα. «Αλλά με την άφιξη του πλοίου εκεί, ο πράκτορας του Λόρδου πλήρωσε τους λογαριασμούς και η πατριωτική μου απληστία ματαιώθηκε. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι είχα την υποψία ότι αυτό θα συνέβαινε». Είναι λίγο απογοητευτικό το ότι ο Λόρδος έκλεψε τη φήμη και τη λεία του Γκαλτ τόσο γρήγορα στην ιστορία μας, αλλά δεν λυπάμαι καθόλου που τα μάρμαρα έχουν το όνομα του Έλγιν κι όχι το δικό μου. Δεν θα ’ταν καθόλου βολικό να ’χει κανείς εκείνα τα μάρμαρα να κρέμονται σαν βαρίδια γύρω απ’ το λαιμό του καθώς ταξιδεύει σ’ αυτή τη χώρα. Οι Έλληνες δεν συγχώρεσαν ποτέ τους Βρετανούς που άρπαξαν βιαστικά τον πιο πολύτιμο εθνικό θησαυρό τους. Λέγεται ότι η πρώτη επίσημη αίτηση που δέχεται ο εκάστοτε νέος Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα είναι η επιστροφή των μαρμάρων, και υποθέτω ότι οποιοσδήποτε σχετίζεται με την απαγωγή τους θεωρείται εδώ πειρατής. Ο ίδιος ο Γκαλτ γράφοντας για τον «πειρασμό» που ήταν τόσο μεγάλος είναι σαν να παραδέχεται ότι η αφαίρεση των μαρμάρων ήταν [από τότε] ηθικά διάτρητη. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Η περιπέτεια με τα μάρμαρα δεν έβγαλε σε τίποτα, υπήρχε ακόμη η πιθανότητα να παρακαμφθεί ο αποκλεισμός του Ναπολέοντα με μιαν εμπορική εταιρεία του Αιγαίου. Ο πρόγονος μου ήταν εντυπωσιασμένος με τη Μύκονο, τη θέση της και τους κατοίκους της, και διάλεξε να ιδρύσει την νέα του επιχείρηση εδώ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Στους τρόπους τους οι σημερινοί Μυκονιάτες θεωρούνται περισσότερο ευγενικοί και πιο ευρέων αντιλήψων από τους άλλους Έλληνες. Αυτό αποδίδεται στην επίδραση και στο παράδειγμα ενός Ρώσου ευγενή ο οποίος παρέμεινε εδώ ως Γενικός Πρόξενος πριν από </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[περίπου] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">25 χρόνια με σκοπό να προωθήσει την υπόθεση και τα συμφέροντα της χώρας του ανάμεσα στους Έλληνες νησιώτες. Η σύζυγός του, μια γυναίκα από βενετσιάνικη αριστοκρατική γενιά, καθιέρωσε στο νησί χορούς και θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες είχαν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι κάτοικοι του νησιού πλην εκείνων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα». Για τον Ρώσο πρόξενο τίποτα άλλο δεν αναφέρεται στο βιβλίο του </i>Γράμματα από την Ανατολή<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο Γκαλτ απόκτησε ένα κτήριο στη Μύκονο, το οποίο επρόκειτο να χρησιμοποιήσει σαν αποθήκη για την εμπορική εταιρεία του. Το κτήριο ήταν πρωτύτερα αρχηγείο για τη Ρωσική αποστολή. Το περιγράφει σύντομα: «Σε ένα σημείο της ξηράς κοντά στην πόλη στέκεται ένα ευρύχωρο μέγαρο, που ανεγέρθηκε από τον Κόμη Ορλώφ, και στη συνέχεια έγινε η κατοικία του Ρώσου γενικού πρόξενου… Έχω ακόμη στα χέρια μου το παραχωρητήριο συμβόλαιο του αρχοντικού αυτού προς εμένα από την κοινότητα.»</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Εάν είχε διασωθεί, θα ήθελα να δω το κτήριο του </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Galt</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">. Αυτό είναι μια επιθυμία ασήμαντη ίσως, αν και όλοι μας τέτοιες επιθυμίες τις παίρνομε κατά καιρούς στα σοβαρά. Εξετάζομε επιτύμβιες στήλες, φωτογραφικές πλάκες, οικογενειακά κειμήλια, και παλιά κτήρια, ψάχνοντας για κάποιο σημάδι του εαυτού μας, απόδειξη ότι η ζωή υπερφαλαγγίζει τα χρονικά όρια της ζωής κι αποτελεί απόδειξη ότι δεν γεννηθήκαμε χθες και δεν θα πεθάνομε αύριο. Κατά μία ευρεία έννοια η περιέργεια για την αρχαία και τη μεσαιωνική Ελλάδα είναι το ίδιο πράγμα. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Δεν είναι πολλές οι πληροφορίες από την περιγραφή της γεωφυσικής τοπογραφίας πάνω στις οποίες θα μπορούσα να στηριχτώ. Ο Γκαλτ γράφει στην Αυτοβιογραφία</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> του<i style="mso-bidi-font-style: normal;">: «Σε μιαν άκρη ξηράς κοντά στην πόλη υπάρχει ένα μεγάλο μέγαρο». Ωστόσο, σχεδόν σίγουρα, δεν θα υπήρχε περισσότερο από ένα σπίτι κτισμένο από τον κόμη Ορλώφ, ούτε περισσότερες από μια προξενικές κατοικίες για τον Ρώσο πρόξενο. Η Μεγάλη Αικατερίνη αφαίρεσε με τη βία τα προξενικά δικαιώματα από τους Τούρκους το 1774, αλλά ποτέ δεν εκμεταλλεύθηκε εξ ολοκλήρου αυτό το προνόμιο. Οι Ρώσοι πρόξενοι διορίζονταν στα νησιά κατά ακανόνιστα χρονικά διαστήματα και χωρίς σπουδαίους πόρους. Το καλύτερο που είχα, λοιπόν, να κάνω, αντί να ψάχνω για τις γεωφυσικές ομοιότητες που τόσο σύντομα περιγράφει ο Γκαλτ, ήταν να πάρω πληροφορίες για ένα σπίτι που κτίστηκε από Ρώσους. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Για την περίπτωση που το μέγαρο του Κόμη Ορλώφ θα ήταν ένα περίοπτο ορόσημο, διάθεσα μία μέρα κυκλοφορώντας μέσα στην πόλη, ανιχνεύοντας σημεία της ξηράς και ευρύχωρα σπίτια που να ταιριάζουν σε πρόξενο. Τίποτα προφανές δεν αποκαλύφθηκε από μόνο του. Αντί αυτού μια εικόνα με τα μοναδικά μοιρολόγια της Μυκόνου εμφανιζόταν συνεχώς μπροστά μου ανακαλώντας τις περιγραφές που άφησε ο πρόγονός μου και άλλοι. Ο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Theodore</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Bent</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">στο βιβλίο του </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Κυκλάδες<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, που εκδόθηκε το 1884 (το οποίο ίσως αποτελεί την καλύτερη παλιά ταξιδιωτική μαρτυρία γι’ αυτά τα νησιά<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn17" name="_ednref17" style="mso-endnote-id: edn17;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[17]</span></b></span></span></span></a>), έγραφε: «Παντού στις Κυκλάδες μάς είπαν ότι όταν έλθομε στη Μύκονο θα πρέπει να επιδιώξομε ν’ ακούσομε τα καλύτερα μοιρολόγια για τον νεκρό που υπάρχουν στην Ελλάδα κι ότι η άγονη Μύκονος είχε αυτήν –να μην αξιώνεται κανείς να τη ζηλέψει!– την ειδικότητα. Πουθενά αλλού, εκτός από εκεί, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν θα μπορούσαν οι θρηνούσες γυναίκες να μοιρολογούν πάνω από τον νεκρό με τόσο συνταρακτικά μοιρολόγια που σπαράζουν την καρδιά. Έτσι φτάσαμε στη Μύκονο με την ακλόνητη αποφασιστικότητα να περιμένομε μέχρι κάποιος να πεθάνει». Κάποιος όντως πέθανε, και ο </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Bent</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> είδε και άκουσε τους εκπληκτικούς Μυκονιάτικους θρήνους. Τώρα, έναν αιώνα αργότερα, συνάντησα τυχαία μία ανοικτή είσοδο στην οποία καθότανε ένας παππάς έχοντας στο πλευρό του δύο ηλικιωμένες γυναίκες. Ήταν μία ετοιμασία νεκρού, του οποίου το σώμα φαινόταν σε ένα δωμάτιο πίσω. Περνώντας και ξαναπερνώντας περίμενα να ακούσω τα υπέροχα μοιρολόγια, αλλά ακουγόταν μόνο ένας σιγανόφωνος λυγμός και πότε πότε κάποια πνιγμένα βογγητά. Πολύ αργά πλέον! Είχαν πια περάσει από εκείνη την εποχή χρόνια πολλά και γενιές ολόκληρες. Καμμιά σημασία δεν έχουν όλα αυτά τώρα. Ο καιρός περνά, οι συνήθειες κι οι τρόποι ζωής αλλάζουν, όλα τα πράγματα πεθαίνουν.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Δεν μπορεί, πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγιος διδάσκαλος, κάποιος βιβλιοθηκάριος ή φιλαναγνώστης στο νησί, που θα ’ξερε ποιο ήταν το ρωσικό σπίτι. Στη βιβλιοθήκη μου έδειξαν ένα παλιό βιβλίο με φωτογραφίες του νησιού, ένα εκλεκτό έργο τέχνης, αλλά ούτε απ’ αυτό βρήκα απάντηση στην ερώτηση μου<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn18" name="_ednref18" style="mso-endnote-id: edn18;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[18]</span></b></span></span></span></a>. Στην τουριστική αστυνομία λοιπόν, όπου πήγα να εξηγήσω τα σχετικά με την έρευνα μου και να ζητήσω βοήθεια, με συμβούλευσαν ν’ αποτανθώ στον δήμαρχο.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Στον δεύτερο όροφο ενός ευρύχωρου παλαιού κτηρίου της παραλίας είναι εγκατεστημένα τα δημοτικά γραφεία της Μυκόνου. Ο δήμαρχος, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">o</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">dthiemarkos</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">, με δέχεται εγκάρδια στο μεγάλο παλιό δωμάτιο, καλά εξοπλισμένο με έπιπλα και καλοδιατηρημένο. Με βάζει σε μια άνετη καρέκλα απέναντι από το δημαρχιακό γραφείο και είναι έτοιμος να δεχτεί τις ερωτήσεις μου. Παρ’ όλο που ο περίγυρος είναι επίσημος, η συνέντευξή μας δεν είναι. Ο δήμαρχος είναι ντυμένος λίγο-πολύ σαν τους βαρκάρηδες του λιμανιού και η αυτοπεποίθησή του τον κάνει να ’ναι ήρεμος και χαλαρός. Μόνο ένα πράγμα με ενοχλεί σ’ αυτή τη συνάντηση. Πίσω από το δήμαρχο, στο πλευρό του στέκεται ένας αγροίκος χοντράθρωπος με σταυρωμένα χέρια. Οποτεδήποτε τα ελληνικά μου σκοντάφτουν, παρεμβαίνει επιθετικά, αναλαμβάνοντας το ρόλο του διερμηνέα για τον δήμαρχο κι ούτε που παίρνει χαμπάρι πως το πρόβλημα μου δεν είναι πρόβλημα κατανόησης αλλά έκφρασης χρησιμοποιώντας ο ίδιος ένα απερίγραπτο είδος της αγγλικής γλώσσας. Δεν έχω καταλάβει αν υπηρετεί ως βοηθός γραμματέα ή ως σωματοφύλακας ή σαν ένα είδος δαιμονικού επιτηρητή για λογαριασμό των συμφερόντων κάποιας αόρατης ομάδα. Παρά τις διακοπές του, εντούτοις, ο δήμαρχος και εγώ συνεχίζομε την κουβέντα μας καταλαβαίνοντας ο ένας τον άλλον. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Αυτός ο πρό-προπάππος μου, του εξηγώ μετά από μια μακριά και συνεχώς διακοπτόμενη εισαγωγή, απόκτησε ένα κτήριο εδώ στη Μύκονο. Ήταν ένα μεγάλο σπίτι, που χτίστηκε αρχικά για τους Ρώσους πρόξενους.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Ναι, παρεμβαίνει, ο άξεστος στα ελληνικά. Οι Ρώσοι κατέλαβαν πολλά από αυτά τα νησιά από τους Τούρκους και τα κράτησαν για πολλά χρόνια.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο κολαούζος του δημάρχου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας ειδικός στην τοπική ιστορία, μόνο που τα δεδομένα του ήταν διαστρεβλωμένα. Είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι είχαν τον στρατιωτικό έλεγχο σε κάποια από αυτά τα νησιά του Αιγαίου ανάμεσα στο 1770 και το 1774, αλλά ποτέ πραγματικά δεν τα αποίκισαν.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο δήμαρχος χαμογελά.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Ο προ-προπάππους σας αγόρασε πράγματι αυτό το κτήριο;, ρωτάει προφανώς με δυσπιστία.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Αυτός και η «σκιά» του διασκέπτονται για μια στιγμή και μετά φωνάζουν μια γραμματέα από το, προθάλαμο. Εμφανίζεται μ’ ένα έγγραφο που και οι τρεις τους το εξετάζουν με προσοχή, φτάνοντας επιτέλους στο αμοιβαίο συμπέρασμα:</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Αυτό<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> είναι το κτήριο, αναγγέλλει ο δήμαρχος.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Αυτό εδώ;<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Αυτό ακριβώς το κτήριο,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> επαναλαμβάνει με έμφαση, δείχνοντας με το χέρι το δωμάτιο. </i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Το κτήριο στο οποίο καθόμαστε τώρα. Ήταν το σπίτι των Ρώσων προξένων. Δεν υπάρχει άλλο. Είναι βέβαιο ότι πρέπει να ’ναι αυτό το κτήριο.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><em>«Οι κάτοικοι της Μυκόνου», έγραψε ο Τζον Γκαλτ, «στην Καντζιλλαρία </em>[ = ένα είδος<em> </em></span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">κυβερνείου-δικαστηρίου], έχουν συγχρόνως<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> συμβολαιογραφικό αρχείο, όπου καταγράφονται και αρχειοθετούνται οι ακίνητες περιουσίες των κατοίκων του νησιού επί πολλές εκατοντάδες χρόνια τώρα».</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Σκέφτομαι να ρίξω μια ματιά σ’ αυτόν το κατάλογο ιδιοκτησιών, να δω εάν επιβεβαιώνει το συλλογισμό του δημάρχου </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[ότι αυτό το κτήριο της δημαρχίας είναι που αγόρασε ο προ-προπάππους μου]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Τον ρωτάω πού είναι. Ανασηκώνει τους ώμους του, σαν να μου λέει πως δεν τον πιστεύω, αλλά τηλεφωνεί στον υπεύθυνο υπάλληλο, δίνοντας μια εξήγηση που δεν την πολυκαταλαβαίνω, και μετά μου λέει ότι αυτή τη στιγμή είναι πολύ απασχολημένοι στο συμβολαιογραφείο, αλλά αν μπορούσα να περιμένω μιά-δυο μέρες… Ήδη μια αμηχανία αρχίζει να υφέρπει στη συζήτησή μας. Αρχίζω μόλις να καταλαβαίνω ότι νομίζουν πως εγώ διανοούμαι να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου επί της περιουσίας του προ-προπάππου μου κραδαίνοντας μια φυλαγμένη κιτρινισμένη συμβολαιογραφική πράξη αγοραπωλησίας ύστερα από τόσα χρόνια και ζαμάνια!</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">Then</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-US;">birazei</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">,’ λέω. Δεν έχει σημασία. Και προσθέτω:</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Είμαι ευχαριστημένος που βρήκα το σπίτι.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο δήμαρχος χαμογελά ανακουφισμένος και χωρίζομε φιλικά.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ξανά στον Γιαλό, περιεργάζομαι με προσοχή το κτήριο. Από κάτω, στο ισόγειο, είναι ένα καφενείο-μια ταβέρνα όπου είχα γευματίσει μερικές φορές, και πλάι στη ταβέρνα, ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο. Αν εξαιρέσεις λίγα από τα καινούργια ξενοδοχεία, αυτό το παλιό μέγαρο φαίνεται να είναι το πιο ευρύχωρο κτήριο της πόλης. Μέσες-άκρες ταιριάζει με την ασαφή περιγραφή του Γκαλτ. Δεν υπάρχει λόγος που θα ’πρεπε να ταιριάζει ακριβώς, μιας κι όταν το περιέγραψε είχαν περάσει είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια από τότε που το είχε δει, η χρονική δηλαδή απόσταση ανάμεσα στο ταξίδι του στην Ελλάδα και τη Μύκονο το 1810 και στο χρόνο της σύνταξης της αυτοβιογραφίας του το 1833. Βλέπω τώρα στην είσοδό του μια φθαρμένη από τα χρόνια πλάκα, που αναφέρει ότι το σπίτι είχε ανεγερθεί από τους Ρώσους πρόξενους και «επισκευαστεί από τον δραστήριο δήμαρχο<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn19" name="_ednref19" style="mso-endnote-id: edn19;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[19]</span></b></span></span></span></a>» της Μυκόνου το 1922. Σίγουρα αυτό είναι το κομμάτι της ακίνητης περιουσίας πάνω στο οποίο ποντάρισε τα καταδικασμένα εμπορικά του όνειρα ο προ-προπαππούς μου Τζον Γκαλτ. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, η θεωρία ότι θα μπορούσα να εγείρω κάποια νόμιμη αξίωση πάνω σ’ αυτήν την περιουσία. Ο δήμαρχος προς στιγμή φοβήθηκε, καθώς πέρασε ίσως απ’ το μυαλό του η ίδια φευγαλέα σκέψη. Αλλά η απάντηση πραγματικά δεν έχει σημασία. Μόνο ένας μουρλός από την απληστία ή την προγονική λατρεία άνθρωπος θα επιχειρούσε ν’ αρπάξει από μια φούχτα Έλληνες νησιώτες το δημαρχείο τους. Φανταστείτε μόνο τη λύσσα και την παραφορά ενός τέτοιου κηρυγμένου πολέμου! Φανταστείτε την εμπάθεια και τ’ αντίποινά του! Πολλά φανταστικά σενάρια θα μπορούσαν να συνοδέψουν αυτήν την υποθετική διεκδίκηση, και κλωθογυρίζω στο μυαλό μου την όλη ιστορία γαρνίροντάς την με κάθε είδους λεπτομέρειες. Αν μη τι άλλο αυτή η προκλητική ανίχνευση του παρελθόντος είναι στο κάτω κάτω και άσκηση της φαντασίας. Κι έχω όλη μου την άνεση επιστρατεύοντας τη φαντασία μου να την παρατείνω όσο τραβά η καρδούλα μου καθώς είμαι αναπαυτικά καθισμένος στο καφενείο του ισογείου αυτού του καθόλου φανταστικού, αλλά καθ’ όλα πραγματικού μεγάρου, όπου μια φορά κι έναν καιρό ο Τζον Γκαλτ σχεδίαζε να διαχειριστεί και να εκμεταλλευτεί εμπορικά τον αποκλεισμό του Ναπολέοντα.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Δυο μέρες τώρα ο αγέρας και η βροχή κάνουν τη θάλασσα να βγάζει φίδια και κατόπιν ο καιρός κοπάζει λιγάκι. Επιτέλους το καΐκι θα μας πάει σήμερα ώς τη Δήλο. Αρκετοί επιβάτες περιμένουν και το λιμεναρχείο έδωσε την έγκρισή του.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Η μεγάλη φουσκοθαλασσιά που άφησε πίσω της η καταιγίδα μάς κλυδωνίζει πέρα ’δώθε, ψεκάζοντας με κύματα αλατόνερου όλο το μήκος του καταστρώματος μαζί και τους επιβάτες. Αυτός ο άγριος κλυδωνισμός μάς αναγκάζει ν’ αρπαχτούμε γερά από τα σίδερα της κουπαστής, κάποιοι άλλοι κατάχλωμοι ξερνοβολούν. Αυτό το μπουγάζι είναι περιώνυμο για τα άγρια νερά του, ωστόσο αμέτρητοι ταξιδιώτες το περνούν καθημερινά. Στην άλλη μεριά βρίσκεται η Δήλος, το ιερό νησί των αρχαίων Ελλήνων, κάποτε το θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο του αιγαιακού πολιτισμού και τώρα αρχαιολογικός χώρος </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[…]<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Εκτός από το φάντασμα του Πυθαγόρα, του μάγου-φιλόσοφου του 6ου π.Χ. αιώνα, που λέγεται πως είχε έλθει συμβατικά ευσεβής προσκυνητής<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_edn20" name="_ednref20" style="mso-endnote-id: edn20;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[20]</span></b></span></span></span></a> στη Δήλο, πολύ θα το ήθελα να κουβέντιαζα και μ’ εκείνο το άλλο φάντασμα, τον Τζον Γκαλτ· τα λόγια του δεύτερου που επέζησαν </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">[εν αντιθέσει μ’ εκείνα του Πυθαγόρα] <i style="mso-bidi-font-style: normal;">είναι τόσο πολλά ώστε δεν έχω καταφέρει να τα διαβάσω όλα. Και τα δύο φαντάσματα ταξίδεψαν σιωπηλά μαζί μου για τόσο πολύ καιρό που θα ’θελα να βγουν από τις σκιές για μια στιγμή και να μου πουν πώς τα πάω. Πάντα κρίνουμε το παρελθόν. Πότε πότε στεκόμαστε για λίγο κι αναρωτιόμαστε πώς αυτό μπορεί να κρίνει εμάς.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Ο πρόγονός μου δεν μου προκαλεί και πολύ σεβασμό, αλλά οπωσδήποτε θαυμάζω τα κατορθώματά του, κι ίσως τις λογοτεχνικές του δάφνες. Ο Πυθαγόρας, με την ευρύτητα του νοός του, ταξίδεψε από το κέντρο της γης μέχρι τα πιο μακρινά αστέρια και ξανά πίσω στην καρποφόρα Σάμο, χαράσσοντας μαγικά τρίγωνα στον ουρανό. Τα ταξίδια του Τζον Γκαλτ ήταν πιο εγκόσμια, περισσότερο χειροπιαστά, σαν τα δικά μου, αν κι αυτός βρέθηκε αντιμέτωπος με σκηνές στις οποίες εγώ ποτέ δεν θα παραστώ μάρτυρας. Ταξίδεψε μέσα σε κακουχίες που ποτέ δεν πρόκειται να υποστώ, μέσα σε τεράστιες δυσχέρειες, όπως τον πόλεμο του Ναπολέοντα, τους δολοφόνους πειρατές της Μεσογείου, τις αβεβαιότητες και τα καπρίτσια του καιρού όταν ταξιδεύει κανείς με ιστιοφόρα. Μια φορά, ενώ κοιμόταν κάτω από ένα δέντρο, ανατολίτες ληστές έκλεψαν απ’ αυτόν και την ομάδα του τον πολύτιμο εξοπλισμό τους, μαζί κι ένα άλογο. Εκείνες οι εποχές ήταν στην Ανατολή χωρίς νόμους, χωρίς ασφάλεια – πενήντα χρόνια αργότερα μια ομάδα Βρετανών ταξιδευτών συνελήφθη από ληστές για λύτρα και τελικά σφαγιάστηκε. Ο Γκαλτ δεν ήταν πάντα παρατηρητής όπως θα τον ήθελε ο σημερινός αναγνώστης, είχε όμως το θάρρος να ταξιδέψει και τη φιλόπονη προθυμία να καταγράψει όσα είδε και έπαθε. Ακόμη και στη σημερινή εποχή που η απόσταση από νησί σε νησί δεν είναι παρά ένα πήδημα με χόβερκραφτ, με τις άμεσες τηλεπικοινωνίες να παρέχουν ασφάλεια, το αργό διά θαλάσσης ταξίδι του Γκαλτ και οι μακροσκελείς, οι χωρίς καμμιά βιασύνη επιστολές του στην πατρίδα, αξίζουν να μνημονεύονται και να διαβάζονται. </span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Εδώ στο υπέρτατο σημείο της Δήλου, ενώ μπορώ να φανταστώ λίγα λόγια αποχαιρετισμού από τον Πυθαγόρα, δεν μπορώ να δω τον πρόγονό μου πουθενά. Ο Γκαλτ, όπως παραδέχεται στο βιβλίο του, δεν άντεχε την ερημιά και την απομόνωση, και δεν τον ενθουσίαζαν τα αρχαία ερείπια. Αν και είχε στραμμένα τ’ αφτιά του στην Ιστορία, ήταν εντούτοις πάνω από όλα ένας άνθρωπος του καιρού του, ένας πιστός οπαδός της επιστήμης, της ανάπτυξης του εμπορίου, της υλικής προόδου. Το παρελθόν γι’ αυτόν ήταν κάτι που έπρεπε να ξεπεραστεί. Ο Πυθαγόρας, από την άλλη, θα αισθανόταν ισχυρή έλξη για αυτό το εγκαταλελειμμένο νησί, και για όλους τους άλλους άδειους χώρους που ο ελληνικός χρόνος μάς έδωσε. Είναι εδώ τώρα για να σπάσει τη σιωπή, ντυμένος με τον άσπρο, κυματιστό χιτώνα των αρχαίων Ελλήνων ιερέων, με σάρκα και με οστά, αλλά ταυτόχρονα χωρίς πρόσωπο.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>–Είναι όπως τα προέβλεψα, συλλογίζεται, γυρίζοντας το βλέμμα προς τα κάτω, στις εκτάσεις του μεγαλείου των σπασμένων μαρμάρων. Τα βροντερά βήματα του χρόνου όλα σταμάτησαν νεκρά πάνω στα ίδια τα μονοπάτια τους.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Εύκολα μπορούμε να δούμε ολόκληρη τη Δήλο από εκεί όπου στεκόμαστε.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">–Ο κόσμος είναι ένα μουσικό κουτί, συνεχίζει. Ο καθένας από εμάς γυρνάει το κλειδί του δικού του καιρού και δαμάζει τη σιωπή. Πάντα η μουσική παίζει. Μπορείτε και τώρα να την ακούσετε, ακόμη και στη Δήλο μετά από εφτά ολόκληρους κύκλους ολιγωρίας κι αφροντισιάς.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Έχω ξεχάσει τι σημαίνει ο αριθμός εφτά, αλλά δεν πειράζει. Η πραγματικότητα μέσω των αριθμών δεν είναι το δικό μου παιχνίδι. Αλλά ακούω τον αέρα να σφυρίζει γύρω από αυτό το λόφο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τον αιώνιο ρυθμό της θάλασσας της Δήλου πιο κάτω.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>–Η γη παντρεύεται τον ίδιο τον εαυτό της, κανοναρχεί η φωνή του καθώς ξεθωριάζει σιγά σιγά. Η γη αυτοταριχεύεται. Η γη ξαναγεννιέται.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Πάει, έφυγε αφήνοντας μια αίσθηση Πυθαγόρειου απείρου κλειδωμένου μέσα σ’ όλες τούτες τις αρχαίες πέτρες. Μια μεγάλη πόλη γίνεται ερείπια, αλλά τα ερείπια διαρκούν για πάντα. Ή μήπως η θάλασσα θα ψηλώσει κάποιον χειμώνα και θα καταπιεί τη Δήλο, αλέθοντας τους διάδρομους του ραγισμένου μεγαλείου, κάνοντάς τους ψιλούς ψιλούς κόκκους λευκής άμμου; Η γη ταριχεύει τον εαυτό της, ωστόσο το ιερό νησί μαρτυρεί τους αιώνες μιας άσβηστης ζωής. Ακόμα κι εδώ στη Δήλο η γη σκοπεύει να ξαναγεννηθεί. </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">(1980)</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 19.3pt 0pt 45pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 19.3pt 0pt 45pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Απόδοση στα ελληνικά: Β. Πετρίδου-Νάζου & Π. Κουσαθανάς)</span><span style="font-family: Arial; font-size: 8pt; letter-spacing: 1pt;"></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 8pt; letter-spacing: 1pt;"><strong>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</strong></span></div><div style="mso-element: endnote-list;"><br />
</div><div style="mso-element: endnote-list;"><hr align="left" size="1" width="33%" /></div><div id="edn1" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref1" name="_edn1" style="mso-endnote-id: edn1;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[1]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bent</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cyclades</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">or</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Life</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">among</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Insular</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Greeks</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> (</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> 1885), </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">enlarged</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">edition</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">including</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">an</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">introduction</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cycladic</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">archaeology</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">folklore</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">bibliography</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">appendices</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">index</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">by</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Al</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">N</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oikonomides</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Argonaut</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Chicago</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> 1965· η επιλογή της βιβλιογραφίας για τις Κυκλάδες βρίσκεται στις σσ. 533-560· επίσης μεταφρασμένο στα ελλην. το απόσπασμα για τα μοιρολόγια της Μυκόνου στα φφ. 306-309, 1973 της εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>· τέλος, βλ. Παν. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Β΄</i>, ό.π., 7. </span><place w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">I</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">.</span></place><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, σσ. 155-160. Χαριτωμένος εδώ, αλλά καθόλου κολακευτικός, ο υπαινιγμός του Γκαλτ, που στηρίζεται στην κοινά αποδεκτή της εποχής άποψη περί ποιητριών γενικώς. </span><span style="font-size: 9pt;"></span></div></div><div id="edn2" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref2" name="_edn2" style="mso-endnote-id: edn2;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[2]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Το αρχοντικό, ακριβώς έξω από τα τείχη του μεσαιωνικού Κάστρου, είχε χτίσει ο Αντώνιος Ψαρ(ρ)ός και το είχε επισκευάσει, επεκτείνει και καλλωπίσει ο Κόμης Ιωάννης Βόινοβιτς [βλ. παραπάνω].</span></div></div><div id="edn3" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref3" name="_edn3" style="mso-endnote-id: edn3;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[3]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Βλ. Μ.Χ. Βενιέρης<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, Ο Αντώνιος Ψαρ[ρ]ός, Πλωτάρχης του Β. Ρωσσικού Ναυτικού και αθλητής επί της Εθνικής ημών Παλιγγενεσίας, 1770</i>, Εκ της Τυπογραφίας Ρ. Πρίντεζη, Εν Ερμουπόλει Σύρου 1882.</span></div></div><div id="edn4" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: -45.0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref4" name="_edn4" style="mso-endnote-id: edn4;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[4]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Χαρακτηριστικότερες ίσως από τις αρχαίες πηγές για τη βιαιότητα του βοριά στον Τσικνιά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(Γυρέες Άκρες) είναι η περίφημη σωζόμενη ιαμβική αποστροφή του Αρχίλοχου (7ος π.Χ. αι.) προς τον φίλο του Γλαύκο: «Γλαύχ’, όρα· βαθύς γαρ ήδη κύμασιν ταράσσεται πόντος…» (απόσπ. 103), καθώς και η περιγραφή του Λυκόφρονα στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αλεξάνδρα</i> ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κασσάνδρα </i>του: «Τον δ’ οια δύπτην κηρύλον διά στενού αυλώνος…» </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">(</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">στ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. 387-402</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">·</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">βλ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">έκδ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. Harvard / Heinemann, Translated by A.W. Mair, <place w:st="on"><city w:st="on">London</city></place> 1977</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">)</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">.</span></div></div><div id="edn5" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref5" name="_edn5" style="mso-endnote-id: edn5;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[5]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Τζιάκομο είναι ασφαλώς το ιταλοποιημένο ισοδύναμο του Γιακουμή, του Έλληνα διερμηνέα που είχε προσλάβει ο Γκαλτ στο ταξίδι στο Αρχιπέλαγος το 1810 και τον οποίο περιγράφει σαν τον Σάντσο Πάντσα, τον ιπποκόμο του Δον Κιχώτη: «με τρομερές φαβορίτες, μάτια πάπιας γεμάτα αφέλεια, ωστόσο με τρομερή όψη και με ανάλογη προϋπηρεσία κοντά και σε άλλους Άγγλους περιηγητές»· βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J. Galt, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Letters from the <place w:st="on">Levant</place>…</i>, </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">ό</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">π</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">., </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">σσ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. 2-3 </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">κ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">α</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"></span></div></div><div id="edn6" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref6" name="_edn6" style="mso-endnote-id: edn6;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[6]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Η σπετσιώτικη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολάκα </i>(τρίστηλο εμπορικό ιστιοφόρο εξοπλισμένο με κανόνια), που είχε μισθώσει ο Γκαλτ για να κάνει το ταξίδι του στο Αρχιπέλαγος, πρέπει να αγκυροβόλησε σε κάποιαν από τις κοντινότερες προς την Ανωμερά νοτιανατολικές αμμώδεις ακτές της Μυκόνου (Ελιά, Καλό Λιβάδι, Αγία Άννα στα Διβούνια, Καλαφάτης, Λϋ’ά, του ’Σαγκάρη ή του Φραγκιά, με πιθανότερες μάλλον τις τέσσερεις-πέντε πρώτες). Το πλεούμενο «ήταν εξοπλισμένο, είχε πλήρωμα 36 άνδρες, την εικόνα μιας Παναγιάς μέσα στην καμπίνα κι ένα καντήλι που έκαιγε αδιάκοπα μπροστά της: άρα όλοι μας στο σκάφος ήμασταν πλήρως προστατευμένοι από κάθε κίνδυνο», λέει ειρωνικά ο Γκαλτ (βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Galt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Letters</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">from</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><place w:st="on"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Levant</span></i></place><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">…</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, ό.π., σσ. 2-3).</span></div></div><div id="edn7" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref7" name="_edn7" style="mso-endnote-id: edn7;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[7]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ενθυμούμαι την παλιά πύλη του Μοναστηριού της Τουρλιανής που περιγράφεται εδώ από τον Ιωάννη Γκαλτ, κι αυτό όχι γιατί είμαι… συνομίληκός του, αλλά γιατί δεν έχουν περάσει περισσότερα από σαράντα χρόνια από τότε που η αυθεντική πύλη αντί, δυστυχώς, να επιδιορθωθεί προσεκτικά από ειδικούς τεχνίτες με την επίβλεψη ειδημόνων στα σημεία όπου πράγματι είχε υποστεί φθορές εξαιτίας της παλαιότητας και των περιπετειών της, αντικαταστάθηκε από μια ρέπλικα, μια ελαφρότερη κατασκευή-απομίμηση της παλιάς. Τότε, λόγω της κατακραυγής των Ανωμεριτών, που κινούμενοι από σεβασμό στο Μοναστήρι της Τουρλιανής, κέντρο και καρδιά του χωριού τους, διαμαρτυρήθηκαν, όπως το συνήθιζαν και εναντίον κάθε παράνομης ενέργειας για απεμπόληση ή πώληση της τεράστιας περιουσίας του μοναστηριού από το ιερατείο της Μονής ή από την κεφαλή του, που είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο εκάστοτε εδρεύων στην Ερμούπολη της Σύρου δεσπότης. Κατόπιν του σάλου που προκλήθηκε τότε, βρέθηκε, ως συνήθως, μια σολομώντεια λύση κι η παμπάλαιη, αυθεντική πύλη, ένα κατασκευαστικό αξιοπερίεργο φτειαγμένο κυρίως από σίδερα και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φίδες</i> ( = ξύλο κέδρου, που είναι εξίσου ανθεκτικό με το σίδερο), με τη γύφτικη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κατίνα</i> της ( = κλειδαριά) και με το τεράστιο κλειδί της φυλάχτηκε τότε στο μουσείο του μοναστηριού ως έκθεμα και κειμήλιο της ιστορίας του. Αγνοώ εάν εξακολουθεί να φυλάγεται έως σήμερα. Θα είναι κρίμα εάν η άγνοια και η ασέβεια προς την ιστορία του χώρου, τα συνηθισμένα δηλαδή επακόλουθα της απληστίας και της αγραμματοσυνης, την έχει εναποθέσει σε καμμιά χωματερή. Πολύ θα χαιρόμουν αν μάθαινα ότι σώζεται και εκτίθεται έως σήμερα.</span></div></div><div id="edn8" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref8" name="_edn8" style="mso-endnote-id: edn8;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[8]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Υποθέτω ότι πρόκειται για τον παππού μιας άλλης γνωστής στη Σκωτία ιστορικής φυσιογνωμίας, του επίσης διακεκριμένου γιατρού </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">William</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Henry</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Duncan</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, ο οποίος τελευταίος γεννήθηκε στο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Liverpool</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">από Σκωτσέζους γονείς το 1805 και πέθανε το 1863. Το </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Duncan</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">τυπικό σκωτσέζικο όνομα (πβ. τον βασιλιά της Σκωτίας στον </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Macbeth</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">).</span></div></div><div id="edn9" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref9" name="_edn9" style="mso-endnote-id: edn9;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[9]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Ο αριθμός 365 για τις εκκλησιές και τα ξωκκλήσια της Μυκόνου ήταν επί χρόνια ο ιερός αριθμός, που χρησιμοποιούνταν ως απάντηση, όταν κανείς ερωτούσε για τον ακριβή αριθμό τους στο νησί. Στην ασεβέστερη εποχή μας φαίνεται ότι έχομε ανάγκη από περισσότερες εκκλησίες για τη διάσωση της ψυχής μας, οπότε αυτές εχουν προ πολλού υπερβεί τις 1.000! Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει στον Σκωτσέζο περιηγητή, το ποσόν των χρημάτων που θα έχει δαπανηθεί για την ανέγερσή τους. Άλλωστε, τι είδος Σκωτσέζος θα ήταν, αν δεν συνέβαινε αυτό;</span></div></div><div id="edn10" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref10" name="_edn10" style="mso-endnote-id: edn10;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[10]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Το εντυπωσιακό Ναυτικό Νοσοκομείο του Γκρίν(ου)ιτς στη Ν. όχθη του Τάμεση στο Λονδίνο, μπροστά από το περίφημο Αστεροσκοπείο, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Christopher</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Wren</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, χτίστηκε από το 1696 ώς το 1712 και λειτούργησε ως νοσοκομείο μέχρι το 1869. Από το 1873 ώς το 1998 στέγασε το </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Royal</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Naval</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">College</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. Σήμερα, το κτήριο έχει «αναστηθεί» και σφύζει από ζωή όντας επισκέψιμο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και αποτελώντας κέντρο για πολιτιστικές εκδηλώσεις και χώρο αναψυχής. Λόγω της ιστορικής και της αρχιτεκτονική του αξίας έχει κηρυχτεί μαζί με τα υπόλοιπα γειτνιάζοντα κτήρια της περιοχής ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">UNESCO</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></div></div><div id="edn11" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref11" name="_edn11" style="mso-endnote-id: edn11;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[11]</span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Πολλές πηγές για την εκπαίδευση στην Τουρκοκρατούμενη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μύκονο θα βρει ο φιλέρευνος ανανώστης στον «Βιβιογραφικό Οδηγό για τη Μύκονο», βλ. Παν. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Ε΄</i>, ό.π..</span></div></div><div id="edn12" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref12" name="_edn12" style="mso-endnote-id: edn12;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[12]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> <span style="font-family: Arial;">«Το μαντικόν γαρ παν φιλάργυρον γένος», έχει πει ευθύβολα χιλιάδες χρόνια πριν ο Σοφοκλής (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιγόνη</i>, στ. 1055) και επαληθεύεται πανηγυρικότατα σήμερα· θα ’ταν, λοιπόν, σπάνιο και περίεργο ν’ αποτελεί εξαίρεση ο δέσποτας του 1810.</span></span></div></div><div id="edn13" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref13" name="_edn13" style="mso-endnote-id: edn13;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[13]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ο δοξαστικός τριμερής κανόνας «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Non</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">nobis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">» αποτελεί τη μεταγραφή στα Λατινικά της αρχής του Δαβικού Ψαλμού 115 κατά την εβραϊκή αρίθμηση (ή 113. στ. 9, κατά τη δική μας): «Μη ημίν, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">K</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">ύριε, μη ημίν, αλλ’ ή τω ονόματί σου δος δόξαν…» («</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">Non</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">nobis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">non</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">nobis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">Domine</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">sed</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">nomini</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">tuo</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">da</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">gloriam</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">…», «Όχι εμάς, Κύριε, όχι εμάς, αλλά το όνομά σου δόξασε…»), που ψαλλόταν ως νικητήριος και ευχαριστήριος προς τον Θεό ύμνος. Κατά την παράδοση εψάλη μαζί με το «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Te</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Deum</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">» για πρώτη φορά αμέσως μετά τη νικηφόρο για τους Άγγλους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έκβαση της περίφημης κατά των Γάλλων μάχης στο </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Azincourt</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> (1415) στη διάρκεια του πολυαίμακτου Εκατονταετούς Πολέμου, όπου κατά την τελευταία φάση του μεγαλούργησε κι η περίφημη </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Jeanne</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">d</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">’</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Arc</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> (1412-1431) (βλ. και </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">W</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Shakespeare</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Henry</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">V</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">.</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, πρ. 4, σκ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">VIII</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">., στ. 120). Στην περίπτωση που περιγράφει εδώ ο</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ι. Γκαλτ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φαίνεται πιθανό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πως ψάλθηκε ό,τι ακόμη συνηθίζεται σε παρόμοιες περιπτώσεις γλεντιού και γενικής ευεξίας, όταν, εντός των επιτρεπτών πάντοτε ορίων της ευπρέπειας και του σεβασμού, ανακατεύεται το ιερό με το ανίερο –όπως είχα κι εγώ συχνά την ευκαιρία να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εξακριβώσω με τα ίδια μου τ’ αφτιά–, εννοώ ο επιβλητικός εσπερινός <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ύμνος «Φως ιλαρόν αγίας δόξης …»! Όσο για το δεύτερο «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Non</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">nobis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">» που αναφέρεται από τον Ι. Γκαλτ παρακάτω κατά τη χειροτονία του παππά, μάλλον πρόκειται για κάποιον άλλο από τους ευχαριστήριους ύμνους που ψάλλονται κατά το τυπικό της ορθόδοξης εκκλησίας σε παρόμοιες ακολουθίες. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο ύμνος «</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Non</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">nobis</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">», με τη μορφή του «κανόνα», έχει μια μακριά και ενδιαφέρουσα πορεία στην εκκλησιαστική μουσική.</span></div></div><div id="edn14" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; tab-stops: 414.0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref14" name="_edn14" style="mso-endnote-id: edn14;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[14]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oliver</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Goldsmith</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> (1728;-1774), Αγγλοϊρλανδός γιατρός και συγγραφέας, γνωστός κυρίως για το μυθιστόρημά του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Vicar</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Wakefield</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> και για τον ανάποδο και αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα του, που τον οδήγησε πρόωρα στον τάφο. Εκτός των άλλων έγραψε θεατρικά έργα, οι δε ιστορίες του για την Αγγλία, την αρχαία Ρώμη και την αρχαία Ελλάδα (δίτομη) σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και αριθμούν μέχρι σήμερα πολλές εκδόσεις, αρκετές από τις οποίες συντομευμμένες για σχολική χρήση. Μια</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">από</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">τις</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">εκδόσεις</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">της</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ιστορίας</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">της</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">[</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Αρχαίας</span></i><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ελλάδος</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">που</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">έγινε</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">την</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">εποχή</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">του</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> J. Galt </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">ήταν</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">η</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">εξής</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">:<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> The History of Greece</i>, A new edition with corrections, improvements and the addition of many important notes by the Rev. G. N. Wright, A. M., Illustrated by a map of Ancient Greece, Dublin: John Cumming, 16, Lower Ormond-Quay, 1821.</span></div></div><div id="edn15" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref15" name="_edn15" style="mso-endnote-id: edn15;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[15]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για το συνθεμένο στην κρητική διάλεκτο βουκολικό ποίημα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Βοσκοπούλα</i>, έργο ανωνύμου συγγραφέα που προτού εκδοθεί δι’ εξόδων του Κρητικού Νικολάου Δρυμητινού το1627 στη Βενετία, είχε ήδη γίνει δημοφιλέστατο, είχε αγαπηθεί και τραγουδηθεί κυκλοφορώντας σε χειρόγραφα. Από τη γλώσσα και άλλες πληροφορίες συμπεραίνομε ότι πρέπει να είχε συντεθεί αρκετά χρόνια πριν από την πρώτη του έκδοση. Απόδειξη της δημοφιλίας του έργου ανά το πανελλήνιο είναι και η σύνθεση του δικού μας βουκολικού ειδυλλίου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους</i> (1838) από τον Θεόδώρο Ι. Γρυπάρη (1804-περ. 1860· βλ. Π. Κουσαθανάς,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>«Οι πνευματικές μορφές της Μυκόνου» στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Δ</i>΄, ό. <span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">π., .</span>).</span></div></div><div id="edn16" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref16" name="_edn16" style="mso-endnote-id: edn16;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[16]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Το βουκολικό δράμα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Good</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Shepherd</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">[</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">O</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Καλός </span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">[<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ευγενικός </i>ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καλόκαρδος</i>]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Βοσκός</i> (ή </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">O</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Καλός Ποιμήν</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">)] του Σκωτσέζου ποιητή </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Allan</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ramsay</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> (1686-1758) πρωτοεκδόθηκε το 1725. Ξεχώρισε για τις πετυχημένες περιγραφές και τον απολαυστικό τρόπο καταγραφής των ηθών της υπαίθρου προαναγγέλλοντας προδρομικά το σχετικό λογοτεχνικό ρεύμα που θα εμφανιστεί αργότερα με τη γέννηση του νεοκλασικισμού. Το ποιητικό δράμα του </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Ramsay</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> είχε μεγάλη απήχηση στα λαϊκά κυρίως στρώματα σημειώνοντας πολυάριθμες εκδόσεις.</span></div></div><div id="edn17" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; tab-stops: -45.0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref17" name="_edn17" style="mso-endnote-id: edn17;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[17]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">.</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Bent</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> , </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cyclades</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">or</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Life</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">among</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Insular</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Greeks</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> 1885 (και </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">enlarged</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">edition</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">including</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">an</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">introduction</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cycladic</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">archaeology</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">folklore</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">bibliography</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">appendices</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">index</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">by</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Al</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">N</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oikonomides</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Argonaut</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Chicago</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> 1965· η επιλογή της βιβλιογραφίας για τις Κυκλάδες στις σσ. 533-560· επίσης μεταφρασμένο στα ελλην. το απόσπασμα για τα μοιρολόγια της Μυκόνου στα φφ. 306-309, 1973 της εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>·βλ. και Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Β΄</i>, ό.π., 7.).</span></div></div><div id="edn18" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref18" name="_edn18" style="mso-endnote-id: edn18;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[18]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> Πρόκειται για το λεύκωμα του 1901, το φτειαγμένο από τον αρχαιολόγο Δημήτριο Σταυρόπουλλο (1872-1919· γι’ αυτόν βλ. α. Π. Χατζηδάκης<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, </i>«Δημήτριος Σπυρίδωνος Σταυρόπουλλος, </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">la</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">vita</span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span lang="FR" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: FR;">breve</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ημερολόγιο 2000</i>, Δήμος Μυκόνου 2000 (όπου και κείμενο του Μ. Ασημομύτη-Στάη για το φωτογραφικό λεύκωμα του 1901 από τον Δ. Σ. Σταυρόπουλλο), και β. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Α΄</i>, ό.π., σσ. 164, 175 & <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Β΄</i>, ό.π., σ. 15). Ένα από τα πρωτότυπά του ο αναγνώστης μπορεί να δει στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Μυκόνου. Η πολύτιμη αυτή σειρά των φωτογραφιών έχει αναδημοσιευθεί στο Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ενθύμιον Μυκόνου (1885-1985), Σχόλια σε φωτογραφίες</i>, τ. Α΄ & Β΄, Ι.Τ.Ε., Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1998, τ. Α΄, σσ. 55-65. Στις πολύτιμες φωτογραφίες του, που είχε την πρόνοια να τραβήξει ο σοφός αρχαιολόγος, ο μοναδικός ίσως τότε που διέθετε λόγω του επαγγέλματός του φωτογραφική μηχανή, έχει μόλις γίνει η πρώτη πλακόστρωση του αμμώδους Γιαλού και της πλατείας της Τούμπας (σημερινή Πλατεία Μαντώς) κι έχει. Θα επακολουθήσουν κι άλλες πλακοστρώσεις πάντοτε σε σμίκρυνση και ζημιά της άμμου που είχε απομείνει, με μεγαλύτερη εκείνη προς το τέλος της δεκαετίας του 1950, όταν το αδηφάγο τέρας του τουρισμού απαιτούσε όλο και μεγαλύτερες θυσίες. Τι να πούμε για τις σημερινές «θυσίες»; Δυστυχώς, μαζί με όλα εκείνα τα πρώτα «συγυρίσματα» και «νοικοκυρέματα» που έγιναν επί δημαρχίας του Ζαννή Πιταράκη (1895-1899), αλλά κυρίως του Μιχαήλ Λορέντζου Καμπάνη (1899-1903), ισοπεδώθηκε και το κομψό γεφυράκι στο Αϊ-Νικολάκι της Καδένας, προφανώς για να μεγαλώσει ο χώρος μπροστά από τη Δημαρχία και να γίνει ευκολότερη η πρόσβαση από τον Γιαλό στον Παλιό Μόλο. Γύρω στο 1910 θα «ανακαινισθεί εκ βάθρων» και το εκκλησιδάκι από τον συνονόματο γείτονα του Αγίου, τον περίφημο καφενε’ζή του Γιαλού με τα «εξαίρετα» αμυγδαλωτά Νικόλαο Φούσκη (ή «Φώσκη» κατά τον καθαρεύοντα φιλόλογο Μιχαήλ Χ. Βενιέρη· βλ. Π. Κουσαθανάς, «Περιήγησις ανά την Μύκονον κατά το 1903 υπό του καθηγητού Μ.Χ. Βενιέρη», <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">Παραμιλητά Γ΄</span></i><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">, ό.π., .).</span></span></div></div><div id="edn19" style="mso-element: endnote;"><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref19" name="_edn19" style="mso-endnote-id: edn19;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[19]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Αναφέρεται στον δήμαρχο Κουζή Δ. Γεωργούλη (1887-1964) κατά την περίοδο της πρώτης εκλογής του. Επακολούθησαν επανειλημμένες εκλογές του με αποτέλεσμα να δημαρχεύσει επί σχεδόν σαράντα χρόνια αποτελώντας δακτυλοδεικτούμενο φαινόμενο όχι μόνο στην ιστορία του νησιού αλλά και όλης της επικράτειας [βλ. Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Α΄</i>, 14., σσ. 149-150 κ.α.]!</span></div></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5039057120973861270#_ednref20" name="_edn20" style="mso-endnote-id: edn20;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">[20]</span></span></span></span></a><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">Φημολογείται ότι ο Πυθαγόρας ο Σάμιος (572-500 π.Χ.), μέγας μαθηματικός και προσωκρατικός φιλόσοφος, είχε έλθει στη Δήλο ουσιαστικά για να περιθάλψει τον ετοιμοθάνατο δάσκαλό του Φερεκύδη τον Σύρο (βλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">G.S. Kirk & J.E. Raven, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The Presocratic Philosophers</i>, <place w:st="on"><city w:st="on">Cambridge</city></place>, At the University Press 1957 (1964), </span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">σσ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 9pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. 52-54.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;"></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"></div><h1 align="center" style="line-height: 150%; margin: 12pt 10.3pt 3pt 45pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: #674ea7; font-size: 9pt; letter-spacing: 2pt; line-height: 150%;">ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ</span><span style="font-size: 9pt; line-height: 150%;"></span></span></h1><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 6pt 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">Εν κατακλείδι αναδημοσιεύω ένα περιστασιακό περί του Παλιόκαστρου άρθρο μου πρωτοδημοσιευμένο στη εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Μυκονιάτικη</i> (φ. 100 (1997), σ. 5). Ο σημερινός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(2010) απολογισμός για το Παλιόκαστρο, το μοναστήρι των καλογραιών το οποίο περιέγραψε στα 1810 ο Ιωάννης Γκαλτ, είναι, δυστυχώς, αποκαρδιωτικός: έχομε ζήσει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκεί στιγμές χαρακτηριστικότερες ακόμη και από τις περιγραφόμενες από τον Ιωάννη Γκαλτ στα 1810! Φαίνεται ότι κανέναν δεν φέρνουν στο φιλότιμο τα κατά καιρούς δημοσιευόμενα άρθρα για τον οφειλόμενο προς αυτό σεβασμό και τη διάσωσή του. Η αδιαφορία, η ανευθυνότητα και η ασχετοσύνη έχουν υπερφορτώσει το αρχιτεκτονικό αυτό κυκλαδίτικο κομψοτέχνημα με κακόγουστες αρχιτεκτονικές επεμβάσεις και καλλιτεχνικές ασχήμιες, μ’ επιστέγασμα την τελευταία «ζωγραφική» παρέμβαση με εκτοπλασματικά ανθέμια και άκανθες σε κάθε σημείο όπου υπήρχε το εκτυφλωτικό αιγαιοπελαγίτικο λευκό του ασβέστη εκτός και εντός του ναού, σε τοίχους, σε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μπεζούλες</i>*, σύντομα σε πόρτες και σε παράθυρα, μέσα σε μιαν έξαρση ανισόρροπου </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">horror</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 11pt; mso-ansi-language: EN-GB;">vacui</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> μολύνοντας το αμόλυντο άσπρο ή ακόμη χειρότερα καταστρέφοντας αχειροποίητα πλέον μέσα στους αιώνες αρχιτεκτονήματα. Ας ιστορήσομε, λοιπόν, και το λευκό της Παραπορτιανής αφού πρώτα συμπληρώσομε ό,τι έχει κατ’ οικονομίαν γλύψει ο άνεμος, το κύμα και το γαλάζιο τ’ ουρανού, για να κάνομε επιτέλους σωστό το ψυχικό! Πρέπει να μπει φραγμός στις τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις, δεν παίρνει άλλη αναβολή, διότι δεν είναι δυνατόν κάθε αυτοθεωρούμενος σαν καλλιτέχνης να βγάζει τα απωθημένα του καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα τα απομεινάρια της παράδοσης, που τα σμίλεψαν αιώνες χρόνου και ζωές γενεών, απλώς επειδή πιστεύει ότι όλα αυτά είναι κληρονομημένη περιουσία και τσιφλίκι του. Ούτε αποτελεί για την άμεσα ενδιαφερόμενη και υπεύθυνη εκκλησία άλλοθι η διαθήκη και η καθ’ όλα σεβαστή βούληση του κληροδότη Γεωργίου Μπά’ου, για να στρατεύει κάθε τρεις και λίγο τυχόντα ή προβληματικά άτομα στο Παλιόκαστρο. Σε καμμιάς φιλανθρωπίας το όνομα δεν είναι δυνατόν να θυσιάζεται κάτι που δημιούργησαν οι αιώνες και δεν γίνεται να επαναληφθεί όσο και να χτυπάμε τον κώλο μας κάτω. Ας μη λησμονούμε, εξ άλλου, ότι υπάρχουν ουσιαστικότεροι και πιο χρήσιμοι τρόποι να δείξομε τη συμπόνια και τη φιλαλληλία μας, εάν πράγματι υπάρχει, προς τα χειμαζόμενα μέλη της κοινωνίας μας, κοσμικής ή εκκλησιαστικής. Και ο νοών νοείτω.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το παρακάτω, περιστασιακό άρθρο μου, όπως και τόσα άλλα κατά καιρούς, είχε όλη την καλή πρόθεση να ενθαρρύνει κάθε μετρημένη και σωστή πρωτοβουλία για τη διάσωση του μισοερειπωμένου τότε Παλιόκαστρου, αφού οι άμεσα υπεύθυνοι κώφευαν, αδιαφορούσαν και έπρεπε να δράσει η ιδιωτική πρωτοβουλία με τα καλά και τα κακά της. Δυστυχώς, η εξέλιξη των πραγμάτων διέψευσε την αισιοδοξία μου. Μένει όμως, όπως κάθε γραφτό, το κείμενο προς ανάγνωση, σύγκριση και αποφυγή παρόμοιων αδικαιολόγητων λαθών και κακόγουστων επεμβάσεων για όποιον διαθέτει έστω και λίγο νιονιό. Ελπίζω. Ακόμη.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 10.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 11pt;">γ΄</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 10.2pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: 2pt;">Παναγιώτης Κουσαθανάς</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 10.2pt 0pt 45.1pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><span style="color: #674ea7;"><br />
</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: -0.15pt; line-height: 150%;">ΤΟ ΠΑΛΙΟΚΑΣΤΡΟ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; letter-spacing: -0.15pt; line-height: 150%;"></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;">Λίγο ακόμα να είχε μείνει έρημο από ανθρώπινη παρουσία, από φροντίδα και χάδι το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γυναικείο μοναστήρι του Παλιόκαστρου, θα είχε καταρρεύσει. Μα φαίνεται πως άλλες ήταν οι βουλές του Υψίστου, γιατί, αλίμονο, αν περίμενε κανείς προκοπή από των ανθρώπων τις βουλές!.. Πρόσφατα χειροτονήθηκε ως μοναχή Μεθοδία η κατά κόσμον Μαρσούλα Σκαροπούλου, και συγχρόνως έγινε Ηγουμένη της ιστορικής μονής την οποία φρόντιζε με πρόγραμμα και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μέθοδο</i> από διετίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η σχέση της γερόντισσας Μεθοδίας με τα μοναστήρια και τα εκκλησιαστικά χρονολογείται από πολύ παλιά. Μέλος της οικογενείας της ήταν ο περίφημος για τις ιατρικές γνώσεις και τις θεραπευτικές του ικανότητες παπα-Δημήτρης Στάης στον Αϊ-Γιώρη, στον Αμπελόκηπο της Ανωμεράς στα τέλη του περασμένου και στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας. Κάποτε τα βότανά του είχαν σώσει και την ίδια από βέβαιο θάνατο. Είναι απόλαυση να ακούς την Ηγουμένη να σου μιλά για τη δεινότητα εκείνου του εξαιρετικού ανθρώπου να παρέχει την ίαση σ' όσους είχε ξεγράψει η επιστήμη της ιατρικής.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το Παλιόκαστρο λάμπει πλέον από πάστρα και νοικοκυριό. Κι όχι μόνο. Αξιοσημείωτη είναι η έγνοια της καινούριας Ηγουμένης να περισώσει ό,τι όμορφο και παλιό απόμεινε από αυτόν τον τόπο, όπου μελισσολόι κάποτε βούιζε η συνοδεία των γεροντισσών: το Ξενάκι, η Φεβρωνία, η Παρασκευή, η Μαριάμ... Τώρα η Μεθοδία έχει την καινούργια της συνοδεία από τέσσερις νεαρές μοναχές που όλες μαζί το αγαπούν και το φροντίζουν. Σε λίγο, όπως με διαβεβαίωσαν, θα δούμε κατά το παλιόν έθος τα πλεκτά τους να εκτίθενται εκεί προς πώληση για τις ανάγκες του Μοναστηριού. Τι καλά που θα 'ταν να στηθούν και δυο-τρεις αργαλειοί, να φτιάχνουν οι καλόγριες τα παλιά μυκονιάτικα 'φαντά, ώστε να ξαναζωντανέψει μαζί με το Παλιόκαστρο κι αυτή η πεθαμένη, αλλά τόσο όμορφη τέχνη, που έτρεφε κάποτε μυκονιάτικες οικογένειες και διαλαλούσε στα πέρατα του κόσμου πόσο χρυσοχέρες ήταν οι γυναίκες του τόπου! Το όμορφο μυκονιάτικο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">'φαντό</i>*, που το πήρε σβάρνα η λαίλαπα του εύκολου κέρδους, λείπει πια από το νησί μας, αλλά ποιος δεν θα ήθελε να το ξαναβρεί και να το αγοράσει; Ποιος δεν θα 'θελε να ξανακούσει το κελαηδητό της σαϊτας του ντελάρου; Η Ηγουμένη πολλά θα είχε να διδάξει τις καινούργιες μοναχές σ' αυτόν τον τομέα, στον οποίο για πολλά χρόνια, από την αρχή-αρχή του τουρισμού στο νησί μας, είχε διαπρέψει η ίδια και είχε συμβάλει στη διατήρηση της κάποτε υψηλής ποιότητάς του. Ιδού, λοιπόν, πέρα από τα πνευματικά και η χειρωνακτική κονίστρα, η ευλογημένη από τον ίδιο τον μαραγκό Ιησού, στην οποία καλούνται να δοκιμαστούν οι νέες μοναχές δείχνοντας την αγάπη τους για την περιφρονημένη και λησμονημένη τέχνη της υφαντικής.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Οι ανάγκες του Παλιόκαστρου είναι μεγάλες: η εκκλησιά, οι εικόνες της, ο Παντοκράτορας χρειάζονται άμεση επισκευή και συντήρηση από ειδικευμένα συνεργεία, η επισκευή στα κελλιά δεν έχει ολοκληρωθεί. Όσα έχουν αποπερατωθεί, μαζί με το ηγουμενείο που έχει επιπλωθεί από την Ηγουμένη, αποπνέουν τάξη και νοικοκυροσύνη. Το τέμπλο και οι εικόνες της εκκλησιάς καθαρίστηκαν, αποκαταστάθηκαν και απαστράπτουν από ομορφιά, αποκαλύπτοντας εξόχου κάλλους έργα τέχνης. Πρώτο και καλύτερο, η ακριβή δεσποτική εικόνα της «Αμολύντου», που ζωγράφισε ο Ιωάννης Σκορδίλης στα 1738 και την αφιέρωσε στο μοναστήρι ο πολύς Χατζημιχελής Μανιάτης [βλ. Ν.Δ. Αγγελετάκης,</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"> α. [ανων.], «Ο [Χατζη-]Μιχελής Μανιάτης κ.τ.λ.», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 411, 1982, σσ. 1-2· β. [μ.τ.αρχ. «Ν.Δ.Α.»], «Και πάλι ο Χατζη-Μιχελής Μανιάτης», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 419, 1983, σσ. 1-2· Β.Δ. Κυριαζόπουλος, γ.«[Χατζη-]Μιχελής Μανιάτης», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 410, 1981, σ. 1, και δ. «Ο Χατζη-Μιχελής Μανιάτης στη Μύκονο και στη Βενετία», ανάτ. από τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θησαυρίσματα</i>, τ. ΙΘ΄, Ελληνικόν Ινστιτούτον Βενετίας, Βενετία 1982<span style="letter-spacing: -0.15pt;">]. Σημειωτέον ότι όσες εικόνες είχαν κάνει φτερά από το δωδεκάορτο σε χαλεπούς καιρούς έχουν τώρα αντικατασταθεί με άλλες.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>«–Εμένα η μητέρα μου», διηγείται η Ηγουμένη Μεθοδία, «μου 'λεγε πως στο αλφάβητο το πιο μεγάλο και σημαντικό γράμμα, που όλα τα καταφέρνει, είναι το Ζ: το “ζήτα”. Κι επειδή πιστεύω στη συμβουλή της, γι' αυτό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ζητώ</i> τη βοήθεια του κόσμου για τις ανάγκες του μοναστηριού, για να το αναστήσομε. Ο κ. Γεωργίου πολύ μας βοήθησε και μας βοηθά, ας τον έχει η χάρη Της καλά. Είναι όμως κι άλλοι χριστιανοί που προσφέρουν το κατά δύναμη και μ' έχει πολύ συγκινήσει το ενδιαφέρον τους…»</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Συμβουλή του γράφοντος: πηγαίνετε να παρακολουθήσετε τη λειτουργία ή τον εσπερινό στην εκκλησιά του Παλιόκαστρου, για να ξαναθυμηθείτε πώς ήταν κάποτε όλοι οι ναοί μας, πώς θα 'πρεπε να είναι οι ακολουθίες στις εκκλησιές όλης της χώρας μας. Υπάρχει σεμνότητα, υπάρχει αμεσότητα, κατάνυξη, υπάρχει με άλλα λόγια ο Θεός, και μέσα στον ναό και στο εξαίσιο προαύλιο-αίθριό του, τον εσωτερικό δηλαδή περίβολό του, που απιοπνέει έιρήνη και γαλήνη πλέον. Κι αφού το 'φερε η κουβέντα, ας σεβαστούμε τα χαριτωμένα, αλλά τόσο ταλαιπωρημένα, προαύλια και τα λειασμένα από το χρόνο αρχοντικά δάπεδα των εκκλησιών, τα οποία μάθαμε να ξεχαρβαλώνομε για να τα μεταμορφώνομε σε κουζίνες!</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ενα ξύλινο σήμαντρο κρέμεται από την γέρικη πασχαλιά του μοναστηριού και ο ασβέστης, που δωρίζει η μάντρα του Γεωργίου κάνει τις πλάκες και τους τοίχους να βγάζουν ανταύγειες. Ο καφές και το γλυκό δεν απολείπει μετά τη λειτουργία στον φιλόξενο αυτό χώρο, τον καθαγιασμένο από την παρουσία των αμέτρητων κεκοιμημένων καλογραιών Ανάμεσά τους και μια αγαπημένη μου θεια, η μοναχή Παρασκευή, κατά κόσμον Μαρλώ Μαρκουλάκη (+1967). Αιωνία να είναι η μνήμη της, αυτή με πρωτόμαθε γραφή και ανάγνωση. Ομως δεν μπορεί παρά με λύπη να πάει το μυαλό μας στην αμέσως πριν από τη σημερινή νεκρανάσταση περίοδο του μοναστηριού, η οποία βεβαίως δεν ήταν η καλύτερη. Κόντεψε να <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ξεκουρβουλωθεί</i>* και να ερειπωθεί τα τελευταία χρόνια με τις ελάχιστες καλόγριες να αλληλοσπαράζονται αντί να συμβιώνουν αρμονικά προς χάριν του μοναστηριού της Παλαιοκαστριανής ως εν Χριστώ θυγατέρες και νύμφες…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; letter-spacing: -0.15pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Βάζοντας, λοιπόν, τώρα στο παγκάρι τον οβολό σας για το κερί –ό,τι σας φωτίσει η χάρη της Παλιοκαστριανής– να ξέρετε πως η βοήθειά σας θα πιάσει τόπο: η Ηγουμένη Μεθοδία έχει έως τώρα δείξει πως σέβεται τα παλιά και τα όμορφα και δεν της αρέσουν οι νεοπλουτίστικες, οι κραυγαλέες κακογουστιές με τις οποίες γεμίσαμε τις περισσότερες εκκλησιές της χώρας και των χωριών μας. Εύχομαι κι ελπίζω να μην το ξεχνά αυτό ποτέ, σε κάθε έργο συντήρησης κι αποκατάστασης του πανέμορφου χώρου, τον οποίο τάχτηκε να υπηρετήσει, χώρου που καλεί κάθε Κυριακή και γιορτή τους κεκμηκότες και πεφορτισμένους για να τους ξεκουράσει. Όσο για σας που με διαβάζετε, στηρίξτε το Παλιόκαστρο ενθυμούμενοι με τη σειρά σας το γράμμα «ζήτα» της αλφαβήτου, αυτό που μετέρχεται η νέα Ηγουμένη για το καλό του όμορφου μοναστηριού.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: -36.0pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: -0.15pt;">(1997/2009)</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt; text-align: center;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;"><strong>ΣΗΜΕΙΩΣΗ</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-hyphenate: none; tab-stops: center 234.0pt;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: -0.15pt;">Το παραπάνω γ΄ κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Μυκονιάτικη</i>, φ. 100 (1997), σελ. 5.<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote;"><br />
</div><div align="center" class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: 1pt;"><strong>ΓΛΩΣΣΑΡΙ</strong></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 6pt 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">λουβιά</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, τα, μαυρομάτικα φασολάκια.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">(μ)πεζούλα</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, η, πεζούλι για κάθισμα.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">ξεκουρβουλώνομαι</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, αφανίζομαι, καταστρέφομαι.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">’φαντό</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 9pt;">, το, υφαντό.</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 6pt 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; tab-stops: 414.0pt; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; tab-stops: 414.0pt; text-align: center;"><strong><span style="color: #674ea7; font-family: Arial; font-size: 9pt; letter-spacing: 3pt;">ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"></span></strong></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΑΓΓΕΛΕΤΑΚΗΣ, Ν. Δ. [ανων.], «Ο Αντώνιος Ψαρ[ρ]ός πωλεί την οικία του στην κόμισσα Μαρία Βόινοβιτς», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 517, 1991, σσ. 1-2.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">— [ανων.], «Ο [Χατζη-]Μιχελής Μανιάτης κ.τ.λ.», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 411, 1982, σσ. 1-2…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">— [μ.τ.αρχ. «Ν.Δ.Α.»], «Και πάλι ο Χατζη-Μιχελής Μανιάτης», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 419, 1983, σσ. 1-2.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΑΛΑΦΑΣΟΥ, Χ., «Αντώνιος Ψαρρός (1735-1811), ένας άγνωστος αγωνιστής», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Μυκονιάτης</i>, φ. 353, 2008, σ. 8.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΒΑΝΙΩΤΗΣ, Θ. [μ.τ.ψευδ. «Ο Ερευνητής»], «Αντώνιος Ψαρ[ρ]ός», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυκονιάτικα Νέα</i>, φφ. 1-4, 6, 9-11, 13-17, 20, 22, 24, 26, 28-34, 38-40, 1960-1963.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.4pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΒΕΝΙΕΡΗΣ, Μ. Χ., <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Αντώνιος Ψαρ[ρ]ός, Πλωτάρχης του Β. Ρωσσικού Ναυτικού και αθλητής επί της Εθνικής ημών Παλιγγενεσίας, 1770</i>, Εκ της Τυπογραφίας Ρ. Πρίντεζη, Εν Ερμουπόλει Σύρου 1882, σσ. 38.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΓΡΥΠΑΡΗΣ, Θ.Μ., <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Δήμαρχος Μυκόνου Θ.Π. Γρυπάρης προς τον κ. Μ.Λ. Καμπάνην, τέως Δήμαρχον Μυκόνου</i>, Ανέστης Κωνσταντινίδης, Αθήναι 1905.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, </i>τ. ΙΑ΄, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Ελληνισμός υπό ξένη κυριαρχία (1669-1821), Τουρκοκρατία – Λατινοκρατία</i>, Αθήνα 1975 (για τον Α. Ψαρρό, σσ. 64, 66-68, 72, 80-81, 89 και 241.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΚΑΜΠΑΝΗΣ, Μ. Λ.,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Λογοδοσία του τέως Δημάρχου Μυκώνου </i>[</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">sic</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">]<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Μιχαήλ Καμπάνη προς τους συμπολίτας του</i>, Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Αρώνη, Εν Αθήναις 1904.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ, Μ., «Ο ξενών Μυκόνου το 1952 – 3 δισ. για το κτίσιμό του κι ένα για επίπλωση – Τα κλειστά κτήρια», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βραδυνή</i> της 08.09.1952, και αναδημοσ. εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Μυκονιάτικη</i>, φ. 106, 1998, σ. 7.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ, Β.Δ., «[Χατζη-]Μιχελής Μανιάτης», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φ. 410, 1981, σ. 1.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">—, «Ο Χατζη-Μιχελής Μανιάτης στη Μύκονο και στη Βενετία», ανάτ. από τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θησαυρίσματα</i>, τ. ΙΘ΄, Ελληνικόν Ινστιτούτον Βενετίας, Βενετία 1982.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΜΑΝΕΣΗΣ, Σ., «Η εν Μυκόνω μονή του Αγ. Παντελεήμονος», ανάτ. από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα του Μεσαιωνικού Αρχείου</i>, τ. Δ΄ (1951-1952), Αθήνα 1953, σσ. 58-122˙ β΄ δημοσίευση και ανάτ. στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών</i>, τ. Δ΄, Γ. Δ. Κυπραίος, Αθήναι 1964.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΜΠΟΝΗΣ, Γ., «Η δράσις των Μυκονίων κατά τον Ρωσοτουρκικόν πόλεμον του 1770-1774 – Πώς ο Αντώνιος Ψαρός έτυχε να προσληφθεί ως αρχιπλοηγός του ρωσικού στόλου – Και άλλοι Μυκόνιοι αξιωματικοί του στόλου τούτου – Μυκόνιοι οι πυρπολήσαντες τον τουρκικόν στόλον εν Τσεσμέ – Αυθεντικαί τινες αφηγήσεις αυτοπτών», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μυκονιάτικα Χρονικά</i>, φ. 33, 1935, σσ. 1-3.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Γ.Α., «Νοταριακαί πράξεις της Μυκόνου των ετών 1663-1779», στο παράρτ. της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών</i>, «Μνημεία του μεταβυζαντινού δικαίου», 3, Αθήνα 1960 (αναδημοσιεύσεις αποσπασμάτων κατά καιρούς στην εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, κυρ. κατά τις δεκαετίες του 1960 & 1970).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, Σ.Μ., «Ένα γράμμα του Αντωνίου Ψαρ[ρ]ού», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φφ. 397, 1981, σ. 1.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">—, «Οι Κορνάροι-Χανιώτες της Μυκόνου και ο “Αϊ-Γιώρης” στον Αμπελόκηπο (1599-1850)», ανάτ. από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επετηρίδα Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών</i>, τ. 20, 2006-2010, Αθήνα 2010, σσ. 57-106.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΤΖΑΜΤΖΗΣ, Α. Ι., «Από τη δράση των Μυκονιατών Ναυτικών κατά τους Ρωσοτουρκικούς πολέμους του 18<sup>ου</sup> αι. – Ο καπετάν’-Αντώνιος Ψαρρός και το ιστορικό του σπίτι στη Μύκονο», περιοδ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου</i>,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Μύκονος, τχ. 4, 1991, σσ. 17-18.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, Φ., «Από την ρωσικήν κατοχήν των νήσων – Ο κόμης Ιωάννης Βόινοβικ και η δράσις του εις την Μύκονον», εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>, φφ. 629-630, 2001, σσ. 2-4.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; tab-stops: 414.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; tab-stops: 414.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">BENT</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">T</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">.</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">J</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">., </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cyclades</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">or</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Life</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">among</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">the</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Insular</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Greeks</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">London</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 1885 (και </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">enlarged</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">edition</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">including</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">an</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">introduction</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Cycladic</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">archaeology</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">folklore</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">bibliography</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">appendices</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">and</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">index</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">by</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Al</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">N</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oikonomides</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Argonaut</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Chicago</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 1965· η επιλογή της βιβλιογραφίας για τις Κυκλάδες στις σσ. 533-560· επίσης μεταφρασμένο στα ελλην. το απόσπασμα για τα μοιρολόγια της Μυκόνου στα φφ. 306-309, 1973 της εφημ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νέα Μύκονος</i>·βλ. και Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά Β΄</i>, ό.π., 7.).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">GALT, G., <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Trailing Pythagoras</i>, <place w:st="on"><city w:st="on">Quadrant</city>, <country-region w:st="on">Canada</country-region></place> 1982 (</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">επανέκδ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">A journey through the Aegean Islands</i>, <city w:st="on">Methuen</city>, <city w:st="on"><place w:st="on">London</place></city> 1988</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">·</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">βλ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">το</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">τελευταίο</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">κεφάλ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. «The House of the Russian Consul», p. 209-220).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">GALT, J., <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Letters from the Levant containing views of the state of society, manners, opinions and commerce in Greece and several of the principal islands of the Archipelago </i>(«Myconi» (sic): Letters XL-XLII), Inscribed to the Prince Koslovsky, T. Cadell and W. Davies, Strand, London 1813</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">·</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">πρόσφατη</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">φωτοαναστατική</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">επανέκδ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">. </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">στη</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">σειρά</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;"> Legacy Reprint Series, Kessinger Publishing, London 2008 (hardcover & paperback editions).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l2 level1 lfo3; tab-stops: -45.0pt list 36.0pt left 414.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">KONYA</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">A</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">., </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">With</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">love</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">from</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Mykonos</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Letters</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">to</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">my</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">mother</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Archimedia</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Press</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">United</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Kingdom</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 2009 (η πλέον σοβαρή, αξιόπιστη και καλογραμμένη απεικόνιση της σύγχρονης Μυκόνου με μαρτυρίες επί παντός θέματος για τη Μύκονο των τελευταίων 30-40 ετών· το έξοχο αυτό, πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο των 224 σελίδων, που δεν χαρίζεται και ορθώς επισημαίνει τα κακώς κείμενα, έχει ό,τι λείπει από αρκετά σχετικά βιβλία, την </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">compassion</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> που αναφέρω στις πιο πάνω σημειώσεις, δηλαδή τον μπούσουλα εκείνον που προφυλάσσει από ασυγχώρητα ολισθήματα παραπληροφόρησης και κραυγαλέες, μονόμπαντες ανακρίβειες κρίσης· λεπτομερείς και αξιόπιστες πληροφορίες, πλούσια απεικόνιση της καθημερινότητας και των προσώπων της σημερινής Μυκόνου από έναν εργατικό ερευνητή και ξεχωριστό «περιηγητή» των ημερών μας που αγαπά το νησί, το επισκέπτεται επί χρόνια σε διαφορετικές εποχές του έτους και έχει γνωρίσει σε βάθος το πνεύμα και τα ήθη του – εχέγγυα όλα τούτα για την σοβαρότητα των καταγραφών του, που θα αποτελέσουν αντικειμενική μαρτυρία για τους μεταγενέστερους· αναζητήστε το στον θεματικό αριθμό 997.5 στη «Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης»).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l7 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">LIDDELL</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">R</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">., </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">Aegean</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">Greece</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><placename w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">Jonathan</span></placename><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><placename w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">Cape</span></placename><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><place w:st="on"><city w:st="on"><span lang="EN-US" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">London</span></city></place><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 1954 (εντυπώσεις και κρίσεις από ταξίδια του 1939 και κυρίως του 1952).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 1.3pt 0pt 0cm; mso-element: endnote; mso-list: l7 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 10pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: 'Times New Roman';"> </span></span></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">RAND</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">C</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">., </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Grecian</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">calendar</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Oxford</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">University</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Press</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;">, </span><state w:st="on"><place w:st="on"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">York</span></place></state><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> 1962 (πρώτη δημοσίευση υπό τη μορφή σειράς άρθρων στο περιοδ. </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">New</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB" style="font-family: Arial; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-GB;">Yorker</span></i><span style="font-family: Arial; font-size: 10pt;"> το 1962· βλ. και Π. Κουσαθανάς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Παραμιλητά <span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">Γ</span></i><span style="background: yellow; mso-highlight: yellow;">΄, ό.π., .</span>].</span></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><a href="mailto:pankous2@gmail.com">pankous2@gmail.com</a></div><div class="MsoEndnoteText" style="margin: 0cm 0cm 0pt; mso-element: endnote; text-align: center;"><a href="mailto:biblpankous@gmail.com">biblpankous@gmail.com</a> </div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-81800752269475673272010-09-02T00:08:00.006+03:002010-11-10T11:12:11.951+02:00ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗ "ΜΥΖΗΘΡΑ, ΖΥΜΗΘΡΑ":<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDYyZ7ayOtJmsj-h04XwWWU_ze7FDFgyzt47-QU2n2Ay8ywPrWPFumyV6x4EipkrxEa_mEgqHXKZVcdHr0_p5Zl2w-_6nN5BJ5umL8R85WIYMF5BxPpPKN31cQf7iqIX4SEyLXyl4rl0/s1600/mizi8ra_coverfront.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDYyZ7ayOtJmsj-h04XwWWU_ze7FDFgyzt47-QU2n2Ay8ywPrWPFumyV6x4EipkrxEa_mEgqHXKZVcdHr0_p5Zl2w-_6nN5BJ5umL8R85WIYMF5BxPpPKN31cQf7iqIX4SEyLXyl4rl0/s320/mizi8ra_coverfront.jpg" width="216" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;"><a href="http://www.art-book.gr/full_product1.php?prod_id=M1-Z1&page=1">http://www.art-book.gr/full_product1.php?prod_id=M1-Z1&page=1</a>#</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">***</div><div style="text-align: center;">ΕΓΡΑΨΕ Ο <strong>ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</strong> ΣΤΗΝ <em><strong>ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ</strong></em></div><div style="text-align: center;">("ΕΠΤΑ (7)"), 05-09-2010, σελ. 26</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghkfjnmXLtjE4ZRzG2HGo1hKeJXqRkDx3ZLA61XfKjA9g7SC86Ty1Bl8jkBDN4C9_76rTCWaX5nB7LInZBND8vq9ftaaumgch07PlnWv4jT1L6NTxXLGVX2ODv6NcwEZ1gI_Y0avk9Jjw/s1600/STIN+KOUZINA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghkfjnmXLtjE4ZRzG2HGo1hKeJXqRkDx3ZLA61XfKjA9g7SC86Ty1Bl8jkBDN4C9_76rTCWaX5nB7LInZBND8vq9ftaaumgch07PlnWv4jT1L6NTxXLGVX2ODv6NcwEZ1gI_Y0avk9Jjw/s400/STIN+KOUZINA.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">***</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">ΕΓΡΑΨΕ Η <strong>ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ</strong> ΣΤΗΝ <em><strong>ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ</strong></em> ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 07-11-2010</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><b><span style="color: black; font-size: 14pt;">Η πραγματικότητα στάζει μυθοπλασία</span></b><span style="color: black; font-size: 14pt;"> </span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;"><shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f"><stroke joinstyle="miter"></stroke><formulas><f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></f><f eqn="sum @0 1 0"></f><f eqn="sum 0 0 @1"></f><f eqn="prod @2 1 2"></f><f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></f><f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></f><f eqn="sum @0 0 1"></f><f eqn="prod @6 1 2"></f><f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></f><f eqn="sum @8 21600 0"></f><f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></f><f eqn="sum @10 21600 0"></f></formulas><path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f"></path><lock aspectratio="t" v:ext="edit"></lock></shapetype><shape alt="" id="_x0000_i1025" style="height: 15pt; width: 0.75pt;" type="#_x0000_t75"><imagedata o:href="http://news.kathimerini.gr/kathnews/images/dot_clear.gif" src="file:///F:\DOCUME~1\3A30~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.png"></imagedata></shape><span class="bowstitle1"><strong>Μια ιστορία σεβασμού στο παρελθόν</strong></span> </span></div><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;">Της Τιτίκας Δημητρούλια</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">Παναγιώτης Kουσαθανάς </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">μυζήθρα, ζυμήθρα. </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">Ένα αληθινό παραμύθι </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">ζωγραφική: Φωτεινή Στεφανίδη </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">εκδ. Κ.Δ.Ε.Π.Α. Μυκόνου </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">εκδ. Στεφανίδη</span></b></div><br />
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;"><strong><span style="font-size: small;">Τ</span></strong>α μαγικά παραμύθια της λαϊκής παράδοσης έχουν νεράιδες και μάγισσες, πανέμορφες βασιλοπούλες και γενναία βασιλόπουλα. Έχουν πολλές και διαφορετικές εκδοχές σε ολόκληρο τον κόσμο, εκφράζοντας τα universalia του οικουμενικού συλλογικού φαντασιακού και δίνοντας με το υπερφυσικό και το παράδοξο διέξοδο σε πραγματικές αγωνίες. Υπάρχουν όμως και τα άλλα παραμύθια, που γεννήθηκαν όταν η λογιοσύνη και η λογοτεχνία επανέκαμψαν στο λαϊκό, με τον ρομαντισμό, τα παραμύθια των επώνυμων δημιουργών που αρδεύτηκαν από το δημώδες, το φολκλόρ. Όλα αυτά τα παραμύθια, λαϊκά και λόγια, συγκροτούν έναν συνεκτικό ιστό των κοινωνιών που δεν σταματά να παράγει τη δική του κουλτούρα, εκτός και σε αντίθεση με την κυρίαρχη.</span><br />
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;">Αυτό ακριβώς αποδεικνύει και το παραμύθι του Παναγιώτη Κουσαθανά, ένα μυκονιάτικο παραμύθι, γραμμένο σε γλώσσα έντονα ιδιωματική σε μια εποχή όπου ο κανόνας είναι η γλωσσική ομογενοποίηση και με θέμα μάλλον αντιποιητικό, τη μυζήθρα/ζυμήθρα, την ιδιαίτερη δηλαδή μυκονιάτικη κοπανιστή. Αποδεικνύει ότι η πραγματικότητα σταλάζει μυθοπλασία, όπως λέει ο Μισέλ ντε Σερτώ, διαβρώνοντας τις καθεστηκυίες τάξεις, όπως ο προφορικός λόγος συνεχίζει να διαβρώνει, με κάθε τρόπο, την τάξη του γραπτού, καθώς η ομιλία είναι και θα είναι συγκροτητικό στοιχείο της σχέσης με τον Άλλον.</span><br />
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;">Ο Κουσαθανάς αρχίζει τη διήγησή του, γραμμένη αρχικά από χέρι παιδικό σε ένα κιτρινισμένο, μισοσβησμένο φύλλο χαρτί, για το πώς η χρυσοχέρα λαλά του, η γιαγιά του δηλαδή, έφτιαχνε τη μυζήθρα. Η παρουσίαση μάλιστα της διαδικασίας είναι τόσο αναλυτική και σαφής που βάζει ιδέες στον αναγνώστη. Αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ένα αξεπέραστο πρόβλημα: η παρασκευή της μυζήθρας είναι πλέον εξαιρετική πρακτική και όχι τρέχουσα, καθημερινή, ως κομμάτι μιας άλλης κοινωνίας, σε μια άλλη εποχή. Οι πρώτες ύλες, οι πρακτικές της διατροφής αλλά και όλες οι κοινωνικές πρακτικές έχουν διαφοροποιηθεί πλήρως και αυτό το οργανικό κομμάτι κάποτε της μυκονιάτικης αγροτικής οικιακής οικονομίας έχει εκλείψει προ πολλού - μαζί με τόσα άλλα σε τόσες περιοχές του κόσμου. Ο Κουσαθανάς περνάει λοιπόν από τη μυζήθρα στην καθημερινότητα μιας ολόκληρης κοινότητας στο παρελθόν, με τους μπαξέδες και τα ασπάλαθρα, τα δέντρα και τα ζωντανά, την ιδιαίτερη σχέση με τη γη και με τη ζωή, όπως και με το θάνατο. Αυτή την άλλη καθημερινότητα υπογραμμίζει ο επίσης υποβαθμισμένος σήμερα διαλεκτικός λόγος, αρθρωμένος από μια φωνή παιδική, που γράφει το παραμύθι που θα ήθελε να ακούσει.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm 0pt;"><b><span style="color: black;">Τρυφερή ανάμνηση</span></b><span style="color: black;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 9pt;">Κλείνοντας ωστόσο το μικρό, όμορφο αυτό βιβλίο, έχει διαβάσει τελικά κανείς άλλο ένα ποιητικό, μαγικό παραμύθι: η βασιλοπούλα του παραμυθιού είναι η αγαπημένη λαλά του αφηγητή, με την ψυχική γενναιοδωρία και το δέσιμό της με όλα τα ζωντανά του κόσμου, με την ολιγάρκεια και την έφεσή της στη σιωπή, με το μαγικό τραγούδι της που μόνο με των Σειρήνων παραβγαίνει, με την ευαισθησία και την καλοσύνη του ανθρώπου που πατάει γερά στη γη και την ίδια στιγμή δεν σταματά να πετά στα σύννεφα. Μια τρυφερή ανάμνηση, μια ιστορία για το σεβασμό στο παρελθόν, όχι ως -ανέφικτη- οπισθοδρόμηση, αλλά ως γνώση που διασφαλίζει το μέλλον.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-7603361944395001122010-08-11T01:39:00.000+03:002010-08-11T01:39:15.000+03:00ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ, "Η σινιόρα Ντιότιμα" (Πρώτη δημοσίευση: Ιστολόγιο του περιοδ. "Πλανόδιον" στις 06-08-2010)<div style="text-align: center;">Παναγιώτης Κουσαθανᾶς</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><em>Ἡ σινιόρα Ντιότιμα</em></div><br />
<div style="text-align: center;">(Ἀναρτήθηκε στὶς 6 Αὐγούστου 2010 στο ιστολόγιο του περιοδ. <em>Πλανόδιον</em>)</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh78tuUmLAZ92sJhLhomFi_-M_jpX3IkJ4TStkYnjv4fPi-AUZnktVZUiJdN-G_st1vpS2a8ue5v8s_jQ79AEBAa5wFDRNyp6Q01jvdLZjZ08Yh2ZKY0f4oBfCLmuoEyK9dUo2FmMsF1QA/s1600/kousathanaspanagiotis-isiniorinantiotima-eikona-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" mx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh78tuUmLAZ92sJhLhomFi_-M_jpX3IkJ4TStkYnjv4fPi-AUZnktVZUiJdN-G_st1vpS2a8ue5v8s_jQ79AEBAa5wFDRNyp6Q01jvdLZjZ08Yh2ZKY0f4oBfCLmuoEyK9dUo2FmMsF1QA/s200/kousathanaspanagiotis-isiniorinantiotima-eikona-01.jpg" width="200" /></a></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΨΙΧΑΛΙΖΕΙ. Ξένος ἀπόψε ὁ Ἀναστάσης στὸ ξενοδοχεῖο μετὰ τόσων χρόνων ἀπουσία ἀπὸ τὸ νησὶ ἀναρωτιέται προτοῦ πλαγιάσει πόσων συμπτώσεων κατάληξη εἶναι ἡ βροχὴ πόσων συμπτώσεων κατάληξη εἶναι ἡ ζωή. Θυμωμένος ποὺ ὅλα ἐδῶ ἔχουν ἀλλάξει χαράζει στὸ χαρτὶ τὶς ἀράδες μὲ τὸ πελεκημένο καὶ τ’ ἀπελέκητο γράψιμό του. Δὲν θὰ τολμήσει νὰ τὶς σκίσει εἶναι τὸ μόνο χειροπιαστὸ πράγμα μὲ τὸ νησὶ ποὺ τεμαχίζεται καὶ πουλιέται. Ὅλα τ’ ἄλλα καπνός ;τί κι ἂν ἦταν κάποτε μιὰ ὄμορφη γυναίκα ποὺ τὴν ἔλεγαν σινιόρα Ντιότιμα σύζυγος τοῦ Ἰταλοῦ μεγαλοδικηγόρου Νταλέγκρι κι ἕνα ἄβγαλτο παλληκαράκι σ’ ἕνα σπίτι ποὺ κι αὐτὸ πουλήθηκε; «— Ἂν εἶχα σπουδαγμένη τὴ Μουσική» σκέφτεται βγάζοντας ἀργὰ τὰ ροῦχα του «θά ’γραφα ἕνα τραγούδι καὶ θά ’μουν εὐχαριστημένος ἂν ἤξερα ὅτι κάποια χείλη θὰ τὸ σιγοτραγουδοῦσαν· ἂς ἐλπίσω τουλάχιστο πὼς θὰ βρεθοῦν διαβατάρικα μάτια νὰ ρίξουν μιὰ ματιὰ στὸ σῆμα ποὺ χτίζω μεσοστρατὶς μὲ τὸ ζύγι τῆς λέξης».</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Πελαγωμένος παραμιλᾶ ξαναρωτώντας τὴν πιὸ τετριμμένη ἐρώτηση τῆς ἀνθρωπότητας τὴν πιὸ ἄχρηστη «—;Τί εἶμαι; ;τί εἴμαστε;» κι ὅπως πάντα καταλήγει «—Τίποτα δὲν ξέρομε αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη βεβαιωμένη διαπίστωση ;εἶμαι τὰ ὄνειρα τὸ βλέμμα ἡ φωνὴ ἡ θλίψη κι ἡ χαρά μου ἢ ὅπως ἀλλιῶς λέμε ἡ “προσωπικότητα” ὁ “ἐσωτερικὸς κόσμος” μου ποὺ ἐμπεριέχεται σ’ αὐτὸ τὸ συνεχῶς μεταβαλλόμενο τὸ φθαρτὸ σῶμα-σῆμα ποὺ νομίζομε ὅτι μᾶς ὑπακούει; τὸ σαρκίο διαλύεται καὶ μὲ τὴ σειρά του συμπαρασύρει τὴν “προσωπικότητα” στὸ χῶμα στὸν ἀγέρα στὸν ἥλιο στὸ νερό».</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Πᾶνε χρόνια ποὺ ἡ Ντιότιμα ἔχει ἐξοφλήσει τὴν ὀφειλὴ ποὺ ὅλοι χρωστᾶμε κι ὁ Ἀναστάσης νιώθει πὼς ἡ σειρὰ τῆς δικῆς του πληρωμῆς (νὰ πληρώσει καὶ νὰ πληρωθεῖ) ἀργὰ ἢ γρήγορα φτάνει. Ἡ σινιόρα ποὺ ἀκόμα ταξιδεύει πλησίστια στὴ θύμησή του θὰ συμπαρασυρθεῖ τότε θὰ διαλυθεῖ γιὰ δεύτερη φορά – ὁριστικὰ κι ἀμετάκλητα. «—Δὲν πρόκειται γι’ ἀνταγωνισμὸ ἀντιπαλότητα ἢ ἀνταρσία» συλλογιέται «καὶ καμμιᾶς πλευρᾶς ἡ μάχη δὲν εἶναι χαμένη ἢ κερδισμένη· ἴσως αὐτὸ ποὺ μπορεῖ νὰ δικαιώσει τὴ ζωὴ εἶναι νὰ ὁλοκληρώσομε ὀλιγαρκεῖς ἀλλὰ πλούσιοι τὸν βιολογικό μας κύκλο ξεδιψώντας τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν συνταξιδιώτη μας ὅπως ἡ βροχὴ τὸ χῶμα· ὕστερα νὰ παραμερίσομε κόσμια ἀνεπίληπτα καὶ εἰρηνικὰ γιὰ νὰ πάρει σειρὰ κι ἄλλος».</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Δὲν προλαβαίνει νὰ ὁλοκληρώσει τὴ σκέψη καὶ βλέπει τὰ χέρια του νὰ ξιφουλκοῦν ἀκούει τὴ φωνή του ἔξαλλη σχεδὸν ἀγνώριστη νὰ διαμαρτύρεται γιὰ κάτι μὲ κόπο ξεχασμένο «—Ὁ ἄνθρωπος πορεύεται στὴ ζωὴ μαθητευόμενος ἀλλὰ ἀνεπίδεκτος μαθήσεως νομίζοντας ὅτι ἐρωτοτροπεῖ μὲ τὴν ἄστατη ἀθανασία!» φωνάζει βλοσυρὸς μειδιώντας σαρκαστικὰ «—Γιὰ κοίταξε τί ἀνάποδες σκέψεις φέρνει ἡ ἀναπόληση εὐτυχισμένων στιγμῶν ἀλλὰ ;πῶς ἀλλιῶς γίνεται νὰ μαλακώσεις σὰν τὸ ζυμάρι ἂν δὲν μαθητέψεις ἂν δὲν πληγώσεις καὶ πληγωθεῖς;» Ἐὰν τὸν ἔβλεπε κανεὶς ἔτσι ὁλόγυμνο τώρα νὰ χειρονομεῖ μπροστὰ στὴ φθινοπωρινὴ ψύχρα ποὺ εἰσβάλλει μὲ τὴ βροχὴ ἀπὸ τὴν μπαλκονόπορτα θὰ σιγουρευόταν ὅτι εἶναι θεόμουρλος ὡστόσο ὁ Ἀναστάσης νιώθει χωρὶς νὰ τὸ ἀρθρώνει ὅτι ἕνας εἶναι ὁ τρόπος: Νὰ πισωγυρίσομε στὸ κατώφλι ποὺ μᾶς ἔφερε γυμνοὺς ἀπ’ τὸ σκοτάδι στὴν ἀνατολὴ καὶ νὰ τὸ δρασκελίσομε πάλι γυμνοί – πρὸς τὴ δύση.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Ἀναπηδᾶ ξαφνιασμένος καθὼς ὁ ἀγέρας κλείνει ξαφνικὰ τὴν πόρτα μ’ ἕναν ὑπόκωφο γδοῦπο σφραγίζοντας τελεσίδικα ὅ,τι εἶχε μείνει ὣς τώρα ἀνοιχτό. Εἶναι βέβαιος ὅτι καὶ τὰ ἀποψινὰ ὄνειρα δὲν θά ’ναι ἄλλο ἀπὸ παραρρίμματα ὅσων ἔζησε τραπουλόχαρτα ποὺ τ’ ἀνακατεύει τὸ σκοτάδι τοῦ ὕπνου καὶ τὰ σκορπίζει ὁ ἄνεμος τῆς ζωῆς. Ψάχνει νὰ βρεῖ ἂν ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ συμπαρασύρει καὶ τὸν ἴδιο παναπεῖ ποὺ τὸν σκέφτεται κι ἀθέλητα θὰ τὸν διαλύσει ὅταν μετὰ τὸν Ἀναστάση φύγει μὲ τὴ σειρά του κι αὐτός. Κανέναν δὲν βρίσκει. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια χτὲς ποὺ ἡ σινιόρα Ντιότιμα τὸν ἔγδυνε ἀργὰ τελετουργικὰ κι αὐτὸς κάθε φορὰ κοκκίνιζε σὰν νά ’ταν ἡ πρώτη ἦταν σύντομα σὰν τὸ τραγούδι ποὺ ποτὲ δὲν θὰ γράψει. «—Ὄχι δὲν εἶναι σκληρὴ ἡ ζωὴ ἐπειδὴ τὴν ἀποχωριζόμαστε» ἀναφωνεῖ λὲς καὶ τ’ ἀνακάλυψε μόλις τώρα «εἶναι σκληρὴ ἐπειδὴ ξενώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὅσο εἶναι ζωντανοὶ ἀκόμα».</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Κατάκοπος νυσταγμένος πλαγιάζει ἐπιτέλους. Τὸ πρωτοβρόχι δριμώνει βάλθηκε νὰ ξυπνήσει τὸ νησὶ ἀπὸ τὸ ἀποκάρωμα τοῦ καλοκαιριοῦ δυὸ ἀκόμα βροχὲς κι ἡ γῆς θὰ μαλλιάσει μεθυσμένη. «Μιὰ τόση δὰ σταγόνα φθινοπωρινῆς βροχῆς» εὔκολα γίνεται κατακλυσμὸς ἔχουν δίκιο οἱ ποιητές. Ἄλλο δὲν μένει λοιπὸν παρὰ ἕτοιμος γιὰ τὸ δρασκέλισμα νὰ συμμαχήσει γαλίφικα μὲ τὸ δευτερόλεπτο τῆς τυχαιότητας ποὺ δυναστεύει τὸν βίο. Οἱ ἀναμνήσεις ἁλμυρὲς ἢ γλυκὲς ἂν κι εἶναι ἀπὸ τὰ λίγα τῆς ζωῆς ποὺ δὲν τεμαχίζονται δὲν κλέβονται οὔτε πουλιοῦνται γίνονται χοὲς ὅταν δρασκελίσεις τὸ κατώφλι τοῦ Ὕπνου χοὲς ποὺ τὶς ρουφᾶ σὰν τὴ βροχὴ ἀχόρταγο τὸ σῶμα-χῶμα μὲ τὴ δική του ἀξεδιάλυτη δικαιοσύνη καὶ τὴ δική του ἄποψη γιὰ τὴν αἰωνιότητα.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">(Ἀρχειοθετήθηκε ἀπὸ τὸ <em>Πλανόδιον </em>ὡς: Ελληνικά, Επέκεινα, Θάνατος, Κουσαθανάς Παναγιώτης, Ψυχογραφία / Ἐτικέττες: Διήγημα, Λογοτεχνία, Παναγιώτης Κουσαθανάς)</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: center;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Παναγιώτης Κουσαθανᾶς (Μύκονος, 1945). Ποιητής, πεζογράφος καὶ μελετητὴς τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ γενέθλιου τόπου του. Βραβεῖο Μαρίας Πέρ. Ράλλη (1980) καὶ Κρατικὸ Βραβεῖο Λογοτεχνίας (2003). Τὰ τελευταῖα βιβλία του ποὺ ἐκδόθηκαν εἶναι: <em>Λουδοβίκος Ρουσέλ, Παραμύθια τῆς Μυκόνου</em> (Ἴνδικτος & Δῆμος Μυκόνου 2007), <em>Λοξὲς ἱστορίες ποὺ τελειώνουν μὲ ἐρωτηματικό</em> (Ἴνδικτος 2009) και <em>Μυζήθρα, Ζυμήθρα (Ένα αληθινό παραμύθι</em>), Κ.Δ.Ε.Π.Α. Μυκόνου & Εκδόσεις Στεφανίδη 2010).</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOtXI0Pt8tVcKxdMjaniU_GJPjgBc1frxoJ6_Y1GiJX0qBXM8P57jUZf_HUkdlwB7l6Ox7nBCCWdPUcJ5GmgE-HZxA4BqmsvQmodwRzqChBT_wet1TUzNnPmiMLaCSTj9LvCdfLeYg_vo/s1600/bonsai-03c-giaistologio-041.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" mx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOtXI0Pt8tVcKxdMjaniU_GJPjgBc1frxoJ6_Y1GiJX0qBXM8P57jUZf_HUkdlwB7l6Ox7nBCCWdPUcJ5GmgE-HZxA4BqmsvQmodwRzqChBT_wet1TUzNnPmiMLaCSTj9LvCdfLeYg_vo/s320/bonsai-03c-giaistologio-041.jpg" /></a></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-74393839527069932602010-05-20T12:28:00.005+03:002010-11-25T20:55:19.153+02:00ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ - ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ (Οργανισμός Λειτουργίας της, Δημοσιεύματα γι' αυτήν κ.λπ.)<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ, ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ - ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ" ("THE PANAYOTIS KOUSATHANAS LIBRARY - MUNICIPAL RESEARCH FOUNDATION ON CULTURE & TRADITION")</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"> <span style="color: blue;">ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΝΟΜΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Δ Η Μ Ο Σ Μ Υ Κ Ο Ν Ο Υ</span></div><div align="center"><span style="color: blue;">________</span></div><br />
Πληροφορίες : Μιχ. Ασημομύτης<br />
Τηλέφωνα : (22890) – 23.261, 25.976<br />
Fax : (22890) – 22.229, 23.350<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ </span></div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">ΕΓΙΝΕ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΗΣ "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΥΚΟΝΟΥ</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;">Την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010 πραγματοποιήθηκε η επίσημη αποδοχή από το Δ.Σ. της ιδιαίτερα σημαντικής δωρεάς του Μυκονιάτη φιλόλογου, συγγραφέα και ποιητή Παναγιώτη Κουσαθανά, με τη μορφή Ν.Π.Δ.Δ. που φέρει την επωνυμία: ‘ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΙΩ. ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ – ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ’. </span></div><br />
<div style="text-align: justify;">Η Βιβλιοθήκη – Στέγη πολιτισμού, ένας ακόμα σπουδαίος πολιτιστικός πόλος με αποδέκτη την τοπική κοινωνία, αλλά και τους ερευνητές της Ιστορίας και του πολιτισμού της Μυκόνου, αποτελεί για τον ευρύτερα αναγνωρισμένο και πολυπράγμονα λόγιο Παν. Κουσαθανά έργο ζωής, που τιμά το νησί και την πνευματική του παράδοση.</div><div style="text-align: justify;">Κατά την ίδια συνεδρίαση εγκρίθηκε και ο Κανονισμός λειτουργίας του νέου Φορέα (βλ. αποσπάσματά του παρακάτω), που τελεί πλέον υπό την ευθύνη του Δήμου Μυκόνου. </div><div style="text-align: justify;">Απευθυνόμενος στον δωρητή και το Δημοτικό Συμβούλιο ο Δήμαρχος Μυκόνου κ. Αθαν. Κουσαθανάς-Μέγας είπε τα παρακάτω:</div><div style="text-align: justify;">«Η μεγάλη Δωρεά του Παναγιώτη Κουσαθανά, του γνωστού σε όλους για την πολυετή δράση του, ως φιλόλογου, συγγραφέα, ποιητή και ερευνητή του μυκονιάτικου πολιτισμού, που επισημοποιείται σήμερα με την αποδοχή της από το Δημοτικό Συμβούλιο, αποτελεί αναμφίβολα μια ιδιαίτερη τιμή για τον τόπο μας, και σηματοδοτεί μια ξεχωριστή μέρα, με διάχυτη την αίσθηση της προόδου και έντονο άρωμα ανθρωπισμού, για το Δήμο μας και για τους κατοίκους του νησιού μας. </div><div style="text-align: justify;">Είναι βεβαίως δεδομένη και αναγνωρισμένη η σημαντική προσφορά του συμπατριώτη μας που επί δεκαετίες ήδη με το έργο του, εκπαιδευτικό, ερευνητικό και συγγραφικό, φωτίζει και αναδεικνύει την ομορφιά, τον πνευματικό πλούτο και την πολιτιστική δυναμική αυτού του νησιού, διαγράφοντας στον ορίζοντα με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια το όραμά του για τον καλύτερο κόσμο του αύριο.</div><div style="text-align: justify;">Σήμερα λοιπόν, η Δωρεά προς τον Δήμο Μυκόνου της ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ - ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, έρχεται να επισφραγίσει, μαζί και να δικαιώσει ένα έργο ζωής, που σε πείσμα των πεζών και αγοραίων τάσεων που επικρατούν στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και παρά τις όποιες αντιξοότητες και τα λογής εμπόδια που συνάντησε, βλάστησε και μέστωσε, απέδωσε πλούσιους καρπούς, και βρήκε τον δρόμο και τον στόχο του, που είναι η Κοινωνία και η Κοινότητα.</div><div style="text-align: justify;">Με μεγάλη συγκίνηση σαν Μυκονιάτες και βαρειά την αίσθηση του καθήκοντος ως Δημοτική Αρχή, συγχαίρουμε τον δωρητή και δεσμευόμαστε ενώπιον όλων να σταθούμε αρωγοί και να προχωρήσουμε με κάθε πρόσφορο μέσο και παραπέρα το έργο αυτό, σε όφελος της Τοπικής Κοινωνίας. Επιφυλασσόμεθα τέλος, σε ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για το πολύτιμο κληροδότημα που σήμερα μας παραδίδεται, να αποδώσουμε στον δωρητή και αγαπητό μας συμπολίτη Παναγιώτη Κουσαθανά τις προσήκουσες τιμές για την προσφορά του, σε εύθετο χρόνο, και μάλιστα προτείνω συγκεκριμένα στο Δ.Σ. αυτό να γίνει κατά τα εγκαίνια της Βιβλιοθήκης.</div><div style="text-align: justify;">Κύριε Κουσαθανά, αγαπητέ Παναγιώτη, εξ ονόματος όλων των Μυκονιατών, από βάθους καρδίας σε ευχαριστούμε.»</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="color: red;">ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ</span></span><span style="color: red;">:</span></div><div style="text-align: justify;"> ΕΤΣΙ, ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ κοινωφελής δωρεά έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των δωρεών για το καλό του τόπου και των πολιτών του, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει οι άνθρωποι που αγάπησαν αυτό το νησί από παλαιοτάτων χρόνων έως τις μέρες μας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την έγνοια των Μυκονιατών στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατούμενης πατρίδας μας για να έχουν οι Μυκονιάτες τα σχολειά τους, που κατάρτιζαν και θεράπευαν τις ψυχές των νέων ανθρώπων κρατώντας υψηλό και γενναίο το φρόνημά τους; Τις φροντίδες τους για να έχουν «χωρίς ποδοκόπι» (δηλαδή δωρεάν) τους γιατρούς και τα υποτυπώδη έστω εκείνες τις εποχές ιατρεία τους, για να θεραπεύεται παράλληλα και το σώμα; Να θυμηθούμε μήπως όλους τους αείμνηστους δωρητές της μετεπαναστατικής εποχής από τον Γεώργιο Μαύρο του Σχολείου στον Γιαλό ώς την οικογένεια Γρυπάρη με το Γρυπάρειο κόσμημα; </div><div style="text-align: justify;">Στην παρούσα περίπτωση πρόκειται για ένα διαμπερές ακίνητο εμβαδού περίπου 200 τ.μ. μέσα στην καρδιά της Χώρας, σύρριζα στο «Ξενία» του Άρη Κωνσταντινίδη κοντά στους Κάτω Μύλους επί της οδού Μέλπως Αξιώτη 56 (Νιοχώρι - Φάμπρικα), όπου συστήνεται και εδρεύει, και τυπικώς πλέον, η ονομαζόμενη «Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης». Το εν λόγω κέντρο πολιτισμού θα ολοκληρωθεί με τη δεύτερη, πλέον φάση της λειτουργίας του στην οποία με ανυπομονησία προσβλέπει ο δωρητής και η οποία συμπεριλαμβάνει και το μισθωμένο στο ισόγειο παντοπωλείο, όταν λήξει η μίσθωσή του. Αυτός ο ξεχωριστός χώρος, μέχρι προ τινος κατοικία του δωρητή, δεν θα ομορφύνει μόνο τη γειτονιά του Νιοχωριού, αλλά και θα εμπλουτίσει με ουσιαστικό τρόπο τις προσφερόμενες στη Μύκονο εκδηλώσεις πολιτισμού.</div><div style="text-align: justify;">Τα σημαντικά, που κάνουν όλως ξεχωριστή αυτή την κοινωφελή δωρεά προς τους κατοίκους της Μυκόνου, είναι ότι μαζί μεταβιβάζονται: α) το μισθωμένο ισόγειο κατάστημα του οποίου το μίσθωμα θα χρησιμοποιείται εφ’ εξής για να καλύπτει μερικώς τις ανάγκες αυτής της ξεχωριστής Στέγης Πολιτισμού, και β) όλος ο εντός πνευματικός και καλλιτεχνικός πλούτος που συγκέντρωσε στη ζωή του ο δωρητής-ιδρυτής, γνωστός κι αγαπημένος σε όλους μας καθηγητής των παιδιών μας και διακεκριμένος συγγραφέας κ. Παναγιώτης Ιωάννου Κουσαθανάς, που η αγάπη του για το νησί μας και νησί του και η αδιάλειπτη προσπάθειά του να αποκαλύψει ό,τι πιο πολύτιμο, τον πολιτισμό και την ιστορία του, είναι σε όλους μας γνωστά.</div><div style="text-align: justify;">«Ό,τι και να κάνεις για τον τόπο σου, πάντα λίγο θα ’ναι», μας είπε τις προάλλες που είχαμε την τύχη να τον συναντήσομε επί τόπου στον περι ού ο λόγος χώρο. Και συνέχισε: «Η Μύκονος με το κάλλος της και με την ξεχωριστή, χαριτωμένη ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων της ήταν γενναιόδωρη μαζί μου, την αγάπησα και με αγάπησε, δεν έχω κανένα παράπονο, το αντίθετο μάλιστα… Αλίμονο για εμάς και τον τόπο μας αν δεν νιώθομε συνεχώς υποχρεωμένοι απέναντί του για ό,τι μας έδωσε, χαρές ή πίκρες, κατά τη διάρκεια του εφήμερου ταξιδιού της ζωής μας». </div><div style="text-align: justify;">Χονδρικά η δωρεά αυτού του ξεχωριστού πνευματικού πλούτου περιλαμβάνει: α) περί τις δέκα χιλιάδες βιβλία στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά από τον 18ο αιώνα έως σήμερα από όλους τους τομείς της ανθρώπινης γνώσης και δημιουργίας, ιδιαίτερα τη λογοτεχνία (ελληνική, παγκόσμια, παιδική), την ιστορία, τη λαογραφία, τη φιλοσοφία, τη γλωσσολογία, την κοινωνιολογία, τις λεγόμενες καλές τέχνες κ.λπ.· β) πολύτιμο αρχείο με σπανιότατες εκδόσεις, έγγραφα, χιλιάδες φωτογραφίες της Μυκόνου από το 1885 έως σήμερα και γενικώς δυσεύρετο αρχειακό υλικό για τον πολιτισμό και την ιστορία του νησιού μας, τις προσωπικότητές του κ.λπ.· γ) πλούσια συλλογή από πρωτότυπα έργα γνωστών ζωγράφων εμπνευσμένα από τη Μύκονο και γενικώς τις Κυκλάδες και το Αιγαίο· γ) πλούσιες συλλογές από παλιά κεραμικά, υαλικά, έπιπλα, και γενικώς αντίκες· δ) αρχείο με πάνω από πέντε χιλιάδες μουσικά έργα (σε cd και σε βινύλιο), πολλά από τα οποία υπάρχουν σε πολλαπλές σπανιότατες ερμηνείες επιλεγμένες με προσοχή, αυστηρότητα, γνώση κι ευαισθησία· ε) σημαντικότατη ταινιοθήκη με αριστουργήματα από την έβδομη τέχνη, όπερες, μουσικά έργα, διάφορα σπάνια ντοκουμέντα και γενικώς παλιό και δυσεύρετο, αλλά και σπουδαίο, σύγχρονο πνευματικό και αρχειακό υλικό για τον τόπο, τις προσωπικότητές του, τη λογοτεχνία κι ένα σωρό άλλα πολύτιμα τα οποία ο ενδιαφερόμενος επισκέπτης-χρήστης θα ανακαλύπτει με ικανοποίηση σιγά σιγά.</div><div style="text-align: justify;">Έτσι, λοιπόν, σε μιαν περιοχή της Χώρας, όπου το καλοκαίρι το αλισβερίσι και ο σάλος του τουρισμού είναι πολύ έντονος (μαγαζιά, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, αφετηρίες λεωφορείων κ.λπ.), από τούδε και εις το εξής θα υπάρχει και με τη νομική πλέον υπόσταση και σφραγίδα του, ένα φωτεινό ήσυχο σημείο, το οποίο εκτός των άλλων θα δείχνει στους επισκέπτες του νησιού ότι το πνεύμα έχει τη μερίδα και τη στέγη του στη Μύκονο και το οποίο μέσα στην αποκαλούμενη από μερικούς «ερημία» του νησιωτικού χειμώνα έχει ήδη από τριετίας με επιτυχία κι ανταπόκριση από το κοινό ξεκινήσει τις προσεγμένες και υψηλού επιπέδου πνευματικές αποσπερίδες του φωτίζοντας σιωπηρά και χωρίς τυμπανοκρουσίες τον τόπο. Όσοι είχαν την όρεξη και την τύχη να παρευρεθούν σ’ αυτές, βοηθώντας με την παρουσία τους και μόνον τους σκοπούς της πνευματικής αυτής στέγης και το διά βίου όνειρο του δωρητή και ιδρυτή της, ξέρουν πολύ καλά τι εννοούμε (αναγνώσεις, συζητήσεις, λογοτεχνικά, κινηματογραφικά και προπαντός μουσικά αφιερώματα κ.λπ.). Εκτός των άλλων αξιοσημείωτη είναι η παρεχόμενη από το πνευματικό αυτό κύτταρο του νησιού μας και τον δωρητή-ιδρυτή του κ. Παναγιώτη Κουσαθανά βοήθεια προς τα παιδιά μας που σπουδάζουν και καταρτίζουν τις πανεπιστημιακές εργασίες τους, διπλωματικές ή διδακτορικές. Ο ίδιος μας είπε:</div><div style="text-align: justify;">«Οι επισκέπτες της Βιβλιοθήκης Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτικής Στέγης Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης (The Ρanayótis Kousathanás Library – Municipal Benefit Foundation of Research on Culture & Tradition) είναι καλοδεχούμενοι κατά τις ώρες λειτουργίας της και κατά τις “αποσπερίδες” πολιτισμού σ’ αυτή την πνευματική στέγη που και τυπικά πλέον αποκτά το νησί μας. Εδώ θα νιώσουν στην ψυχή τους τη ζεστασιά του χειμώνα και τη δροσιά του καλοκαιριού με την ανάγνωση σπουδαίων βιβλίων, την ακρόαση αξιόλογων μουσικών έργων, την παρακολούθηση ταινιών ποιότητας, αφιερωμάτων, αναγνώσεων και εκδηλώσεων πολιτισμού, μπορούν δε και οι ίδιοι ενεργά να συμμετέχουν, εάν το επιθυμούν, προετοιμάζοντας αποκλειστικά δικές τους “αποσπερίδες” με ενδιαφέροντα επί παντός επιστητού θέματα, που θα προκαλούν συζήτηση και ανταλλαγή γνωμών και απόψεων μεταξύ των μελών της κοινωνίας του νησιού μας.</div><div style="text-align: justify;">»Από τη στιγμή που περνά κανείς την είσοδο της Στέγης ελπίζω να νιώθει την αγάπη, την αφοσίωση και τις θυσίες που απαιτήθηκαν για την απόκτηση όλων των θησαυρών της. Όσα πολύτιμα για τον τόπο (και όχι μόνο) συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας ζωής, ήταν αναπότρεπτο να προορίζονται να μεταβιβαστούν όχι σε ένα άτομο, αλλά στο σύνολο των ανθρώπων του νησιού, στο Κοινόν των Μυκονίων, ιδιαίτερα στους νέους. Μέσα εδώ βρίσκεται ό,τι δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού στη Μύκονο, για να μην πω στην Ελλάδα.</div><div style="text-align: justify;">»Για μένα η Δημιουργία και η Τέχνη με προεξάρχουσα τη Μουσική, που σε μυεί περισσότερο κι από την Ποίηση στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής και των δυνατοτήτων της, είχαν κι έχουν πάντοτε την ηθική διάστασή τους. Οι μουσικολόγοι και οι φιλόσοφοι υποστηρίζουν ότι η Μουσική (και γενικώς η Τέχνη) δεν είναι ούτε ηθική ούτε ανήθικη και μάλλον έχουν δίκιο, αν εννοούμε τον όρο με την τρέχουσα σημασία του. Εκείνο όμως, που συχνά παραβλέπεται, ενώ έχει πρωτεύουσα αξία, είναι το αποτέλεσμα της σωστής πρόσληψης της Τέχνης και ειδικά της Μουσικής, αυτής της παναθρώπινης και κατανοητής από όλους γλώσσας, αν τείνει προσεκτικό το ους. Σημασία έχει ο αντίχτυπός της στον χαρακτήρα μας, ποια δηλαδή πρέπει να ’ναι η σωστή στάση, η αντίδρασή μας απέναντι σ’ αυτήν που περιμένει μόνο τη δική μας πρόθυμη διάθεση για ν’ ανθίσει και να καρποφορήσει. Με τη χωρίς έπαρση προσδοχή της πιστεύω ότι μπορούν να πλαστούν όχι μόνο καλλιεργημένοι άνθρωποι (δεν εννοώ “μορφωμένοι” με την κοινή έννοια), αλλά προπαντός μπορούν να χτιστούν Άνθρωποι εν-άρετοι πέρα από προσταγές κι εντολές, πέρα από θρησκείες ή δόγματα, άνθρωποι καλοσυνάτοι, φιλάλληλοι, που θέλουν να μοιραστούν τη χαρά της γνώσης, αλλά και τις δυσκολίες της ζωής, με τον συνάνθρωπό τους χωρίς εκείνη την κούφια, την αηδή και άνευ αντικρίσματος έπαρση από την οποία έχομε χορτάσει πλέον, αφού σαν ξύσεις την επιφάνειά της αντικρίζεις από κάτω ξεγάνωτους τενεκέδες, Είναι μ’ αυτή την έννοια που τονίζω παντού και πάντοτε τον “ηθικό ρόλο” της Τέχνης και ειδικά της Μουσικής…</div><div style="text-align: justify;">»Έστω, αν μόνον ένας, νιώσει την ανάγκη για την προσφορά αυτής της στέγης, αυτού του κελύφους του πνεύματος και της ομορφιάς, που για να γίνει πραγματικότητα χρειάστηκε μια ολόκληρη ζωή και που επί είκοσι σχεδόν χρόνια αποτέλεσε την κατοικία και τον “τετραπέρατο”, τον απέραντο κόσμο μου, αυτό και μόνο θα είναι απόδειξη της αναγκαιότητας της και για εμένα δικαίωση, όπου κι αν βρίσκομαι. Δεν θέλω να ξαναβρεθεί στο γενέθλιο τόπο μου ένας μελλοντικός Παναγιώτης στον οποίο τόσο οδυνηρά έλειψε η πνευματική τροφή εκείνα τα δύσκολα χρόνια, όταν μεγάλωνα χτυπώντας πόρτες από σπίτι σε σπίτι για να δανειστώ ένα βιβλίο που είχα ακουστά ότι κάποια νοννά έστειλε ως πρωτοχρονιάτικο δώρο στο φιλιοσάκι της. Η ευλογημένη Βιβλιοθήκη του αείμνηστου Γιάννη Μελετόπουλου δεν είχε ιδρυθεί μέχρι το τέλος του Δημοτικού Σχολείου που βρισκόμουν στη Μύκονο, ήταν αργότερα που αποτέλεσε το δροσερό και καρποφόρο πνευματικό περιβόλι των καλοκαιριών που περνούσα στο νησί. Ίσως όλα τούτα φαντάζουν παραμύθια, ιδιαιτέρως για τους νεότερους, που έχουν μεγαλώσει μέσα στη σημερινή, υβριστικά σπάταλη, αφθονία των πάντων, αφθονία ακόμη και στην ανευθυνότητα και σε μιαν κακώς εννοούμενη απελευθέρωση. Κι όμως, όλα τούτα δεν είναι καθόλου παραμύθια! Αλλά κι αν ήταν τέτοια, καλό θα μας έκανε να βάζαμε πότε πότε το μυαλό μας να τα σκεφτεί και να βρει τον “νουν αληθείας” που κρύβεται μέσα τους…</div><div style="text-align: justify;">»Πρέπει ακόμη ως πρώην δάσκαλος να επισημάνω ακόμη μια φορά για τους νέους, τώρα που οι προσβάσεις στην παντός είδους γνώση ή τέχνη έχουν γίνει υπόθεση πατήματος ενός κουμπιού και έχομε ευτυχήσει να έχομε επαρκώς πλέον σχολεία, αλλά και δυο αξιόλογες μουσικές σχολές στο νησί μας, ότι στα δικά μας μαθητικά χρόνια (μιλώ κυρίως για το 1951 έως το 1963) τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, ήταν ζόρικα για όποιον διψούσε για γνώση και μόρφωση: Διψούσα κι εγώ να μάθω τι είναι τελοσπάντων αυτή η κλασική μουσική για την οποία τόσα είχα διαβάσει. Έπρεπε να φτάσω στα δεκαοχτώ μου για να τα καταφέρω φεύγοντας από τη Μύκονο και την Τήνο για την Αθήνα ως φοιτητής να έχω την πρώτη γνωριμία μαζί της. Μέχρι τότε δεν είχα πιάσει στα χέρια δίσκο της ούτε είχα δει μηχανήματα για την αναπαραγωγή της, διότι απλώς δεν υπήρχαν τέτοιου είδους πράγματα στη Μύκονο, φαντάζομαι ούτε και στην Τήνο όπου τελείωσα το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο, η δε εμβέλεια του σχετικά νεοσύστατου Γ΄ Προγράμματος για όποιον είχε ραδιόφωνο μετά δυσκολίας κάλυπτε τα πέριξ των Αθηνών…</div><div style="text-align: justify;">»Κάνω έκκληση στην αγάπη, την οποία θεωρώ δεδομένη από όλους προς τον τόπο μας (αν και με παραστρατημένο κάποτε τρόπο), και ζητώ αυτή η Στέγη Μελέτης Πολιτισμού, που υπήρξε στόχος και όνειρο όλης μου της ζωής, ίσως μεγαλύτερο και από την ίδια τη συγγραφική μου δημιουργία, να περιβληθεί με ζεστασιά και φροντίδα, ώστε να μπορέσει να επιτελέσει και τώρα, αλλά κι όταν εγώ φύγω, τους στόχους και το έργο το οποίο οραματίστηκα ως δωρητής και ιδρυτής της, έργο χωρίς προσκόμματα, γραφειοκρατικά εμπόδια και μικρόψυχες μιζέριες. Πέραν από τη βοήθεια που έχω προβλέψει ή μέλλω να προβλέψω εν καιρώ, αν όλα εξελιχτούν στη ζωή μου όπως ελπίζω, προσβλέπω στην οικονομική στήριξη από τον Δήμο της Μυκόνου βάσει του Οργανισμού που μαζί καταρτίσαμε, προπαντός όμως προσβλέπω στην ηθική αρωγή, την έγνοια και τον σεβασμό προς αυτό το ξεχωριστό πνευματικό κύτταρο του νησιού μας. Εύχομαι η ζεστή αυτή στέγη πολιτισμού, που συστήνεται από ειλικρινή αγάπη κι έγνοια για τη γενέτειρά μου, ν’ αγαπηθεί ακόμη περισσότερο όταν γίνει γνωστός ο πολύτιμος, πνευματικός πλούτος που περιέχει και ν’ αποτελέσει για όλους μας κέντρισμα για μεγαλύτερο σεβασμό προς τον τόπο και την πανθομολογούμενη μοναδικότητά του. Απευθύνομαι και κάνω έκκληση ιδιαίτερα προς τους νέους Μυκονιάτες, τον εκάστοτε δήμαρχο και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου, κάποια από τα οποία υπήρξαν και πρώην μαθητές μου, να γίνουν οι εντολοδόχοι, εγγυητές και φύλακες ενός σπουδαίου ονείρου μεταδίδοντας την αγάπη, το ενδιαφέρον και τον σεβασμό γι’ αυτόν τον πνευματικό χώρο στα παιδιά τους, τα οποία εύχομαι για το δικό τους καλό να νιώσουν την ανάγκη ύπαρξής του όχι μόνον κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, αλλά σ’ όλη τους τη ζωή. Δεν θα βγουν ζημιωμένα μ’ ένα τέτοιο στήριγμα. Οι καιροί έχουν πολλές «απογυρίδες», όπως λέμε στα μυκονιάτικα, αλλά το αρμάτωμα με γνώση είναι το μόνο που δεν καταποντίζεται σε καμμιά φουρτούνα της ζωής, όσο άγρια κι αν αυτή είναι»,</div><div style="text-align: justify;">κατέληξε ο δικός μας, αγαπημένος Παναγιώτης, με την παραστατικότητα και το πάθος που τον διακρίνει για όσα αγάπησε κι αγαπά, για όσα σεβόταν και σέβεται.</div><div style="text-align: justify;">Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερώνονται λεπτομερώς για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης στο διαδίκτυο (http: //paramilita.blogspot.com). Οι ώρες λειτουργίας της προς το παρόν είναι κάθε Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή από τις 17.30΄ έως τις 20.30΄. </div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ</span> </div><div style="text-align: justify;">Ο <span style="font-size: x-small;">ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ</span> γεννήθηκε στο νησί μας στις 3 Ιουλίου του 1945. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Μυκόνου και από το 1957 έως το 1963 εφοίτησε στο "Οκτατάξιο" τότε Γυμνάσιο Τήνου, αφού εκείνα τα δύσκολα χρόνια το νησί μας δεν διέθετε Γυμνάσιο. Στις πανεπιστημιακές εισαγωγικές εξετάσεις τού 1963 επέτυχε σε δύο τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Ελληνικής και της Αγγλικής Φιλολογίας, όπου εφοίτησε ως υπότροφος μέχρι το 1968, οπότε πήρε το πτυχίο του. </div><div style="text-align: justify;">Από τον Οκτώβριο του 1968 έως τον Φεβρουάριο του 1971 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυποσμηναγός. Έκτοτε, με μόνο κάποια περιστασιακά ταξίδια στην Αγγλία, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Αυστρία και Τουρκία, ζει αδιακόπως και εργάζεται στο νησί μας, το οποίο, όπως λέει ο ίδιος, "μου έλειψε και το νοστάλγησα τόσο πολύ κατά την διάρκεια των σπουδών μου, που δεν μου δίνει η καρδιά μου ούτε στιγμή να το αποχωριστώ." </div><div style="text-align: justify;">Ο Π. Κ. διορίστηκε ως καθηγητής για πρώτη φορά το 1971, αλλά δεν αποδέχτηκε τον διορισμό γιατί εκείνα τα δίσεχτα χρόνια διάφοροι λόγοι και συγκυρίες τον έστελναν να υπηρετήσει εκτός Μυκόνου, ενώ υπήρχε κενό της ειδικότητάς του στο σχολείο μας. Επαναδιορίστηκε το 1976 και αυτή τη φορά τοποθετήθηκε στη Μύκονο. Εργάστηκε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο του νησιού μας ως καθηγητής της αγγλικής γλώσσας και ως φιλόλογος των ελληνικών σχεδόν επί μιαν εικοσαετία κατά τα ηρωικά χρόνια που τα δυο αυτά σχολεία μας προσπαθούσαν να ολοκληρωθούν και να σταθούν στα πόδια τους. Χωρίς ο ίδιος να το επιδιώξει υπηρέτησε για ένα διδακτικό έτος και ως διευθυντής του Γυμνασίου μας. Το 1995 παραιτήθηκε από την εκπαίδευση και έκτοτε έχει ολοκληρωτικά επιδοθεί στη συγγραφή των βιβλίων του. </div><div style="text-align: justify;">Τον διακρίνει η αγάπη για τον γενέθλιο τόπο του, τη φύση του, τα αρχιτεκτονήματά του, τον πολιτισμό και την ιστορία του, η αφοσίωση στην λογοτεχνική δουλειά του και η λατρεία του για την κλασική μουσική στην οποία είχε μυήσει πολλούς από τους μαθητές του. "Η ανταμοιβή μου από τα χρόνια και της δικής μου μαθητείας στο σχολείο", μας είπε ο Π. Κ., "είναι η αγάπη που διακρίνω στα μάτια των μαθητριών και των μαθητών μου, οικογενειαρχών τώρα πλέον, όταν με χαιρετούν ή με συστήνουν στα παιδιά τους, και η σφραγίδα που άφησε στην ψυχή τους -και την δική μου- η αμφίδρομη διδασκαλία, διδασκαλία με την ευρύτερη σημασία του όρου..." </div><div style="text-align: justify;">Ως συγγραφέας ο Π. Κ. εργάζεται αθόρυβα στη Μύκονο και έχει εκδώσει ώς τώρα εικοσιτέσσερα βιβλία με ποιήματα, διηγήματα, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου, έχει επίσης μεταφράσει στη γλώσσα μας αγγλόφωνη ποίηση που έχει δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Για τη δημιουργία του η κριτική έχει επανειλημμένως μιλήσει με κολακευτικότατα λόγια. Από τα "μυκονιάτικα" έργα του Π. Κ. ξεχωρίζουν τα <em>Όρτσ' αλά μπάντα!, Αναδρομικός διάπλους στην παλιά Μύκονο</em> (Δήμος Μυκόνου και Εκδόσεις Ίνδικτος 1986 και 2002), <em>Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου</em> (Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1996), <em>Ενθύμιον Μυκόνου (1885-1985), Σχόλια σε φωτογραφίες </em>(επίσης Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1998) και οι συνεργασίες του επί δεκατρία χρόνια στην αλησμόνητη εφημερίδα <em>Η Μυκονιάτικη</em>, από τις στήλες της οποίας προσπάθησε να κάνει γνωστό στους συμπατριώτες του τον πολιτισμό του νησιού και την σπουδαία μορφή τής λογοτεχνίας μας, την αδικημένη και καταλαλημένη Μυκονιάτισσα Μέλπω Αξιώτη. Το πρώτο του βιβλίο (<em>Συρραφή ονείρων</em>, 1980) έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μαρίας Περικλή Ράλλη και τα <em>Παραμιλητά Α΄</em> & <em>Β΄, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</em> (Εκδόσεις Ίνδικτος 2002) έχουν προσφάτως τιμηθεί με την ανώτατη πολιτειακή διάκριση στον λογοτεχνικό τομέα, το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας. Τελευταία του βιβλία είναι τα <em>Παραμύθια της Μυκόνου</em>, μια έκδοση με 84 μυκονιάτικα παραμύθια που συγκέντρωσε στη Μύκονο το 1910 και το 1911 ο Γάλλος Ελληνιστής Λουδοβίκος Ρουσέλ (Ίνδικτος 2007), κι ένα βιβλίο με διηγήσεις με τίτλο <em>Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό</em> (Ίνδικτος 2009). Αυτή τη στιγμή, μεταξύ άλλων, ο Π. Κ. ετοιμάζει τους τρεις επόμενους και τελευταίους τόμους της βραβευμένης του σειράς <em>Παραμιλητά</em>. </div><div align="justify"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ</span> </div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta; font-size: x-small;">ΠΟΙΗΣΗ</span></div><div style="text-align: justify;"><em>Συρραφή ονείρων</em>, 1980 / <em>Ακαριαία</em>, 1985 / <em>Ο Άρχοντας του Μεγάλου Δόκανου</em>, 1986 / <em>Το μενεξεδί της Ποιήσεως</em>, 1991 / <em>Ο Αντιχνούμενος</em>, Οι Εκδόσεις των Φίλων 1994</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta; font-size: x-small;">ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ</span></div><div style="text-align: justify;"><em>Το ρόδο της φωτιάς</em>, 1985 / <em>Η κουνιστή πολυθρόνα και άλλες ιστορίες</em>, Νεφέλη 1996 / <em>Είναι και πράματα βουβά</em>, Νεφέλη 1999 / <em>Η Ξυλόκατα και άλλες παγίδες</em>, Νεφέλη 2004 / <em>Το κουρτινάκι της καρδιάς</em>, Ίνδικτος 2005 / <em>Μικρό τρίπτυχο του νόστου</em>, Ίνδικτος 2006 / <em>Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό</em>, Ίνδικτος 2009 / <em>Μυζήθρα, Ζυμήθρα (Ένα αληθινό παραμύθι)</em>, <span style="font-size: x-small;">Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μ.</span> & Εκδόσεις Στεφανίδη</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta; font-size: x-small;">ΕΠΙΜΕΛΕΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ</span></div><div style="text-align: justify;"><em>Όρτσ' αλά μπάντα!,</em> Δήμος Μυκονίων 1986α, Ίνδικτος και Δήμος Μυκόνου 2002β / <em>Ένας Λόρδος στη Μύκονο και στις Δήλες το 1749</em>, <em>An Irish Lord in Mykonos, Delos and Rhenea in the year 1749</em>, 1989α, 1991β / <em>Δήλος, Άνοιξη του 1991 μ.Χ., Delos, Spring 1991 A.D., A Photographic Itinerary</em>, Δήμος Μυκονίων 1991 / <em>Ποιήματα και ρίμες του Πανάγου Αξιώτη</em>, Η Μυκονιάτικη 1993 / <em>Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου</em>, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1996 / <em>Γράμματα στη Μέλπω</em>, Η Μυκονιάτικη 1997 / <em>Ενθύμιον Μυκόνου (1885-1985)</em>, Τόμοι Α΄ και Β΄, <em>Mykonos (1885-1985), A Photographic Memento</em>, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1998 / <em>Παραμιλητά, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</em>, Σειρές Α΄ και Β΄, Ίνδικτος 2002 / <em>Λουδοβίκου Ρουσέλ, Παραμύθια της Μυκόνου</em>, Δήμος Μυκόνου & Ίνδικτος 2007</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta; font-size: x-small;">ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ</span></div><div style="text-align: justify;"><em>Τα Ποιήματα και τέσσερεις αναπλάσεις </em>(συγκεντρωτική έκδοση των πέντε ποιητικών συλλογών του Π. Κ. με απόδοση του <em>Αντιχνούμενου</em> στα Αγγλικά από τον David Connolly και αναπλάσεις τεσσάρων αγγλόφωνων ποιημάτων) / <em>Παραμιλητά, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</em>, Σειρές Γ΄, Δ΄ & Ε΄ (ο τελευταίος τόμος θα αποτελέσει τον "Βιβλιογραφικό Οδηγό για τη Μύκονο) / <em>Αξιοσημείωτες συναντήσεις</em> (Μυθ-ιστορίες για τα σπουδαία συναπαντήματα)<em> </em>/ <em>Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου</em> (β΄ έκδοση, συμπληρωμένη)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΟ ΣΥΣΤΑΣΗ </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">«ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΙΩ. ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ»</span></div><div style="text-align: center;">(Εγκεκριμένος ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μυκόνου, Συνεδρίαση υπ’ αριθ. 01 της Παρασκευής, 29ης Ιανουαρίου 2010 – Αριθ. άρθρων 15)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">«ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Σύστασης, διοίκησης και λειτουργίας του Κοινωφελούς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πολιτιστικού Κέντρου – Βιβλιοθήκης αυτοτελούς διαχείρισης του Δήμου Μυκόνου με την επωνυμία «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ», ο οποίος αποτελεί την εκπεφρασμένη βούληση του δωρητή-ιδρυτή της Παναγιώτη Ιωάννου Κουσαθανά.</div><div style="text-align: justify;">…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 1</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Σύσταση - Μορφή – Επωνυμία - Έδρα – Σφραγίδα</span></div><div style="text-align: justify;">1. Συνιστάται από τον Παναγιώτη Ιωάννου Κουσαθανά, σε συνεργασία και αμοιβαία συμφωνία με τον Δήμο Μυκόνου, Κοινωφελές μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πολιτιστικό Κέντρο – Βιβλιοθήκη αυτοτελούς διαχείρισης με τη μορφή Δημοτικού Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου του Δήμου Μυκόνου και με την επωνυμία «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ», εφεξής στο παρόν «Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά», που ανήκει στον Δήμο Μυκόνου, έχει έδρα τον Δήμο αυτό και διέπεται από τις διατάξεις της συστατικής πράξης του και απαρεγκλίτως από τα άρθρα και τους όρους του παρόντος λεπτομερούς οργανισμού ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα πράξη δωρεάς και στην πράξη σύστασης του.</div><div style="text-align: justify;">2. Εδρα της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά είναι ο Δήμος Μυκόνου της νήσου Μυκόνου, Κυκλάδων…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 2</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Σκοποί και στόχοι</span></div><div style="text-align: justify;">1. Η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, όπως ακριβώς δηλώνει το πλήρες όνομά της, θα λειτουργεί ως μια ζεστή, φιλόξενη πολιτιστική στέγη και μη δανειστική βιβλιοθήκη με τη σύγχρονη έννοια του όρου έχοντας τα βιβλία της θεματικά ταξινομημένα κατά το διεθνές, δεκαδικό σύστημα (βλ. άρθρο 12 του παρόντος οργανισμού) και συγχρόνως ως ερευνητικό–μελετητικό κέντρο, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα συνεργασίας με άλλα παρόμοια πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα της ημεδαπής και αλλοδαπής με παρεμφερείς σκοπούς και στόχους, ούτως ώστε να αποτελέσει σύγχρονο πολιτιστικό και πνευματικό κύτταρο του νησιού. Θα ενισχύει και θα διευκολύνει τους ερευνητές στις λογοτεχνικές, μουσικές, ιστορικές κ.λπ. μελέτες τους, ιδιαιτέρως δε στις μελέτες και έρευνές τους για την Ιστορία, τον Πολιτισμό και την Παράδοση της Μυκόνου και των Κυκλάδων, και με το πλουσιότατο πνευματικό και καλλιτεχνικό υλικό το οποίο διαθέτει θα βρίσκεται στην υπηρεσία όλων των κατοίκων της Μυκόνου αποτελώντας πνευματική ανάσα γι αυτούς, ιδιαιτέρως τους νέους, αλλά και τους επισκέπτες του νησιού. </div><div style="text-align: justify;">2. Ειδικότερα οι σκοποί της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά είναι:</div><div style="text-align: justify;">α) Πρωτίστως, η παροχή φιλόξενης και ζεστής στέγης με τη λειτουργία της κυρίως ως βιβλιοθήκη, χώρος ανάγνωσης, έρευνας, μελέτης και ακρόασης μουσικής, ατομικώς ή συλλογικώς, στο πολιτισμένο και ήσυχο περιβάλλον της οποίας θα καταφεύγει όποιος επιθυμεί πνευματική τροφή, ψυχική πλήρωση και ανάταση.</div><div style="text-align: justify;">β) Η πολιτιστική προαγωγή και ανάπτυξη των κατοίκων της Μυκόνου, ιδιαίτερα η παίδευση των νέων ανθρώπων της, με τη διοργάνωση ποικίλων πολιτιστικών, ενημερωτικών και επιμορφωτικών εκδηλώσεων (λογοτεχνικών, μουσικών, κινηματογραφικών, καλλιτεχνικών, ιστορικών, κοινωνιολογικών, λαογραφικών κ.λπ.), οι οποίες θα διοργανώνονται με αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου, εφ’ εξής Δ.Σ., ως συνέχεια των ήδη υπαρχουσών από τριετίας πολιτιστικών δραστηριοτήτων του δωρητή στον χώρο της, κυρίως κατά την περίοδο του χειμώνα, όταν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για τους κατοίκους του νησιού. Επιπλέον, η πνευματική καλλιέργειά τους με την προσφορά και διάθεση προς αυτούς της πλουσιότατης βιβλιοθήκης για ανάγνωση εντός του χώρου της, η αισθητική εξοικείωσή τους και ψυχική αγωγή με τη διάθεση προς αυτούς της συλλογής της από έργα τέχνης εμπνευσμένα κυρίως από τη Μύκονο, η πνευματική πλήρωση και ψυχαγωγία τους διά της δισκοθήκης και της ταινιοθήκης, καθώς και η επιστημονική έρευνα διά του μοναδικού σχετικού με τη Μύκονο αρχειακού, ιστορικού και φωτογραφικού υλικού της.</div><div style="text-align: justify;">γ) Η περαιτέρω συλλογή αρχειακού, περιηγητικού, καλλιτεχνικού και ιστορικού υλικού, που αφορά κυρίως τη Μύκονο και τις Κυκλάδες ή τους δημιουργούς που έχουν εμπνευσθεί από αυτά τα νησιά, για συμπλήρωση και εμπλουτισμό τού ήδη δωρηθέντος από τον ιδρυτή της, με σκοπό τη χρήση του για ερευνητικούς και επιστημονικούς σκοπούς.</div><div style="text-align: justify;">δ) Η αμέριστη βοήθεια με το διαθέσιμο από τη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά αρχειακό, επιστημονικό κ.λπ. υλικό προς χρήση από Έλληνες ή ξένους επιστήμονες, λογοτέχνες ή φοιτητές για την εκπόνηση μελετών, κυρίως για τον Πολιτισμό και την Ιστορία της Μυκόνου και των Κυκλάδων, και ενδεχομένως η πραγματοποίηση εκδόσεων και δημοσιεύσεων των μελετών τους ή άλλων σημαντικών πνευματικών εργασιών με απόφαση του Δ.Σ. κατόπιν γνωμάτευσης και εισήγησης για την αξία και τη χρησιμότητα της έκδοσης από δύο (2) τουλάχιστον ειδικούς επί του θέματος επιστήμονες ή διακεκριμένα και γνωστά πνευματικά άτομα, που θα έχουν επιπλέον τη δυνατότητα να προτείνουν προς το Δ.Σ. την προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών και εκδόσεων, αλλά και την απονομή βραβείων σε άξιους δημιουργούς για το έργο τους, εφ’ όσον το επιτρέπουν τα οικονομικά της.</div><div style="text-align: justify;">ε) Η χορήγηση υποτροφιών, η οικονομική βοήθεια ή οποιαδήποτε άλλη αρωγή προς διακριθέντες σπουδαστές ή πνευματικούς ανθρώπους της Μυκόνου και των Κυκλάδων, που έχουν ανάγκη βοήθειας για την περαίωση των σπουδών ή των ερευνών τους, πάντοτε κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. και εφ’ όσον το επιτρέπουν τα οικονομικά της. </div><div style="text-align: justify;">στ) Η αναπαραγωγή και ακρόαση κλασικής μουσικής εντός των χώρων της, διακριτικά και σε χαμηλή ένταση, από την πλουσιότατη συλλογή της δισκοθήκης της αδιαλείπτως κατά τις ώρες λειτουργίας της, με τα στοιχεία και τις πληροφορίες της μεταδιδόμενης μουσικής σε εμφανές σημείο προς ενημέρωση των ενδιαφερομένων επισκεπτών της, όπως και ο εμπλουτισμός και συμπλήρωση της ήδη υπάρχουσας συλλογής με cd, dvd ή με οποιοδήποτε άλλο μελλοντικό μέσον ακρόασης μουσικής ή παρακολούθησης συναυλιών, όπερας, αξιόλογων κινηματογραφικών έργων, ντοκιμαντέρ κ.λπ.</div><div style="text-align: justify;">ζ) Η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά εκτός από αναγνωστήριο-βιβλιοθήκη-ησυχαστήριο, χώρος ακρόασης μουσικής, μελέτης και έρευνας, θα είναι επίσης χώρος κοινωνικής δραστηριοποίησης με την πραγματοποίηση λογοτεχνικών αναγνώσεων και αναλύσεων, μουσικών ακροάσεων, προβολής διαφανειών, ντοκιμαντέρ και αξιόλογων έργων της έβδομης τέχνης, συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων, μουσικών εκδηλώσεων από μικρά σύνολα ή σολίστες, καλλιτεχνικών, λαογραφικών ή ιστορικών περιοδικών εκθέσεων με έργα αξιόλογων καλλιτεχνών, σεμιναρίων, συμποσίων, συζητήσεων, διαλέξεων, εισηγήσεων, μαθημάτων από συγγραφείς και επιστήμονες και γενικώς θα είναι χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων ποιότητας, δηλαδή μια πνευματική στέγη για το νησί, αλλά με τρόπο που να μη περιορίζεται η τακτική και συνηθισμένη καθημερινή λειτουργία της.</div><div style="text-align: justify;">3. Μέσα: Προκειμένου να ευοδωθεί η πολυσχιδής δράση της, η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά θα διαθέτει τον δικό της διαδικτυακό τόπο, ιστοσελίδα ή οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη μορφή παρουσίας στο διαδίκτυο, θα συνδέεται με κέντρα πληροφοριών, βιβλιοθήκες και άλλα ανάλογα πνευματικά κέντρα με τα οποία θα μπορεί να συνεργάζεται για την παροχή σχετικών προς τους σκοπούς και στόχους της υπηρεσιών στους πολίτες και θα συνδιοργανώνει με άλλους φορείς πολιτιστικές, πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για το καλό του τόπου και την πνευματική-καλλιτεχνική καλλιέργεια, παίδευση και ενδυνάμωση της ευαισθησίας των ανθρώπων του, ιδιαιτέρως των νέων. Οι έκτακτες εκδηλώσεις της θα πραγματοποιούνται με απόφαση του Δ. Σ. όποτε υπάρξει ευκαιρία για κάτι τέτοιο, έστω και εάν δεν έχουν συμπεριληφθεί στον ετήσιο προγραμματισμό. Απαραίτητες προϋποθέσεις και γνώμονας και των εκτάκτων αυτών πολιτιστικών εκδηλώσεων θα είναι η σοβαρότητα και η ποιότητα τους, επίσης ο σεβασμός, η προσοχή, η φροντίδα και η υπευθυνότητα που θα επιδεικνύονται προς τον χώρο και την πολύτιμη κινητή περιουσία του προς αποφυγήν ζημιών, καταστροφών ή κλοπών. Μετά το πέρας τους, ο χώρος θα επαναφέρεται στην αρχική του κατάσταση ως αναγνωστήριο, χώρος έρευνας και πνευματικό καταφύγιο-στέγη. </div><div style="text-align: justify;">4. Ρητώς απαγορεύεται η αλλαγή ή τροποποίηση των αναφερομένων σκοπών και στόχων της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά στο παρόν άρθρο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 3</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Περιουσία </span></div><div style="text-align: justify;">1. Περιουσία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά είναι :</div><div style="text-align: justify;"> α) Το ακίνητο το ευρισκόμενο στη συνοικία Φάμπρικα-Νιοχώρι Μυκόνου, επί της οδού Μέλπως Αξιώτη, αριθ. 56, στο οικοδομικό τετράγωνο που περιβάλλεται από τις οδούς Μέλπως Αξιώτη (ανατολικώς), Δημοσθένη Πίππα (πρώην Στενό Ξενία, δυτικώς), Ανωνύμου (βορείως) και Φάμπρικας (νοτίως), συνολικού εμβαδού τετραγωνικών μέτρων εκατόν ενενήντα πέντε και εβδομήντα οκτώ (195,78), το οποίο θα καλείται εφεξής «το ακίνητο», και αποτελείται από: I. Διαμπερές ισόγειο εμβαδού τ.μ. 94,86. II. τον πρώτο όροφο αυτού, εμβαδού τ.μ. 66,64 όπου και μικρή αποθήκη στον εξώστη, εμβαδού τ. μ. 8,64. III. το «καμαρί» (βοηθητικό δωμάτιο) στο δώμα του παραπάνω πρώτου ορόφου εμβαδού τ.μ. 25,64, και IV. τους αύλειους χώρους σε βεράντες-εξώστες στον πρώτο όροφο, εμβαδού τ.μ. 24,00, και στον δεύτερο όροφο, εμβαδού τ. μ. 36,04, όλα επί οικοπέδου εκτάσεως τ.μ. ενενήντα οκτώ και εξήντα (98,60 τ.μ.) κατά το συνημμένο στην παραπάνω πράξη δωρεάς τοπογραφικό διάγραμμα ή τ.μ. ενενήντα ενός και είκοσι δύο (91,22 τ.μ.) κατά το Εθνικό Κτηματολόγιο, ο αριθμός ΚΑΕΚ στο οποίο είναι 290851603006. </div><div style="text-align: justify;">Λεπτομερής περιγραφή του οικοπέδου και ενός εκάστου των ορόφων του ακινήτου γίνεται επίσης και στο συμβόλαιο της πράξης δωρεάς εν ζωή του ακινήτου από τον Παναγιώτη Ιω. Κουσαθανά προς τον Δήμο Μυκόνου, όπου και επισυνάπτονται, όπως και στον παρόντα οργανισμό, τα σχετικά τοπογραφικά διαγράμματα.</div><div style="text-align: justify;">Μέρος του αναφερθέντος ισογείου του ακινήτου περιλαμβάνει ένα κατάστημα τ.μ. εβδομήντα δύο και εξήντα επτά (72,67), το οποίο είναι νομίμως μισθωμένο στον Ιωάννη Κυρ. Κουτσούκο (αριθ. αστ. ταυτ. Ρ 382 926) δυνάμει του από 1-1-2008 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μισθώσεως (αύξ. αριθ. θεώρ. Δ.Ο.Υ. Μυκόνου 143/06-02-2008), το μίσθωμα του οποίου θα αποτελεί αποκλειστικό έσοδο της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά (βλ. άρθρο 4, παράγρ. 3. του παρόντος Οργανισμού) για μερική κάλυψη της πραγμάτωσης των σκοπών και στόχων της και θα κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό της για όσο διάστημα είναι αυτό μισθωμένο. </div><div style="text-align: justify;">Κατά συνέπεια κατά την περίοδο της μισθώσεως του ισογείου καταστήματος, θα λειτουργεί και θα εκπληρώνει τους σκοπούς της ίδρυσής της ως χώρος της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά ο υπόλοιπος χώρος του ισογείου (το όμορο δηλαδή στο κατάστημα δυτικό ισόγειο δωμάτιο επί της οδού Δημοσθένη Πίππα, πρώην Στενό Ξενία, εμβαδού τ.μ 22,19), ο πρώτος όροφος του ακινήτου και το «καμαρί», συνολικού εμβαδού όλων των ανωτέρω, περίπου εκατόν είκοσι πέντε (125,00) τ.μ., όπου και ευρίσκεται η πολύτιμη κινητή, αρχειακή και συλλεκτική περιουσία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά περί της οποίας γίνεται λόγος παρακάτω (βλ. άρθρο 3, παράγρ. 1.β).</div><div style="text-align: justify;">Ειδικώς όσον αφορά το «καμαρί», δηλαδή τον βοηθητικό χώρο επί του δώματος του ορόφου, εμβαδού 25,64 τ.μ., αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γραφείο του δωρητή-ιδρυτή όσο αυτός βρίσκεται στη ζωή, ως χώρος φιλοξενίας ατόμων κατά την κρίση του ίδιου ή ανθρώπων τού πνεύματος και της τέχνης που θα προσκαλούνται για διαλέξεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις από τη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, ωσαύτως για φύλαξη αρχείων, καθώς και για ενδεχόμενη εκμίσθωση προς αύξηση των εσόδων αυτής της κοινωφελούς, πολιτιστικής στέγης ή τέλος για άλλον συναφή για τη λειτουργία της σκοπό κατόπιν απόφασης του δωρητή-ιδρυτή όσο αυτός βρίσκεται στη ζωή και μετά τον θάνατό του με απόφαση του Δ.Σ. (βλ. άρθρο 4, παράγρ. 3.β).</div><div style="text-align: justify;">Μετά τη λήξη της μισθώσεως του ισογείου καταστήματος την 31η Δεκεμβρίου του 2017 κατά το ως άνω υπογραφέν συμφωνητικό μισθώσεως, εάν δεν αποφασισθεί αναλόγως των αναγκών μικρή παράταση της εν λόγω μισθώσεως κατά την κρίση και επιθυμία του δωρητή-ιδρυτή, εφ’ όσον βρίσκεται στη ζωή, ή αλλιώς κατά την απόφαση του Δ.Σ., αυτό θα ελευθερωθεί δημιουργώντας τον αναγκαίο και ζωτικό χώρο για τη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, όπου θα γίνουν οι απαραίτητες μετατροπές για να χρησιμοποιηθεί πλέον και το εν λόγω ισόγειο κατάστημα ως βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο-αίθουσα εκδηλώσεων, ώστε η πλούσια κινητή περιουσία αυτής της πνευματικής στέγης (βιβλία, δίσκοι, αρχεία, πίνακες, αντίκες κ.λπ. περί των οποίων βλ. αμέσως παρακάτω υπό β), να τοποθετηθεί πλέον με άνεση σε όλο το δωριζόμενο ακίνητο (ισόγειο, όροφο και «καμαρί»), όπου ολοκληρωμένα πλέον στη δεύτερη και τελική φάση της αυτή θα εκπληρώνει τους σκοπούς της σύστασής της. </div><div style="text-align: justify;">Ενδεικτικά σημειώνεται ότι στις παραπάνω αναφερόμενες μετατροπές και προσθήκες στο ισόγειο, συμπεριλαμβάνονται οπωσδήποτε η κατεδάφιση του διαχωριστικού τοίχου μεταξύ του καταστήματος και του όμορου ισόγειου δωμάτιου-αναγνωστήριου, το οποίο επικοινωνεί με εσωτερική κλίμακα με τον όροφο του ακινήτου, ώστε όλος ο χώρος ισογείου και ορόφου να γίνει ενιαίος, η κατασκευή περισσότερων βιβλιοθηκών για την άνετη πλέον τοποθέτηση των βιβλίων, η τοποθέτηση κατάλληλης θέρμανσης και μηχανημάτων κλιματισμού, η αλλαγή εξωτερικών κουφωμάτων ώστε αυτά να είναι ηχομονωμένα και αεροστεγή, η μόνιμη τοποθέτηση ηχητικών μηχανημάτων και μηχανημάτων προβολής για την αναπαραγωγή της μουσικής και την προβολή σπουδαίων κινηματογραφικών ταινιών, ντοκιμαντέρ ή ταινιών με θέατρο, όπερα, κλασική μουσική κ.λπ. Οι παραπάνω εργασίες είναι οι ελάχιστες απαιτούμενες που καθορίζονται από τον δωρητή ως απαραίτητες για την ορθή λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, πράγμα που γίνεται απόδεκτό. Ρητώς τονίζεται ότι σε οιανδήποτε περίπτωση, ζώντος ή θανόντος του δωρητή-ιδρυτή η χρήση του ισογείου καταστήματος ως χώρου του πνευματικού αυτού κέντρου δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί παρά μόνον μετά τη λήξη του παραπάνω υπογραφέντος υπό του δωρητή και ιδρυτή ιδιωτικού συμφωνητικού μισθώσεως ή τη λύση του από υπαιτιότητα ή ασυνέπεια του μισθωτή ως προς τα συμπεφωνημένα . </div><div style="text-align: justify;">β) Τα ευρισκόμενα στο ως άνω ακίνητο κινητά, τα οποία αυτή τη στιγμή καταγράφονται, ταξινομούνται, ευρετηριάζονται και αποθηκεύονται με ηλεκτρονικό τρόπο από τον δωρητή και την ειδική υπάλληλο και τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά. Ενδεικτικά: βιβλία και δίσκοι κυρίως κλασικής μουσικής, cd, dvd, πολύτιμο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό για την Μύκονο, έργα τέχνης μεταξύ των οποίων πίνακες ζωγραφικής και συλλεκτικά αντικείμενα, έπιπλα, αντίκες κ.λπ. Ειδικότερα, η πλούσια βιβλιοθήκη περιέχει, εκτός των άλλων, πολλά παλαιά ή σπάνια βιβλία και σημαντικότατο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό για τη Μύκονο, η δε συλλογή πινάκων περιέχει έργα γνωστών ζωγράφων εμπνευσμένα η φιλοτεχνημένα στη Μύκονο. Άμα τη λήξει της καταγραφής όλων των ανωτέρω ο ιδρυτής θα τα μεταβιβάσει με πράξη του Δ.Σ. στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά. Στο αρχείο θα φυλάσσονται, τέλος, τα πρωτότυπα έργα από την εικονογράφηση των βιβλίων του δωρητή, το προσωπικό συγγραφικό αρχείο του κ.λ.π. (βλ. άρθρο 3, παράγρ. 2.).</div><div style="text-align: justify;">γ) Τα ευρισκόμενα στο σπίτι του δωρητή στην περιοχή Λαγκάδα Μυκόνου, σε χρήση του αυτή τη στιγμή, που μέλλουν ωστόσο μετά τον θάνατό του και σύμφωνα με τη διαθήκη του να περιέλθουν στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, βιβλία, αρχειακό και συγγραφικό έργο, ζωγραφικά και χαρακτικά έργα που είναι εμπνευσμένα από τη Μύκονο ή έχουν ιστορική σχέση με τον τόπο, καθώς και χιλιάδες cd και dvd κλασικής μουσικής. Ασχέτως με το ποιος θα είναι τελικώς ο κληρονόμος του ακινήτου στη Λαγκάδα τα αναφερόμενα παραπάνω κινητά θα αποδοθούν μετά τον θάνατο του δωρητή χωρίς άλλες διατυπώσεις στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, στην περιουσία της οποίας θα καταγραφούν και θα ανήκουν με πράξη του Δ.Σ. Το παρόν αποτελεί ρητή βούληση του δωρητή σχετικά με αυτή τη διάθεση, η οποία εμπεριέχεται και στη διαθήκη του.</div><div style="text-align: justify;">δ) Κάθε άλλη μελλοντική δωρεά, κληρονομιά, κληροδοσία ή παραχώρηση εκ μέρους τρίτων, του ιδρυτή, των συμπατριωτών του, της πολιτείας κ.λπ., που ευεργετούνται από την εν λόγω δωρεά και τη σύσταση της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά. Οι χορηγίες, οι προσφορές, εν γένει η φροντίδα και αρωγή προς την κοινωφελή αυτή στέγη επαφίενται στη φιλοτιμία, στην καλή βούληση, την ειλικρινή ανταπόκριση, την ευαισθησία και τη στοργή προς αυτήν που θα δείξουν οι συμπολίτες του δωρητή, ο δε Δήμος Μυκόνου ρητώς υπόσχεται και αναλαμβάνει την οικονομική στήριξη και κάλυψη των συνήθων, αλλά και των εκάστοτε εκτάκτων αναγκών αυτής της Κοινωφελούς Στέγης Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης για την αξιοπρεπή λειτουργία και την ευόδωση των στόχων της. </div><div style="text-align: justify;">2. Αυτή τη στιγμή γίνεται λεπτομερής ηλεκτρονική καταγραφή της κινητής περιουσίας της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, αρχής γενομένης από το φωτογραφικό αρχείο και τα βιβλία της. Έχει ήδη ταξινομηθεί το πλούσιο, ιστορικής σημασίας για τη Μύκονο φωτογραφικό αρχείο φυλασσόμενο σε ειδικούς φακέλους και θήκες και έχουν καταγραφεί περίπου επτά χιλιάδες τίτλοι οι οποίοι, ως καταγεγραμμένοι πλέον, όπως λεπτομερώς περιγράφονται στην ηλεκτρονική καταγραφή τους, μεταβιβάζονται στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά μαζί με το παραπάνω φωτογραφικό αρχείο. Η καταγραφή των υπόλοιπων κινητών (βιβλίων, cd, dvd, αντικειμένων τέχνης, επίπλων κ.λπ.) θα συνεχιστεί μέχρι περατώσεώς της με την καθοδήγηση του δωρητή-ιδρυτή από τον ειδικό υπάλληλο-βιβλιοθηκονόμο ο οποίος βάσει των κειμένων νόμων θα διοριστεί από τον Δήμο Μυκόνου, οπότε και με πράξη του δωρητή-ιδρυτή και του Δ.Σ. θα μεταβιβαστούν και αυτά στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά. Ο δωρητής ρητά υπόσχεται την υλική μεταβίβαση των παραπάνω καταγραφομένων κινητών άμα της περαιώσει της καταγραφής τους, θεωρεί την παρούσα δωρεά ως περιλαμβάνουσα άπαντα τα προαναφερθέντα αντικείμενα και αποτελούσα βούληση του δωρητή μη δυναμένη να τροποποιηθεί από τους κάθε είδους διαδόχους και κληρονόμους του.</div><div style="text-align: justify;">3. Επειδή σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούν να αλλάξουν οι σκοποί και οι στόχοι της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά που αναφέρονται στον παρόντα οργανισμό (βλ. άρθρο 2) δεδομένου ότι η δωρεά γίνεται για τους συγκεκριμένους στόχους της, ρητώς απαγορεύεται είτε μεμονωμένα είτε εξ ολοκλήρου η πώληση της κινητής ή ακίνητης περιουσίας που δωρήθηκε ή μέλλει να δωρηθεί από τον ιδρυτή, αφού είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία της, πλην της περίπτωσης κατά την οποία υπάρχουν στη βιβλιοθήκη περισσότερα των δύο αντιτύπων από το ίδιο βιβλίο, οπότε κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. μπορούν τα επιπλέον αντίτυπα είτε να προωθηθούν σε άλλες βιβλιοθήκες εντός ή εκτός του νησιού, όπου αυτά τα βιβλία δεν υπάρχουν, είτε να πωληθούν και τα κέρδη από την πώλησή τους να χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς της βιβλιοθήκης. Η παρούσα ρητή υποχρέωση δεν επιδέχεται τροποποίηση από κανένα Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά ή από τον Δήμο Μυκόνου. Τέλος, για την τύχη οποιωνδήποτε άλλων δωρεών πέραν εκείνων από τον ιδρυτή της θα αποφασίζει το Δ.Σ. και η εκφρασμένη βούληση του εκάστοτε δωρητή, αλλά πάντοτε με γνώμονα την ωφέλεια, τους σκοπούς και τις ανάγκες αυτής της Κοινωφελούς Στέγης Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 4</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Οικονομικά - Πόροι - Δωρεές - Υποχρεώσεις του Δήμου</span></div><div style="text-align: justify;">…</div><div style="text-align: justify;">3. Πόροι της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά είναι:</div><div style="text-align: justify;">α) Τα χρήματα από την εκμίσθωση του ισογείου καταστήματος, που θα αποτελούν τακτικό έσοδό της για μερική κάλυψη της πραγμάτωσης των σκοπών και στόχων της για όσο χρονικό διάστημα είναι αυτό εκμισθωμένο (βλ. άρθρο 3, παράγρ. 1.α).</div><div style="text-align: justify;">β) Τα χρήματα από ενδεχόμενη αναλόγως των αναγκών εκμίσθωση του «καμαριού» (βοηθητικού χώρου στο δώμα του κτηρίου), εμβαδού περ. 22,19 τ.μ., το οποίο με απόφαση του δωρητή, όσο αυτός βρίσκεται στη ζωή, ή με απόφαση του Δ.Σ. μετά τον θάνατό του, μπορεί να εκμισθώνεται για αύξηση των εσόδων της. Αμφότερα τα μισθώματα θα κατατίθενται αποκλειστικά στον τραπεζικό λογαριασμό της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά η οποία και θα εκδίδει τις νόμιμες αποδείξεις για την είσπραξή τους. Στην περίπτωση μη εκμίσθωσης του «καμαριού» αυτό θα χρησιμοποιείται για τους σκοπούς που αναφέρονται παραπάνω (βλ.άρθρο 3., 1.α).</div><div style="text-align: justify;">γ) Τα ποσοστά κέρδους από τα δικαιώματα ενδεχόμενης έκδοσης ή επανέκδοσης των βιβλίων του δωρητή-ιδρυτή, τα οποία μεταβιβάζονται μετά τον θάνατό του στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά. Ομοίως τα δικαιώματα των νέων πάσης φύσεως ενδεχομένων εκδόσεων της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά εντός της οποίας θα πωλούνται αυτές μαζί με τα βιβλία του δωρητή προς αύξηση των εσόδων της. Αντίτυπα των βιβλίων του ο δωρητής θα διαθέτει κατά τη βούλησή του προς τη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά όσο υπάρχουν αποθέματά τους στα χέρια του και όταν αυτά εξαντλούνται θα παραγγέλλονται κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. εκ νέου άλλα από τους οικείους εκδοτικούς οίκους με τη συμφωνημένη ειδική τιμή βάσει των υπογραφέντων συμβολαίων. Το ποσοστό του κέρδους που θα προκύπτει από την πώληση των αντιτύπων, θα παραμένει ως έσοδο στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά για τις ανάγκες της και θα κατατίθεται επίσης στον τραπεζικό λογαριασμό της. Στα προσωπικά αρχεία του δωρητή στη σημερινή κατοικία του, περιοχή Λαγκάδα Μυκόνου, υπάρχει φάκελος με τα υπογραφέντα από αυτόν συμβόλαια με εκδοτικούς οίκους, καθώς και διορθωμένα-συμπληρωμένα αντίτυπα των βιβλίων του για επανέκδοση, μετά δε τον θάνατό του ο φάκελος αυτός μαζί με τα διορθωμένα αντίτυπα θα παραδοθούν χωρίς άλλες διατυπώσεις στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, η οποία και θα διαχειρίζεται πλέον τα συγγραφικά-πνευματικά δικαιώματα των βιβλίων του ως νόμιμος κάτοχός τους.</div><div style="text-align: justify;">δ) Η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά θα είναι ανοιχτή και σε δωρεές, παροχές και επιχορηγήσεις άλλων, κρατικές ή ιδιωτικές, για να στηρίζεται οικονομικά, εκτός από την οικονομική στήριξη που ο δωρητής έχει προβλέψει ή μέλλει να προβλέψει και την οφειλόμενη οικονομική στήριξη του Δήμου Μυκόνου στον οποίο δωρίζεται και θα ανήκει.</div><div style="text-align: justify;">4. Ο Δήμος Μυκόνου του οποίου οι πολίτες ωφελούνται από τη δωρεά και τη σύσταση αυτής της πνευματικής στέγης οφείλει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του προς αυτήν, να παρέχει αμέριστη φροντίδα και συμπαράσταση, ετήσια επιχορήγηση αναλόγως των εκάστοτε αναγκών της αποβλέποντας στη σωστή λειτουργία της και γενικώς να παρέχει παντός είδους στήριξη και βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής, με στόχο την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της. Ειδικότερα ο Δήμος Μυκόνου αναλαμβάνει να στηρίζει οικονομικά με κονδύλια από τον ετήσιο προϋπολογισμό του, ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, την ορθή λειτουργία της και εκτός των άλλων πληρώνει τον υπάλληλο (ή τους υπαλλήλους, αναλόγως των αναγκών), φροντίζει για τον εφοδιασμό της με τον κατάλληλο μηχανογραφικό, ηλεκτρονικό, γραφικό κ.λπ. εξοπλισμό, φροντίζει για την επισκευή, συντήρηση, συχνό καθαρισμό των χώρων της από δημοτική καθαρίστρια και καλή κατάσταση των ακινήτων και της μοναδικής κινητής περιουσίας της, πληρώνει τους λογαριασμούς του ρεύματος, του τηλεφώνου, του ύδατος κ.λπ., τους παντός είδους φόρους, ως και κάθε άλλη δαπάνη που αφορά στην εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία της. Επίσης, ο Δήμος διά της νομικής του επιτροπής αναλαμβάνει τη διαδικασία και τα έξοδα (συμβολαιογραφικά, δικηγορικά, φορολογικά κ.λπ.) για την παρούσα μεταβίβαση του ακινήτου, τη διεκπεραίωση της δωρεάς και τη σύσταση της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά ή των μελλοντικών δωρεών προς αυτήν, καθώς και γενικώς έχει την ευθύνη για την παντός είδους νομική στήριξη και προστασία της.</div><div style="text-align: justify;">5. Ρητώς απαγορεύεται η αλλαγή ή τροποποίηση των αναφερομένων στο παρόν άρθρο υπ’ αριθ. 4.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 5</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Διοίκηση</span></div><div style="text-align: justify;">1. Η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά θα διοικείται από Δ.Σ. το οποίο θα προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθί εκτός της περίπτωσης που θα απαιτούνται δαπάνες οδοιπορικών κ.λπ. εξόδων για την εκτέλεση εντεταλμένης υπηρεσίας, που εκτελείται νομίμως με απόφαση του Δ.Σ.</div><div style="text-align: justify;">Το Δ.Σ. αποτελείται:</div><div style="text-align: justify;">α) Από πέντε (5) τακτικά μέλη και άλλα δύο (2) αναπληρωματικά, άπαντα τετραετούς θητείας, τα οποία μπορεί να υποδείξει και να εισηγηθεί στον Δήμο Μυκόνου ο δωρητής-ιδρυτής της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, αλλά θα ορίσει το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μυκόνου λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις υποδείξεις του και με την υποχρέωση ότι σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο για τη «Διοίκηση των δημοτικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου» (άρθρο 240, παράγρ. 1.) ένα εκ των τακτικών μελών και ένα εκ των αναπληρωματικών θα προέρχονται από τη μειοψηφούσα αντιπολίτευση στην περίπτωση που τα ορισθέντα μέλη του Δ.Σ. είναι και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Το τελευταίο δεν ισχύει εάν τα άτομα του Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά δεν ορισθούν αποκλειστικώς από μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μυκόνου, αλλά γενικώς από πολίτες του νησιού. Κατά την πρώτη συνεδρία του νεοεκλεγέντος Δ.Σ. ορίζεται με ψηφοφορία μεταξύ τους και η ιδιότητα ενός εκάστου εκ των πέντε (5) εκλεγέντων τακτικών μελών του (Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας, Ταμίας, Μέλος).</div><div style="text-align: justify;">β) Το ένα εκ των τακτικών μελών του Δ.Σ., σύμφωνα με τον νόμο, μπορεί να είναι, εφ’ όσον το επιθυμεί και οριστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος Μυκόνου. Εάν ο Δήμαρχος αποβλέποντας αποκλειστικώς στην εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά θεωρήσει ότι ο φόρτος της εργασίας του δεν του επιτρέπει να αναλάβει την ευθύνη ως τακτικού μέλους, επιβάλλεται να μεταθέσει εγγράφως την ιδιότητά του σε έτερο τακτικό μέλος. Πέραν των ανωτέρω, διευκρινίζεται ότι ο δωρητής-ιδρυτής Παναγιώτης Ι. Κουσαθανάς θα αναλάβει οπωσδήποτε αυτοπροσώπως και ισοβίως την Προεδρία, εφ’ όσον θέλει και επιθυμεί, ώστε γνωρίζοντας εκ των έσω τους σκοπούς και τα προβλήματα αυτής της πνευματικής στέγης να κατευθύνει ορθώς εξαρχής τη λειτουργία της και να ανοίξει τον δρόμο προς εκπλήρωση των σκοπών και των στόχων της. Μετά την τυχόν οικειοθελή αποχώρηση ή τον θάνατο του δωρητή-ιδρυτή, τη θέση του ως Προέδρου θα αναλαμβάνει άτομο από τα τακτικά μέλη που έχει γνώση, ενδιαφέρον και διαθέσιμο χρόνο για τη θέση οριζόμενο σύμφωνα με τους νόμους και τον παρόντα οργανισμό. </div><div style="text-align: justify;">γ) Εκλέξιμα μέλη στο Δ.Σ. μπορούν να είναι άπαντες οι ενδιαφερόμενοι ενήλικες μόνιμοι κάτοικοι της Μυκόνου, πολίτες του Δήμου του νησιού, εκλεγέντα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου και άτομα που προτείνονται από τον δωρητή-ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, πάντως άτομα διαμένοντα μονίμως στη Μύκονο, κατά προτίμηση όσα έχουν πείρα ή σχέση με τα πολιτιστικά του τόπου, εφ’ όσον είναι πρόθυμα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για το γενικό καλό.</div><div style="text-align: justify;">2. Μετά την παρέλευση της πρώτης τετραετίας τα νέα τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη θα ορίζονται και πάλι σύμφωνα με τον νόμο με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μυκόνου κατόπιν υποδείξεων, εισηγήσεων και αιτήσεων από τον δωρητή-ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, τον εκάστοτε Δήμαρχο Μυκόνου και τους ενδιαφερομένους πολίτες του νησιού, και η ιδιότητα ενός εκάστου εκ των τακτικών μελών θα αποφασίζεται και πάλι κατά την πρώτη συνεδρία του Δ.Σ. με ψηφοφορία.</div><div style="text-align: justify;">3. Τα μέλη του απερχόμενου Δ.Σ., τακτικά ή αναπληρωματικά, μπορούν να είναι απεριορίστως επανεκλέξιμα. Σε περίπτωση παραιτήσεως, μετοικήσεως ή θανάτου ενός ή περισσοτέρων μελών του Δ.Σ., τακτικού ή αναπληρωματικού, πριν από τη λήξη της θητείας του, το νέο μέλος θα ορίζεται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου πάλι κατόπιν εισηγήσεων ή υποδείξεων του δωρητή-ιδρυτή, του παραιτηθέντος ή μετοικήσαντος μέλους και του Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, και θα διατηρεί την ιδιότητα του απελθόντος έως τις εκλογές για την πλήρωση των θέσεων της επόμενης τετραετίας, οπότε κατά την πρώτη συνεδρία του Δ.Σ. θα επαναπροσδιορίζεται και πάλι η ιδιότητα ενός εκάστου εκ των πέντε (5) τακτικών μελών με ψηφοφορία. Εάν τα παραιτηθέντα είναι τακτικά μέλη, αυτά μπορούν να αντικατασταθούν από αναπληρωματικά υπό την προϋπόθεση ότι στη θέση τους θα οριστούν άλλα αναπληρωματικά.</div><div style="text-align: justify;">4. Ο/Οι υπάλληλος/οι της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά εκ του νόμου δεν δύνανται να είναι συγχρόνως και μέλη του Δ.Σ., τακτικά ή αναπληρωματικά, αλλά οφείλουν να παρίστανται στις συνεδριάσεις του, να ενημερώνονται από αυτό εκφέροντας τη γνώμη τους, χωρίς όμως να έχουν δικαίωμα ψήφου. Το αυτό ισχύει και για τα αναπληρωματικά μέλη, τα οποία μπορούν, εάν το επιθυμούν, να παρίστανται στα συμβούλια και να εκφέρουν τη γνώμη τους χωρίς δικαίωμα ψήφου.</div><div style="text-align: justify;">5. Το Δ.Σ. θα έχει την ευθύνη και την επαγρύπνη¬ση με όσο το δυνατόν λιγότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την εφαρμογή του παρόντος Οργανισμού της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά. Επίσης θα έχει τη δυνατότητα να υλοποιεί καινούργιες μη αφιστάμενες από τους σκοπούς και στόχους τους αναφερόμενους σε αυτόν τον Οργανισμό ιδέες, που θα κρατήσουν αυτή τη Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης ζωντανή, μακριά όμως από υπερβολές και πάντα σε αγαστή σύμπνοια και αρμονική συνεργασία με τις υπηρεσίες του Δήμου Μυκόνου και με τον δωρητή-ιδρυτή, όσο βρίσκεται στη ζωή, με στόχο την πολιτισμένη και σύντομη εξομάλυνση των διαφορών που τυχόν προκύπτουν και που θα λύνονται με φανερή ψηφοφορία μετά από εισηγήσεις και πολιτισμένο διάλογο.</div><div style="text-align: justify;">6. Ρητώς απαγορεύεται η αλλαγή ή τροποποίηση των αναφερομένων στο παρόν άρθρο υπ’ αριθ. 5.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 6</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Συχνότητα Συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου</span></div><div style="text-align: justify;">1. …</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 7</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Καθήκοντα του Διοικητικού Συμβουλίου</span></div><div style="text-align: justify;">1. Το Δ.Σ. διοικεί τη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, επιλαμβάνεται των υποθέσεών της και πράττει ό,τι συντελεί στην ευόδωση του έργου της.</div><div style="text-align: justify;">Ειδικότερα:</div><div style="text-align: justify;">α) Το Δ.Σ. εκδίδει τις διατάξεις σχετικά με τη λειτουργία της, συντάσσει και μεταρρυθμίζει τους κανονισμούς της λειτουργίας της, μόνον όσους επιδέχονται τροποποίηση, αναλόγως των εκάστοτε αναγκών.</div><div style="text-align: justify;">β) Συντάσσει οποιοδήποτε επίσημο έγγραφο ή κρατά οποιοδήποτε βιβλίο προβλέπεται από τον νόμο για την οικονομική κατάσταση της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά (έσοδα-έξοδα-αποθεματικό) με τη βοήθεια του/των υπαλλήλου/ων της και του ταμία σε συνεννόηση με τις σχετικές υπηρεσίες του Δήμου Μυκόνου και αποφασίζει γενικά για κάθε δαπάνη. Εφ’ όσον το θεωρήσει εφικτό και σκόπιμο συντάσσει τον ετήσιο προγραμματισμό των πολιτιστικών και πνευματικών εκδηλώσεων, χωρίς αυτό να είναι δεσμευτικό για τη διοργάνωση και άλλων οι οποίες θα αποφασίζονται και θα διοργανώνονται κατά τη διάρκεια του έτους αναλόγως των ευκαιριών και των δυνατοτήτων. Σε επείγουσας φύσης ανάγκες ο Ταμίας από κοινού με τον Πρόεδρο δικαιούνται να δαπανήσουν από τα οικονομικά αποθέματα της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά τα κατατεθειμένα στο βιβλιάριο καταθέσεών της ποσόν της τάξεως μέχρι των πεντακοσίων (500,00) €, δαπάνη την οποία θα θέτουν υπόψη του Δ.Σ. προς έγκριση στην πρώτη μετά την ενέργεια αυτή συνεδρίαση. </div><div style="text-align: justify;">γ) Αποδέχεται κληρονομιές, κληροδοσίες, δωρεές, χορηγίες, επιχορηγήσεις ή άλλες εισφορές μετά ή άνευ όρων ή και απορρίπτει αυτές δικαιολογώντας την απόφασή του.</div><div style="text-align: justify;">δ) Αποφασίζει για τον διορισμό, τον πειθαρχικό έλεγχο και την απόλυση του προσωπικού αποβλέποντας πάντοτε στην εύρυθμη λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά.</div><div style="text-align: justify;">ε) Λαμβάνει αποφάσεις για την αγορά καινούργιου υλικού (βιβλία, δίσκοι, γραφική ή ηλεκτρονική ύλη κ.λπ.) ή τη συντήρηση του παλαιού, προκηρύσσει διαγωνισμούς για τη δημιουργία πνευματικών και καλλιτεχνικών έργων, αποφασίζει για απονομή βραβείων και υποτροφιών αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων της, επιλαμβάνεται όλων των ενεργειών των σχετικών με τις δραστηριότητες, τη λειτουργία της και τη συντήρηση της ακίνητης και κινητής περιουσίας που της ανήκει και εγκρίνει τα ποσά που απαιτούνται για την υλοποίησή τους, συνεργαζόμενο, όπου αυτο είναι απαραίτητο, με τον Δήμο Μυκόνου στον οποίον η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά ανήκει και ο οποίος πέραν των δικών της προσόδων την στηρίζει οικονομικά.</div><div style="text-align: justify;">στ) Το Δ.Σ. μπορεί να διορίζει αμισθί υποεπιτροπές από τα μέλη του ή εν ανάγκη από άλλα αρμόδια πρόσωπα επί πληρωμή για την αποτελεσματικότερη λειτουργία ή τη διευθέτηση εκκρεμών υποθέσεων αυτής της κοινωφελούς, πνευματικής στέγης.</div><div style="text-align: justify;">ζ) Το Δ.Σ. σε συνεργασία με τον Δήμο Μυκόνου διορίζει τους πληρεξουσίους δικηγόρους και λογιστές της και ανακαλεί αυτούς. </div><div style="text-align: justify;">2. Γενικώς, το Δ.Σ. παρέχει εντολές, πληρεξουσιότητες ή εξουσιοδοτήσεις για την ενέργεια υλικών πράξεων ή δικαιοπραξιών προς τα μέλη του ή τρίτους για ορισμένη ή αόριστη διάρκεια. Όμως την ευθύνη των πράξεων έχει πάντοτε το Δ.Σ. εφ’ όσον η εκπλήρωση των αναθέσεων αυτών συνεπάγεται δαπάνες, οπότε αποφασίζεται και η καταβολή τους με την ίδια απόφαση.</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 8</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Καθήκοντα Προέδρου και Αντιπροέδρου</span></div>…<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 9</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Καθήκοντα Γενικού Γραμματέα</span></div>…<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 10</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Καθήκοντα Ταμία</span></div>…<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 11</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Τήρηση Βιβλίων και στοιχείων</span></div><br />
…<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 12</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Λειτουργία - Προσωπικό- Υλικό - Εξοπλισμός</span></div><div style="text-align: justify;">1. Ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύεται να γίνεται δανεισμός του υλικού και των βιβλίων της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, αρκετά από τα οποία είναι σπανιότατα ή έχουν αφιερώσεις από γνωστούς συγγραφείς. Στην οικεία σελίδα του διαδικτύου θα υπάρχει λεπτομερειακός θεματικός κατάλογος όλων των βιβλίων σύμφωνα με το διεθνές, δεκαδικό σύστημα καταγραφής M. Dewey για διευκόλυνση των αναγνωστών-ερευνητών και για συνεργασία με άλλες βιβλιοθήκες και ανάλογα κέντρα και αρχεία προς ανταλλαγή στοιχείων και πληροφοριών. Τα βιβλία, η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, οι ταινίες, οι δίσκοι μουσικής, τα αρχεία και κάθε άλλο υλικό θα χρησιμοποιούνται, όπως προαναφέρεται, αποκλειστικά και μόνον εντός του χώρου από αναγνώστες και ερευνητές και, όποτε παρίσταται ανάγκη, θα γίνονται προς διευκόλυνσή τους φωτοαντίγραφα του έντυπου λόγου. Αυτό αποφασίζεται από τον δωρητή-ιδρυτή ώστε αυτή, εκτός των άλλων, να προσελκύσει επισκέπτες, που θα αποζητούν και θα βρίσκουν εκεί ένα πολιτισμένο πνευματικό περιβάλλον. Εν συντομία, κατά τις ημέρες και ώρες λειτουργίας της, που θα καθορίζονται αναλόγως με τις ανάγκες της και τις ανάγκες της κοινωνίας του νησιού με πράξη του Δ.Σ., η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά θα αποτελεί χώρο όπου θα μπορεί οποιοσδήποτε να καταφύγει για ηρεμία, περισυλλογή και επαφή με τη Λογοτεχνία, την Τέχνη, τη Μουσική, την Ιστορία, τον Πολιτισμό και την Παράδοση της Μυκόνου και των Κυκλάδων (βλ. άρθρο 2). Προσοχή πρέπει να καταβάλλεται στην επιλογή των αγοραζομένων ή των δωριζομένων προς αυτήν βιβλίων, ώστε να μην καταντήσει ο χώρος αποθήκη άχρηστων εντύπων. Τυχόν δωριζόμενα βιβλία που δεν εξυπηρετούν τους σκοπούς της βιβλιοθήκης θα διοχετεύονται το συντομότερο σε άλλες βιβλιοθήκες με διαφορετικές ανάγκες κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. Το κάπνισμα και η κατανάλωση ποτών ή φαγητών δεν επιτρέπονται εντός του χώρου.</div><div style="text-align: justify;">2. Για τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά θα υπάρχει κατάλληλα ενημερωμένος και καταρτισμένος υπάλληλος επί μονίμου βάσεως, κατά προτίμηση βιβλιοθηκονόμος ή με γνώσεις βιβλιοθηκονομίας ή τουλάχιστον απόφοιτος Λυκείου. Οι ώρες και ημέρες λειτουργίας της θα καθορίζονται από το Δ.Σ. αναλόγως των τοπικών κατά εποχή αναγκών. Κατά την ολοκληρωμένη δε φάση της λειτουργίας της μετά τη λήξη της μίσθωσης του ισογείου καταστήματος, πιθανόν να υπάρξει ανάγκη πρόσληψης και δεύτερου υπαλλήλου κατά την κρίση του δωρητή και ιδρυτή της, του Δ.Σ. και του Δήμου Μυκόνου. Ο/οι υπάλληλος/οι πρέπει να διακατέχονται από πραγματι¬κή αγάπη για τα βιβλία, τη μουσική, την τέχνη, τον άνθρωπο, τον τόπο και να πιστεύουν στην ανάγκη και τον σκοπό αυτού του Κέντρου Πολιτισμού. Εάν δεν έχουν κάνει σπουδές βιβλιοθηκονομίας, ευκταίον είναι να παρακολουθήσουν σχετικό σεμινάριο, να μαθητέψουν κοντά σε κάποιον ειδήμονα ή έστω να πάρουν πρόθυμα οδηγίες και μαθήματα από τον ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά. Ο δωρητής-ιδρυτής πιστεύει ότι η εύρυθμη λειτουργία και η ευόδωση των σκοπών αυτού του πολιτιστικού κυττάρου της Μυκόνου θα εξαρτηθεί κατά πολύ από την κατάρτιση και το ενδιαφέρον των υπαλλήλων του. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή αυτών των προσώπων ώστε πέραν από τα τυπικά προσόντα να διαθέτουν, όπως άλλωστε και τα μέλη του Δ.Σ., φιλοτιμία, εντιμότητα, ευρύτητα πνεύματος, εργατικότητα, προθυμία και αγάπη για το έργο που θα επιτελούν. Εάν υπάρχουν περισσότερες αιτήσεις για πρόσληψη από ενδιαφερόμενους, τότε αναλόγως των προσόντων και κατόπιν συνεντεύξεων το Δ.Σ., ο Δήμος Μυκόνου και ο δωρητής-ιδρυτής βάσει των εκάστοτε κειμένων νόμων θα εκλέγουν διά ψηφοφορίας τον καταλληλότερο. </div><div style="text-align: justify;">3. Οι υπάλληλοι πλην των γενικών καθηκόντων τους για τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, την αρχειοθέτηση, φύλαξη και προστασία του υλικού και της περιουσίας της, βοηθούν το Δ.Σ., τον Γενικό Γραμματέα και τον Ταμία στη γραφική τους εργασία, βοηθούν στην επιμελημένη τήρηση των βιβλίων της και του ειδικού βιβλίου επισκεπτών και χρηστών των υπηρεσιών με το ονοματεπώνυμο, τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα, ώστε να τους ενημερώνουν για τις πολιτιστικές δραστηριότητες κ.λπ. </div><div style="text-align: justify;">4. Ο υπάλληλος θα διορίζεται κατά τον νόμο από τον Δήμο Μυκόνου μετά από διάλογο και σύμφωνη γνώμη του Δ.Σ. και του δωρητή-ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά και θα πληρώνεται από τον Δήμο. Η πρόσληψη περισσοτέρων του ενός υπαλλήλων αναλόγως προς τις ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες αποφασίζεται από το Δ.Σ. και τον Δήμο Μυκόνου.</div><div style="text-align: justify;">5. Ανεξαρτήτως των προαναφερθέντων στο παρόν άρθρο επισημαίνεται η αναγκαιότητα ώστε η από ετών εργαζόμενη στη Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά ειδική και έμπειρη πλέον υπάλληλος Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη να συνεχίσει την εργασία της καταγραφής των βιβλίων, του υπόλοιπου υλικού κ.λπ. Εάν δε συμφώνως προς τους νόμους δεν καθίσταται δυνατή η πρόσληψη και η πληρωμή της κατ’ ευθείαν από τον Δήμο Μυκόνου ο δωρητής-ιδρυτής επιθυμεί και προτείνει η εν λόγω υπάλληλος να πληρώνεται για όσο διάστημα χρειαστεί από τα έσοδα της ίδιας της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά από την εκμίσθωση του ισογείου καταστήματός της, τα οποία προορίζονται για μερική κάλυψη των αναγκών και στόχων της (βλ. άρθρα 3 και 4, παράγρ. 3.α). </div><div style="text-align: justify;">6. Ρητώς απαγορεύεται η αλλαγή ή τροποποίηση των αναφερομένων στο παρόν άρθρο υπ’ αριθ. 12.</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 13</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Τροποποιήσεις Καταστατικού</span></div><div style="text-align: justify;">1. Ρητώς απαγορεύεται η τροποποίηση και αλλαγή από το Δ.Σ. ή οποιονδήποτε άλλον των άρθρων 2, 3, 4, 5 και 12 του παρόντος οργανισμού ή όπου αλλού αναφέρεται ότι δεν επιδέχονται τροποποιήσεις πέραν των λεπτομερώς καθοριζομένων εδώ κατά την εκπεφρασμένη βούληση και απόφαση του δωρητή και ιδρυτή. Σε περίπτωση αθέτησης των ρητώς καταγεγραμμένων εδώ δεσμεύσεων και απαγορεύσεων ή καταστρατήγησης των στόχων και σκοπών της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, η παρούσα δωρεά και πράξη σύστασής της καθίστανται υπό αίρεση και ο δωρητής-ιδρυτής της ή ο ορισμένος από τον ίδιο διά της διαθήκης του ή άλλου νομίμου εγγράφου ή μέσου εγγυητής και αντιπρόσωπός του, αλλά και κάθε μη εξουσιοδοτημένος πολίτης που ωφελείται από τη σύσταση της κοινωφελούς πνευματικής στέγης, αλλά θίγεται από τη στάση αυτή το κοινόν συμφέρον του, επιφυλάσσονται παντός δικαιώματος που τους παρέχει ο νόμος προς αποκατάσταση της απρόσκοπτης και σωστής λειτουργίας της.</div><div style="text-align: justify;">2. Για τροποποιήσεις στα υπόλοιπα άρθρα απαιτείται πάντοτε απόφαση του Δ.Σ. με πλειοψηφία τουλάχιστον τεσσάρων (4) εκ των τακτικών μελών του και συμφώνως προς τους κειμένους νόμους που διέπουν τα δημοτικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 14</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Επίτιμοι Πρόεδροι</span></div>…<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Άρθρο 15</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Κατακλείδα</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;">1. Εν κατακλείδι, εκφράζεται από τον δωρητή και ιδρυτή η ευχή ώστε η αγάπη, η φαντασία και η προθυμία ανθρώπων με ενδιαφέροντα, οι οποίοι θα πλαισιώσουν τη λειτουργία και τις δραστηριότητές της, να συμπληρώνουν τα κενά του οραματισμού του ιδρυτή της και να ξεπερνούν τις δυσκολίες, που ίσως προκύπτουν. Από την ανταπόκριση, την αναγκαία φροντίδα και το ενδιαφέρον των αρχών και των κατοίκων της Μυκόνου θα εξαρτηθεί η εύρυθμη και καρποφόρα λειτουργία της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά, ώστε να λειτουργήσει ως ζωντανός οργανισμός και να προσφέρει ουσιαστικό πνευματικό, καλλιτεχνικό και κοινωφελές έργο, απαραίτητο στο νησί, τους ανθρώπους του, ιδιαιτέρως τους νέους και τις επερχόμενες γενιές στις οποίες μένει ως παρακαταθήκη και κληρονομιά ο απέραντος πλούτος των πνευματικών έργων της ανθρωπότητας και οι πολύτιμες μαρτυρίες της ιστορίας της Μυκόνου που έχουν συγκεντρωθεί και φυλάσσονται σ’ αυτή την κοινωφελή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα πολιτιστική στέγη.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;">2. Το πνεύμα και ο σκοπός της δημιουργίας της ξεκινά από τη στοργή για τον άνθρωπο και την ιδιαίτερη πατρίδα τού ιδρυτή, τη Μύκονο, με τον άγνωστο στους περισσότερους Πολιτισμό και Ιστορία, τον σημαδεμένο τα τελευταία χρόνια από το κυνήγι του άπληστου κέρδους, τις ακρότητες ενός αχαλίνωτου, ανεξέλεγκτου μαζικού τουρισμού και μιας προκλητικά υβριστικής και χυδαίας ματαιοδοξίας στο όνομα των οποίων έχουν χαθεί αναντικατάστατες και πολύτιμες αξίες και ομορφιές.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;">3. Ας είναι, λοιπόν, η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά εκτός από στέγη διάσωσης των τεκμηρίων της αρχιτεκτονικής, της φυσικής ομορφιάς, της παράδοσης, του πολιτισμού και του χαρακτήρα των ανθρώπων της Μυκόνου, φωλιά όπου θα προστατεύεται η τρομαγμένη και «τρυπωμένη ψυχή του τόπου», καταφύγιο όπου θα καταφεύγουν όσοι γυρεύουν κάτι παραπάνω από όσα η απατηλή επιφάνεια του τόπου αφήνει στην εποχή μας να διαφανούν. Αν έγινε προσπάθεια για το καλύτερο και τι ποσοστό επιτυχίας θα έχει, θα το δείξει ο χρόνος, ο σεβασμός των αρμοδίων προς τους όρους του παρόντος οργανισμού λειτουργίας και η συμπαράστασή τους προς το πολιτιστικό έργο και την κοινωφελή δράση αυτής της στέγης πολιτισμού και πνεύματος στο νησί, αλλά προπαντός η παίδευση, η καλλιέργεια, η πλήρωση και το ξεδίψασμα της ψυχής των ανθρώπων με την πνευματική περιουσία που αυτή διαθέτει, περιουσία που έλειψε οδυνηρά σε παλαιότερες εποχές εξαιτίας δυσμενών κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών. Επιγραμματικά η ίδρυση της Βιβλιοθήκης Π. Κουσαθανά δεν αποτελεί παρά προσπάθεια παρηγοριάς του ανθρώπου στον άνθρωπο διά των πνευματικών και καλλιτεχνικών δημιουργημάτων του ίδιου και η φιλόξενη στέγη της οραματίζεται να προσφέρει ζείδωρο πνευματικό ύδωρ σε όποιον διψά να παραμείνει άνθρωπος.»</span> </div><br />
Από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Μυκόνου<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje-PZmlC1JSvk_O44T9hsEwrwa-8nrcLazVwNN8NIkVwv2q3GlEYtHHJmfHp2WTRcZIYs3s0hrEJdVco4jD5dAJJAD-2VSVtUqiM3cbKp5afkWwhD59Ulnzibtur1-X4qchgGmmsOVFg0/s1600-h/P1000082%5B1%5D+P+KOUS.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje-PZmlC1JSvk_O44T9hsEwrwa-8nrcLazVwNN8NIkVwv2q3GlEYtHHJmfHp2WTRcZIYs3s0hrEJdVco4jD5dAJJAD-2VSVtUqiM3cbKp5afkWwhD59Ulnzibtur1-X4qchgGmmsOVFg0/s320/P1000082%5B1%5D+P+KOUS.JPG" vt="true" /></a></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-45914255711532180402010-05-20T11:00:00.018+03:002010-12-21T13:24:26.064+02:00Δ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Π. ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ (2010-2011)<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ</span><br />
<span style="color: blue; font-size: x-small;">THE PANAYOTIS KOUSATHANAS LIBRARY</span><br />
<span style="color: blue; font-size: x-small;">MUNICIPAL RESEARCH FOUNDATION ON CULTURE & TRADITION</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"></span> <span style="color: blue;">ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Δευτέρα / Τετάρτη / Παρασκευή</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">17.30΄-20.30΄</span><br />
<span style="color: red;">[<span style="font-size: x-small;">ΠΡΟΣΟΧΗ:</span> Ειδικά για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο</span><br />
<span style="color: red;">κάθε απόγευμα Τετάρτης από τις 17.30΄ έως τις 20.30΄</span><br />
<span style="color: red;">και κάθε πρωινό Σαββάτου από τις 09.00΄ έως τις 12.00΄]</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">(Τηλέφ. 22890-22646)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><a href="http://paramilita.blogspot.com/">http://paramilita.blogspot.com/</a></span><br />
<span style="color: blue;">E-mail: <a href="mailto:biblpankous@gmail.com">biblpankous@gmail.com</a> </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">Δ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ</span><br />
<span style="color: blue;">2010-2011</span></div><div style="text-align: justify;">Η Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά συνεχίζει για τέταρτο χειμώνα τις αποσπερίδες πολιτισμού με αναγνώσεις, αφιερώματα σε συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες, προβολές έργων-σταθμών του παγκόσμιου κινηματογράφου, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου κι άλλες ενδιαφέρουσες εκπλήξεις με αριστουργήματα της Τέχνης, κυρίως της Μουσικής, καθώς και δυσεύρετα ντοκουμέντα για τους φίλους και τους ενδιαφερόμενους για πνευματική τροφή μέσα στην ηρεμία του νησιώτικου χειμώνα.</div><div style="text-align: justify;"><div align="center" class="MsoNormal" style="background: #fff3db; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-line-height-alt: 15.6pt; text-align: center;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: blue; font-family: Georgia; font-size: 18pt;">2010</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: blue; font-family: Georgia;">1. Κυριακή, 7 Νοεμβρίου 2010, 7 μ.μ. ακριβώς</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">Η οφειλόμενη από τον περασμένο χειμώνα αποσπερίδα: Ένας Σκωτσέζος, ο </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">John Galt</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">, επισκέπτεται την προεπαναστατική Μύκονο του </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">1810</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> κι αγοράζει… τη μισή Δημαρχία μας. Με τη σειρά του, σχεδόν δυο αιώνες μετά, μέσα στη λαίλαπα του «μαζικού τουρισμού» το </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">1980</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">, έρχεται κι ο Καναδός τρισεγγονός του </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">George Galt</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> που ζητά να ανακαλύψει τα χνάρια και να διαφεντέψει τα δίκια του προ-προπαππού του.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: blue; font-family: Georgia;">2. Κυριακή, 21 Νοεμβρίου 2010, 7 μμ.</span><span lang="EN-US" style="color: blue; font-family: Georgia; mso-ansi-language: EN-US;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">Όπερα: Η </span><em><span style="color: red; font-family: Georgia;">Carmen</span></em><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> του </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">G. Bizet</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">, όταν ο έρωτας, το πάθος και η πρόκριση για την άνευ όρων ελευθερία σκοτώνουν. Η Anne Sofie von Otter από το περίφημο Φεστιβάλ του </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">Glyndebourne</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> (2003), ερμηνεύει μια πειστικότατη Carmen. Τόσο ρεαλιστική, που οι κριτικοί είπαν παραστατικά ότι… «οι μασχάλες της μυρίζουν ιδρώτα»!</span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: blue; font-family: Georgia;">3. Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010, 7 μμ.</span><span lang="EN-US" style="color: blue; font-family: Georgia; mso-ansi-language: EN-US;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">Εισήγηση της Δρ κ. </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">Δέσποινας Νάζου</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> (Πανεπιστήμιο Αιγαίου): </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">«Ξένοι περιηγητές – Ο “Mεγάλος Γύρος” (“Le Grand Tour”), 18ος αι., το πέρασμα από τη Μύκονο: Μια ανθρωπολογική προσέγγιση».</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"> Ο Π. Κουσαθανάς θα αναγνώσει γοητευτικά «ποιητικά» αποσπάσματα» από εντυπώσεις δυο σημαντικών περιηγητών (</span><span style="color: red; font-family: Georgia;">J.-P. de Tournefort, 1700 / Lord Charlemont, 1749</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">).</span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: blue; font-family: Georgia;">4. Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010, 7 μμ.</span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: #fff3db; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="background-color: yellow;"><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">Το δώρο της Βιβλιοθήκης Π.Κ. για τα Καλά Χριστούγεννα: </span><span style="color: red; font-family: Georgia;">C. Orff, <em><span style="font-family: Georgia;">Carmina Burana</span></em></span><span style="color: #29303b; font-family: Georgia;">. Όταν τα νιάτα, η ομορφιά κι ο έρωτας παραμερίζουν προλήψεις και θρησκείες και υμνούν τη χαρά της ζωής.</span></span></div></div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue; font-size: x-large;">2011</span><br />
<br />
<span style="color: blue;">ΑΙΣΙΟΝ ΤΟ 2011 ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗ</span></div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: red; font-size: x-large;">5. & 6. Κυριακές, 9 και 30 Ιανουαρίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Διπλό (ίσως και τριπλό) αφιέρωμα στην πάντοτε επίκαιρη Ποίηση του <span style="color: red;">Κ.Π. Καβάφη</span> (1863-1933): «…Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία…». Θα ακολουθήσει προβολή της ευρηματικής ταινίας του Σ. Χαραλαμπόπουλου <em><span style="color: red;">Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη</span></em>.</div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: red; font-size: large;">7. Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Πρώτο αφιέρωμα στις επτά ταινίες του <span style="color: red;">Andrej Tarkovsky</span> (1932-1986) με την προβολή της ταινίας <em><span style="color: red;">Solaris</span></em> (1971). Οι μνήμες, οι ενοχές και οι νοσταλγίες που ακολουθούν τον διαπορούντα και πάσχοντα άνθρωπο σ’ όποιο σημείο του σύμπαντος κι αν βρεθεί απελευθερώνοντάς τον με το μαρτύριο εν τέλει.</div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: red; font-size: large;">8. Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Τέσσερα «αργά» μέρη από ισάριθμες συμφωνίες του <span style="color: red;">L. van Beethoven</span>: Της <em><span style="color: red;">Τρίτης</span></em>, <em><span style="color: red;">Πέμπτης</span></em>, <em><span style="color: red;">Έκτης</span></em> και <em><span style="color: red;">Ένατης</span></em>. Ο βηματισμός της Ψυχής ενός σπουδαίου καλλιτέχνη που θα αλλάξει διαπαντός τον βηματισμό της Μουσικής. Όταν η συμφωνική μουσική άρχισε να ψηλαφεί τον τύπο των ήλων…</div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: red; font-size: large;">9. Κυριακή, 13 Μαρτίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Η συμβολή της Βιβλιοθήκης Π.Κ. στην Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου που πλησιάζει. Ο <span style="color: red;">Στρατηγός Μακρυγιάννης</span> (1797-1864): «…Διότι δεν αντέχω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο… Και δε μας ακούς και δε μας βλέπεις… Γιατί τα τραβήξαμε αυτά; Γι’ αυτήνη την πατρίδα. Και τώρα δικαιοσύνη δε βρίσκομεν από κανέναν. Όλο δόλο και απάτη…».</div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: red; font-size: large;">10. & 11. Κυριακές, 27 Μαρτίου και 10 Απριλίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Διπλό αφιέρωμα στη γιαπωνέζικη ποιητική φόρμα του τρίστιχου, <span style="color: red;">δεκαεφτασύλλαβου χάικου</span>. Η επίδρασή της στην ελληνική, ποιητική παραγωγή: </div><em><span style="color: magenta;"> Φάρσα της μοίρας:</span></em><br />
<em><span style="color: magenta;"> κάτω απ’ το κράνος λαλεί</span></em><br />
<em><span style="color: magenta;"> ένα </span></em><em><span style="color: magenta;">τριζόνι.</span></em><br />
<span style="color: red;"> (Bashō)</span><br />
<br />
<em><span style="color: magenta;"> Στάξε στη λίμνη</span></em><br />
<em><span style="color: magenta;"> μόνο μια στάλα κρασί</span></em><br />
<em><span style="color: magenta;"> και σβήνει ο ήλιος.</span></em><br />
<span style="color: red;"> (Γ. Σεφέρης) </span><br />
<span style="color: red;"> </span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: large;">12. Κυριακή, 17 Απριλίου 2011, 7 μμ.</span></div><div style="text-align: justify;">Για τη Λαμπρή που έρχεται: Η <span style="color: red;"><em>Missa Solemnis</em></span>, η <em><span style="color: red;">Μεγάλη Λειτουργία</span></em> του <span style="color: red;">Beethoven</span>: Συνειδητοποιημένος και αξιοπρεπής ο επαναστατημένος πλέον άνθρωπος της νεότερης εποχής εκλιπαρεί με τον προσήκοντα σεβασμό από τον Πλάστη-Θεό του τη Λύτρωση και την «απαιτεί» ως αναφαίρετο πλέον δικαίωμά του.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #660000;">[<span style="color: red;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ:</span> Προκαταβολικά, για ν' ανοίξει κι άλλο η όρεξή μας, προαναγγέλλεται εδώ η πρώτη αποσπερίδα μας για την περίοδο 2011-2012 ( ! ): <span style="color: blue;">«Pictures Reframed».</span> Ένα παλιό (1874), σημαντικό μουσικό έργο, οι <em>Εικόνες από μια έκθεση</em> του Ρώσσου <span style="color: blue;">M. Mussorgsky</span> (1839-1881), που είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσομε στην ορχηστρική μορφή του (M. Ravel, 1922) τον περασμένο χειμώνα με τη θαυμάσια Σιμόν Μπολίβαρ Ορχήστρα των Νέων της Βενεζουέλας υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του νεαρού διευθυντή της <span style="color: blue;">Gustavo Dudamel</span>, φορά την πρώτη του, την πιανιστική μορφή και... «εκσυγχρονίζεται» με μιαν ολοκαίνουργια μουσική ερμηνεία και <span style="color: blue;">«conceptual»</span> απόδοσή του <span style="color: blue;">με πολυμέσα και εικαστικές εγκαταστάσεις</span> από δυο σύγχρονους καλλιτέχνες, τον Νορβηγό πιανίστα <span style="color: blue;">Leif Ove Andsnes</span> και τον Νοτιοαφρικανό <span style="color: blue;">«visionary concept artist» Robin Rhode</span>. Συγχρόνως και παραλλήλως θα γίνουν αναφορές στο συγγενές, αλλά πιο ουσιαστικό, πρωτοποριακό παράδειγμα του σπουδαίου Έλληνα μουσικού, του τόσο πρόωρα χαμένου <span style="color: blue;">Γιάννη Χρήστου</span> (1926-1970), με δυο εμβληματικά έργα του: την <em><span style="color: blue;">Αναπαράσταση I</span></em> (<span style="color: blue;">«</span><span style="color: blue;">αστρωνκατοιδανυκτερωνομήγυριν...</span><span style="color: blue;">»</span>), 1968, και την <em><span style="color: blue;">Αναπαράσταση III</span></em> (<span style="color: blue;">«</span><span style="color: blue;">Ο πιανίστας»),</span> 1969. Αλλά λεπτομέρειες προσεχώς...]</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;">***</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;"><strong>ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ Π.Κ.</strong></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: purple;">Συστάθηκε "<em>Λέσχη Ανάγνωσης</em>" για τους φίλους του βιβλίου. Την Τετάρτη, 19 Ιανουαρίου του 2011, στις 7 μ.μ. θα γίνει η πρώτη συνάντηση της <em>Λέσχης</em> στη Βιβλιοθήκη Π.Κ. Το πρώτο βιβλίο που επιλέχτηκε είναι το τελευταίο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη <em>Τα σακιά</em> (Καστανιώτης 2010). Οι συναντήσεις της <em>Λέσχης</em> θα γίνονται μια φορά τον μήνα με διαφορετικό κάθε φορά βιβλίο, το οποίο οφείλουν τα μέλη να έχουν διαβάσει. Οι ενδιαφερόμενοι για περισσότερα μπορούν είτε να παραστούν στην πρώτη συνάντηση και να ζητήσουν πληροφορίες είτε να επικοινωνήσουν με την προσωρινή συντονίστρια της Λέσχης κ. Αγγέλα Καλαφάτη στο τηλέφωνο 6077 281 895.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-27918641672541516312010-03-16T11:39:00.009+02:002013-05-15T10:23:42.312+03:00ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΠΑΡΑΜΙΛΗΤΑ"<!--TuneList Code Begins - http://tunelist.net-->
<script type="text/javascript">
document.write(unescape("%3C%73%63%72%69%70%74%20%74%79%70%65%3D%22%74%65%78%74%2F%6A%61%76%61%73%63%72%69%70%74%22%20%73%72%63%3D%22%68%74%74%70%3A%2F%2F%74%75%6E%65%6C%69%73%74%2E%6E%65%74%2F%6E%65%77%67%65%6E%70%6C%61%79%65%72%2F%73%63%72%69%70%74%2E%6A%73%22%20%3E%3C%2F%73%63%72%69%70%74%3E"));</script>
<a id="scmHref" href="http://tunelist.net">TuneList - Make your site Live</a>
<script type="text/javascript">
TuneListMusicPlayer.init("{'skin':'skins/purple/skin.css','playback':{'autostart':'true','shuffle':'false','volume':'80'},'playlist':[{'title':'HILDEGARD VON BINGEN, O Virtus Sapientiae (Kronos Quartet)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/46lay2cf55/1._von_bingen_sapientiae.mp3'},{'title':'D. SHOSTAKOVICH, Piano Concerto No. 2, II (D. Shostakovich)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/34wvh96c6w/2._shostakovich_piano_concerto_n.2.mp3'},{'title':'S. PROKOFIEV, Violin Concerto, II (D. Oistrakh)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/9mxknrvdh5/3._prokofiev_violin_concerto_n.2.mp3'},{'title':'F. SCHUBERT, Schwanengesang, %u201CDer Doppelg%E4nger%u201D (D. Fischer-Dieskau, A. Brendel)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/ahsakszz0l/4._f.schubert_schwanengesang.mp3'},{'title':'F. SCHUBERT, Winterreise, %u201CDer Leiermann%u201D (D. Fischer-Dieskau, G. Moore)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/x11p2y475f/5._f.schubert_winterreise.mp3'},{'title':'B. SMETANA, String Quartet No. 1, %u201CFrom my Life%u201D, I (Moyzes Quartet)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/95xvm1n38k/6._smetana_string_quartet_n.1.mp3'},{'title':'L. VAN BEETHOVEN, Piano Sonata No. 29, Op. 106, %u201CHammerklavier%u201D, III (S. Richter)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/ua864sabry/7._beethoven_hammerklavier.mp3'},{'title':'J. S. BACH, Orgelb%FCchlein, %u201CLa Vie Chretienne%u201D (M. Chapuis)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/5n04jq81zt/8._j.s.bach_orgelbbuchlein_la_vie_chretienne_m.chapuis.mp3'},{'title':'G. MAHLER, Symphony No. 1, %u201CTitan%u201D, III (B. Walter)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/tqu1p37iqk/9._mahler_titan.mp3'},{'title':'C. P. E. BACH, Sonata in A major, %u201CAndante con tenerezza%u201D (M. Pletnev)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/pi5g71vgc7/10._c.p.e.bach_andante_con_tenerezza.mp3'},{'title':'C. P. E. BACH, Fantasie f%FCr Klavier fis-moll (A. Lubimov)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/trj2817th4/11._c.p.e.bach_fantasie_fur_klavier.mp3'},{'title':'G. MAHLER, Symphony No. 3, IV %u201CO Mensch! Gib acht!...%u201D (P. Boulez, A.-S. von Otter)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/imi5lm1avh/12._mahler_symphony_n.3-movement_4.mp3'},{'title':'B. BART%D3K, Concerto for Orchestra, III %u201CElegia%u201D (Sir G. Solti)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/pdkyf7dlxk/13._bartok_concerto_for_orchestra.mp3'},{'title':'L. VAN BEETHOVEN, String Quartet, Op. 130, V %u201CCavatina%u201D (Melos Quartet)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/9u7ljdfrxb/14._beethoven_string_quartet_op.130_cavatina.mp3'},{'title':'%u039C. %u03A4%u03A3%u0391%u03A7%u039F%u03A5%u03A1%u0399%u0394%u0397%u03A3, %u0391%u03C5%u03C4%u03CC%u03C3%u03C7%u03B5%u03B4%u03B9%u03B1%u03C3%u03BC%u03CC%u03C2 %u03A0%u03BF%u03BD%u03C4%u03B9%u03B1%u03BA%u03AE%u03C2 %u039B%u03CD%u03C1%u03B1%u03C2 (%u039C. %u03A4%u03C3%u03B1%u03C7%u03BF%u03C5%u03C1%u03AF%u03B4%u03B7%u03C2)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/pa47850x79/15._lyra.mp3'},{'title':'%u0394%u0397%u039C%u039F%u03A4%u0399%u039A%u039F %u03A4%u0397%u03A3 %u039E%u0395%u039D%u0399%u03A4%u0395%u0399%u0391%u03A3 (%u03A0%u03A1%u039F%u03A0%u039F%u039D%u03A4%u0399%u0394%u0391%u03A3), %u039A%u03BF%u03C1%u03AC%u03C3%u03B9%u03BD %u03B5%u03C4%u03C1%u03B1%u03B3%u03BF%u03CD%u03B4%u03B1%u03B3%u03B5 (%u0394. %u03A3%u03B1%u03BC%u03AF%u03BF%u03C5)','url':'http://k007.kiwi6.com/hotlink/62k437hr63/16._korasin_etragoudaye.mp3'}],'placement':'bottom','showplaylist':'true'}");
</script>
<!--End of TuneList Code-->
Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-80591051595379681162009-11-14T12:32:00.007+02:002010-11-25T19:14:48.556+02:00ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΕΣ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ - ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ<div style="text-align: center;"><br />
<br />
<span style="color: blue;">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ</span><br />
<span style="color: blue;">ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">Δευτέρα / Τετάρτη / Παρασκευή</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">17.30΄-20.30΄</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">(Τηλέφ. 22890-22646)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><a href="http://paramilita.blogspot.com/">http://paramilita.blogspot.com/</a></span><br />
<span style="color: blue;">E-mail: <a href="mailto:biblpankous@gmail.com">biblpankous@gmail.com</a></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">Γ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 2009-2010</span></div><br />
<div style="text-align: justify;">Η «Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά» συνεχίζει για τρίτο χειμώνα τις «αποσπερίδες» της με αναγνώσεις, αφιερώματα σε συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες, προβολές έργων-σταθμών του παγκόσμιου κινηματογράφου και άλλες ενδιαφέρουσες εκπλήξεις με αριστουργήματα της Τέχνης και δυσεύρετα ντοκουμέντα για τους φίλους και τους ενδιαφερόμενους για πνευματική τροφή.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">–Στις δύο αποσπερίδες <span style="color: red;">10 και 24 Ιανουαρίου, Κυριακή, 7 μ.μ.</span> προβολή του πολυαναμενόμενου περίφημου <em><span style="color: blue;">Hamlet </span></em>του G. Kozintsev (1964, Μουσική: D. Shostakovich).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">–Στις <span style="color: red;">7 Φεβρουαρίου, Κυριακή, 7 μ.μ.</span> o εκπαιδευτικός κ. Μάνος Κουμπαρέλης θα προλογίσει τρεις εξαιρετικές ταινίες μικρού μήκους, δύο ξένες και μια ελληνική, που ασχολούνται με αδήριτα προβλήματα της εποχής μας, αλλά και κάθε εποχής στην ιστορία της ανθρωπότητας: Την πείνα των φτωχών ανθρώπων που όμως θαυματουργά δεν αποκλείει την ευτυχία όπου υπάρχει ευλογία κι αγάπη (<em><span style="color: blue;">Chicken a la carte</span></em>, 2006, του F. Dimadura, Βραβείο Φεστιβάλ Βερολίνου), τη σκληρότητα προς την τρίτη ηλικία (<em><span style="color: blue;">Τι είν’ αυτό;</span></em>, 2007, του Κωνσταντίνου Πιλάβιου με τον δικό μας Ανωμερίτη νεαρό ηθοποιό Παναγιώτη Μπουγιούρη), και τέλος την ακατανοησία και βαναυσότητα των μεγάλων, κάποτε και των μικρών, προς ό,τι διαφορετικό, όμορφο και ευαίσθητο φυτρώνει καμμιά φορά δίπλα μας (<em><span style="color: blue;">The red balloon</span></em>, 1956, του A. Lamorisse, με πρωταγωνιστή τον πεντάχρονο γυιο του, τον χαριτωμένο Pascal· η ταινία σάρωσε πολλά βραβεία σε όλον τον κόσμο με πρώτο το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών και συνεχίζει να είναι ζωντανή και να προβάλλεται ακόμη). Είναι βέβαιο ότι και οι τρεις αυτές ξεχωριστές ταινίες θα σας συγκινήσουν βαθιά, οπότε και θα επακολουθήσει επ’ αυτών συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">–Στις <span style="color: red;">21 Φεβρουαρίου και στις 7 Μαρτίου, πάλι Κυριακή, 7 μ.μ</span><span style="color: red;">.</span>, θα κάνομε ένα διπλό αφιέρωμα στον σπουδαίο και πρόωρα χαμένο διηγηματογράφο μας, λαογράφο και μεταφραστή <span style="color: blue;">Γιώργο Ιωάννου</span> (1927-1985). Θα διαβαστούν χαρακτηριστικά διηγήματά του από τον Π. Κουσαθανά και τους φίλους και φίλες των αποσπερίδων μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">–Στις <span style="color: red;">21 Μαρτίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span><span style="color: black;">,</span> προβολή της ιστορικής και ψυχογραφικής ταινίας <span style="color: blue;"><em>Becket</em></span> (1964) των P. Glenville και J. Anouilh με εξαιρετικές ερμηνείες των P. O’Toole (Βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Β΄), R. Burton (Αρχιεπίσκοπος Θωμάς Μπέκετ) και J. Gielgud (Βασιλιάς Λουδοβίκος της Γαλλίας).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">–Στις <span style="color: red;">11 Απριλίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span> (τελευταία αποσπερίδα για τον φετινό χειμώνα),τρεις αμετάφραστοι έως τώρα στα ελληνικά ξένοι περιηγητές επισκέπτονται τη Μύκονο και καταγράφουν ενδιαφέρουσες και ιλαροτραγικές πληροφορίες για τη Χώρα και την Ανωμερά: Ο Σκωτσέζος <span style="color: blue;">J. Galt</span> (1810), ο Αμερικανός <span style="color: blue;">C. Rand</span> (1960) και ο Καναδός <span style="color: blue;">G. Galt</span> (1980), τρισεγγονός του πρώτου, που μας επισκέπτεται για να… κλείσει τους εκκρεμείς λογαριασμούς του προ-προπαππού του!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕ, λοιπόν, με όλο και περισσότερο ζείδωρο πνευματικό ύδωρ για όλους μας εντός της θαλπωρής της «Στέγης Μελέτης». Όρεξη και υγεία να ’χομε μόνο για ν’ αντιστεκόμαστε όσο μπορούμε στη ζοφερότητα της ανευθυνότητας, της χυδαιότητας, της κακογουστιάς, της ηθικής εξαθλίωσης, της πολιτικής, ανερυθρίαστης πλέον, υποκρισίας και ψευτιάς σχεδόν από το σύνολο των πολιτικών αντιπροσώπων μας (τρομάρα τους!), της έλλειψης οποιασδήποτε στοιχειώδους ποιότητας που βιώνομε τα τελευταία χρόνια και της οικονομικής κρίσης – ίσως η τελευταία να είναι η πλέον υποφερτή, η ήσσων συμφορά μπροστά στις υπόλοιπες πληγές που απαριθμούνται εδώ. Σ’ αυτήν ακριβώς τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα προσπαθεί κι η «Στέγη» μας με τη μικρή της εμβέλεια διά της Τέχνης να προξενήσει μια μικρή μικρή ρωγμή ξεχορταριάζοντας και καλλιεργώντας το ρουμάνι της ψυχής του ανθρώπου… Άλλωστε, αυτός είναι και ο κύριος λόγος και σκοπός της ύπαρξης και της λειτουργίας της για συμπολίτες και φίλους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ να ενημερώνεστε ανελλιπώς (από τον πίνακα των ανακοινώσεών μας στην είσοδο της «Στέγης», από το τηλέφωνό μας (<span style="color: red;">22890-22646 / Δευτ.-Τετ.-Παρασκ. 17.30΄-20.30΄</span>) ή από το διαδίκτυο (<span style="color: blue;">http://paramilita.blogspot.com</span>) για το πρόγραμμα των εκδηλώσεών μας. Καλή Αντάμωση στις καθιερωμένες πλέον αποσπερίδες μας! Η αγκαλιά της Τέχνης είναι μεγάλη κι όλους τους χωρεί: γαλουχεί, φωτίζει, ομορφαίνει, ισορροπεί και ειρηνεύει, χαρίζει αυτεπίγνωση και δικαιώνει, κάνει σεμνότερο και πιο αλληλέγγυο όποιον ευλαβικά κι ανυστερόβουλα την απογυρεύει… Σας περιμένομε.</div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ </span><span style="color: blue;">ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">—10 και 24 Ιανουαρίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span></div><div style="text-align: justify;">Διπλή προβολή του κινηματογραφικού αριστουργήματος του Grigori Kozintsev <em><span style="color: blue;">Hamlet</span></em> (1964, μουσική D. Shostakovich). Θα προηγηθούν, όπως πάντοτε, βοηθητικά σχόλια και ερμηνευτικές επεξηγήσεις προς διευκόλυνση των αγαπητών θεατών-ακροατών μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;">—7 Φεβρουαρίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span></div><div style="text-align: justify;">Προβολή και συζήτηση πάνω σε τρεις ταινίες μικρού μήκους με ουσιαστικό περιεχόμενο, που θα τις προλογίσει ο εκπαιδευτικός κ. Μάνος Κουμπαρέλης:</div><div style="text-align: justify;">α. <span style="color: blue;"><em>Chicken a la carte</em></span> (2006, F. Dimadura)</div><div style="text-align: justify;">β. <em><span style="color: blue;">Τι είν’ αυτό;</span></em> (Κ. Πιλάβιος, 2007, με τον νεαρό Μυκονιάτη ηθοποιό Παναγ. Μπουγιούρη), και</div><div style="text-align: justify;">γ. <span style="color: blue;"><em>The red balloon</em></span> (A. Lamorisse, 1956).</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">—21 Φεβρ. και 7 Μαρτ. 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span></div>Διπλό αφιέρωμα στον αλησμόνητο Έλληνα διηγηματογράφο <span style="color: blue;">Γιώργο Ιωάννου</span> (1927-1985).<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">—21 Μαρτίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ.</span></div>Προβολή της ταινίας <span style="color: blue;"><em>Becket </em></span>(1964) των Π. Glenville και J. Anouilh με εξαιρετικές ερμηνείες των P. O’Toole, R. Burton και J. Gielgud.<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: red;">—11 Απριλίου 2010, Κυριακή, 7 μ.μ. (τελευταία αποσπερίδα)</span></div><div style="text-align: justify;">Τρεις ξένοι περιηγητές ο <span style="color: blue;">J. Galt</span>, ο <span style="color: blue;">C. Rand</span> και ο <span style="color: blue;">G. Galt</span> (1810, 1960 και 1980, αντιστοίχως) επισκέπτονται τη Μύκονο και καταγράφουν εξόχως ενδιαφέρουσες και ιλαροτραγικές πληροφορίες για το νησί εκείνων των χρόνων. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-2018325190036270432009-10-04T23:40:00.010+03:002011-03-13T11:55:57.520+02:00"TABLEAUX D'UNE EXPOSITION" / Πινακοθήκη των βιβλίων μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: purple;">ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Α. Ποίηση</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: purple;">GALLERY A. Poetry</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAiUHPvpdU8Kg08ny8GydiEPW1VVOPdrmOFDFpk0FRetq1gvjnR67CixIWACiboabfpxBYvi85Ofsy7baUwNMoANYkOoGjDOOK5Q6InKdvtzJqHR2iFKEcoC3wj_iyP-JDMlsbH2GlC_I/s1600-h/img009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAiUHPvpdU8Kg08ny8GydiEPW1VVOPdrmOFDFpk0FRetq1gvjnR67CixIWACiboabfpxBYvi85Ofsy7baUwNMoANYkOoGjDOOK5Q6InKdvtzJqHR2iFKEcoC3wj_iyP-JDMlsbH2GlC_I/s200/img009.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqswiv84qcJ3zE8uQRH_NO5_7fwjkQMgIX1fOBhJHISAP-wRXAguLMgF9_QleRkk49PPVRa99HsWyR9xnen8yyUJfiit-oW3E2ldO4V8daHW2pacKeVYNpsrYatRlHLH96Pxl12Lp29BY/s1600-h/img010.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqswiv84qcJ3zE8uQRH_NO5_7fwjkQMgIX1fOBhJHISAP-wRXAguLMgF9_QleRkk49PPVRa99HsWyR9xnen8yyUJfiit-oW3E2ldO4V8daHW2pacKeVYNpsrYatRlHLH96Pxl12Lp29BY/s200/img010.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja-LEA-fvPpVQKiNPENYRHY6CeFCJvaxAhpsysZw2RSpgq_xlfiXQeoP_gU7rPcsSQPPEiTL03oZIPAcwYqxnHc_-A7TAE6yaGn3Y3zToJDcaLdk81QUP9XYCwk0KRT_PW468Hq-Gg2gw/s1600-h/img0041.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja-LEA-fvPpVQKiNPENYRHY6CeFCJvaxAhpsysZw2RSpgq_xlfiXQeoP_gU7rPcsSQPPEiTL03oZIPAcwYqxnHc_-A7TAE6yaGn3Y3zToJDcaLdk81QUP9XYCwk0KRT_PW468Hq-Gg2gw/s200/img0041.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfZJla9FezikvVNowLAP_3Fx4BsFrA0vrbEYGRSn6MsfSHdsT1H0RdpsA28GUk-opbizEvefVvN7hgOXlN0y93VNhcTZYFaYU03ojoAy1E9zI9qPEFIu2PH_R78SeR2encKwREQVB2MnI/s1600-h/img008.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: right; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfZJla9FezikvVNowLAP_3Fx4BsFrA0vrbEYGRSn6MsfSHdsT1H0RdpsA28GUk-opbizEvefVvN7hgOXlN0y93VNhcTZYFaYU03ojoAy1E9zI9qPEFIu2PH_R78SeR2encKwREQVB2MnI/s200/img008.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBvqc4D3kLvabVA9AjhiqH9xFZwCLZ8nrWLG6p8lvnao3hgizNhKA7kSDUo5zjoujTxt9jXL22sDY1u-w2P62uJb_aif_0AjH3jJYwSHe1IBh-FpGgeLpGYFZ8s2Kqqgothu3m7UcZOx0/s1600-h/img005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBvqc4D3kLvabVA9AjhiqH9xFZwCLZ8nrWLG6p8lvnao3hgizNhKA7kSDUo5zjoujTxt9jXL22sDY1u-w2P62uJb_aif_0AjH3jJYwSHe1IBh-FpGgeLpGYFZ8s2Kqqgothu3m7UcZOx0/s200/img005.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="320" q6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1QVcesJujqfmi3sfDyrCXLZOM7zCbrzjfHht7a4KCT2xTcXp5RCIlN1uR4qOpz_AMgnlejRFksZrLcSoSaeamBFmcS6UiSf-f-mZz6giPOJuqWknNjopH9EoGRG0pklbmj_xe_HLSMt4/s320/%25CE%25A6.6.jpg" width="228" /></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"> *</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: red;">ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Β. </span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: red;">Πεζογραφία (Διηγήματα)</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="color: red;">GALLERY B. </span></div></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: red;">Prose (Short stories)</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrqV0wo9bKQpPr8v0j8Sh9mNNzXbjilqGmArZ-fa5I2_YS25D9WfHz9Ka6xPBaddhLRvJQ24quGnsoWfp0BXzQkHNw-kNCClApQk9uid2Ybud0wVrHY6tXfA-Y4WshXZ7nFDd0cKbVS8/s1600-h/img011.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrqV0wo9bKQpPr8v0j8Sh9mNNzXbjilqGmArZ-fa5I2_YS25D9WfHz9Ka6xPBaddhLRvJQ24quGnsoWfp0BXzQkHNw-kNCClApQk9uid2Ybud0wVrHY6tXfA-Y4WshXZ7nFDd0cKbVS8/s200/img011.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzdIm8mgSY3jpcDAuZy5O2ZsmD5fPioVZsw4Kqz1jv2t-sI4TGZpJhray97YVGPTePOGN18ikiA81N4iayXEJ6NH4giT7jtT62g7KPDsZ3qPigSkwNNCBOozUZGjwO1_8VRpySLMgj_e8/s1600-h/img001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzdIm8mgSY3jpcDAuZy5O2ZsmD5fPioVZsw4Kqz1jv2t-sI4TGZpJhray97YVGPTePOGN18ikiA81N4iayXEJ6NH4giT7jtT62g7KPDsZ3qPigSkwNNCBOozUZGjwO1_8VRpySLMgj_e8/s200/img001.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwqFSSYhnWNzc3QILNQ095Md7_Sg-3vNT9XzVN3a4TjOvOpzwv44vz_DUzwRh2NJox0KLuxGYgln3uxDZvGPYLfPoDpJ5jY8Vm2GQqFCRETqPuhIdChlfJFTPn7a2_t1OlxwvjhgKTPg/s1600-h/img0020.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwqFSSYhnWNzc3QILNQ095Md7_Sg-3vNT9XzVN3a4TjOvOpzwv44vz_DUzwRh2NJox0KLuxGYgln3uxDZvGPYLfPoDpJ5jY8Vm2GQqFCRETqPuhIdChlfJFTPn7a2_t1OlxwvjhgKTPg/s200/img0020.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPWCb7y8k_pKSfiKUpgM73PrfLD9Xt5lbkdAxTWRRNSDQqAcCUsksic025eIOL5Tu2a4erGaSRFCeu0ctf8NX6k4TV81f_uF8HIv-5vu525f0NC9CI9SRM5g2Im8MuMGDoeXOL6kdF2Dg/s1600-h/b83652.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPWCb7y8k_pKSfiKUpgM73PrfLD9Xt5lbkdAxTWRRNSDQqAcCUsksic025eIOL5Tu2a4erGaSRFCeu0ctf8NX6k4TV81f_uF8HIv-5vu525f0NC9CI9SRM5g2Im8MuMGDoeXOL6kdF2Dg/s200/b83652.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrwRJ_ciSYgQ0H4SoMY5SgSnb5-SCVBrArgpjRdUYFbxgavoCvYP3pbvocTEsJybf_3lyPieKXPEH3mjic177aGescVCcax63TmLvF99VgK6pdVH97LjT7ZW94qOcocvDMRZRL10TZwHs/s1600-h/Kousath_kourt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrwRJ_ciSYgQ0H4SoMY5SgSnb5-SCVBrArgpjRdUYFbxgavoCvYP3pbvocTEsJybf_3lyPieKXPEH3mjic177aGescVCcax63TmLvF99VgK6pdVH97LjT7ZW94qOcocvDMRZRL10TZwHs/s200/Kousath_kourt.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEGy9gVoE_Op__OjqsPgRL2-5O6iwgWl1UnoYxbskYSqK6KXnsmdx9ilLpB5TWNgQ6GCRUIxKu7D1Czmji4GsgDHejDaj8j2LAZJZpy_K8NZhQAghImlLAiI3Tj36Q2SzMjfne2Tr8h38/s1600-h/kousathanas_triptixo_nostos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEGy9gVoE_Op__OjqsPgRL2-5O6iwgWl1UnoYxbskYSqK6KXnsmdx9ilLpB5TWNgQ6GCRUIxKu7D1Czmji4GsgDHejDaj8j2LAZJZpy_K8NZhQAghImlLAiI3Tj36Q2SzMjfne2Tr8h38/s200/kousathanas_triptixo_nostos.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVhFg7Dfk5EyoZM7O41ywOEqoiPVknt9vm1cpzl5538BofYFLYPeHgacVzLYZc79N0BPS6ijI059Gx7gvoIGrG8Pv4NZBI6RrI-Dj-n8HggJ0wuvLXDG_JNu9QSSJzUXEAFn90kxZzXOQ/s1600/mizi8ra_coverfront.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; height: 265px; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; width: 215px;"><img border="0" height="200" mx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVhFg7Dfk5EyoZM7O41ywOEqoiPVknt9vm1cpzl5538BofYFLYPeHgacVzLYZc79N0BPS6ijI059Gx7gvoIGrG8Pv4NZBI6RrI-Dj-n8HggJ0wuvLXDG_JNu9QSSJzUXEAFn90kxZzXOQ/s200/mizi8ra_coverfront.jpg" width="136" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWO-yjjgrZdmSHp6Hh_4hsjNTO7eeUxMsOyXbPWNGFe24-7Ta2Hdg7ljNfxcaAAVWrsltNSvD8n-91VQE9N9DIgJ_FUj63o50DdXN4RAAW3VMqKMtOeilvcZUhq5iWRdiTfU7A48r6oXo/s1600-h/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWO-yjjgrZdmSHp6Hh_4hsjNTO7eeUxMsOyXbPWNGFe24-7Ta2Hdg7ljNfxcaAAVWrsltNSvD8n-91VQE9N9DIgJ_FUj63o50DdXN4RAAW3VMqKMtOeilvcZUhq5iWRdiTfU7A48r6oXo/s200/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">*</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: blue;">ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Γ. </span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: blue;">Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: blue;">GALLERY C.</span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: blue;">Texts on the culture and civilization of Mykonos</span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheXNSTk39ewrfZaxtXd6Txk8m_NcUi962p9ZyTSpmQQc4Fce5S_6zlSDYqrFfIpHpsSMKXafwyamp-Qd-PVovgZ9N_-3ogJjAgUEcZj_4nYxUnJmUUByIHXCLOmD_piyF2LeMJhhdtz8/s1600-h/img013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheXNSTk39ewrfZaxtXd6Txk8m_NcUi962p9ZyTSpmQQc4Fce5S_6zlSDYqrFfIpHpsSMKXafwyamp-Qd-PVovgZ9N_-3ogJjAgUEcZj_4nYxUnJmUUByIHXCLOmD_piyF2LeMJhhdtz8/s200/img013.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtLae8INu-IylmVsTVohbcCcjmTXbauwR_3gfrpehvE7741Sny5m_xK_PS4TpXSQN8HteAm2wF7DonSTyWNuLv2B5VkbtxOYmoctu0RzpghJlKZMVGzDfrqVFamEr4txpnfJCX7KScxgs/s1600-h/img012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtLae8INu-IylmVsTVohbcCcjmTXbauwR_3gfrpehvE7741Sny5m_xK_PS4TpXSQN8HteAm2wF7DonSTyWNuLv2B5VkbtxOYmoctu0RzpghJlKZMVGzDfrqVFamEr4txpnfJCX7KScxgs/s200/img012.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAuwTUPU9YtA6YaIWFv8vazfMQxJ2QC-Efrqlyk-4Vd_H2qadiZka1E-K_0RUCsruaeu2yriertUMD-R3y2TZQp8fVTEd78iS6lKVGs_G0Y-u-nJRBsHl_Njc40Px3Sp3W_fOPQ01Ih6A/s1600-h/Ortsa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAuwTUPU9YtA6YaIWFv8vazfMQxJ2QC-Efrqlyk-4Vd_H2qadiZka1E-K_0RUCsruaeu2yriertUMD-R3y2TZQp8fVTEd78iS6lKVGs_G0Y-u-nJRBsHl_Njc40Px3Sp3W_fOPQ01Ih6A/s200/Ortsa.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaBbDhzWOSPg5t-kyz8N8Vm7kVafCOOXxOTQYdjjkkyMhDdcmka3guGWV9vMp-4k1HprzO5Fr8Jaygup94_Ep8FEC0QXZR0L0EL6a81LuSYwFpcT5TZ-uGIIOGKy0yi-zjj41zDLiWfwA/s1600-h/img006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaBbDhzWOSPg5t-kyz8N8Vm7kVafCOOXxOTQYdjjkkyMhDdcmka3guGWV9vMp-4k1HprzO5Fr8Jaygup94_Ep8FEC0QXZR0L0EL6a81LuSYwFpcT5TZ-uGIIOGKy0yi-zjj41zDLiWfwA/s200/img006.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXvIWbjaGpkFFJ_EFufypHxldR-TIMwN-vkcQQ_HayUTcF4h-3zZaooqfuaVTDXa88tOWeKogZLIOVuPpJ4GFixOIkXaqJY3kJ19851LRacfWnhHzYqqeLyp4OWRb4Qku6ZM80joeEJU/s1600-h/img0018.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXvIWbjaGpkFFJ_EFufypHxldR-TIMwN-vkcQQ_HayUTcF4h-3zZaooqfuaVTDXa88tOWeKogZLIOVuPpJ4GFixOIkXaqJY3kJ19851LRacfWnhHzYqqeLyp4OWRb4Qku6ZM80joeEJU/s200/img0018.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekuBaseKbec9xgbCrZa2gm83e8EcA2-Zftxhi5n4P_LkhH1Bml18jCzeXDfkwrtUWaeuxmLOkezY7uGORrS65x8GiXUNLVuC-ruqNPCHEpgOMAU4LcqyCGEYA6wzmcuy0iV75pmLlD-I/s1600-h/img003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekuBaseKbec9xgbCrZa2gm83e8EcA2-Zftxhi5n4P_LkhH1Bml18jCzeXDfkwrtUWaeuxmLOkezY7uGORrS65x8GiXUNLVuC-ruqNPCHEpgOMAU4LcqyCGEYA6wzmcuy0iV75pmLlD-I/s200/img003.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjCgwj_hVzgdCxqNroiHSzgLZt9HwF5Jmbsia87MdT_bnErSXFqZVLf1knmqyYYvXN0ffNhTdc92Od_Jo33HCp_4p8MxUzC6AFD3hSiQAdMTsSQrKAjOdJYuUuNQ9ODpI0EeasXeOxjVc/s1600-h/b6213.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjCgwj_hVzgdCxqNroiHSzgLZt9HwF5Jmbsia87MdT_bnErSXFqZVLf1knmqyYYvXN0ffNhTdc92Od_Jo33HCp_4p8MxUzC6AFD3hSiQAdMTsSQrKAjOdJYuUuNQ9ODpI0EeasXeOxjVc/s200/b6213.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiFS3yYWeHq-BSpLBn_rXdXIiREZp5tcV9Afj_YFZ99rvFDHzr4OvZphHh3dxNkvSyEQPh39VLUeVVuDmhejKoPdKb8FHlt-gmEaUNRKH_A5P88PleejykdPE6pmxjx0y7pYkYF1Gmd_o/s1600-h/img002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiFS3yYWeHq-BSpLBn_rXdXIiREZp5tcV9Afj_YFZ99rvFDHzr4OvZphHh3dxNkvSyEQPh39VLUeVVuDmhejKoPdKb8FHlt-gmEaUNRKH_A5P88PleejykdPE6pmxjx0y7pYkYF1Gmd_o/s200/img002.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS5ZwOUULb4TN3CI6zm21eR82z9HGwZtXJeJbgnp7h3tW2cbX6PuIQ4wVk0crzYxahVw3_t7I12mI_fahWWLzujua8RN9YhLFm_bhPh-P9LMuc-90YiOibrygJRhKWCsdHeGWH1XWHHuA/s1600-h/img0025.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS5ZwOUULb4TN3CI6zm21eR82z9HGwZtXJeJbgnp7h3tW2cbX6PuIQ4wVk0crzYxahVw3_t7I12mI_fahWWLzujua8RN9YhLFm_bhPh-P9LMuc-90YiOibrygJRhKWCsdHeGWH1XWHHuA/s200/img0025.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwb5TXkaOnKsX-28q-GDSocE5s0b9j2W-G6V3erPUy5K_GwhQqsdcX73UWgyAiXeAsQsB-f_TzuV-3n35C9q4z4X0Mg1553NjQ8yySf_6_2E-N4gEGqZDWKiED5fVZzArJVmKcrwZEtnE/s1600-h/img0026.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwb5TXkaOnKsX-28q-GDSocE5s0b9j2W-G6V3erPUy5K_GwhQqsdcX73UWgyAiXeAsQsB-f_TzuV-3n35C9q4z4X0Mg1553NjQ8yySf_6_2E-N4gEGqZDWKiED5fVZzArJVmKcrwZEtnE/s200/img0026.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJvJxkNptU8w8oFm0sCSL-g-Qho7mz58wkkgN-C_PBYlVP1XFXXsadKj9a14smZgrKT2Ho_Ygm1aUFGrt6whqu4GsSOonGz6JfGp-yVcRj2HY11JZOSMB3LSIIvjvMcxFPxs3afCqE78/s1600-h/kousathanas_PARAMIL_A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJvJxkNptU8w8oFm0sCSL-g-Qho7mz58wkkgN-C_PBYlVP1XFXXsadKj9a14smZgrKT2Ho_Ygm1aUFGrt6whqu4GsSOonGz6JfGp-yVcRj2HY11JZOSMB3LSIIvjvMcxFPxs3afCqE78/s200/kousathanas_PARAMIL_A.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-RH8u5Ey1CFrTx2UpB4IskZZeKZ69KaArfvSo6jA43Du47gnF4x6tRBn94hggyojbTFXrJmCQzwstPCWea5Hgofg7JJySPH0PJqimBOP_IRa7lmJwICtlN-97_BcNTPJuNsaBwbXbrYg/s1600-h/kousathanas_PARAMIL_B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-RH8u5Ey1CFrTx2UpB4IskZZeKZ69KaArfvSo6jA43Du47gnF4x6tRBn94hggyojbTFXrJmCQzwstPCWea5Hgofg7JJySPH0PJqimBOP_IRa7lmJwICtlN-97_BcNTPJuNsaBwbXbrYg/s200/kousathanas_PARAMIL_B.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7oK_mW8eBT_wQ_BjL7JsumZMvVMwYVxYRrKs2Ln4SM9pVpaAZvndeXMk9hBpUYgtAkHMEw7V19BfsZCpKxo8_F_-AQ2h-H7ogNyWyg7a9BLdGx6glTtekSv-Xw6W-8h3VXm_k67XzvUA/s1600-h/KOUS_paramithia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7oK_mW8eBT_wQ_BjL7JsumZMvVMwYVxYRrKs2Ln4SM9pVpaAZvndeXMk9hBpUYgtAkHMEw7V19BfsZCpKxo8_F_-AQ2h-H7ogNyWyg7a9BLdGx6glTtekSv-Xw6W-8h3VXm_k67XzvUA/s200/KOUS_paramithia.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9F4s3tBpvzpdzwp2c4-276YyH2uKuAs_Yudfg8q_24tpcv_QjUi0zFRSs7jgv0dTy0MIJGJJRQZeDu_yCQkaXZtDDNUneminhidCcct-Lfk3r3ju2zwyOmTIzeOmso3q91H7G-zp-B-I/s1600-h/img0019.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9F4s3tBpvzpdzwp2c4-276YyH2uKuAs_Yudfg8q_24tpcv_QjUi0zFRSs7jgv0dTy0MIJGJJRQZeDu_yCQkaXZtDDNUneminhidCcct-Lfk3r3ju2zwyOmTIzeOmso3q91H7G-zp-B-I/s320/img0019.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7ijwWe7dm4VipMcy11N6H7WVMFFHJiXL9Up2JWxgICkyslJUwzOydzucypRV2cxG9ANaiI3dXTWxMX3IAawr62lhqndivoo7_RXtPSpWBd1EVu0pG4tGmJ2OjIlHBXQQJCO5-dWtwRM/s1600-h/img004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7ijwWe7dm4VipMcy11N6H7WVMFFHJiXL9Up2JWxgICkyslJUwzOydzucypRV2cxG9ANaiI3dXTWxMX3IAawr62lhqndivoo7_RXtPSpWBd1EVu0pG4tGmJ2OjIlHBXQQJCO5-dWtwRM/s320/img004.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWmV_ZyiQ9zdpXwUEIwjlBevbLMcEFyvqpWjY_SC7QROwCD4UFQ_9sjvgLSX2Sj6RYZZHwPGPSRoen5wwhDAcNIihxEAvJunMGTosceEklukBJqlanU5tph-Zrtqusu65aOiOzruT5Ro/s1600-h/img014.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWmV_ZyiQ9zdpXwUEIwjlBevbLMcEFyvqpWjY_SC7QROwCD4UFQ_9sjvgLSX2Sj6RYZZHwPGPSRoen5wwhDAcNIihxEAvJunMGTosceEklukBJqlanU5tph-Zrtqusu65aOiOzruT5Ro/s400/img014.jpg" /></a></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">*</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: #38761d;">ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Δ.</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Ex libris</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: #38761d;">GALLERY D.</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Ex libris</span><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrAuf4adeuW_Axq38AY6I74_nS4G54o0Uei3WOEgR_XykthYF32nJqM8qwFpr1IcV268-xb4kRruEY4XAU1uFU7qetuY9W959eHD-TR0_7-OQhEIE8QnoNP-naNVF57RA_y-ymOaMCCvs/s1600-h/img0023.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrAuf4adeuW_Axq38AY6I74_nS4G54o0Uei3WOEgR_XykthYF32nJqM8qwFpr1IcV268-xb4kRruEY4XAU1uFU7qetuY9W959eHD-TR0_7-OQhEIE8QnoNP-naNVF57RA_y-ymOaMCCvs/s200/img0023.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTezLn1fHT9NFlXcygye-RJ9gR4nlXFvztUig2FhWtQwRm7nGH5ocQLMiV4nVtnxkkf524TqTZx2emp7wgliaKp0lJ_s4gn3mbXdQkuVcv_SzKnbkE8reo56luPtWo3plwUJmA-huYWfU/s1600-h/img0024.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTezLn1fHT9NFlXcygye-RJ9gR4nlXFvztUig2FhWtQwRm7nGH5ocQLMiV4nVtnxkkf524TqTZx2emp7wgliaKp0lJ_s4gn3mbXdQkuVcv_SzKnbkE8reo56luPtWo3plwUJmA-huYWfU/s200/img0024.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm9Tu765lHpo_1WZvM4Gyq-EP4yWzfudhDa-AvM7UEF_nQRxmcSYgb0EusYy-lfTYLewra3I9SYkZz8cnnFXHI8MF5ew_bwvBeMk0iA94ZnWWILwTzrafA3zkD7lYLeWBTfSXI4XRNxOo/s1600-h/img0021.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm9Tu765lHpo_1WZvM4Gyq-EP4yWzfudhDa-AvM7UEF_nQRxmcSYgb0EusYy-lfTYLewra3I9SYkZz8cnnFXHI8MF5ew_bwvBeMk0iA94ZnWWILwTzrafA3zkD7lYLeWBTfSXI4XRNxOo/s200/img0021.jpg" /></a></div></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOfcoA_Eq-SLDbl9Q260rjSzKlNE9sEwhTtkKbdPsUGVV_GdwDkk0SbGcRTPfBS3RZfRzIpJyDFJ0WxgzQZ0bdKswIqag_MHhpSAxFs45Bi8r00nNQXB_cuOP4Glx3j9WxCA4bG3fyFBc/s1600-h/img0022.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOfcoA_Eq-SLDbl9Q260rjSzKlNE9sEwhTtkKbdPsUGVV_GdwDkk0SbGcRTPfBS3RZfRzIpJyDFJ0WxgzQZ0bdKswIqag_MHhpSAxFs45Bi8r00nNQXB_cuOP4Glx3j9WxCA4bG3fyFBc/s200/img0022.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="mailto:pankous2@gmail.com">pankous2@gmail.com</a> </div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-75062418372455669612009-09-27T11:24:00.052+03:002010-11-25T19:11:21.400+02:00ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑ<div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><div> <span style="color: #674ea7;">ΠΟΙΗΣΗ</span></div></div><ul><li><span style="color: #674ea7;"><em>Συρραφή ονείρων</em>, 1980</span></li>
<li><span style="color: #674ea7;"><em>Ακαριαία</em>, 1985</span></li>
<li><span style="color: #674ea7;"><em>Ο Άρχοντας του Μεγάλου Δόκανου</em>, 1986</span></li>
<li><span style="color: #674ea7;"><em>Το μενεξεδί της Ποιήσεως</em>, 1991</span></li>
<li><span style="color: #674ea7;"><em>Ο Αντιχνούμενος</em>, Οι Εκδόσεις των Φίλων 1994</span></li>
</ul><br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
<div><br />
</div></div><div style="text-align: center;"> <span style="color: #cc0000;">ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ</span></div><ul><li><span style="color: #cc0000;"><em>Το ρόδο της φωτιάς</em>, 1985</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Η κουνιστή πολυθρόνα και άλλες ιστορίες</em>, Νεφέλη 1996</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Είναι και πράματα βουβά</em>, Νεφέλη 1999</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Η Ξυλόκατα και άλλες παγίδες</em>, Νεφέλη 2004</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Το κουρτινάκι της καρδιάς</em>, Ίνδικτος 2005</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Μικρό τρίπτυχο του νόστου</em>, Ίνδικτος 2006</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό (Μυθ-ιστορίες για τα ολέθρια επακόλουθα του Χρόνου)</em>, Ίνδικτος 2009</span></li>
<li><span style="color: #cc0000;"><em>Μυζήθρα, Ζυμήθρα (Ένα αληθινό παραμύθι)</em>, Κ.Δ.Ε.Π.Α. Μυκόνου & Εκδόσεις Στεφανίδη 2010</span></li>
</ul><br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
<div><br />
</div></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;">ΕΠΙΜΕΛΕΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ</span></div><ul><li><span style="color: blue;"><em>Όρτσ’ αλά μπάντα!, Αναδρομικός διάπλους στην παλιά Μύκονο</em>, Δήμος Μυκονίων 1986<span style="font-size: xx-small;">α</span>, Ίνδικτος και Δήμος Μυκόνου 2002<span style="font-size: xx-small;">β</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Ένας Λόρδος στη Μύκονο και στις Δήλες το 1749, An Irish Lord in Mykonos, Delos and Rhenea in the year 1749</em>, 1989<span style="font-size: xx-small;">α</span>, 1991<span style="font-size: xx-small;">β</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Δήλος, Άνοιξη του 1991 μ.Χ., Delos, Spring 1991 A.D., A Photographic Itinerary</em>, Δήμος Μυκονίων 1991</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Ποιήματα και ρίμες του Πανάγου Αξιώτη</em>, Η Μυκονιάτικη 1993</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου</em>, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1996</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Γράμματα στη Μέλπω από τον αδελφό της Πανάγο Αξιώτη</em>, Η Μυκονιάτικη 1997</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Ενθύμιον Μυκόνου (1885-1985), Σχόλια σε φωτογραφίες</em>, Τόμοι Α΄ και Β΄, <em>Mykonos (1885-1985), A Photographic Memento</em>, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 1998</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Παραμιλητά, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</em>, Σειρές Α΄ και Β΄, Ίνδικτος 2002</span></li>
<li><span style="color: blue;"><em>Λουδοβίκου Ρουσέλ, Παραμύθια της Μυκόνου</em>, Ίνδικτος και Δήμος Μυκόνου, Αθήνα 2007</span></li>
</ul><div style="text-align: center;"> *</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"> <span style="color: red;">ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><ul><li><span style="color: red;"><em>Τα ποιήματα και τέσσερεις αναπλάσεις</em> (συγκεντρωτική έκδοση των πέντε ποιητικών συλλογών του Π. Κ. με απόδοση του <em>Αντιχνούμενου</em> στα Aγγλικά από τον David Connolly και αναπλάσεις τεσσάρων αγγλόφωνων ποιημάτων)</span></li>
<li><span style="color: red;"><em>Παραμιλητά, Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου</em>, Σειρές Γ΄, Δ΄ και Ε΄</span></li>
<li><em><span style="color: red;">Αξιοσημείωτες συναντήσεις (Μυθ-ιστορίες για σημαδιακά συναπαντήματα)</span></em></li>
<li><span style="color: red;"><em>Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου</em> (Β΄ έκδοση, συμπληρωμένη)</span></li>
</ul><br />
<br />
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJl1Je6KbkGgkpyxNPcSzfQJtxRVVw3meRy5d3c2c6ATUINuHhSvYHVMvF-U_e1bbnlmRm7Pn6izEnGgpOpdtuvQlPvnH7uAOLJgzxOC5Nra6j6euncSf_5BsLk0RnfQE0o6L7aj9p97I/s1600-h/img0023.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJl1Je6KbkGgkpyxNPcSzfQJtxRVVw3meRy5d3c2c6ATUINuHhSvYHVMvF-U_e1bbnlmRm7Pn6izEnGgpOpdtuvQlPvnH7uAOLJgzxOC5Nra6j6euncSf_5BsLk0RnfQE0o6L7aj9p97I/s200/img0023.jpg" /></a></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="mailto:pankous2@gmail.com">pankous2@gmail.com</a> </div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-62329290994013381322009-09-27T09:58:00.083+03:002011-03-26T18:07:31.990+02:00ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΟΥ / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="color: blue;"></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><span style="color: blue;">«Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΜΕ ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΓΡΥΠΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ…</span>»</span></div><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: #3d85c6;">(Μια συνέντευξη* και σκόρπιες σκέψεις από την ανάγνωση </span><br />
<span style="color: #3d85c6;">του βιβλίου </span><span style="color: #3d85c6;">του Παναγιώτη Κουσαθανά, <em>Λοξές ιστορίες</em>,</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">Εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2009)</span></div><br />
<div style="text-align: center;">ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ</div><br />
<div style="text-align: justify;">Καλησπέρα σας!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το καινούργιο βιβλίο <em>Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό</em> του καταξιωμένου συγγραφέα και συμπατριώτη μας κ. Παναγιώτη Κουσαθανά, που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ίνδικτος στις αρχές του καλοκαιριού, είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος και ο υπότιτλός του: Είκοσι μία «λοξές», παλαβές, κάπως τρελές ιστορίες, που τελειώνουν όλες με ερωτηματικό, πλην της τελευταίας που κλείνει με τελεία για λόγους που εξηγεί ο συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου του. Ο ίδιος ονομάζει αυτές τις ιστορίες μυθ-ιστορίες θέλοντας, φαντάζομαι, να τονίσει ένα από τα εξόφθαλμα χαρακτηριστικά τους, ότι δηλαδή πρόκειται για κείμενα όπου αλληλοπλέκονται αξεδιάλυτα ο μύθος και η ιστορία, το φανταστικό με το πραγματικό, το παραμύθι και η καθημερινότητα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Προτού σας αναγνώσω αποσπάσματα από τις έως τώρα κριτικές, επιτρέψτε μου να σχολιάσω μαζί με τον παλιό μου δάσκαλο μερικούς από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους μου άρεσε το βιβλίο του. Είμαι ευτυχής, που θα σας μιλήσουν περισσότερο τα δικά του και λιγότερο τα δικά μου λόγια, αφού συζητώντας μαζί του και προσπαθώντας να του πω γιατί αγάπησα και το καινούργιο του βιβλίο, με βοήθησε να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και να λύσω τις απορίες που είχα. Οπότε, απόψε θα παρακολουθήσετε εδώ, ένα, ας πούμε, «θεατρικό δρώμενο», που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των απανωτών, αλησμόνητων συναντήσεών μας μέσα στην όμορφη φύση της Λαγκάδας τον πρώτο τούτο φθινοπωρινό μήνα που διανύομε.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Του έλεγα, λοιπόν, ότι το βιβλίο του μου άρεσε πρώτα απ’ όλα για τη γλώσσα του, την ελληνική, τη σωστή, τη χορταστική, αλλά και συνάμα την τόσο οικονομημένη ποιητικά, που εκφράζει με λιτότητα και με λελογισμένη χρήση των «λογοτεχνικών» μέσων τα πιο μπλεγμένα κι ακαθόριστα ανθρώπινα συναισθήματα, τις αλλόκοτες ή ακόμη και τις «λοξές» ανθρώπινες καταστάσεις και σκέψεις, κι ο συγγραφέας απάντησε:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ: <em>—Λογο-τεχνία ίσον τέχνη του Λόγου. Επομένως αν ο λογο-τέχνης (ή γενικώς ο γράφων) δεν κατέχει σε βάθος τη χρήση του εργαλείου της τέχνης του, τη γλώσσα, σ’ όλες τις μορφές της, αρχαία, παλιά, νέα, ακόμη και ιδιωματική, δύσκολα θα μπορέσει να κάνει αξιόλογη δουλειά. Να μην αναφέρω κιόλας ότι θα πρέπει να είναι ικανός να προβαίνει στις αναγκαίες αποτιμήσεις και συγκρίσεις της δικής του με άλλες γλώσσες. Φαντάσου, Κατερίνα, έναν γλύπτη που δεν μπορεί να δουλέψει τη σμίλη και το μάρμαρο, έναν ζωγράφο που δεν ξέρει τα χρώματα κι ούτε μπορεί να χειριστεί το πινέλο, έναν χειρουργό που είναι αδέξιος με το νυστέρι. Ανατριχιάζεις και μόνο που το λες!</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Η τέχνη του Λόγου μαθαίνεται κοπιαστικά με προσοχή και ταπεινότητα, πολύχρονη μαθητεία και μελέτη, όπως όλες οι τέχνες: του χτίστη, του παπουτσή, του ράφτη. Δεν ξυπνά κανείς κάποιο πρωί και λέει: «Είμαι ποιητής. Θα κάτσω στο γραφείο και θα σκαρώσω ένα ποίημα»! Αυτό μπορεί να γίνει ί σ ω ς –τονίζω, ί σ ω ς– μόνο μετά από μια μακριά μαθητεία σαν κάλφας, παραγυιός του ράφτη ή του παπουτσή, όπως θα ’λεγε κι ο σοφός Σεφέρης ή ως ’πουργός*, βοηθός του χτίστη, όπως θα λέγαμε στα καθ’ ημάς ιδιωματικά, κι αφού πρώτα νιώσει ο μαθητευόμενος ότι «κατέχει καλά» πια την τέχνη του – αν ποτέ μπορεί κανείς να ισχυριστεί με βεβαιότητα κάτι τέτοιο… Τόνισα τη λέξη «ίσως», γιατί, όπως είναι φυσικό, υπάρχουν και παραγυιοί που ποτέ δεν τα καταφέρνουν να γίνουν μαστόροι.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ: —Είναι αυτά αρκετά για να γίνει κανείς ποιητής;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Καθόλου. Από ’δώ κι ύστερα είναι που αρχίζει ο κακοτράχαλος* «ανήφορος», όπου ο ποιητής δουλεύοντας σκληρά πρέπει να ανακαλύψει και κυριολεκτικά να <strong>εκ-μεταλλεύσει</strong> το υλικό του φέρνοντάς το από το σφραγισμένο θησαυροφυλάκιο του σκότους στο φως. Ύστερα, να το ματσακονίσει για να το καθαρίσει από σκουριές ή από παλιές μπογιές, αν πρόκειται για ξαναχρησιμοποιημένο μετάλλευμα. Σε διαβεβαιώ, Κατερίνα, ότι συχνά δεν κάνομε άλλο στην τέχνη παρά να τυλίγομε τα χιλιοειπωμένα και καλοειπωμένα με νεόκοπο περιτύλιγμα…</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Γράφοντας λιγότερο, σκίζοντας περισσότερο, πρέπει να αξιοποιεί στο έπακρο τις σπάνιες στιγμές όταν οι διεργασίες της περίσκεψης, ψύχραιμες και κρυστάλλινες, αρμονικά συμπίπτουν με της καρδιάς τον απείθαρχο χτύπο, στιγμές που, μάλλον καταχρηστικά, αποκαλούμε «έμπνευση», «ενόραση» ή «έλλαμψη» –και κατά τη συνθηματική γλώσσα των νέων της εποχής μας «φλασιά»! Αυτές ακριβώς τις απρόσμενες, τις ευτυχείς στιγμές της ευλογημένης σύμ-πτωσης πολλών καταστάσεων, που άλλοτε έρχονται εντελώς αθόρυβα κι άλλοτε σαν φωτεινά μετέωρα ή βρυχώμενα αγρίμια, μοχθεί ανυποχώρητα ο ποιητής να τιθασεύσει όσο καλύτερα του επιτρέπουν τα εφόδια που κουβαλεί στον ντρουβά* του, προπαντός η εργατικότητα και η αισθαντικότητά του. Κι ας αγωνιά γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να μεταμορφώσει το εκατό τοις εκατό του οράματός του σε Ποίηση, ματαιοπονώντας κάθε φορά στην προσπάθειά του να γράψει το Opus Summum της ζωής του. Η ιδιότητα, λοιπόν, του λογοτέχνη, γενικώς του καλλιτέχνη, δεν είναι λούσο που το φορά κανείς για να επιδειχθεί σαν παγώνι· αντιθέτως, είναι σιωπηλή και γι' αυτό οδυνηρή και δυσβάστακτη αγωνία, αλλά και ευκαιρία αυτεπίγνωσης των ορίων μας, θητεία στον λογισμό και στην ταπεινότητα, αλλά ταπεινότητα ενδιάθετη, πηγαία, ουδαμόθεν επιβαλλόμενη…</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν ότι κουβαλεί μέσα του το «τάλαντο», την κλίση, τη ροπή, καλύτερα το «ένστικτο», ήτοι το ακοίμητο σκουλήκι που τον τσιγκλάει να γράψει, να δημιουργήσει. Ο αληθινός εργάτης του Λόγου ακόμη κι αν δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του <strong>γιατί</strong> γράφει –αφού από κανέναν δεν έχει επαρκώς ερμηνευθεί το πώς και το γιατί– είναι ωστόσο βέβαιος για ένα πράγμα: δεν μπορεί να ζήσει <strong>χωρίς</strong> να γράφει. Όλα τούτα προϋποθέτουν ακόμη άνθρωπο διαπορούντα, ερωτώντα, με σκέψη που απορρέει από τσερβέλο που δεν είναι ξεγάνωτο μπακίρι, από μυαλό που προσπαθεί να αρθρώσει σκέψεις, να δώσει λόγο και υπόσταση στους λογισμούς αρμόζοντάς τους μεταξύ τους αρμονικά και θελκτικά, ώστε να μπορέσει να τους μοιραστεί με τους συνανθρώπους του. Ο ποιητής, που δεν μπορεί να πετύχει αυτή την επικοινωνία με αυτάδελφους και ομόδειπνους αναγνώστες, είναι σαν να μην υπάρχει. Ποίηση απάνθρωπη δεν γίνεται να υπάρξει, γιατί η Ποίηση, γενικώς η Τέχνη, είναι φιλάλληλη, εκπορεύεται από τον άνθρωπο και τον άνθρωπο έχει αποδέκτη. Η αγκαλιά της Τέχνης είναι μεγάλη κι όλους τους χωρεί: γαλουχεί, φωτίζει, ομορφαίνει, ισορροπεί και ειρηνεύει, χαρίζει αυτεπίγνωση και δικαιώνει, κάνει σεμνότερο και πιο αλληλέγγυο όποιον ευλαβικά κι ανυστερόβουλα την απογυρεύει ή την υπηρετεί…</em><br />
<br />
<em>Από την άλλη, η Τέχνη έχει και την αδυσώπητη όψη της. Είναι απαιτητική, άτεγκτη με τους εργάτες της, ακόμη πιο σκληρή μ’ εκείνους που αποκαλούνται ή αυτοαποκαλούνται έτσι χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν καματέψει* με ιδρώτα τα χωράφια της – αυτούς σύντομα τους ξεσκεπάζει και τους γελοιοποιεί. Δεν συγχωρεί τη φυγοπονία, τις αστειότητες, τις ελαφρότητες σε βάρος της. Δεν διστάζει ν’ απορρίψει, να ισοπεδώσει, να διαμελίσει όποιον δεν της ταιριάζει, όποιον δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις υψηλές επιταγές της. Κι αν προς στιγμήν θελήσει να παίξει χαϊδεύοντας κάποιον που δεν το αξίζει, γρήγορα κι απότομα θα τον ξαναβάλει στη θέση του. Είναι «πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα», όπως είπε ο ποιητής, κι είναι υπόθεση μεγάλη και δικαίωση αν κανείς καταφέρει ν’ ανέβει έστω «το πρώτο της σκαλί»:</em><br />
<br />
<em> «Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι…».</em><br />
<br />
<br />
<br />
Κ.Ζ.: —Θα πάρω το θάρρος να σας ρωτήσω: Με την αριστουργηματική δημοτική ποίηση τι γίνεται; Όλοι οι ανώνυμοι ποιητάρηδες, δικοί μας και ξένοι, που μας άφησαν τις όμορφες μουσικές και τα τραγούδια τους ήταν σπουδαγμένοι κι αυτοί στην κονίστρα της ποίησης;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Τα πράγματα <strong>ήταν</strong> εντελώς διαφορετικά μ’ αυτούς. Δυστυχώς, δεν έχω τη χαρά να πω πια «είναι». Κατ’ αρχάς δεν πρόκειται περί ποιητικής κονίστρας ή στίβου στην περίπτωσή τους, διότι κανένας απ’ αυτούς δεν είχε τη συμφοριασμένη συνήθεια του λεγόμενου «λογοτέχνη» που συχνά, αντί ν’ αγάλλεται με τα άξια έργα, τα απωθεί ανταγωνιστικά στο περιθώριο– συχνά δε, πράγμα ελεεινό!, προσπαθεί να εξοντώσει τους άλλους συντεχνίτες του σιναφιού με διαβολές ή και με το πιο φαρμακερό δηλητήριο, την αποσιώπηση. Σε πείσμα όλων τούτων όμως, το σπουδαίο έργο μπορεί κάποτε ν’ αργεί, αλλά πάντοτε βρίσκει την ατραπό προς τις καρδιές των επαρκών αναγνωστών. Αυτό, άλλωστε, δεν επιτάσσει και η Δικαιοσύνη; Ό,τι ανάξιο ν’ αφανίζεται και να μένει μόνο το αποσταγμένο και το πολύτιμο;</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Η μουσική, το τραγούδι κι ο χορός, λοιπόν, ήταν άμεσα συνυφασμένα με τη ζωή εκείνων των ανθρώπων, ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας και της κοινωνικότητάς τους κι αυτοί γνώριζαν ενδόμυχα τον τρόπο να τα υπηρετούν καλύτερα. Τόσο καλά, όπως οι άντρες ήξεραν να οργώνουν το χωράφι κι οι γυναίκες να μαγειρεύουν το λιτό, μα τόσο νόστιμο φαγητό τους. Με τη σειρά τους, η μουσική, το τραγούδι, ο χορός τούς πρόσφεραν διασκέδαση, αληθινή ψυχ-αγωγία στην καθημερινότητά τους κι ανακούφιση στις χαλεπές απογυρίδες* της τύχης και της ζωής. Εκείνοι οι άνθρωποι κουβαλούσαν μέσα στο αίμα τους το εφόδιο μιας μοναδικής πηγαιότητας κι είχαν, λόγω των συνθηκών του βίου, την αίσθηση του μέτρου και της οικονομίας σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Πώς, λοιπόν, να μην υπάρχουν αυτές οι ιδιότητες του χαρακτήρα τους και στα δημιουργήματα της τέχνης τους; – από την πιο ταπεινή μορφή της, ας πούμε το χτίσιμο μιας ξερολιθιάς, ώς την πιο υψηλή και ασκητική, την αγιογράφηση, αίφνης, του τέμπλου μιας εκκλησίας.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Οι παλιοί δημιουργοί τής αξεπέραστης δημοτικής ποίησης είχαν μαθητέψει προπαντός στο σπουδαίο σχολειό της Παράδοσης, που κουβαλεί αιώνες συλλογικής σοφίας και μνήμης, και ξέρει με μια-δυο απλές κινήσεις να πετά κάθε περιττό ως άχρηστο, αφήνοντας γυμνή και γι’ αυτό τόσο όμορφη την ουσία, όπως ο ψαράς ξέρει με δυο κινήσεις του μαχαιριού να καθαρίζει τα λέπια από το ψάρι και να το αφήνει φρέσκο να σπαρταρά… Άκου: </em><br />
<br />
<em> «–Κόρη, όταν εφιλιόμαστε, νύχτά ηταν, ποιος μας είδε;</em></div><div style="text-align: justify;"><em> –Μας είδε τ’ άστρο της νυχτός, μας είδε το φεγγάρι,</em></div><div style="text-align: justify;"><em> και το φεγγάρι νέσκυψε, της θάλασσας το λέει,</em></div><div style="text-align: justify;"><em> θάλασσα τό ειπε του κουπιού και το κουπί του ναύτη,</em></div><div style="text-align: justify;"><em> κι ο ναύτης το τραγούδησε στης λυγερής την πόρτα»1.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Σε ρωτώ, Κατερίνα, ποιος γνωστός ποιητής θα μπορούσε να πει καλύτερα από τον παραπάνω ανώνυμο ότι όσο και να προσπαθούν οι εραστές να κρατήσουν κρυφό τον έρωτά τους αυτός στο τέλος, το θέλουν - δεν το θέλουν, θα αποκαλυφθεί</em>;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Νομίζω ότι έχετε απόλυτο δίκιο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—;Παρατηρείς τι ζηλευτή οικονομία μέσων διαθέτει το κεμέρι* του λαϊκού ποιητάρη, πώς πλάθει σαν το ζυμάρι του ψωμιού τη γλώσσα και πόσο αβίαστα χρησιμοποιεί εκείνον τον αρχαίο αλυσιδωτό, κλιμακωτό ή ακριβέστερα ουρανόθεν κατιόντα τρόπο αναφοράς στα πράγματα για ευκολία στην απομνημόνευση του τραγουδιού του; Πώς να μη ζηλεύεις τέτοια Ποίηση που μας έρχεται κατ’ ευθείαν από τις «ακρογιαλιές του Ομήρου», όπως θα ’λεγε ο Ελύτης, και που μόνο με τη ζείδωρη πνοή του αγέρα μπορεί να συγκριθεί;</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Αλήθεια, παρεμπιπτόντως, έχεις ποτέ σου ακούσει τι λέει το μικρό κυπαρισσάκι που λυγιέται, όταν του ρίχνεις λίγο νερό; Έχεις ακούσει τι λέει το μελτέμι καθώς περνά φουριόζικο από τις τρύπες της ξερολιθιάς και τι του απαντά ο καλαμιώνας; Λένε…, και τι δε λένε αυτοί οι αξεχώριστοι καμαράδοι*! Μας καλούν να τους ακούσομε, αλλά, τυρβάζοντες περί τα άλλα, δεν βρίσκομε τον χρόνο και φεύγομε απ’ τη ζωή χωρίς ποτέ να μάθομε τα μυστικά τους. Σε λίγο, εκεί γύρω στο τέλος του Νοέμβρη με αρχές του Δεκέμβρη, θ' ανθίσει και η πρώτη αβιόλα του χειμώνα, αυτή που επειδή ακριβώς είναι η πρώτη μυρίζει εντονότερα απ' όλες τις άλλες, που θα 'ρθουν μετά στρατός ολόκληρος. Μπερδεμένες με τη μυρωδιά του μανταρινιού θα φέρουν τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, τα παιδικά μας χρόνια είτε αυτά ήταν πικρά είτε ευτυχισμένα, και θα προαναγγείλουν δοξαστικά την επικείμενη άνοιξη μέσα στην ίδια την καρδιά του χειμώνα. Όσο συνεχίζει ν' ανθίζει αυτή η αβιόλα υπάρχει για τη γη ελπίς. Λέω για τη γη, γιατί για να πούμε ότι υπάρχει ελπίς και για τον άνθρωπο θα 'πρεπε το δίχως άλλο να γνωρίζομε <strong>πώς</strong> αυτός την υποδέχεται. Άλλος τη χαϊδεύει. τη φιλεί και χώνοντας το μουσούδι του μέσα της τρυγά μακαρίζοντας την ευωδιά της που μαλακώνει σαν το ζυμάρι την ψυχή. Κι άλλος περνώντας από δίπλα της την ποδοπατεί σκληρός κι αδιάφορος. Κάποτε αναρωτιέμαι αν όλοι οι άνθρωποι μαζί σαν ένας θα μπορούσαν να μυρίσουν, να χαϊδέψουν, να φιλήσουν την πρώτη αβιόλα και ν' ανακράξουν με μια φωνή «Άξιον εστί το ζην» αντί ν' αναλίσκονται σκόρπιοι σε ανάξιες πράξεις κι ευτελείς πρακτικές. Γιατί η σωτηρία –ας μην το κοροϊδεύομε– εξαρτάται και απ' αυτή την υποδοχή της πρώτης αβιόλας – αλλού τη λένε νάρκισσο. Χαλάλι της κι εβίβα. λοιπόν, στην ομορφιά, την ευωδιά της και στο έργο που τάχτηκε να υπηρετεί.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Παρενθετικά και πάλι να σου πω κάτι, που με την ευκαιρία τούτη θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να ειπωθεί: Αφορά όχι το λαϊκό ποιητάρη, μα τον λαϊκό μάστορα αυτή τη φορά. Προχτές, μπήκα να φωτογραφίσω τ’ απομεινάρια ενός από τα</em> Δυο «χωριά»* απ’ τη Μύκονο2 <em>του Άρη Κωνσταντινίδη, που το επεσήμανε η παρατηρητικότητα του συζύγου σου, αρχιτέκτονα κ. Απόστολου Νάζου. Το καημένο το χωριουλάκι*, από την αιωνόβια ησυχία του, βρέθηκε ξαφνικά, παραζαλισμένο κι αλαλόφωνο*, μέσα στον θόρυβο και το καυσαέριο του καινούργιου περιφερειακού – επί το ακριβέστερο στη Λεωφόρο Κωνσταντίνου Καραμανλή αντί Νικολάου Σουρμελή, όπως θ’ απαιτούσε το γούστο και η Δικαιοσύνη. Είναι στη στροφή της Βρύσης, δίπλα στη βορεινή είσοδο του σπιτιού του ζωγράφου Δέρπαπα και πίσω από τους κάδους των απορριμμάτων της σπάταλης καλοπέρασής μας. Στέκεται εκεί παραπονεμένο, σκυλευμένο από τα πορτοπαράθυρά του και καπελωμένο από ξενοδοχεία, που λειτουργούν συχνά σαν μπαρ και λιγότερο για τον σκοπό που αδειοδοτήθηκαν ξεσηκώνοντας με την ηχορύπανση όλο τον ντουνιά ώς τη Λαγκάδα, πέρα από κάθε έννοια σεβασμού προς τους γείτονες.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ρίξε του μια ματιά καθώς περνάς κι αν έχεις χρόνο μπες μέσα να το θαυμάσεις – με προσοχή όμως γιατί είναι δύσκολη η πρόσβαση τώρα και κρέμεται η οροφή. Ε, αυτό το ηλικίας ενάμιση αιώνα αλαλόφωνο* χωριουλάκι*, δυστυχώς στο τελευταίο πια, στάδιο της αποσύνθεσής του, αχάιδευ’ο* και παραπονεμένο, βρήκε και πάλι τη χαμένη φωνή του και μου ’πε όσα μόνο τα λεγόμενα «αχειροποίητα» χτίσματα ξέρουν να λένε. Κι ήταν σαν να με εκλιπαρούσε να το σώσω από τα χαλάσματα, την εγκατάλειψη και το σκουπιδαριό. Μακάρι να ’ταν στο χέρι μου! Μου μίλησε ξεψυχισμένα, αλλά κρυστάλλινα, η αξεπέραστη σοφία του λαϊκού μάστορα και με συγκίνησε βαθύτατα το απλόδωρο άρωμα μιας άλλης, ανθρωπινότερης εποχής, που αναδινόταν από το αυλιδάκι, τις παραθύρες*, το μα’ερειό*, το πατάρι, τα μούτουλα* (βορεινό και νοτινό), την ξεκοιλιασμένη στέ’η*, τους κάναλους*, τα πέτρινα πρεβάζια*, τον βόλτο*, τον ιδιότυπο κάπασο* που, όπως δείχνουν τα σχέδια του αρχιτέκτονα, προκαλεί από κατασκευής έως τώρα τους αγέρηδες και τη βροχή.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Αν ο σεβασμός στον πολιτισμό μας ήταν στο επίπεδο που θα ’πρεπε, αυτό το κομψοτέχνημα θα είχε αναστηλωθεί και θα ’ταν επισκέψιμο, γιατί μέσα στη μονόχωρη κατοικία του, από τις ελάχιστες που απομένουν πια, μπόρεσαν να μπουν σ’ εφαρμογή όλα τα σοφά διδάγματα του λαϊκού μάστορα, και να χωρέσει στρατός από πολυμελείς οικογένειες που ανατράφηκαν, έζησαν κι άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί. Σημειωτέον, ότι το σπανιότατο βιβλιαράκι του Κωνσταντινίδη, συγκινητικό δώρο του ίδιου, μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να το ξεφυλλίσει και να το διαβάσει στη βιβλιοθήκη μου.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Ξεκινάτε συχνά, λόγω της αγάπης και της γνώσης για τον τόπο σας, τον τόπο μας, από την εντοπιότητα και την παράδοσή του, τη μυκονιάτικη και την ελληνική. Όμως κατορθώνετε με την τέχνη σας ό,τι κατά τη γνώμη μου είναι πολύ δύσκολο, αυτό που νομίζω ότι λίγοι λογοτέχνες το καταφέρνουν: Να προσδώσετε στα δημιουργήματά σας, ποιητικά και πεζά, παναθρώπινο και οικουμενικό χαρακτήρα, χαρακτήρα δηλαδή που αφορά τον άνθρωπο ως είδος. Γι’ αυτό ακριβώς και η κριτική έχει χαρακτηρίσει εσάς τον ουσιαστικά αταξίδευτο ή –για να μην υπερβάλω– τον λιγοταξιδεμένο εν πάση περιπτώσει για τα δεδομένα της εποχής μας άνθρωπο, ως «γνήσια κοσμοπολίτη συγγραφέα». Θα ήθελα να μάθω ποιο είναι το κλειδί για να πετύχει αυτό;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Είναι κάτι που πράγματι το επιδιώκω στη γραφή συνειδητά, αλλά δεν ξέρω αν το καταφέρνω τόσο συχνά όσο επισημαίνει η κριτική. Υπάρχουν διάσημοι συγγραφείς, πραγματικοί δεξιοτέχνες, που ενώ ξεκινούν από τον μικρό τόπο τους δεν περιχαρακώνονται «ηθο-γραφώντας» μέσα στα στενά κι ασφυκτικά όριά του – προσωπικά ποτέ δεν ένιωσα «στενά κι ασφυκτικά» στον τόπο μου, εκτός από τα τελευταία καλοκαίρια της τουριστικής υπερβολής, που αντί ν’ «ανοίγουν» το νησί προς τον κόσμο, το κλείνουν και το στρυμώχνουν στο περιθώριο, έτσι που τα κάναμε. Κι ο ποιητής, αδύναμος, κάθεται κάθε καλοκαίρι και</em> <em>στιχουργεί αλά Matsuo Bashō (1644-1694) σύντομα ληρολογήματα :</em><br />
<br />
<em></em><br />
<em> Και με μελτέμι</em><br />
<em> νοσταλγώ το μελτέμι </em><br />
<em> στη Μύκονο</em><br />
<em>ή</em><br />
<em> Και με μελτέμι</em><br />
<em> νοσταλγώ τη Μύκονο </em><br />
<em> στη Μύκονο…</em><br />
<br />
<em>Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη, όχι της παρούσης στιγμής, θλιβερή ιστορία…</em><br />
<br />
<br />
<em>Αν αφήσομε κατά μέρος τούς πολύ παλιούς, αξεπέραστους κλασικούς, πρέπει ν’ αναφέρω κάποια τρανταχτά ονόματα που ενώ γράφουν για την πατρίδα τους και τους ανθρώπους της είναι σαν να γράφουν για όλο το ανθρώπινο γένος ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου και εποχής: Ας πούμε, ο Ρώσος Αντόν Τσέχωφ, του οποίου πολλά από τα διηγήματα έχει μεταφράσει τόσο μαστορικά η Μέλπω Αξιώτη ώστε να ’χεις την εντύπωση ότι αυτά γράφτηκαν απ’ ευθείας στα ελληνικά, o Γάλλος Μαρσέλ Προυστ, που κι αυτός αξιώθηκε να ’χει πανάξιο μεταφραστή στη γλώσσα μας, ο Ιρλανδός Τζέιμς Τζόυς και πολλοί άλλοι. Κι απ’ τους ζώντες σήμερα, όσο μπορώ να γνωρίζω, ο επίσης Ιρλανδός (δεν είναι τυχαίο) Ουίλιαμ Τρέβορ, ο συνομίληκός μου, επίσης Γάλλος Πιερ Μισόν… Για να ξαναγυρίσω στην ερώτησή σου, νομίζω ότι αυτό πετυχαίνεται τόσο καλύτερα όσο βαθύτερος γνώστης είναι κανείς της παγκόσμιας κλασικής λογοτεχνίας, αρχαίας, παλαιάς και σύγχρονης, αλλά <strong>προπαντός</strong> όσο παρατηρητικότερος και βαθύτερος γνώστης είναι των μυστικών της ανθρώπινης ψυχής.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Ναι, αλλά πώς τα καταφέρνει ένας δημιουργός να είναι μοντέρνος και συγχρόνως κλασικός;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Με πρόλαβες. Γι’ αυτό ακριβώς σκόπευα να σου μιλήσω τώρα. Σου απαντώ, λοιπόν, όσο πιο συνοπτικά και συμπερασματικά μπορώ, ότι πρέπει απαραιτήτως να έχει την ικανότητα να χειρίζεται με εξαιρετική επιδεξιότητα τα μυστικά της τέχνης που υπηρετεί, τα παλιά, τα καινούργια κι αυτά που ο ίδιος ανακαλύπτει. Να κορφολογεί τα σοφά διδάγματα της πλούσιας, όχι μόνο ελληνικής, αλλά και παγκόσμιας Παράδοσης, ανώνυμης ή επώνυμης, με άλλα λόγια όλα αυτά, που όπως λέει κι η λέξη, έχουν <strong>παραδοθεί</strong> , κληροδοτηθεί σ’ εμάς, χωρίς να διστάζει ν’ απορρίπτει ό,τι έωλο και μπαγιάτικο τής ανήκει. Μόνον έτσι δημιουργείται σύγχρονη Τέχνη, ταυτοχρόνως όμως ριζωμένη βαθιά στο πολύρριζο δέντρο της Παράδοσης, Τέχνη πανανθρώπινη και άχρονη, που δεν παλιώνει εύκολα, αγέραστη και μοντέρνα, αφού τη διακρίνει μέτρο και οικονομία, υψηλή μαστοριά, ανυποχώρητη ποιότητα, γνήσιος ουμανισμός και αποφυγή κάθε προχειρότητας ή φλυαρίας. Δυστυχώς, έχει σε μερικούς εδραιωθεί η πεποίθηση ότι κάθε μοντέρνο κίνημα αυτομάτως ακυρώνει όλα τα προηγούμενα. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι ο Σοφοκλής, ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες είναι άχρηστοι πια αφού έχομε τον Μπέκετ, τον Ιονέσκο και τον Τζόυς! Αυτό είναι εντελώς λάθος. </em><em>«Οι συρμοί έρχονται και παρέρχονται, ενώ το πρωτογενές παραμένει παρέχοντας μιαν αέναη δυνατότητα για όλο και νέες αφετηρίες», υποστηρίζει ο Carl Orff (1895-1982)3. </em><br />
<em>Κάθε αληθινά «μοντέρνο» κίνημα που πραγματικά ανανεώνει την Τέχνη πρέπει απαραιτήτως να έχει πρώτα βυζάξει τα δοκιμασμένα καλά της Παράδοσης ώστε να έχει αξία και διάρκεια, πρέπει να έχει πιει γάργαρο νερό από την πάντα αναβρύζουσα πηγή της Παράδοσης κι αφού πάει ένα βήμα πιο μπροστά ανανεώνοντας την Τέχνη και δίνοντάς της μια νέα προοπτική και δυναμική, να την επιστρέφει εμπλουτισμένη στην ίδια την πηγή της. Πρόχειρα, εξέχοντα και γνωστότατα παραδείγματα στη Μουσική το έργο του Ούγγρου Béla Bartók (1881-1945), του Ρουμάνου George Enescu (1881-1955), του Νίκου Σκαλκώτα (1904-1949), και στην Ποίηση, για ν' αρκεστούμε μόνο στη δική μας «κλασικά» πλέον νεοτερική ποίηση, του Νίκου Γκάτσου (1911-1992) και του Γιώργου Σεφέρη (1900-1971). </em></div><div style="text-align: justify;"><em>Η εφήμερη μόδα σε μορφή και περιεχόμενο, η πλοκή χάριν της πλοκής στη λογοτεχνία κι όχι για τις πραγματικές ανάγκες ενός μυθιστορήματος ή, ακόμη, οι επί τούτω σκανδαλιστικές περιγραφές, είναι πράγματα που εύκολα θαμπώνουν και παρασύρουν τον κάθε αναγνώστη. Όπως παρασύρει σήμερα τον κατ’ επίφαση «φιλόμουσο» το τραγουδάκι της μιας χρήσης ή τον λαίμαργο το φαγητό, που έγινε πεντανόστιμο μόνο και μόνο επειδή έχουν προστεθεί από τον παμπόνηρο τον μάγειρα λογιώ’-τω’-λογιώ’ καρυκεύματα, κάποτε μάλιστα και «ενισχυτικό της γεύσης» γλουταμινικό μονονάτριο, προκειμένου ν’ απογειωθεί χημικά (κι ανθυγιεινά) η γευστικότητά του. Αυτού του είδους η νοστιμιά όμως δεν σημαίνει πως ό,τι τρώει κανείς τόσο απολαυστικά είναι και το καλύτερο. Έχω κι εγώ μείνει ξάγρυπνος νύχτες ολόκληρες στην εφηβεία μου για να τελειώσω αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι και του Σαρλ Εσμπραγιά – και τό απόλαυσα. Ναι, είναι αλήθεια ότι το μήκος και το εύρος του είδους μυθιστόρημα «επιτρέπουν», ας πουμε έως ένα σημείο, τέτοιες «ατασθαλίες», τέτοια νερώματα του άκρατου οίνου – ξαναγυρίζω στο «φαγοπότι», όπως διαπιστώνεις!</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Και με το διήγημα που υπηρετείτε τώρα εσείς, πώς είναι τα πράγματα; Είναι κι εκεί ίδιες οι δυσκολίες και τα προβλήματα;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΠΚ.: <em>—Στο διήγημα τα «ρήματα» ειναι ίδια, αλλά και διαφορετικά. Η εκ των πραγμάτων σύντομη φόρμα του δεν μπορεί παρά να διέπεται από πειθαρχία κι αυστηρή οικονομία που σπάνια τη συντυχαίνεις σε μυθιστόρημα. Το διήγημα περισσότερο, και λιγότερο η νουβέλα, δεν μπορούν παρά από τη φύση τους ν’ αποβλέπουν μόνο στο ουσιώδες. Γι’ αυτό συχνά παρομοιάζω το διήγημα με δυναμίτη. Αν πράγματι είναι καλό, μπορεί με δυο-τρεις σελίδες, όπως ένα ολιγόστιχο αλλά δυνατό ποίημα, να μας τινάξει ακαριαία μεσοούρανα, χωρίς καν ν’ ακουστεί κρότος, κι ύστερα να μας κατεβάσει απαλά επί πτερύγων ανέμων, άτρωτους από ’κεί πάνω. Στο μυθιστόρημα έχεις να τιθασεύσεις και να οργανώσεις με σοφό και θελκτικό για τον αναγνώστη τρόπο ένα συνήθως ογκώδες υλικό· πράγμα πολύ δύσκολο. Στο διήγημα πρέπει να βρεις τρόπους για να δώσεις συμπυκνωμένη τη δύναμη και τη ζωντάνια σ’ ένα περιορισμένο σε όγκο υλικό· πράγμα εξίσου δύσκολο. Και στις δυο περιπτώσεις έχεις ένα και το αυτό εργαλείο, τη γλώσσα, και πρέπει κόβοντας, στριφώνοντας, γαζώνοντας, μπαλλώνοντας και προπαντός ξηλώνοντας να πετύχεις διαφορετικά αποτελέσματα. Έχοντας προσωπικά ξεκινήσει τη γραφή μου από την Ποίηση, όπως συνήθως συμβαίνει στους εργάτες του Λόγου, κατέληξα «φυσιολογικά» στο διήγημα, το πιο συγγενές προς την Ποίηση λογοτεχνικό είδος. Δεν νομίζω ότι θέλω ή μπορώ να γράψω μυθιστόρημα, όμως αν κάποτε συμβεί κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι θα το δουλέψω, γλωσσικά τουλάχιστον, με την ίδια προσοχή κι επιμονή που το κάνω και στα διηγήματά μου… Αν πάντως, για να γίνομε πιο παραστατικοί, θελήσομε να μιλήσομε με μουσικούς και πάλι όρους, θα παρομοίαζα το ποίημα μ' ένα σολιστικό μουσικό κομμάτι, κυρίως με μιαν πιανιστική σονάτα, το μυθιστόρημα με μια συμφωνία με ή χωρίς φωνές, και για το διήγημα θα επεφύλασσα τη θέση ενός κουαρτέτου εγχόρδων! Όσο για τα δικά μου διηγήματα παρά το μικρό συχνά μήκος τους εμένα μ’ αρέσει να τα ονομάζω «μυθ-ιστορίες», παραμύθι και ιστορία μαζί. Σωστότερο θα ήταν κάποια από αυτά λόγω της συντομίας τους να καταταγούν στο διηγηματικό είδος που τόσο πετυχημένα ονομάζομε στις μέρες μας «flash fiction», «nano fiction» ή και «διήγημα-μπονζάι», ένα δηλαδή εξαιρετικά συμπυκνωμένο, υπέρμικρο διήγημα. Το γνωστότερο συντομότερο παράδειγμα του είδους, πεντ’-έξι λέξεις όλες κι όλες, πιο σύντομο κι από ένα χάι-κου, το έχει γράψει ο Έρνεστ Χέμινγουαιη: «Πωλούνται: παιδικά παπούτσια, εντελώς αφόρετα!». Νά το, ακριβώς το σημείο όπου συμφύρονται και γίνονται ένα και το αυτό τα δύο είδη, «διήγημα» και «ποίηση», με αποτέλεσμα να απελευθερώνουν ασύλληπτες δυνάμεις, παραλλήλως όμως να ξαπολύουν και μεγάλους κινδύνους!</em><br />
<br />
<em>Τα δικά μου διηγήματα είναι μια προσπάθεια συγκερασμού πολλών αντίθετων σε πρώτη ματιά πραγμάτων. Το έναυσμά τους μπορεί να είναι ο,τιδήποτε, το πιο άσχετο ή ασήμαντο περιστατικό, μια ηθογραφική ή λαογραφική πληροφορία ή στοιχείο –γιατί όχι;–, ένα καθημερινό συμβάν, μια νοσταλγική συνήθως ανάμνηση που ανακαλείται με παράξενες διεργασίες εντελώς απρόσκλητα στο μυαλό μας, φτάνει όλα αυτά οπωσδήποτε να προσφέρονται για να τα προχωρήσει κανείς πιο πέρα λέγοντας με αφορμή τους ουσιαστικά πράγματα. Γράφοντας –ποίηση ή πεζό– προσπαθώ να συγκεράσω ό,τι καλύτερο μας έχει προικοδοτήσει η παράδοση με ό,τι αξιοσημείωτο έχει πετύχει η λογοτεχνική γραφή στον 20ό αιώνα. Τι καταφέρνω κάθε φορά θα το πει ο αναγνώστης μου και προπαντός θα το πει ο Χρόνος. Όμως ας μην επεκταθούμε περισσότερο στα περί διηγήματος. Ίσως βρεθεί κάποια άλλη ευκαιρία να πούμε περισσότερα διαβάζοντας αντιπροσωπευτικά δείγματα από την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία: Βιζυηνός, Παπαδιαμάντης, Ιωάννου, Τσέχοφ, Πόου, Μοπασάν, Πιραντέλο, Τζόυς, Μπόρχες, Νταλ...</em><br />
<br />
<em>Πάντως, για να κλείσομε με το θέμα της Παράδοσης πρέπει να διευκρινίσομε ότι οι λέξεις «Παράδοση», «Ελληνικότητα», «Εθνικισμός», «Πατριωτισμός» δεν είχαν εξαρχής τη στρεβλή έννοια που τις φόρτωσαν οι ακρότητες του φανατισμού και του δογματισμού, καθώς και οι διάφορες πολιτικοκοινωνικές συγκυρίες από τις παραμονές του τελευταίου Μεγάλου Πολέμου κι εδώθε. Οι λέξεις αυτές απογυμνώθηκαν σταδιακά από την πρωταρχική ουσία τους εξαιτίας όλων των παραπάνω, και τα τελευταία χρόνια έλαβαν τη χαριστική βολή από έναν γελοιωδώς υπερβάλλοντα ζήλο τής ακριβώς απέναντι όχθης, που βάλθηκε να αποδείξει την «προοδευτικότητα», τον «κοσμοπολιτισμό» και την «ανοιχτομυαλοσύνη» της με τον διασυρμό ή την καθολική απόρριψή τους! Πιάσ' τα μυαλά μας! Σε πιο προσεκτικές από τη δική μας εποχές «Παράδοση» σήμαινε τον κριτικό σεβασμό σ' ό,τι σοφό από το παρελθόν και τους αντιπροσώπους του, που ως εφαλτήριο βοηθούσαν το άλμα, εάν αυτό βεβαίως συνοδευόταν ταυτοχρόνως με αποσκορακισμό της όποιας άχρηστης σκευής – ποια συγκομιδή, άλλωστε, δεν έχει σκύβαλα; «Εθνικισμός» σήμαινε την άδολη αγάπη και έγνοια κάποιου για τον τόπο του, όπως και την απορρέουσα εξ αυτών ιαματική δυναμικότητα σε κάθε επίπεδο. Οι κενές αυτές στην εποχή μας λέξεις, μάλλον οι «κακές» αυτές λέξεις –πιπέρι στο στόμα!– βοηθούσαν παλιότερα να υπάρχει κάτι σημαντικό, κάτι που απουσιάζει με τραγικές συνέπειες σήμερα: η αυτογνωσία, που συχνά προστατεύει όχι μόνο από τη γελοιοποίηση, αλλά και από τα μοιραία στραβοπατήματα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο». Τελικά, φαίνεται πως όταν όλοι υποστέλλουν τη σημαία, είναι ώρα οι σώφρονες άνθρωποι να κάνουν την έπαρσή της...</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Θα ήθελα τώρα να μου εξηγήσετε το εξής περίεργο που συμβαίνει στις μέρες μας: να γίνονται μπεστ-σέλερ βιβλία που ένα εξάμηνο αργότερα έχουν συνήθως ξεχαστεί και κανείς δεν μιλάει πια γι’ αυτά;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Ακριβέστερα, θα ’λεγα, πως αφού διαβαστούν, οι αναγνώστες τους αδιαφορούν ύστερα παντελώς γι’ αυτά. Τα πονηρά τερτίπια πλοκής και δράσης, που κατα κόρον χρησιμοποιούν κυρίως τα περισσότερα σύγχρονα ευπώλητα μυθιστορήματα, και δη τα ελληνικά, προσπορίζουν μεν στον συγγραφέα περιστασιακούς αναγνώστες, αφού οι άνθρωποι από τη φύση τους ρέπουν προς την ευκολία και τα γαργαλιστικά θέματα, αλλά είναι βέβαιο ότι αν ένα βιβλίο διαθέτει <strong>μόνον</strong> αυτά, όσο ευχάριστα κι αν διαβάστηκε, είναι ένα κακό βιβλίο στο οποίο δεν επιστρέφει ο αναγνώστης γιατί τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει πια εκεί να δει, όπως δεν ξαναγυρίζει ο θεατής σε μια κινηματογραφική ταινία που τον απογοήτευσε. Τα προϊόντα αράδας όσο ευρεία κατανάλωση κι αν έχουν δεν «προχωρούν» τη γραφή ούτε ένα χιλιοστό πιο πέρα, γι’ αυτό δικαίως ανέκαθεν είχαν, και έχουν, ημερομηνία λήξης σαν τα είδη διατροφής. </em><em>Μάλιστα, ο γνωστός κριτικός και θεωρητικός της λογοτεχνίας George Steiner την ομιλία του στην έκθεση βιβλίου του Τορίνο το 2000 έφτασε να επισημαίνει και ν' αναρωτιέται: «Η πρόσληψη, η απόλαυση των "σκουπιδιών" είναι ένας αυτοακρωτηριασμός του πνεύματος. Άραγε το πλατωνικό ιδεώδες της λογοκρισίας είναι εντελώς εσφαλμένο;»4.</em><br />
<em>Στο καλό βιβλίο ακόμη κι αν δεν υπάρχει παρά ελάχιστη, καθόλου ή αδιάφορη δράση, μια επιδέξια πένα μπορεί να το κάνει να πει τα πιο αξιοσημείωτα και σπουδαία πράγματα. Ε, αυτό το βιβλίο δεν θα ξεχαστεί τόσο σύντομα κι είναι σίγουρο ότι ο αναγνώστης θα επιστρέψει σ’ αυτό για να το κανακέψει και να το χαϊδέψει, για να ξαναμυρίσει και να ξαναγευτεί πεντανόστιμες κι ολόφρεσκες τις ευωδιές και τις γεύσεις της πρώτης ανάγνωσης, χωρίς κουκουλώματα, χωρίς παγαποντιές στο μαγείρεμα – και χωρίς την προσθήκη «ενισχυτικού της γεύσης»! Στη δεύτερη μάλιστα ανάγνωσή του η γεύση και η επίγευση είναι ακόμα πιο έντονες, αφού έχομε ήδη παρμένη την πρόγευση την πρώτη φορά.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου εδώ θέλω να σας υπενθυμίσω ότι στη λογοτεχνία υπάρχουν και συγγραφείς που κάποτε δεν δίνουν και μεγάλη σημασία στη μορφή των γραφτών τους, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να έχουν γίνει κλασικοί…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Επί παραδείγματι ο Ντοστογιέφσκι, λιγότερο ο Θερβάντες. Όμως, ο Ντοστογιέφσκι κι ο κάθε Ντοστογιέφσκι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ήταν υπέρλαμπρες εξαιρέσεις, είχαν σπουδαίο περιεχόμενο στα συνήθως «ογκώδη» γραφτά τους, απίστευτο περιεχόμενο, που όχι μόνον εξισορροπεί τη γλωσσική αταξία, όπου αυτή υπάρχει, αλλά και σε αναγκάζει να ξεχάσεις ολότελα κάθε έλλειψη γλωσσικού νοικοκυρέματος. Τα προτερήματα, που έκαναν αθάνατο το έργο τους, προς μεγάλη ευφροσύνη και διδαχή ημών των αναγνωστών, δεν μπορούμε παρά να τα θαυμάζομε και να τα απολαμβάνομε. Εμείς δε οι ελάσσονες να διδασκόμαστε από αυτά και κάποτε –είναι συγγνωστό και νόμιμο– να τα ζηλεύομε κιόλας…</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ωστόσο, θέλω να επιμείνω στο κύριο χαρακτηριστικό του κανόνα που λέει ότι ένα γνήσιο έργο τέχνης μπορεί και πρέπει να είναι άρρηκτα δεμένο με τον τόπο και την εποχή στην οποία δημιουργήθηκε, αλλά ο αρμονικός συγκερασμός της μορφής (που δεν παράγει μόνο νοήματα, αλλά οφείλει και να τα ντύνει με ομορφιά) και του περιεχομένου, ή όπως λέμε σήμερα, του σημαίνοντος και του σημαινομένου, όλα τα υπόλοιπα που αναφέραμε πιο πάνω και το καθιστούν έργο τέχνης, η αξία του τελοσπάντων, το θέτουν κατά κάποιον τρόπο εκτός τόπου και χρόνου παρέχοντάς του τη δυνατότητα να λειτουργεί εξίσου απρόσκοπτα όπου άνθρωποι επιγής. Του δίνουν εκείνη τη χρονική οικουμενικότητα που εν δυνάμει εμπεριέχει όχι μόνο τις περαζούμενες εποχές, αλλά και τους μελλοντικούς καιρούς στην καρδιά των οποίων επίσης θα μιλήσει.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ιδού, λοιπόν! Νομίζω ότι ανάφερα τα αντίδοτα που κάνουν την Τέχνη ν’ αντέχει σ’ ό,τι θεωρούμε σκληρότητα και καταφορά του Χρόνου, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για Δικαιοσύνη, που αργά ή γρήγορα βάζει κάθε κλέφτη και κλεφτράκο στον πάγκο του χωρίζοντας την ήρα από το σιτάρι.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Έχει ειπωθεί από μερικούς, ότι οι καλλιτέχνες εκφράζοντας απόψεις περί τέχνης δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υποστηρίζουν το ίδιο το έργο τους. Δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι κάτι τέτοιο, αλλά βρίσκω ότι έχει μια δόση αλήθειας. Εσείς τι λέτε;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Όσο αντικειμενικός, γρηγορών ή σεμνός κι αν είναι ο δημιουργός δεν μπορεί εντελώς ν’ αποφύγει τη δημηγορία υπέρ του προσωπικού του έργου. Ωστόσο, αυτή η διαπίστωση δεν νομίζω ότι αλλάζει ούτε κατά κεραία την ουσία του πράγματος και δεν βλέπω τον λόγο που θα μπορούσε κάτι τέτοιο να θεωρηθεί μεμπτό ή αρρωστημένο: ο δημιουργός όχι μόνο νομιμοποιείται να έχει τις απόψεις του, αλλά επιβάλλεται και να τις υπερασπίζεται επιχειρηματολογώντας, γιατί έτσι από την αντίθεση και τη σύνθεση ποικίλων γνωμών μόνο καλό προκύπτει, φτάνει να υπάρχει διάθεση και ευρύτητα πνεύματος ανάμεσα στους διαμειβόμενους.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Κι επειδή πολλή συζήτηση έγινε μεταφορικά εδώ για φαγητά και γεύσεις και μας άνοιξε η όρεξη, τι λες;, θα μείνεις να πιούμε ένα ποτήρι κρασί; Έχω καλό φαγητό απόψε, «γκιουβέτσι», όπως έλεγε κι ο Παπαδιαμάντης που πολύ τ’ αγαπούσε, ιδιαίτερα όταν συνεστιαζόταν και συνέπινε με φίλους, καληώρα σαν τώρα. Υπάρχει κι εξαιρετικό, παλιωμένο κρασί, πολύτιμο και για μια επιπλέον αιτία: Είναι το τελευταίο που πάτησε ο πατέρας μου το 1999! Το κρατούσα για περίσταση σαν τη σημερινή. Τηλεφώνησε, λοιπόν, στον αρχιτέκτονά μας να ’ρθει. Όπως βλέπεις, προσπαθώ να σε δελεάσω…</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Ευχαριστώ πολύ. Θα το κάνω.</div><div style="text-align: justify;">Όπως όλοι οι μαθητές σας γνωρίζομε από τα μαθητικά μας χρόνια, τότε που με υπομονή, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και πολεμικές, προσπαθούσατε να μας μυήσετε στα μυστικά της τέχνης της Μουσικής, είστε από τους γνώστες τής λεγόμενης κλασικής μουσικής – και όχι μόνο. Μας έκανε τότε εντύπωση που μας λέγατε ότι «ένας ποιητής όταν διαβάζει τα ποιήματά του είναι σαν τον συνθέτη που ερμηνεύει τα έργα του»… Αν κι εργάτης του Λόγου ο ίδιος, ισχυρίζεστε με παρρησία ότι «η Μουσική είναι η υπερτάτη των τεχνών» και έχετε εκφράσει δημόσια τη λύπη σας που δεν ξέρετε να παίζετε κάποιο μουσικό όργανο. Νομίζετε ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, θα σας απέτρεπε από το να γράφετε;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Ίσως να με λύτρωνε από το μαρτύριο της γραφής και να με ξανάριχνε σ’ ένα άλλο μέσον, γλυκύπικρο κι αυτό, για να εκφράζω τους καημούς μου. Θα είχα τότε αχώριστο σύντροφο (και βασανιστή πάλι) το σπινθηρίζον και ζωογόνο «πνεύμα - φύσημα» τη Μουσικής, τον Άριελ, για να με πιλατεύει –και να τον πιλατεύω– στην προσπάθειά μου κάτι να δημιουργήσω ξανά. Όσο για τον χαρακτηρισμό της Μουσικής ως «υπερτάτης Τέχνης» δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το λέει. Ο πρώτος που το υποστήριξε με ζέση ήταν ο rthur Schopenhauer (1788-1860)</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ο Θερβάντες και ο Σαίξπηρ, στους οποίους αναφέρθηκα πιο πάνω, ήταν σύγχρονοι, με μια διαφορά ηλικίας δεκαεπτά ετών ο ένας από τον άλλο. Πέθαναν κι οι δυο το 1616, ο Σαίξπηρ μόλις πενήντα δύο ετών. Όχι μόνο δεν συναντήθηκαν όσο ζούσαν, αλλά το πιθανότερο είναι ότι κανείς από τους δυο δεν είχε ιδέα για την ύπαρξη του άλλου, άλλωστε οι λαοί τους, Ισπανοί κι Εγγλέζοι, ήταν στα μαχαίρια τότε. Κι οι δυο τους όμως συμφωνούν για τη Μουσική. Ο Σαίξπηρ λέει στον</em> Έμπορο της Βενετιάς<em>: «Μην εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που δεν έχει μέσα του τη μουσική, η ψυχή του είναι μαύρη σαν το έρεβος…». Ο Θερβάντες λέει στον</em> Δον Κιχώτη<em>: «Όπου υπάρχει μουσική εκεί κακό δεν χωράει».</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Το ερώτημα που έχει επανειλημμένως τεθεί είναι αν μπορούμε μετά το Auschwitz, όπου σημειωτέον υπήρχε μουσική –<strong>πώς</strong> όμως υπήρχε!–, να ισχυριζόμαστε ακόμη αυτό που διατείνεται ο Ισπανός συγγραφέας. Η γνώμη μου είναι πως, ναι, αλίμονό μας αν δεν μπορούσαμε! Ακόμη και στους σημερινούς μικρόψυχους καιρούς της αλματώδους τεχνικο-επιστημονικής προόδου και της ηθικής αθλιότητας που ζούμε, ναι, πιστεύω πως όπου υπάρχει <strong>αληθινή</strong> Μουσική «εκεί κακό δεν χωράει». Λέω <strong>αληθινή</strong> γιατί η Μουσική δεν είναι μόνο η μια όψη της, εκείνη της αισθητικής απόλαυσης, η οποία απλώς έξυνε τ’ αφτιά των εθελοτυφλούντων υπανθρώπων του Άουσβιτς και των άλλων στρατοπέδων του θανάτου. Μουσική είναι προπαντός η πλευρά της πνευματικής και δη της ηθικής της διάστασης. Αν χωρίσεις τη μια ιδιότητα από την άλλη, τότε δεν μπορείς πια να μιλάς για Μουσική, για Τέχνη. Η πνευματική και η ηθική διάσταση της Μουσικής απουσίαζε από το Άουσβιτς όχι εξαιτίας της ίδιας της Μουσικής, που άλλωστε παιζόταν εξαιρετικά από τους μελλοθάνατους δεξιοτέχνες Εβραίους μουσικούς, αλλά εξαιτίας των «Αρείων» αποδεκτών της – σιγά τα ωά! Οι βασανιστές του Άουσβιτς είχαν βάναυσα εξορίσει από τη σκληρή καρδιά τους τη μουσική· την άκουγαν, αλλά ήταν ανίκανοι να τη νιώσουν:</em><br />
<br />
<em>«Μαύρο γάλα της αυγής πίνουμε το βράδυ</em><br />
<em> το πίνουμε μεσημέρι και πρωί το πίνουμε τη νύχτα</em><br />
<em> πίνουμε και πίνουμε</em><br />
<em> σκάβουμε έναν τάφο στους αιθέρες εκεί κανένας δεν στενάζει…</em><br />
<em> </em><br />
<em> Παίξτε πιο γλυκά το θάνατο ο θάνατος είναι μαέστρος από τη</em><br />
<em> Γερμανία</em><br />
<em> τραβάτε στα βιολιά τις δοξαριές πιο σκοτεινές έτσι σαν καπνός θα </em><br />
<em> σηκωθείτε στον αέρα</em><br />
<em> έτσι έναν τάφο θα ’χετε στα σύννεφα εκεί κανένας δεν στενάζει…»,</em><br />
<br />
<em> θα πει η συγκλονιστική «Φούγκα θανάτου» ενός παθόντος, του σπουδαίου</em> <em>ποιητή Πάουλ Τσελάν (1920-1970)5.</em><br />
<br />
<em>Για εμένα πάντως η Μουσική, η πιο συγγενική προς τη Λογοτεχνία τέχνη μαζί με τη Ζωγραφική, όπως έχει ήδη επισημανθεί από την αρχαιότητα, είναι η πνευματικότερη, η πιο μυστηριακή και συγχρόνως η πιο άμεση μορφή τέχνης. Θυμίζει βέλος που εξακοντίζεται και βρίσκει κατ’ ευθείαν την καρδιά. Τα εργαλεία της είναι ο Αγέρας κι ο Χρόνος· μόλις σταματά να «παίζει». γίνεται καπνός και πάει. Δεν είναι από μόνο του μυστήριο αυτό;</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
<em>Σκέφτομαι τώρα ότι όλα τούτα που προσπαθώ να σου πω για τη Μουσική, την Ποίηση, την Τέχνη γενικά, θα μπορούσαν να ειπωθούν πολύ καλύτερα και πιο σύντομα με τις ποιητικές και μουσικές στροφές της περίφημης </em>Φαντασίας για πιάνο, χορωδία και ορχήστρα <em>του Μπετόβεν, όπου ο συνθέτης προαναγγέλλοντας κατά κάποιο τρόπο το φινάλε της</em> Ενάτης Συμφωνίας <em>του κάνει τον δικό του συγκερασμό ποίησης και μουσικής διασαλπίζοντας με τον πιο κατηγορηματικό και κυριολεκτικά εκκωφαντικό τρόπο το «πιστεύω» του γι’ αυτές τις δυο τέχνες. Άκου:</em><br />
<em></em><br />
<em> «Wenn der Töne Zauber walten</em><br />
<em> und des Wortes Weihe spricht,</em><br />
<em> muß sich Herrliches gestalten,</em><br />
<em> Nacht und Stürme werden Licht…»</em><br />
<br />
<em>Και κάπως ελεύθερα:</em><br />
<br />
<em> </em><em> «Όταν σωστά τιμονεύεις τον μαγικό τον ήχο</em><br />
<em> και λες τις λέξεις τις γιομάτες τρυφερότητα,</em><br />
<em> τότε σαρκώνεται το θαύμα μπρος στα μάτια σου,</em><br />
<em> η σκοτεινιά κι η καταιγίδα γίνονται φως…».</em><br />
<br />
<em>Ο Γιαν Σιμπέλιους (1865-1957) πίστευε, όπως την ινδική βιοθεωρία, ότι η Μουσική βρίσκεται στην ανώτατη βαθμίδα του κόσμου: «Τι μου μιλάτε για φόρμες;", φώναζε αγανακτισμένος όταν κανείς επέμενε στο σχήμα κι όχι στην ουσία της Μουσικής, «εδώ δεν πρόκειται για φόρμα, αλλά για ζωή και για θάνατο». Κι είναι ακριβώς αυτή η μονόμπαντη άγρα της φόρμας στα σύγχρονα ρεύματα της μουσικής, που παρά τα εντυπωσιακά κάποτε επιτεύγματά της, οδηγεί τη Μουσική σε απ-ανθρωπισμένες, επικίνδυνες ατραπούς. Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι (1882-1971) τονίζει ότι «αυτό που έχει σημασία είναι ο ακροατής να δημιουργήσει μια ενεργητική σχέση με τη Μουσική, γιατί μπορεί κανείς να ακροάται χωρίς να ακούει, όπως μπορεί να κοιτάζει χωρίς να βλέπει». Αλλά και για τον παλιότερο Μόντεστ Μουσόργκσκι (1839-1881) «ο υψηλότερος σκοπός της Τέχνης είναι να μιλήσει στην ανθρωπότητα με τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί ο αληθινός καλλιτέχνης πρέπει να αγαπάει την ανθρωπότητα με το ίδιο πάθος που αγαπάει την τέχνη του, και είναι εκείνος που αφιερώνει τη ζωή του στην Τέχνη για χάρη της ανθρωπότητας...»6.</em><br />
<br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Πώς κι εσείς, που από παιδάκι αγαπούσατε τόσο τη μουσική, όπως μας λέγατε στο σχολείο, δεν μάθατε σαν παιδί ένα μουσικό όργανο;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Στα χρόνια της δικής μου παιδικής ηλικίας –μιλάμε τώρα για τη δεκαετία του 1950– δεν είχαμε στον τόπο μας τα σημερινά μπερκέτια*, μουσικές σχολές και φροντιστήρια παντός είδους και γούστου, τα χρήματα ήταν λειψά και οι ανάγκες άλλες. Μια ερώτηση δε του πατέρα μου, αν ήθελα να μαθητέψω κοντά στον μπουζουξή του νησιού για να με μάθει… μαντολίνο, έμεινε μετέωρη κι απραγματοποίητη. Κι αφού το ’φερε η κουβέντα, ας μνημονέψομε τον παρ’ ολίγο δάσκαλό μου της μουσικής, τον Μιχάλη τον μπουζουξή – νομίζω ότι ήταν Κουκάς το επώνυμό του. Ήταν ένας χαμογελαστός, ευγενικός και καλοσυνάτος άνθρωπος, τακτικός θαμώνας της ταβέρνας μας, που τον έχει απαθανατίσει ο φακός της Βούλας Παπαϊωάννου σε εξαίρετες διονυσιακές φωτογραφίες.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ναι, πάντα με συγκλόνιζε η μουσική: Δεν θα ’μουν πάνω από πέντε χρονών μπόμπιρας όταν χειμώνα καιρό με τύλιγε η μάννα μου μ’ έναν μποξά* για να πάω στο γειτονικό σπίτι της θειας Ρόδως Μητροπία, όπου μόλις είχαν αγοράσει ένα από τα πρώτα ραδιόφωνα της Μυκόνου, για ν’ ακούσω ειδικά τη «Γερακίνα» – ξέρεις: «Κίνησε η Γερακίνα για νερό κρύο να φέρει…». Ήταν το δημοτικοφανές σουξέ της εποχής και συνήθιζαν να το μεταδίδουν κάθε βραδάκι πριν από το «Δελτίο ειδήσεων». Θυμάμαι σαν να ’ναι τώρα την ευφρόσυνη αγαλλίασή μου όταν αυτό συνέβαινε, αλλά και τη μαύρη απογοήτευσή μου όταν δεν γινόταν. Για να με παρηγορήσουν με διαβεβαίωναν ότι την επομένη θα έμπαινε το τραγούδι μου οπωσδήποτε. Και, ω του θαύματος, ποτέ δεν διαψεύσθηκαν! Και στις δυο περιπτώσεις πάντως έφευγα διψασμένος, αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα να παιχτεί απανωτές φορές το τραγούδι μου για να ξεδιψάσω. Όποτε τώρα πατώ το κουμπί «repeat» στα μουσικά μηχανήματα, ο νους μου πάει αθέλητα σ’ εκείνες τις μακρινές στιγμές και κάποτε κάποτε ακούω ακόμη τα βραχιόλια της Γερακίνας να «βροντούν»…</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Να σου πω κάτι; Όταν οι μουσικοί λένε ότι «εμείς δεν την απολαμβάνομε τη μουσική που παίζομε, μόνο εσείς, οι ακροατές, τη χαιρόσαστε», τότε παρηγοριέμαι και μετριάζεται κάπως η αναπηρία που νιώθω.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Από αυτή τη γνώση σας της Μουσικής, ή τουλάχιστον και από αυτήν, νομίζω, ότι εκπορεύεται τελικά η χαρακτηριστικά ασκόνταφτη «μουσικότητα» του λόγου σας, ανάλογη κάθε φορά με το περιεχόμενο που ντύνει. Είναι έτσι ή κάνω λάθος;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Όλοι οι αξιόλογοι συγγραφείς, και κυρίως οι <span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">ποιητές,</span> έχουν στα «ποιήματά» τους Μουσική Δομή, Μουσικό Τρόπο ή καλύτερα Ρυθμό της Γραφής. «Ρυσμό» έλεγε ιδιωματικά τον Ρυθμό ο αρχαίος συγκυκλαδίτης μας, ο Παριανός Αρχίλοχος, ένας κατ’ εξοχήν «μουσικός» ποιητής μαζί με τη Σαπφώ: «Γίγνωσκε δ’ οίος ρυσμός ανθρώπους έχει»7 («Επιτέλους μάθε ποιος ρυθμός κυβερνά τ’ ανθρώπινα» – γιατί μόνο έτσι υπάρχει περίπτωση να γίνεις σοφός και μεγάθυμος). Συγκλονιστικός στίχος που φανερώνει όχι μόνο την αυτεπίγνωση του ποιητή ώς ατόμου σ’ εκείνη την τόσο μακρινή εποχή, αλλά και την οντολογική αυτοσυνειδησία του ως είδους. Ρυθμός, λοιπόν, με το τέμπο του, αργό ή γρήγορο, με τις εξάρσεις και τα χαμηλοψιθυρίσματα, με τις παύσεις και προπαντός με τις τρομερές σιωπές του. </em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Αναμφίβολα δεν πρόκειται απλώς για «μουσικότητα». Αυτή η λέξη παραπέμπει μάλλον στην προσπάθεια μιας διαφορετικής τέχνης να μιμηθεί τη Μουσική, σαν να προσπαθεί κανείς να ντύσει με τ’ αποφόρια ή τα ράκη της μιας τη γύμνια της άλλης παράγοντας απομιμήσεις και τερατογεννήματα σαν εκείνα τα παλιά αμίμητα και γλυκερά κατασκευάσματα της εφηβείας μας που τα αποκαλούσαμε σοβαροφανώς </em><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-family: Times New Roman;"><em>«πεζοτράγουδα» και προσπαθούσαν με διάφορα εξωτερικά και εντελώς επιφανειακά, γλυκανάλατα, μουσικά καμώματα να μιμηθούν τη μουσική! Όμως δεν πρόκειται περί αυτού. Οι δυο όμαιμες τέχνες, Ποίηση και Μουσική, δεν υποκαθιστούν η μια την άλλη, αλλά αλληλοϋποστηρίζονται και αλληλοσυμπληρώνονται αυθυπάρκτως. Όποτε η μια σκοντάφτει και δεν μπορεί να πάει παραπέρα συνεχίζει η άλλη το αρχινισμένο έργ ο και το συμπληρώνει. Πόσες φορές δεν μπήκα στον πειρασμό να «σχολιάσω», να «υπομνηματίσω» ή να «αποκωδικωποιήσω» ένα ποίημά μου με τους ήχους ενός μουσικού κομματιού, να παραπέμψω τον αναγνώστη μου σ' αυτό για να το «συμπληρώσω», όταν οι λέξεις μου δεν πήγαιναν πιο πέρα! Πόσες φορές διαβάζοντας ποίηση δεν διέκοψα για να ακούσω το «συμπληρωματικό» μουσικό κομμάτι της, αλλά και πόσες φορές ακούγοντας μουσική δεν τη συμπλήρωσα με το ποίημα στο οποίο πήγε αμέσως το μυαλό και η καρδιά μου! Ut musica poesis... Κατά τη γνώμη μου αυτή η φιλαλληλία ανάμεσα στις δυο σπουδαίες τέχνες είναι ο μόνος τρόπος μαζί με την αγρύπνια με το φεγγάρι, για να μπορέσει η Ποίηση να μεταδώσει όσα δεν μπορεί με το εργαλείο της λέξης και η Μουσική με το εργαλείο των μουσικών ήχων. Εξέχοντα και γνωστά τοις πάσιν παραδείγματα μουσικών έργων για όσα ισχυρίζομαι εδώ, έργων που τα γέννησε μια αδήριτη ανάγκη συνεργασίας Λόγου και Μουσικής, είναι η </em>Ένατη Συμφωνία <em>του Beethoven, τα </em>Τραγούδια <em>του Schubert, η </em>Δεύτερη, Τρίτη, Τέταρτη, Όγδοη Συμφωνία<em> του Mahler μαζί με τα </em>Τραγούδια<em> του, τα</em> Τέσσερα Τελευταία Τραγούδια <em>του Richard Strauss, ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό, εν γένει σε τελευταία ανάλυση κάθε μουσικό έργο που συνοδεύεται με λόγια, από το Ορατόριο και την Όπερα</em> ώς το Lied<em>. Αν μάλιστα είχε φτάσει ώς εμάς και η μουσική που συνόδευε την αρχαία λυρική ποίησή μας και την ποίηση των τραγικών και κωμικών ποιητών μας, θα είχαμε πλέον ολοζώντανη αρχαιόθεν την απόδειξη της αλληλεγγύης αυτών των δυο ιερών τεχνών.</em> </span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-family: Times New Roman;"><em>Πρέπει να διευκρινιστεί όμως ότι το ποίημα, όση Μουσική κι αν έχει μέσα του, δεν πρέπει και δεν μπορεί από τη φύση του να γίνεται, να είναι τραγούδι. Η Μουσική δεν μπορεί να υποκαταστήσει την Ποίηση, και τούμπαλιν. Πρόχειρο και ανάγλυφο παράδειγμα τα ποιήματα του Αλεξανδρινού – υπάρχουν πιο «μουσικά» ποιήματα από τα δικά του; Όμως αυτά δεν είναι επ' ουδενί τραγούδια κι όσοι από τους λεγόμενους «σοβαρούς» ή τους «ελαφρούς» συνθέτες βάλθηκαν να τα κάνουν τέτοια απέτυχαν παντελώς δημιουργώντας εξαμβλωματικά και γελοία υβρίδια. Όταν η Ποίηση από μόνη της είναι και Μουσική, αντιστέκεται, πρέπει να αντιστέκεται σθεναρά στη «μελοποίησή» της – δεν μιλώ βεβαίως μόνο για τους εύ-μορφους ή και δύσ-μορφουςήχους που προσλαμβάνονται από την ακοή και που αποτελούν ένα από τα κύρια γνωρίσματα και των δυο αυτών τεχνών, αλλά μιλώ γι' αυτές καθαυτές τις βαθύτερες χαρακτηριστικές ιδιότητες της δεύτερης, αυτές που την κάνουν την «υπερτάτη των Τεχνών. Οι περιπτώσεις των αριστουργηματικών Lieder, που αναφέρθηκαν λίγο πριν και που γεμίζουν με φως ή σκοτάδι τις ψυχές μας, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα και θα σήκωνε πολύ μεγάλη συζήτηση επ' αυτού. Ένα όμως μπορώ εν συντομία να πω: ότι στα μουσικά έργα, όπου ο συνταιριασμός της Ποίησης και της Μουσικής » φαντάζει τέλειος, συχνά η ποίηση πάνω στην οποία στηρίχτηκε η μουσική για να τα φτειάξει έτσι που τελικά τα έφτειαξε και τα γνωρίζομε, είναι πολύ κατώτερη από τη μουσική τους. Απλώς, το μαγικό ραβδί της μουσικής μεταμόρφωσε μια μέτρια ποίηση σε υψηλό έργο τέχνης, έργο αθάνατο. Όλα, ή σχεδόν όλα τα εν λόγω ποιήματα θα ήταν προ πολλού λησμονημένα μαζί με τα ονόματα των δημιουργών τους, αν δεν έκανε τα μαγικά της η μεγάλη Μουσική.</em></span></span><br />
<br />
<em><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Ο Ρυθμός δεν υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στη Μουσική, η οποία είναι προπαντός υπόθεση εσωτερική κι έχει αναμφισβήτητα σημαδέψει τη ζωή και τη συγγραφή μου. Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να γράφω, αλλά δεν θα μπορούσα χωρίς</span> τη Μουσική, το διάβασμα – και τη Μύκονο. Αν σκύψομε με προσοχή κι οξύνομε την ακοή μας, είναι βέβαιο ότι παντού θ’ ακούσομε αυτόν τον Ρυθμό. Κυβερνά τα πάντα, τη φύση, τους ανθρώπους, τα πράγματα, το σύμπαν. Ο Gustav Mahler (1860-1911) μάλιστα προσπάθησε και τα κατάφερε στην περίφημη Όγδοη Συμφωνία του να μας δώσει αυτό που έρχεται στο μυαλό του καθενός όταν αναφέρεται στον ρυθμό ή τη μουσική των ουρανίων σωμάτων, των ουρανίων σφαιρών, πράγμα για το οποίο πολύς λόγος έχει γίνει μεταξύ πραγματικότητας και παραμυθιού από τα αρχαία κιόλας χρόνια… Τι λέγαμε για το μελτέμι, τον καλαμιώνα και την ξερολιθιά; Ακόμη κι αν δεν φυσά το μελτέμι ο Ρυθμός του καλαμιώνα και της ξερολιθιάς εξακολουθεί να υπάρχει, οπτικά – ή διαισθητικά… «Δείξτε μου τους ρυθμούς ενός λαού και θα σας πω τον χαρακτήρα του», συνήθιζε να λέει ο Κομφούκιος. Δείξτε μου τους ρυθμούς ενός δημιουργού και θα σας πω αν είναι ή όχι σπουδαίος.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Όσα μου λέτε με κάνουν να υποθέσω ότι εκτός από λογοτεχνικά δουλεύετε και «μουσικά», κατά κάποιο τρόπο, τα κείμενά σας. Είναι έτσι;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Δουλεύω τα πεζά κείμενά μου πάντα με τον ίδιο κόπο και με την ίδια προσοχή που αφιέρωνα και στην ποίησή μου. Υπάρχουν βέβαια ελάχιστα που έχουν γραφτεί με αξιομνημόνευτη ευκολία και κάποια άλλα που απορρίπτονται μετά από βασανιστικές δοκιμές και προσπάθειες. Αλλά συντριπτικά περισσότερα είναι εκείνα στα οποία ο τοκετός μιας πεζογραφικής παραγράφου είναι χρονοβόρος, είναι γεμάτος σφοδρές ωδίνες, όπως ακριβώς εκείνος μιας ποιητικής στροφής, όση διαφορά κι αν υπάρχει ανάμεσα στη γλώσσα της ποίησης και σ' εκείνη της πεζογραφίας – αν τελικά υπάρχει· ο Σολωμός είναι εξίσου σπουδαίος ποιητής και πεζογράφος. Αναστατώνομαι, λοιπόν, με την ανθρώπινη επιπολαιότητα, όταν ακούω κάποιους, χωρίς να έχουν επίγνωση, χωρίς καν να έχουν προσπαθήσει να εννοήσουν τι έχει μοχθήσει να κάνει ο κάθε σοβαρός συγγραφέας στο κείμενό του ή γενικά ο κάθε δημιουργός στον τομέα του, να εκτοξεύουν απερίσκεπτα και προς πάσα κατεύθυνση εξυπνάδες και δογματικούς αφορισμούς με αβασάνιστη ευκολία, ίσα ίσα για να προσποιηθούν τον ειδήμονα και τον έξυπνο ή για να γελοιοποιήσουν τον δύστυχο εργάτη τής κάθε τέχνης. Προσωπικά προσέχω να μη γίνομαι άδικος κι αρνούμαι να εκφέρω επιπόλαιες κρίσεις για ένα έργο που δεν το έχω μελετήσει προσεκτικά.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Πάντως εγώ, ως αναγνώστριά σας, αφέθηκα απερίσπαστη στη μαγεία του λόγου των <em>Λοξών ιστοριών</em> σας και τις απόλαυσα αποκομίζοντας την εντύπωση ότι άκουγα Μουσική. Μουσική βέβαια όχι με έγχορδα, πνευστά ή νυκτά όργανα, αλλά με το όργανο και το υλικό της λέξης. Πιστεύω τελικά ότι αυτός ο «Ρυθμός», όπως τον λέτε, είναι ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά της γραφής σας και διακρίνει όλα τα έργα σας, ποιητικά, πεζά, ακόμη και τα μελετήματά σας για τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας. Σκέφτομαι τώρα ότι όλα τα χαρακτηριστικά του ποιοτικού συγγραφέα που αναφέρθηκαν εδώ, πρέπει να προϋποθέτουν πολύ κόπο, ταλέντο, γερή αρματωσιά και ξάρτια για να ’χουν αντοχή, δηλαδή να απαιτούν δεξιότητες όχι συνηθισμένες ή τυχαίες, έτσι δεν είναι;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Μπορεί το καινούργιο βιβλιαράκι μου να έχει μόνο εκατόν πενήντα σελίδες, αλλά για να φτάσω να τις «αποστάξω» ψάχνοντας τον Ρυθμό που θα πείσει τον αναγνώστη για την ειλικρίνεια και την αξία του περιεχομένου, ξόδεψα δυο χιλιάδες άλλες σε λευκό χαρτί Α4. Πράγμα για το οποίο δεν σου κρύβω, έρχονται στιγμές που έχω αμφιβολίες κι ενοχές: Αξίζει, άραγε, να πελεκήσεις ένα δέντρο για να φτειάξεις ένα βιβλιαράκι;</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Τελειώνοντας τις ανοργάνωτες σκέψεις και απορίες μου, θέλω να σας ρωτήσω και για ένα άλλο, τελευταίο μεν, αλλά σημαντικό χαρακτηριστικό της δουλειάς σας, το οποίο μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση: Ενώ έχετε κάνει τόση επεξεργασία στα γραφτά σας, όπως ομολογείτε ο ίδιος, πώς εγώ, η αναγνώστριά σας, δεν κατάλαβα ότι αυτά τα κείμενα «βασανίστηκαν» για ν’ αποκτήσουν τη γοητεία τους; Φαντάζουν σαν να βγήκαν άκοπα και φυσικά από τη γραφίδα σας, σαν να έσταξαν κυριολεκτικά από την πένα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Αφού σ’ ευχαριστήσω για τη φιλοφρόνηση, σου λέω ότι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα σ’ οποιαδήποτε σπουδαία Τέχνη, από την αρχιτεκτονική με τους μεγάλους όγκους της έως τα λεπτουργήματα της χρυσοχοΐας ή τις μινιατούρες της μικροκεντητικής και της ιστόρησης των χειρογράφων. Η αληθινή Τέχνη δεν πρέπει να στεγνώνει τη δροσιά και την αμεσότητα των δημιουργημάτων της με την υπερβολική επεξεργασία, που πρέπει ασυζητητί να διακόπτεται ευθύς μόλις διαφανεί ότι οδηγεί προς την ενοχλητική εκζήτηση, την ισοπεδωτική πολτοποίηση ή τον αδιάφορο σχολαστικισμό – το υπερβολικό φόρτωμα εν ολίγοις. Ο δημιουργός, εκτός των άλλων, πρέπει να διαθέτει και την οξύτητα της όσφρησης λαγωνικού ή μιαν έκτη αίσθηση που θα τον προφυλάει από τέτοιες κακοτοπιές. Όταν αυτή η αίσθηση υπνώττει το αποτέλεσμα είναι ολέθριο. Στον ανώνυμο ποιητάρη αυτή ήταν πάντα σε εγρήγορση. Θυμήσου: «–Κόρη, όταν εφιλιόμαστε, νύχτά ηταν, ποιος μας είδε; / –Μας είδε τ’ αστρο της νυχτός…»</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Πώς όμως μπορεί να κατορθωθεί κάτι τέτοιο, ενώ φαντάζει τόσο δύσκολο;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Θυμάσαι τι σας έλεγα κάθε τόσο τότε που καθόμασταν μαζί στα θρανία; Σας έλεγα αυτό που ακόμη και τώρα παραμιλώντας συμβουλεύω τον εαυτό μου: «Αρματωθείτε, μάθετε, κι ύστερα ξεχνώντας τα όλα διαλέξτε τι θέλετε και τι σας ταιριάζει να κάνετε στη ζωή, αλλά πρώτα αρματωθείτε γερά. <strong>Τώρα</strong> είναι η στιγμή που μπορεί αυτό να γίνει!»</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Μου φαίνεται όμως ότι εκείνο το υπερτονισμένο «τώρα» της συμβουλής μου ήταν ένα νεανικό, ασυγχώρητο ωστόσο, λάθος. Η «στιγμή» για ν’ αρματωθεί ο άνθρωπος, δεν ήταν μόνο <strong>τότε</strong>, στην αυγή της ζωής μας, όπως ανακάλυψα κι ανακαλύπτω έκθαμβος με το πέρασμα του χρόνου. Η «στιγμή» εκείνη είναι στιγμή διάρκειας, είναι η ίδια η στιγμή της ζωής – γιατί λέγοντας «ζωή» περί στιγμής πρόκειται που μας δόθηκε να τη μάθομε και ν’ ανέβομε ως άνθρωποι τους αναβαθμούς της, όσο «εχομε μέσα μας το αμανάτι της ζωής», το ενέχυρό της δηλαδή, όπως λέει τόσο παραστατικά ο Μακρυγιάννης. Άλλωστε, αυτός δεν είναι ο «προορισμός» μας που μας ξεχωρίζει από τ’ άλλα συν-όντα του πλανήτη μας; </em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Μάλλον τελειώσαμε τη συζήτησή μας, Κατερίνα, αν τελειώνουν ποτέ τέτοιες κουβέντες, έτσι δεν είναι; Επίτρεψέ μου όμως, τώρα στο τέλος, να εξομολογηθώ κάτι που δεν το πολυαγγίξαμε. Είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που θα το δηλώσω τόσο απερίφραστα και κατηγορηματικά. Ίσως ακουστεί εγωιστικό, αλλά καλύτερα να φαίνεται κανείς εγωιστής χωρίς να ’ναι, παρά υποκριτής και να ’ναι.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Σήμερα, χάρη στο ενδιαφέρον και την καλοσύνη σου, ένιωσα ζεστά, ένιωσα οικεία, πράγμα που όλο και πιο σπάνια μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό μέσα στο τρικυμισμένο πέλαγος των «αδέξιων χειρονομιών των ανθρώπων»8. Όλο και περισσότερο μας γραπώνει και μας κυβερνά ο κυνισμός, η έπαρση χωρίς αντίκρισμα, η μικροπρέπεια, η αδράνεια, η αδιαφορία για τις δοκιμασμένες στη διάρκεια της ανθρώπινης περιπέτειας αξίες, η θεοποίηση της καλοπέρασης και του συμφέροντος σε βάρος των υπολοίπων, σε βάρος της ίδιας της γης όπου ζούμε και την έχομε μεταμορφώσει σε πεδίο φονικών δοκιμών και λίκνο μηχανών εξόντωσης, η σκληρότητα κι η εχθρικότητα, λες κι είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να κουτουλήσομε σαν ταύροι ο ένας τον άλλον, η έλλειψη συμμετοχής στα φιλάλληλα οράματα και τις καλοπροαίρετες προθέσεις και προσπάθειες κάποιων συνανθρώπων μας που έτσι τους πληγώνομε από σκοπού… Ξέρω, είναι το ρεύμα που μας παρασέρνει, όμως δεν ήλθαμε εδώ μόνο για καλοπέραση, ήλθαμε και για θυσίες. Η ζωή μάς δόθηκε όχι μόνο για ν’ αφήσομε εγωιστικά πίσω μας εκείνο το δύσοσμο αντικείμενο, που τόσο ωμά –«από Αγάπη»– αναφέρει μια απ’ τις Λοξές ιστορίες μου, αλλά και για ν’ αφήσομε έστω το ελάχιστο καλό, αίφνης μια μεγαλόθυμη χειρονομία έγνοιας και στοργής στη χρεία ή τον πόνο του συνανθρώπου μας.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Μιας, λοιπόν, κι αισθάνθηκα τόσο συντροφικά κι όμορφα με τις συζητήσεις μας, νιώθω την ανάγκη –χωρίς μάλιστα να κοκκινίσω από ντροπή– να εξομολογηθώ ότι παρ’ όλο τον ζόφο και την ερημία της σημερινής κοινωνίας μας, τοπικής κι ευρύτερης, που δεν μας αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας μέσα στη σχεδόν γενικευμένη ατμόσφαιρα χαμαιτυπείου του περίγυρού μας, την πανδημία του χυδαίου και την αποθέωση της βλακείας και της γελοιότητας τριγύρω μας, έχω ακράδαντη πίστη στη χρησιμότητα και την αξία της εργασίας που εξ απαλών ονύχων κάνω είτε αυτή είναι μελετητική για τον τόπο μας είτε καθαρά λογοτεχνική. Χρησιμότητα <strong>και</strong> για το χαλεπό παρόν, αλλά <strong>και</strong> για τα χρόνια που θα ’ρθουν. Αν θέλομε να συνεχίζομε να υπάρχομε αξιοπρεπώς είναι επιβεβλημένο κι αναπόφευκτο οι μελλοντικοί καιροί να ’ναι καλύτεροι από τους αναποδογυρισμένους τωρινούς. Έχω επιπλέον ατράνταχτη τη βεβαιότητα ότι είναι όχι μόνο ωφέλιμες, αλλά κι επιτακτικές οι πράξεις και οι ενέργειες στις οποίες προβαίνει κάποιος με γνώμονα την έγνοια για το πραγματικό και μακροπρόθεσμο καλό του τόπου του, αλλά κι ολόκληρης της γης που ’ναι η φωλιά και το καταφύγιό μας, ο παράδεισος κι η κόλασή μας, μια τόση δα κουκκίδα στο αχανές σύμπαν, που όμως, παραδόξως, χωρά όλο το μεγαλείο και την αθλιότητα του ανθρωπίνου όντος. Η στάση, που απορρέει από αγάπη, δεν γίνεται να πάει στον βρόντο μαζί με τον μόχθο και την αφιέρωση μιας ζωής, δεν μπορεί να το επιτρέψει αυτό καμμιά Δικαιοσύνη, γήινη ή κοσμική.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Συνοψίζω, λοιπόν, λέγοντας ότι: </em></div><div style="text-align: justify;"><em>• Η Μοίρα κι ο αληθινός Προορισμός του ανθρώπου προς τα άνω, όπως τα καταδείχνουν οι μεγαλειώδεις, αλλά και οι παραπαίουσες πλευρές αυτού που ονομάζομε «Ψυχή»,</em></div><div style="text-align: justify;"><em>• Η Φύση, στην οποία τελεσίδικα ανήκουν όλα τα επιγής μαζί με το σκάφος του δικού μας σαρκίου, και η Ουσία του γενέθλιου τόπου, που τον αγάπησα όσο τίποτε άλλο από τότε που ήμουν ξενιτεμένο παιδάκι,</em></div><div style="text-align: justify;"><em>• Η Ανάγνωση κι η Γραφή, </em></div><div style="text-align: justify;"><em>• Η Μουσική, γενικώς η Τέχνη, που η ονειρική φύση της συνεχώς μας θυμίζει τη ρήση του Πρόσπερο ότι «είμαστε φτειαγμένοι από το υλικό των ονείρων κι η σύντομη ζωή μας κλείνει μ’ έναν ύπνο»</em><br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"><em> –«We are such stuff</em></div><div style="text-align: justify;"><em> Αs dreams are made on; and our short life</em></div><div style="text-align: justify;"><em> Is rounded with a sleep»,</em><br />
<br />
<em>λέει επί λέξει με τον «Ρυθμό» της δικής του γλώσσας ο Σαίξπηρ στο τελευταίο έργο του, την </em>Τρικυμία9<em>–, </em><em>όλα αυτά οιακιζόμενα από τον Αντιχνούμενο* Καπετάν’-Χρόνο, όπως τον αντιλαμβάνονται ή τον παρεξηγούν οι ανθρώπινες νοητικές δυνατότητες, υπήρξαν οι σοβαρότερες, οι μοιραίες υποθέσεις του έργου και της ζωής μου, την οποία, ακριβώς γι’ αυτό, τη θεωρώ τυχερή κι ευλογημένη.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Η Μουσική, η Ποίηση, η Τέχνη γενικώς, είναι σταθερό θεμέλιο που προφυλάσσει από τις σεισμικές δονήσεις της ζωής. Ιδιαίτερα σ' έναν κόσμο που τον βλέπεις ότι αλλάζει προς το χειρότερο πισωγυρίζοντας αντί να προχωρά, είναι Ελπίδα και Πατρίδα, κι επειδή η Πατρίδα και η Ελπίδα είναι αξετίμητα δώρα για τον άνθρωπο, πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι σε ό,τι αφορά στην προστασία της αισθητικής και της πνευματικής ποιότητάς τους. Όταν τριγύρω όλα συγκλονίζονται από σεισμικά και κατακλυσμιαία γεγονότα, μόνον η Τέχνη μένει, για να μη χάσει ο άνθρωπος το κέντρο του.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: center;"><em>«Μόνο εσύ ω ποίηση</em></div><div style="text-align: center;"><em>έμεινε να φέγγεις</em></div><div style="text-align: center;"><em>μέσ’ από βράχο διάφανο</em></div><div style="text-align: center;"><em>το μόνο πλοίο»,</em></div><div style="text-align: center;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>λέει αποτεινόμενος με λαχτάρα στην Ποίηση ένας Έλληνας ποιητής10.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει βαθιά την Τέχνη ελευθεροφρονεί γενναιόψυχα, δεν σκιάζεται κανέναν και τίποτα, ξεπερνά ευκολότερα τη μικρόψυχη καθημερινότητα ή αδιαφορεί γι’ αυτήν. Ένα αρχαίο ρητό, που είχε μάλιστα, θυμάμαι, μπει ως θέμα έκθεσης στις εισαγωγικές εξετάσεις της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λέει: «Λιμήν εν ατυχίαις εστίν ανθρώποις τέχνη». Ασχέτως βέβαια, Κατερίνα, που οι μισοί συνηποψήφιοί μου είχαν παρακούσει «Ημίν» αντί «Λιμήν» με καταστροφικά αποτελέσματα, όπως καταλαβαίνεις. Ένα γράμμα της αλφαβήτου τι διαφορά μπορεί να κάνει! Είναι κι αυτό μια απόδειξη της δύναμης του Λόγου. Το 1963… Λες κι ήταν χτες!</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Υπάρχει βέβαια και μια τελευταία, μια υπέρτατη στιγμή για ορισμένους ποιητές και δημιουργούς προς το τέλος συνήθως της ζωής τους. Μιλώ για όσους κατορθώνουν να συναντήσουν, έστω κι αργά, τον «Ρυσμό» του Αρχίλοχου, την αυτεπίγνωση και τη σοφία της ζωής. Εάν κοπιάσει να ’λθει και σ’ εμένα αυτή η στιγμή, καλώς να ορίσει, γιατί, όταν κανείς πλέον συνειδητοποιεί (και κάνει πράξη) ότι «για όσα δεν μπορεί να μιλάει, γι’ αυτά πρέπει να σωπαίνει»11, όπως διατείνεται ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (1889-1951) ή ότι «η οδός της αλήθειας είναι οδός της σιωπής»12, όπως υποστηρίζει ο Αγγλοαμερικανός ποιητής Γουίσταν Χιου Ώντεν (1907-1973), ε, τότε θεωρώ ότι αυτό αποτελεί την κορύφωση της προσωπικής δημιουργίας και της σοφίας. Όσο για τον απλό άνθρωπο που δεν ευτύχησε (ή μήπως «δεν δυστύχησε»;) να είναι ποιητής και καλλιτέχνης, δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση από το να πουν ότι υπήρξε «χρήσιμος» άνθρωπος, που του άξιζε να του δοθεί η χάρη της ζωής, αφού δεν αφήνει ρημαδιό πίσω του όταν λήξει το επιγής μισθωτήριο συμβόλαιό του. «Χρήσιμος», τουτέστιν άνθρωπος που ξεπλήρωσε μ’ αρχοντική αξιοπρέπεια την οφειλή του υπείκοντας απλά στον ηθικό νόμο, που πέρα και πάνω από πειθαναγκασμούς ανθρώπινων διαταγών ή δελεαστικές υποσχέσεις θρησκειών, έκαστος εξ ημών έχει εμφυτευμένο μέσα του, θαυμαστό πράγμα. Το ’βαζε δίπλα δίπλα με το θάμβος του έναστρου ουρανού ο φιλόσοφος Ιμμάνουελ Καντ (1724-1804).</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Συγχώρεσέ με, αγαπητή μου Κατερίνα, γι’ αυτή την αιχμηρή, καταληκτική κορώνα στην κουβέντα μας. Ορισμένα πράγματα, έστω κι αν δεν μετρούν για μερικούς ανθρώπους, είναι τόσο σοβαρά για κάποιους άλλους, ώστε για να κατανοηθούν αρμόζει το staccato ύφος, όπως λέει η μουσική ορολογία.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Πολύ σ’ ευχαριστώ για τη συντροφιά σου. Να είσαι στη ζωή υγιής, δημιουργική κι ευτυχισμένη.</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: magenta;">*</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κ.Ζ.: —Θα σας διαβάσω τώρα μερικά απ’ όσα γράφτηκαν έως αυτή τη στιγμή για το νέο βιβλίο του δασκάλου μου – ας μου επιτρέψει να μην το αποκαλώ εγώ «βιβλιαράκι»! Αμέσως μετά θα έχομε τη χαρά ν’ ακούσομε τον συγγραφέα να μας διαβάζει δυο από τις «λοξές» ιστορίες του, για να επιβεβαιωθούν και στην πράξη όσα σκόρπια κι άτεχνα ρώτησα χωρίς να ’μαι κριτικός της λογοτεχνίας, αλλά μόνο από εκτίμηση κι αγάπη στο πρόσωπο και το έργο του παλιού δασκάλου και τωρινού φίλου μου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;">[Ανάγνωση αποσπασμάτων από κριτικές]</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Π.Κ.: <em>—Ευχαριστώ και πάλι την Κατερίνα για τη σπάνια γενναιοδωρία της, τη ζεστασιά με την οποία χρόνια τώρα με περιβάλλει, για τη λεπτότητα και διακριτικότητα που τη χαρακτήρισαν στις συναντήσεις μας. Ευχόμενος «Καλή δύναμη» τη συγχαίρω για το σπουδαίο πολιτιστικό έργο που επιτελεί εκείνη και η Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μ. τα τελευταία χρόνια.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Δεν σας κρύβω ότι μισώ τις «συνεντεύξεις» κι είμαι επιφυλακτικός για τη χρησιμότητά τους. Επιμένω κι εγώ σ’ εκείνο το τετριμμένο, ότι «ο συγγραφέας λέει όσα αξιοσημείωτα έχει να πει στα γραφτά του», οπότε οι κάθε είδους συνεντεύξεις είναι εκ του περισσού, κάποτε και του πονηρού, η δε προσωπική ζωή του καθενός, εφ’ όσον δεν είναι εσκεμμένα προκλητική και ζημιογόνα για τον συνάνθρωπο, αφορά μόνον τον ίδιο και κανέναν άλλο, αφού δεν προσθέτει ουσιώδη πράγματα στην ερμηνεία του έργου του. Όσες φορές, ελάχιστες, ευτυχώς, υπέκυψα στον πειρασμό των λεγομένων «συνεντεύξεων» –μετανιώνοντας πάντοτε εκ των υστέρων–, ήταν έπειτα από ασφυκτική πίεση κι απανωτές δικές μου αρνήσεις, με αποτέλεσμα να μην αντέχω πια τον χαρακτηρισμό του αγενούς, του επηρμένου ή του ασκητικά απομονωμένου – τίποτα απολύτως δεν ισχύει απ’ αυτά για όποιον πραγματικά με γνωρίζει. Είμαι ένας άνθρωπος από γεννησιμιού κι από ανατροφή απλός και κοινωνικός, σαν τους γονείς που με γέννησαν, χοϊκός κι αισιόδοξος, ακόμη κι όταν με ζώνουν τα φίδια. Αγαπώ με πάθος το δώρο της ζωής και δεν θα χορτάσω ποτέ τις ομορφάδες της, όσο και να ζήσω. Τέλος, είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί αξιοπρεπώς ν’ αντέξει τις πίκρες και τις πικρίες. Εκείνα που υπερβαίνουν τις δυνάμεις μου και μη μπορώντας απ’ τα γεννοφάσκια μου να τ’ αντέξω με επαναστατούν και με απομακρύνουν από τους συνανθρώπους μου, είναι η αδικία –προς εμένα, προς άλλους, αδιάφορο– η μοχθηρία, η μικρότητα και η φλύαρη βλακεία που γεννά κι εκτρέφει αυτές τις… αρετές, δηλαδή συλλήβδην οι «αδέξιες χειρονομίες των ανθρώπων», όπως ευγενικά και μεγαλόθυμα –χαρά στο κουράγιο του!– τις αποκαλεί ο ποιητής13! </em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Με τη «συνέντευξη» της Κατερίνας, πάντως, τα πράγματα ήταν αλλιώς, τόσο αλλιώτικα που αρχίζω να φοβάμαι μήπως πρέπει να… αναθεωρήσω τις απόψεις μου! Την ανθρωπιά και την ευγένεια, όπου υπάρχουν, τις εισπράττεις αμέσως, όπως εύκολα διακρίνεις τα γαμψά νύχια ενός συνομιλητή, όταν είναι έτοιμα να σε γδάρουν ζωντανό είτε κάτω από το επικάλυμμα μιας συνέντευξης είτε, ακόμη χειρότερα, κάτω από την επίφαση της «φιλίας».</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Πέρασα καλά, Κατερίνα. Δεν θα το ξεχάσω. </em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;">[Προς το ακροατήριο]</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><em>Ευχαριστώ θερμά κι όλους εσάς που ήλθατε κοντά μου απόψε, αφήνοντας τις δουλειές σας ή ακυρώνοντας ίσως άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Θέλω να σας ενημερώσω ότι στις αρχές του Νοέμβρη θα ξεκινήσομε τις καθιερωμένες, για τρίτο χειμώνα πλέον, αποσπερίδες μας, μια ή δυο φορές τον μήνα, συνήθως Κυριακές βραδάκι, με μουσική, λογοτεχνία, κινηματογράφο κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα στη «Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά – Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης», Μέλπως Αξιώτη 56, στη Φάμπρικα. Όλοι, όσοι τουλάχιστον χωρούν στον μάλλον περιορισμένο προς το παρόν χώρο της, είναι καλοδεχούμενοι στην παρέα μας και μεγάλη θα είναι η χαρά μου να τους δω. Ατομικές προσκλήσεις ή τηλεφωνήματα και μηνύματα δεν είναι εφικτό για εμένα και τη βοηθό μου κ. Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη προς το παρόν να στέλνομε, αλλά, για όσους ενδιαφέρονται να περάσουν μια ζεστή, χειμωνιάτικη αποσπερίδα με πνευματικό φαγοπότι, θα υπάρχει αναλυτική ανακοίνωση του προγράμματος στην πινακίδα της εισόδου ή ακόμη μπορείτε να τηλεφωνείτε και να παίρνετε πληροφορίες κατά τις μέρες και ώρες λειτουργίας τής «Στέγης Μελέτης» στον αριθμό 22890-22646 (Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή από τις 5.30΄ ώς τις 8.30΄ το βραδάκι). Τέλος, τα λεχθέντα απόψε θα αναρτηθούν από αύριο-μεθαύριο στην προσωπική μου ιστοσελίδα (paramilita.blogspot.com) για όσους θελήσουν να εντρυφήσουν σ’ αυτά περισσότερο.</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em><br />
</em></div><div style="text-align: justify;"><em>Θα κλείσομε τώρα, εάν το αντέξετε, με την ανάγνωση δύο μυθ-ιστοριών από το βιβλίο. Η μία –δεύτερη στο βιβλίο– επιγράφεται «Οι δυο ντροπές και η άλλη», και η επομένη –τελευταία στο βιβλίο– «Ωσεί χόρτος». </em></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;">(Σεπτέμβριος 2009)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-small;">ΓΛΩΣΣΑΡΙ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><em>αβιόλα</em>, η, το ευωδιαστό αγριολούλουδο νάρκισσος που ανθίζει Δεκέμβριο και Ιανουάριο.<br />
<em>αλαλόφωνος, -η, -ο</em>, αυτός που έχει χάσει τη φωνή από κατάπληξη ή πόνο.</div><div style="text-align: justify;"><em>Αντιχνούμενος, ο</em>, αυτός που έρχεται αθόρυβα χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς.</div><div style="text-align: justify;"><em>απογυρίδες, οι</em>, στροφές, γυρίσματα, αντιξοότητες.</div><div style="text-align: justify;"><em>αχάιδευ’ος, -η</em>, -ο, αχάιδευτος.</div><div style="text-align: justify;"><em>βόλτο(ς)</em>, ο(το), τοξωτό συν. ράφι στην εσωτερική κορυφή θύρας ή παράθυρου, όπου φυλάγονταν με </div><div style="text-align: justify;">ασφάλεια το ψωμί και οι τροφές μακριά από ζούμπερα ( = ζωύφια, ερπετά, τρωκτικά), αλλά και από… ανεπιθύμητα χέρια.</div><div style="text-align: justify;"><em>κακοτράχαλος, -η, -ο</em>, ανώμαλος, γεμάτος πέτρες, χαλίκια και εμπόδια (για δρόμους και μονοπάτια).</div><div style="text-align: justify;"><em>καμαράδος, -α, ο</em>, η, σύντροφος, φίλος(η).</div><div style="text-align: justify;"><em>κάναλος</em>, ο, υδρορρόη.</div><div style="text-align: justify;"><em>κάπασος</em>, ο, καπνοδόχος, καμινάδα.</div><div style="text-align: justify;"><em>κεμέρι</em>, το, πουγκί, ταμείο, θησαυροφυλάκιο.</div><div style="text-align: justify;"><em>μα’ερειό</em>, το, μαγερειό, εστία για μαγείρευμα.</div><div style="text-align: justify;"><em>μούτουλο</em>, το, οπή στον τοίχο για εξαερισμό και κλιματισμό του χώρου.</div><div style="text-align: justify;"><em>μπερκέτι(α)</em>, το (τα), πλούτος, αφθονία.</div><div style="text-align: justify;"><em>μποξάς</em>, ο, συν. μάλλινο σάλι για πρόχειρη προφύλαξη από το κρύο.</div><div style="text-align: justify;"><em>ντρουβάς</em>, ο, ντορβάς, σάκος.</div><div style="text-align: justify;"><em>παραθύρα</em>, η, εσοχή στον τοίχο που λειτουργεί σαν ντουλάπι με ράφια.</div><div style="text-align: justify;"><em>’πουργός</em> (ή <em>’μπουργός</em>), ο, μαθητευόμενος χτίστης, παραγυιός.</div><div style="text-align: justify;"><em>πρεβάζι</em>, το, περβάζι, το κάτω οριζόντιο τμήμα ενός παράθυρου.</div><div style="text-align: justify;"><em>χωριό</em>, το, αγροικία· (σμικρ.) χωριουλάκι, το.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-small;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί τη γραπτή μορφή πέντε συνολικά προφορικών συνεντεύξεων. Διαβάστηκε από τους δυο συντελεστές του, Κατερίνα Ζουγανέλη (Κ.Ζ.) και Παναγιώτη Κουσαθανά (Π.Κ.), στην παρουσίαση του βιβλίου του δεύτερου <em>Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό, Μυθ-ιστορίες για τα ολέθρια επακόλουθα του Χρόνου</em>, Εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήναι 2009, που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μυκόνου, Ματογιάννι, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2009. Η εκδήλωση ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε από την Κοινωφελή Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης της Μυκόνου (Κ.Δ.Ε.Π.Α.Μ.).</div><div style="text-align: justify;"><br />
<br />
</div>1. Ν. Γ. Πολίτης, <em>Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού</em>, Έκδ. Δ΄, Βιβλιοπωλείον Ε.Γ. Βαγιονάκη & Τ. Γρηγορόπουλου, Αθήναι 1958, σ. 159.<br />
<br />
2. Ά. Κωνσταντινίδης, <em>Δυο «χωριά» απ’ τη Μύκονο και μερικές πιο γενικές σκέψεις μαζί τους</em>, Αθήνα 1947.<br />
<br />
3. Βλ. Γ. Χατζηνίκος, <em>Νίκος Σκαλκώτας, Μια ανανέωση στην προσέγγιση της μουσικής σκέψης και ερμηνείας</em>, Νεφέλη, Αθήνα 2006, σελ. 197.<br />
<br />
4. Βλ. εφημ. <em>Ελευθεροτυπία</em>, ένθετο «Βιβλιοθήκη» της 15.09.2009, σ. 24.<br />
<br />
5. Βλ. πρόχειρα P. Celan, «Φούγκα θανάτου», μετάφρ. Α. Χριστινίδης, περιοδ. <em>Εντευκτήριο</em>, τχ. 21, 1992, σ. 45.<br />
<br />
6. Για τις πληροφορίες αυτές βλ. πρόχειρα το πρωτότυπο και ενδιαφέρον βιβλίο του Γ. Χατζηνίκου. <em>Το ρετσιτατίβο στις όπερες του Mozart, Πυξίδα για την αναγέννηση της μουσικής αντίληψης</em>, Νεφέλη, Αθήνα 2007, β΄ μέρος, σσ. 29 & 35.<br />
<br />
7. Αρχίλοχος, απόσπ. 83, στ. 7· βλ. Γ. Δάλλας, <em>Αρχαίοι Λυρικοί, Δ΄, Ιαμβογράφοι</em>, Έκδ. Γ΄, συμπληρωμένη, Άγρα 2007, σσ. 56-58.<br />
<br />
8. Γ. Σεφέρης, <em>Μέρες Γ΄</em>, Ίκαρος 1977 , σ. 186.<br />
<br />
9. W. Shakespeare, <em>The Tempest</em>, Πρ. 4, σκ. 1, στ. 156-158.<br />
<br />
10. Ε. Κακναβάτος, <em>Η κλίμακα του λίθου</em> (1964) στα <em>Ποιήματα</em> 1943-1974, τ. Α΄, Άγρα, Αθήνα 1990, σ. 57.<br />
<br />
11. L. Wittgenstein, <em>Tractatus Logicophilosophicus</em>, μετάφρ. Θ. Κιτσόπουλος, παρουσ Ζ. Λορεντζάτος, εισαγ. B. Russell, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1978, 7., σ. 131. <br />
<br />
12. W. H. Auden, <em>The Sea and the Mirror</em>, 1944.<br />
<br />
13. Βλ. <em>ό.π.</em>, σημ. 8.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg-uVOtM5OYCA3j1CswXZzbyu98XHAfDIcZDa6YiCHDZsUcOkIhTiBQsMF8JGgXkIlWyJmBUTS7zvWK3UzjqMkELz8JkmaAMDh2Nqlo9VcJOw-FYjtku2SAaIOSbYZkg9bK2Ig3YRx9R0/s1600-h/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img $r="true" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg-uVOtM5OYCA3j1CswXZzbyu98XHAfDIcZDa6YiCHDZsUcOkIhTiBQsMF8JGgXkIlWyJmBUTS7zvWK3UzjqMkELz8JkmaAMDh2Nqlo9VcJOw-FYjtku2SAaIOSbYZkg9bK2Ig3YRx9R0/s200/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><a href="mailto:pankous2@gmail.com">pankous2@gmail.com</a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div></div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5039057120973861270.post-16293345491562393162009-09-26T23:02:00.015+03:002010-11-25T19:08:52.766+02:00ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ "ΛΟΞΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ", ΙΝΔΙΚΤΟΣ 2009<div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;">24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 2079 Μ.Χ.</span></div><br />
<div style="text-align: right;">«<em>Κι εκαθόσουν ολόγυμνος σε πέτρα χαμηλή στ’ ακροθαλάσσι</em>»</div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Ν</span>ΙΚΟΣ <span style="font-size: small;">Ε</span>ΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ</span></div><br />
<div style="text-align: justify;">ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ο καιρός κι έβλεπε ο Π. ν’ αβγαταίνουν ολοένα οι τουρίστες που κατάφταναν κάθε καλοκαίρι στο νησί μεγάλωνε μαζί και η ανησυχία του όχι για το νερό και το φαγητό που ίσως δεν θα έφταναν για τόσα στόματα ούτε για τα δωμάτια που θα έπεφταν λίγα όχι για τα ξενυχτάδικα που δεν θα χωρούσαν τη διασκέδαση τόσου κόσμου ή τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες που δεν θα επαρκούσαν στην πασαρέλα της αμμουδιάς· ως προς τις παραπάνω ανάγκες οι υποδομές του νησιού ήταν αξιοζήλευτες και είχαν επισύρει τον φθόνο· άλλος ήταν ο φόβος του Π. ;πού θα χωρούσαν και πώς θα μεταφέρονταν τα σκατά που θα έχεζαν τόσοι κώλοι;</div><div style="text-align: justify;">Οι δεκάδες καταθλιπτικοί αγωγοί που η πίεσή τους συμποσούται σε εκατοντάδες αν μη χιλιάδες ατμόσφαιρες τα στέλνουν από τον κεντρικό αποθέτη προς την άλλη άκρη του νησιού την κρυμμένη και αόρατη όπου η μονάδα επεξεργασίας τα μεταμορφώνει σε καθαρό νερό και θρεπτικότατη κοπριά λύνοντας έτσι το πρόβλημα του ποτίσματος και της λίπανσης για τα καμπούρικα δέντρα τα αγγούρια και τις τομάτες τού λείψυδρου και ανεμόδαρτου νησιού· όλοι έχουν να το λένε πως χάρη σ’ αυτή την πολυποίκιλη τροφική αγωγή τα λαχανικά του τόπου είναι νοστιμότατα. Παρά την τρομακτική ανθεκτικότητά τους οι αγωγοί είναι σχεδιασμένοι βέβαια για έναν ορισμένο αριθμό επισκεπτών και μπορεί ανά πάσα στιγμή αν ζοριστούν να πάθουν βλάβη ή και να διαρραγούν έχομε παράδειγμα· το προπέρσινο καλοκαίρι από κάποια λόξα τους (κανείς δεν έχει καταλάβει το πώς και το γιατί) αντί να στέλνουν τα λύματα νοτινά όπου και η μονάδα τα έστελναν βόρεια προς την πολίχνη με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα σπίτια αποπατήματα προανάκρουσμα ίσως αυτού που ακολούθησε σήμερα 24 Αυγούστου του 2079 μ.Χ. αλλά ;ποιος τότε έδωσε σημασία στα σημάδια; ανησυχούσε λοιπόν ο Π. μήπως κάποια μέρα τα περίπλοκα συστήματα αποκομιδής των λυμάτων από τα ξενοδοχεία τα ενοικιαζόμενα δωμάτια τις πανσιόν τα στούντιο και τις εν κρυπτώ μοσχομισθωμένες βίλες των «επωνύμων» δεν λειτουργήσουν σωστά πέσουν τα κόπρανα στη θάλασσα και τη μαγαρίσουν και τότε ;τι θα γινόταν ο τόπος χωρίς τις γαλάζιες αμμουδιές του το καύχημα και αγλάισμά του;</div><div style="text-align: justify;">Τελικά η συμφορά δεν ήρθε από τους αγωγούς των λυμάτων ήρθε απροσδόκητα από άλλους αγωγούς· το φετινό καλοκαίρι ένα ανεξήγητο καπρίτσιο της φύσης όπως άλλα παρόμοια στα οποία έχομε γίνει μάρτυρες τα τελευταία χρόνια έκανε όλους τους κώλους να υποστούν μιαν πρωτοφανή μετάλλαξη· με αστραπιαίο ρυθμό άρχισαν την αντίστροφη από εκείνη των κυττάρων λειτουργία δηλαδή αντί να διχοτομούνται να αναγεννιούνται και να πληθύνονται άρχισαν να συνενώνονται να γίνονται οι δύο ένας οι δέκα πέντε οι είκοσι δέκα οι εκατό πενήντα και πάει λέγοντας ώσπου οι εξήντα και βάλε χιλιάδες αφεδρώνες όλων των φυλών της γης στο νησί γηγενείς επήλυδες και περιστασιακοί άτριχοι τριχωτοί ξανθοί μελαχρινοί έως μαύροι εξωπέτακτοι ή πλακέ έγιναν ένας πελώριος Κώλος στο μέγεθος της έκτασης του νησιού δηλαδή ακριβώς ογδόντα πέντε κόμμα σαράντα οκτώ τετραγωνικά χιλιομέτρα με πρωκτό της ίδιας διαμέτρου με τον κρατήρα του Βεζούβιου· ο κρατήρας αφού πρώτα έβγαλε κάποιους προκαταρκτικούς εκκωφαντικούς κρότους συνοδευόμενους από αέρια και αναθυμιάσεις που φλόμωσαν το νησί χειρότερα κι από την τσίκνα του βωμού των σκουπιδιών που καίει νύχτα-μέρα άρχισε να αφοδεύει τα περιττώματα όλων αυτών των ανθρώπων ελικοειδώς και κυκλοτερώς· μια τεράστια κουράδα έβγαινε αχνιστή από τον κρατήρα κι άρχισε να κουλουριάζεται τακτικά τακτικά πάνω στο νησί δημιουργώντας ομόκεντρους κύκλους παράκυκλους και επίκυκλους· ξεκίνησε από τη Χώρα τις ακτές τα βράχια και τις αμμουδιές με κατεύθυνση προς την ενδοχώρα ώσπου ακολουθώντας τις δαντελωτές εσοχές στους κόλπους και τους κολπίσκους σκέπασε εντός τριών ωρών απ’ άκρου εις άκρον το νησί όπως άλλοτε η λάβα και η τέφρα την Πομπηία· απόμεινε ακάλυπτο ένα θαλάσσοδαρμένο βραχάκι βορεινά όπου ο Π. κάθισε ολόγυμνος για να τραγουδήσει και πάλι τον σκοπό του τη συνοδεία της αιολικής άρπας του μελτεμιού· έκλεισε με τον αντίχειρα και τον δείκτη του δεξιού χεριού τη μύτη να προστατευθεί από την αποφορά κι άρχισε να τραγουδά για να ξορκίσει το κακό· τα κλειστά ρουθούνια αλλοίωναν βέβαια την κελαρυστή φωνή του που τώρα θύμιζε εγγαστρίμυθο ωστόσο τραγουδούσε· μονάχος· χωρίς ακροατήριο αφού οι άλλοι ήταν θαμμένοι κάτω από τους τόννους των σκατών· άλλωστε και θαμμένοι να μην ήταν πάλι μονάχος θα τραγουδούσε όπως σ’ όλη του τη ζωή· περνούσε η ώρα κι αυτός τραγουδούσε το τραγούδι του που ήταν πένθιμο γιατί ήτανε τραγούδι σκληρό</div><br />
<div style="text-align: center;">– από Α γ ά π η –</div><br />
<div style="text-align: justify;"> <em>«Απόψε είδια στ’ όνειρό μου</em></div><div style="text-align: justify;"><em> μια σκατούλα στο πλευρό μου</em></div><div style="text-align: justify;"><em> και χολομανώ και πρήσκω</em></div><div style="text-align: justify;"><em> και ξυπνώ και δεν την βρίσκω</em></div><div style="text-align: justify;"><em> και μαλώνω με τα ρούχα</em></div><div style="text-align: justify;"><em> “–;Πού είν’ η σκατούλα που ’χα;”»</em></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><span style="color: blue;">(Π. Κουσαθανάς, <em>Λοξές ιστορίες</em>, Ίνδικτος, Αθήνα 2009, σσ. 117-120)</span></div><div style="text-align: center;">*</div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;">ΤΟ ΒΑΡΑΘΡΟ</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: black;"><em>«μάρμαρα και φωταψίες»</em></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: black; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Γ</span>ΙΩΡΓΟΣ <span style="font-size: small;">Σ</span>ΕΦΕΡΗΣ</span></div><span style="color: black;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">ΜΕΤΑ ΑΠΟ μια κοπιαστική μέρα κατά την οποία η Χίλντεγκαρντ φον Μπίνγκεν ή Ελπίδα Αμαραντίδη είχε γιατροπορέψει με τα θαυματουργά της βότανα πενήντα τουλάχιστον ασθενείς έγειρε το κεφάλι της στο μαξιλάρι απ’ όπου έβλεπε το κενό ανάμεσα στον άσπρο τοίχο και το μαύρο κομοδίνο· ήταν από τις λίγες φορές που δεν είχε όρεξη να τελειώσει τη μέρα της παίζοντας το λαούτο ή βάζοντας δυο πινελιές στην καινούργια της ζωγραφιά. Πάνω στο κομοδίνο ακουμπισμένα ένα χειροποίητο κέντημα έργο της υπομονής αλλοτινών καιρών όταν οι άνθρωποι δεν βιάζονταν κι αβγάταινε η ζωή και μια σφυρήλατη καρποδόχος της αργυροχοϊας λεπτουργημένη με ανθέμια άκανθες και ρόδακες που θύμιζαν παλαιϊκό ταφικό ύφος ή ινδική μαντάλα. Το ρόδι ο αείζωος καρπός που μόλις χτες είχε κόψει από τη μοναδική ροδιά της έστελνε στον τοίχο διακριτικά σχεδόν ντροπαλά το ροδί του φως μέσα από την ασημένια φρουτιέρα· η ροδιά της Χίλντεγκαρντ μεγαλώνει σε μια γλάστρα μην έχοντας γνωρίσει την άπλα που έχουν οι όμοιές της στον κήπο του γείτονα όποτε περνά απ’ έξω τις βλέπει στοιχημένες κατά τριάδες θαλερές και ξαραθυμισμένες και ζηλεύει θανάσιμα πιάνει τον εαυτό της να εύχεται ευχές που δεν την τιμούν κι ας έχει το ελαφρυντικό ότι χρόνια τώρα προσπαθεί να κάνει περιβόλι την αυλή και το μπαλκόνι της. Οι φωνές και τα γέλια από τη μαρμάρινη πισίνα της νεότευκτης γειτονικής βίλας (ενός μαυσωλείου που καπελώνει τη ζωή) έφταναν με μικρά διαλείμματα κι απόψε στ’ αφτιά της. Ορθομαρμαρώσεις στη μνημειακή είσοδο και στους τοίχους μουσικές προβολείς άσωτες φωτοχυσίες και «άνθρωποι καθώς είναι πλασμένοι οι άνθρωποι» «–Τα δέντρα και τα λουλούδια» σκέφτεται η Χίλντεγκαρντ «δεν αγαπούν τα μάρμαρα τις φωταψίες· για να μεγαλώσουν θέλουν μόνο ήλιο και σιωπή ας τους λείπει το νερό και το χώμα ίσως μάλιστα πρέπει να πεινάσουν να διψάσουν για να μας χαρίσουν τα ωραιότερά τους χρώματα τους πιο χυμώδεις καρπούς».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">Ξαπλωμένη με το πλάι είχε την εντύπωση ότι το κενό ανάμεσα στο μαύρο κομοδίνο και τον άσπρο τοίχο ήταν απύθμενο ;έφταιγε μήπως η στιγμή ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνο η στιγμή που κάποτε μας χαρίζει τα γλυκύτερα όνειρα αυτά που πραγματοποιούν όσα η ζωή αρνιέται αλλά και το συχνότερο τους τρομακτικότερους εφιάλτες; όποια και να ’ταν η αιτία το παιγνίδι ανάμεσα στο μαύρο του κομοδίνου το λευκό του τοίχου και το ροδί που ξεμύτιζε δειλά άρχισε διστακτικά στην αρχή σαν μια τυπική ανταλλαγή χρωμάτων μια δοκιμή αλληλοαναγνώρισης· σε λίγο το άσπρο δάνεισε τη σκευή του στο μαύρο το μαύρο έγινε άσπρο το άσπρο μαύρο και το ρόδι της στερημένης ροδιάς φωτίστηκε στην καρποδόχο συναινώντας σ’ αυτή τη φιλάλληλη τη γενναιόδωρη συναλλαγή. Η Χίλντεγκαρντ σύντομα έχασε την αίσθηση του χρόνου και του προσανατολισμού οι αισθήσεις της ναρκωμένες πού ο τοίχος και πού το κομοδίνο δεν ήξερε να πει το «βάραθρο» γέμισε με τα ιριδίζοντα χρώματα που γεννούν οι ακτίνες του ήλιου όταν πέφτουν σε θάλασσα μολεμένη από πετρέλαιο ή ακόμη μ’ εκείνα τα άλλα χρώματα που δεν είναι του δικού μας κόσμου αλλά συχνά τα βλέπομε σε φωτογραφίες τραβηγμένες από διαστημόπλοια και τηλεσκόπια σύνεργα που φέρνουν κοντά τα πράγματα «καλύτερα να μέναν μακριά». Στη μέση αυτών των εντυπωσιακών εικόνων ένα μάτι σκοτεινό σαν το σπηλαιώδες χάσμα ανάμεσα στον τοίχο και το κομοδίνο μάτι-βάραθρο που δεν ανοιγοκλείνει δεν κοιτάζει καταβροχθίζει μόνο «–Έχουν δίκιο λοιπόν οι φυσικοί και οι αστρονόμοι» σκέφτεται η Χίλντεγκαρντ «έχει δίκιο κι ο ζωγράφος που λέει ότι “πίσω από το τελάρο του υπάρχει μια φοβερή βαθειά μαύρη τρύπα”».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">Δεν ήξερε πόση ώρα πέρασε ίσως δευτερόλεπτα μπορεί και χρόνια· σηκώθηκε σαν υπνοβάτισσα πλησίασε το παράθυρο και το άνοιξε· οι μουσικές και τα χάχανα από τη χοροεσπερίδα της βίλας του γείτονα δυνατά όσο ποτέ πλήγωσαν αδυσώπητα τ’ αφτιά της έριξε μια ματιά στον δρόμο μια μακριά σειρά από ροδιές πιασμένες η μια από τα κλαδιά της άλλης χέρι χέρι σαν χαρούμενες παιδούλες χόρευαν πλησιάζοντας στο σπίτι της τι ανοησία να πιστέψει πως ήταν ευχαριστημένες εκεί όπου βρίσκονταν! «–Ανάγκη πάσα ν’ ανοίξω την πόρτα να τις υποδεχτώ» μονολόγησε η Χίλντεγκαρντ κι έκανε να τρέξει «;ή μήπως ο ιδιοκτήτης τους με πάρει για κλέφτρα;» ρώτησε κι αμέσως κοντοστάθηκε «“–;Ε και;” θα του πω “εγώ δεν έχω κήπο μόνο μιαν εσωτερική αυλή για να κρύβομαι απ’ τα μάτια του κόσμου κι ένα εξωτερικό μπαλκόνι για να ’χω όποτε θελήσω τη θέα του οπού χρόνια πολεμώ να τα κάνω περιβόλι ψάξε λοιπόν για τις ροδιές σου αλλού εγώ έχω άλλοθι από την ώρα που σκοτείνιασε μελετώ το βάραθρό μου ;δεν έχεις ακούσει τελοσπάντων ότι καλύτερα ατιμώρητος ο ένοχος παρά καταδικασμένος ο αθώος;”» Εξουθενωμένη έγειρε ξανά στο προσκεφάλι αβέβαιη για την πειστικότητα των επιχειρημάτων της «–Κανείς δεν θα βρει τις ροδιές εκεί που θα τις κρύψω» ψιθύρισε στο τέλος αναθαρρημένη σκύβοντας εμπιστευτικά συνωμοτικά στον καταβροχθισμένο από το βάραθρο αόρατο εαυτό της.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">;Και η κατάληξη αυτής της λοξής ιστορίας; Χάσματα των ονομάτων χάσματα των καιρών οι άνθρωποι ίδιοι· προτού η Ελπίδα Αμαραντίδη ή Χίλντεγκαρντ φον Μπίνγκεν κατεβεί όλα τα σκαλοπάτια του ύπνου πρόλαβε να κρύψει στα όνειρα της καρδιάς της καμμιά εικοσαριά φουντωτές ροδιές και την αγαπημένη της μαθήτρια που μόλις χτες είχε μισέψει· στο τελευταίο σκαλί ακουμπώντας τις λέξεις μια μια όπως ξεκουκκίζουν οι ιερωμένοι το κομποσκοίνι της προσευχής οι λαϊκοί τις χάντρες στο κομπολόι και οι εραστές τους αποχαιρετισμούς</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><em> «“–Όλο και πιο πολύ φως όλο και περισσότερο σκοτάδι</em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><em> Γείρε στο στρώμα μας ζεστό σαν την αγκάλη”» </em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">κι ενώ ακούγονταν οι σταγόνες να πέφτουν στης ερημίας το απύθμενο βάραθρο στο σκοτάδι της νύχτας όπου όλα φωτίζονται και σιγουρεύουν ψέλλισε με μουδιασμένα χείλη το παράπονό της δηλαδή κάτι απ’ όσα οι άνθρωποι με επιπολαιότητα ονομάζουν «ψιλά γράμματα» «–;Ποιος στον κόσμο μπορεί να εγγυηθεί </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">ότι αύριο </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"> δεν θα μου ξεριζώσουν την καρδιά</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"> για να μου πάρουν τις ροδιές</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"> κι ας έχω ατράνταχτο </span><span style="color: black;">άλλοθι</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"> το βάραθρό μου;»</span><br />
<br />
</div><div style="text-align: right;"><span style="color: black;"></span><span style="color: black;"></span><span style="color: blue;">(Π. Κουσαθανάς, <em>Λοξές ιστορίες</em>, Ίνδικτος, Αθήνα 2009, σσ. 27-31)</span></div><div style="text-align: right;"><br />
</div><div style="text-align: center;">*</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="color: purple;">ΩΣΕΙ ΧΟΡΤΟΣ</span></div><br />
ΣΠΟΥΔΑΣΑ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΑ μια μάλλον άχρηστη στις μέρες μας επιστήμη όχι τόσο επειδή έχουν προ πολλού ανακαλυφθεί όλα τα φυτά αλλά γιατί έχει επικίνδυνα συρρικνωθεί η χλωρίδα του πλανήτη· μαζί με την κοσμική τάξη που νιώθω ότι έχει διασαλευθεί από την Αδικία αφουγκράζομαι και τον εντός μου ρυθμό ξεκούρδιστο. Οι ελπίδες να ανακαλυφθούν άγνωστα είδη είναι σχεδόν μηδαμινές έτσι καμμιά έκπληξη δεν περιμένω από την επιστήμη μου· έζησα δυστυχώς για να δω τον ξεπεσμό της (ο Λινναίος και ο Τουρνεφόρτιος θα θλίβονταν πολύ γι’ αυτό)· παρά την απογοήτευσή μου ωστόσο αποφάσισα τελευταία να νοικοκυρέψω κάποιες φυτολογικές μελέτες μου που οι βιοτικές μέριμνες (και η αναβλητικότητά μου) δεν με είχαν αφήσει να τις ολοκληρώσω και μαραίνονταν κλειδωμένες για χρόνια στα συρτάρια. Για την αποφυγή παρανοήσεων και όχι από δίψα για διάκριση –;τι σημασία άλλωστε θα είχε κάτι τέτοιο στην ηλικία μου;– επισημαίνω ότι δεν ήμουν κανένας τυχαίος επιστήμονας οι συνάδελφοί μου με θεωρούσαν αυθεντία κι ακόμη παραπέμπουν στις δεκάδες των άρθρων μου σεμνύνομαι μάλιστα ότι δυο φυτά της οικογενείας των Λειριιδών που μερικοί εσφαλμένα τα κατατάσσουν στα Χειλανθή είναι δικές μου ανακαλύψεις μιλώ για το Κολχικόν το δειλόν (Colchicum timidum) και το Κολχικόν το Ρήνειον (Colchicum Rhenium)· λεπτομερή περιγραφή τους έχω δημοσιεύσει για τους λατινομαθείς στο έγκριτο ετήσιο περιοδικό <em>Herbarium Insularum Graecarum</em> (τεύχος 30ό 1976 σσ. 201-203) ας επισημάνω όμως εδώ τούτα μόνο παρά τη λεπτή τη μη μου άπτου ομορφιά τους ίσως μάλιστα εξαιτίας αυτής είναι λίαν τoξικά και τα δύο: με το δηλητήριό τους ξέκαμε τα παιδιά της η άπονη αρχαία μάγισσα της Κολχίδας. Οι παραπλανητικοί προσδιορισμοί timidum (εντροπαλόν δειλόν) ίσως και το Rhenium (Ρηνικόν της Ρηνείας) έχουν τεθεί ειρωνικώς και οξυμώρως βέβαια αφού τέτοια καταπότια είναι άφοβα και αποφασιστικά· ας επισημανθεί μάλιστα μάλιστα ότι κατά την ιερογλυφική γραφή της Αιγύπτου «Ρεν» είναι η αντίπερα όχθη όπου η αχαλίνωτη μάνητα της αρχαίας γυναίκας περαίωσε με ασφάλεια τα δυο αθώα πλάσματα.<br />
<div style="text-align: justify;">Έρχονται στιγμές που οι δυσκολίες δαμασμού του υλικού στις ημιτελείς εργασίες μου φαντάζουν ανυπέρβλητες αλλά επιμένω ως εάν να επρόκειτο για ζήτημα ζωής ή θανάτου· τον τελευταίο καιρό θέλω να βεβαιωθώ ότι κάτι ο,τιδήποτε τελοσπάντων ας είναι και το ελάχιστο από τις εκκρεμότητες της ζωής μου βρήκε τη θέση του ξυπνώ και κοιμάμαι λοιπόν παρέα με τη Λατινική δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι σκέφτομαι σ’ αυτή τη νεκρή γλώσσα το λεξικό η γραμματική και τα συντακτικά φαινόμενά της έγιναν στρώμα και μαξιλάρι μου όπως τότε που ετοίμαζα με νεανικό ενθουσιασμό τη διπλωματική μου εργασία. Τα maritima και τα trifolia τα tuberosa και fistulosa τα somnifera και funebria τα alba και τα nigra καταδυναστεύουν νυχθημερόν το μυαλό μου όχι μόνο στον ξύπνο αλλά και στον ύπνο όπου τα όνειρά μου εκτυλίσσονται κι αυτά λατινιστί μπερδεύοντας τη μέρα με τη νύχτα με τη μέρα επαληθεύοντας για ακόμη μια φορά το «υλικό» από το οποίο είμαστε φτειαγμένοι· είναι σαν να γράφω ένα πολύστιχο ποίημα σε μια νεκρή γλώσσα που κανείς ζωντανός δεν καταλαβαίνει όμως αυτό δεν επηρεάζει καθόλου το γεγονός ότι κάθε λέξη πρέπει να είναι ζυγιασμένη στη θέση της έστω κι αν όπως έχω βάσιμους λόγους να υποψιάζομαι δεν κάνω τίποτε άλλο από το να ονειρεύομαι τη ζωή μου ή να ζω το ίδιο μου το όνειρο. Με λύπη ωστόσο ανακαλύπτω ότι κάποιες λέξεις άσχετες με τις φυτολογικές μου μελέτες αν και μου ήταν κάποτε οικείες ο ρους του βίου τις παρέσυρε και τις έχω λησμονήσει· να τες όμως πάλι ανασύρονται από το «βαθύ σκοτεινό πηγάδι του ύπνου» και ξαναβγαίνουν με αβάσταχτη διαύγεια στην επιφάνεια εμφανίζονται απρόσμενα στις έρημες τις σιωπηλές πλατείες του μυαλού μου σαν τους ανδριάντες του Ντε Κίρικο κατεβαίνουν από τα βάθρα τους σουλατσάρουν κι ύστερα κρύβονται παραμονεύοντας στις γωνίες κρατώντας με ανήσυχο και ξάγρυπνο: senectus impotentia amentia morbidus mors… λέξεις της ασφυξίας και της παράλυσης· σ’ αυτές τις περιπτώσεις αδύνατο να μπει τάξη στη γενική ασυναρτησία που νιώθω να με περιβάλλει στους άτακτους ανδριάντες που ελλοχεύουν έτοιμοι σε κάθε στροφή των δρόμων του μυαλού «–Έχομε και λέμε λοιπόν έχομε και λέμε…» ηχώντας ολόκληρος σαν ξεχαρβαλωμένο όργανο αρχίζω με τα δάχτυλα το μέτρημα ξεκινώντας το νοικοκύρεμα από την αρχή. Το πιο αξιοσημείωτο αυτού του μπερδέματος είναι ότι άρχισα να αναθεωρώ τις διά βίου πεποιθήσεις μου περί ονείρων· ώς τώρα πίστευα ότι τα όνειρα επ’ ουδενί μπορούν να είναι εργαλεία πρόρρησης όπως πολλοί νομίζουν μάλλον σαν κάτοπτρα και ερμηνευτές των παρελθόντων θα έπρεπε να εκλαμβάνονται ανάποδοι καθρέφτες που αρκεί μια κίνηση να τους φέρεις στα ίσα για να ατενίσεις την εικόνα απαραμόρφωτη. Στην προσπάθειά μου να σκεφτώ ψυχραιμότερα κατάλαβα ότι όχι μόνο τα μέλλοντα αλλά ούτε τα παρεληλυθότα μπορούν να εξηγηθούν με τα όνειρα και κατέληξα στο θλιβερό συμπέρασμα ότι τα ονείρατα έχουν τη δική τους παντιέρα· ακόμη κι αν αναφέρονται σε πράγματα που ζήσαμε θα ζήσομε ή τάχα θα ζούσαμε υπενθυμίζουν με γριφώδη για τη λογική μας τρόπο τα παρόντα κάνουν δηλαδή τη μόνη δουλειά για την οποία φαίνεται ότι τάχτηκαν. Πράγματι το ποτάμι της ζωής ο «ρους» παρασέρνει τα πάντα εκτός από το «παρόν» προτού γίνει παρελθόν εκτός δηλαδή από ένα απειροελάχιστο ένα απελπιστικά σύντομο κλάσμα του χρόνου που κι αυτό ανεπαισθήτως μετατρέπεται αιφνιδιαστικά και κεραυνοβόλα σε παρελθόν και χωνεύεται μέσα στο βάρος της αζύγιστης απεραντοσύνης των περασμένων προς ανακούφιση και παραμυθία ευτυχώς λένε μερικοί· για παραμύθιασμα επιμένουν κυνικά κάποιοι άλλοι. Αυτή η διαπίστωση δεν κάνει σοφότερο κανέναν μάς γεμίζει μόνο μελαγχολία και άκρη δεν γίνεται να βγάλει κανείς· η βεβαιότητα πάντως είναι μία: κάθε στιγμή κάθε ώρα κάθε μέρα</div><div style="text-align: center;">μια στιγμή μια ώρα μια μέρα πιο κοντά</div><div style="text-align: justify;"> πιο κοντά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μέσα στο δάσος των λατινικών λέξεων όπου περιδιαβάζω τελευταία υπάρχει κάποια που απροσδόκητα ηγεμονεύει πάνω σε όλες τις άλλες· άγνωστο γιατί με επισκέπτεται αδιαλείπτως κάθε βράδυ σαν αστραπή που εκπορεύεται από την ίδια πάντοτε μεριά του ουρανού επιστρέφει ως πρόλογος σε όλα τα βοτανικά μου ενύπνια και καταλήγει να τα κλείνει ως επιμύθιο ή και συμπέρασμα. Μέχρι πρότινος αν και βοτανολόγος (και μάλιστα «αυθεντία») δεν την ήξερα σαν αυθύπαρκτη λέξη αφού όπως γνωρίζουν οι ειδικοί ο δόκιμος όρος για το αυτοφυές φυτό το βότανο είναι herba· τη χρησιμοποιούσα μόνο ως πρώτο συνθετικό του ονόματος ενός κοινότατου πλην εύοσμου φυτού του μάραθου ή φινόκιο (Foeniculum officinale) που αρταίνει ευχάριστα τα φαγητά μας. Η ηγεμονική αυτή λέξη δεν είναι μεγαλοπρεπής βαρύγδουπη ή μεγαλόστομα επική αλλά ταπεινή σύντομη σαν τη ζωή· ένας στεναγμός ή ένας λυγμός αρκεί για να την ψελλίσεις: Foenum (εκ του αχρήστου θέματος feo<φύω). Επικρέμαται πάνω από την κεφαλή μου ανάποδα σαν νυχτερίδα και το περίεργο είναι ότι παρά τη διακριτική ταπεινότητά της πράττει ό,τι μπορεί για να κάνει αισθητή την παρουσία της μετεωρίζεται με απίστευτες ακροβασίες και στραμπουλήγματα ακκίζεται κι αναπηδά σ’ έναν ανέφελο κατά τα φαινόμενα ουρανό. Την εντόπισα ψάχνοντας στο <em>Λεξικόν Λατινοελληνικόν</em> (Εν Αθήναις 1873) του εκ Βρέμης της Γερμανίας Ερρίκου Ουλερίχου και του διαπρεπούς φιλολόγου Στέφανου Κουμανούδη «Αδριανοπολίτου» παρακαλώ· οι άνθρωποι ήταν κάποτε περήφανοι για την καταγωγή τους. Καταφτάνει πάντοτε μαζί μ’ εκείνη την περίφημη Ηροδότεια λέξη «βεκός» την αρχετυπική και επιούσια που όποια ηχητική μορφή και να πάρει στις γλώσσες των ανθρώπων (βεκός άρτος ψωμί panis pane bread Brot…) δεν παύει να στηρίζει και να συντηρεί τη σάρκα μας όσο ζούμε· τη λέξη που κατά τον γλωσσοτόμο και αμερόληπτο (προς τιμήν του!) κριτή Φαραώ Ψαμμήτιχο δίνει τα πρωτεία της αρχαιότητας όχι στη δική του την αιγυπτιακή αλλά στη φρυγική πρωτογλώσσα. Foenum -i λοιπόν. Παρά την προσπάθειά μου να συσχετίσω τη λέξη με τον αναγεννώμενο από τις στάχτες του Φοίνικα τίποτα πέραν της ηχητικής ομοιότητας δεν συνηγορεί για επίρρωση του ασίγαστου πόθου. Foenum -i. Ο εστί ερμηνευόμενο χόρτο ο εστί μεθερμηνευόμενο «Άνθρωπος ωσεί χόρτος…» κατά την Παλαιά Διαθήκη και «Πάσα σαρξ ως χόρτος…» κατά την Καινή κατά τους ποιητές δε «φύλλον» και «φύλλο χλόης». Χόρτος και άνθος και άκανθος: όταν το άνθος μαρανθεί μένει η ευωδία του μα στο αγκάθι μένει μόνο το καρδιολάκτισμα απ’ το κεντρί. Επιτέλους νομίζω ότι τώρα κατάλαβα αν και δεν θα μπορέσω σωστά να το αρθρώσω γιατ’ είναι παγωμένος ο αγέρας που φυσά και τα σαγόνια μου κροταλίζουν διαβολεμένα ωστόσο ναι το πράγμα είναι φανερό: σε μια γλώσσα νεκρή το όνειρο της ζωής ύπενθυμίζει έστω ως παραλειπόμενο κατά το διάλειμμα μιας βοτανολογικής μελέτης το λανθάνον και άρρητο Verbum Summum το μόνο αληθινά Πανταχού Παρόν από την πρώτη αναπνοή μας έως την τελευταία· ελάχιστο διάστημα. Ανάγκη πάσα να τακτοποιήσω το συντομότερο τις εκκρεμότητες ή καλύτερα ας πάνε στον κόρακα τα «νοικοκυρέματα» ;πού πια καιρός; χρεία καμμία πλέον να περαιώσω τις μελέτες μου ή να κλείσω κι αυτή τη λοξή ιστορία μου (την τελευταία άλλωστε) με ερωτηματικό.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><span style="color: blue;">(Π. Κουσαθανάς, <em>Λοξές ιστορίες</em>, Ίνδικτος, Αθήνα 2009, σσ. 135-140)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT0QLTKHLa8znFqRjmwJZgj6acHNQoHZGfz96taQRs-plCQnNvt2I1w9A3qX-GGMd0QexnDG0X9WIDpH0IZfbyNbqucI3ue0PJGYLSQ7LfxA43aN7NiXPGbhEAKstzP3ao4QGEkOCloMY/s1600-h/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" iq="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT0QLTKHLa8znFqRjmwJZgj6acHNQoHZGfz96taQRs-plCQnNvt2I1w9A3qX-GGMd0QexnDG0X9WIDpH0IZfbyNbqucI3ue0PJGYLSQ7LfxA43aN7NiXPGbhEAKstzP3ao4QGEkOCloMY/s200/Kousathanas-Loxes%2520Istories.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><a href="mailto:pankous2@gmail.com">pankous2@gmail.com</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Παραμιλητάhttp://www.blogger.com/profile/03213875102128033243noreply@blogger.com0